Downar z Jaćwińskiego, brzmi ciekawie, interesująca hipoteza, albo jakiś mój przodek był z Mazurskich ziem. Napewno wiele by pomogło zajrzenie do jakiś dokumentów, aktów chrztu, zgonów, dokumentów kościelnych itp. Pytanie gdzie mogę znaleźć takie informacje? Gdzie znajdę dokumenty z rejonu Stołpeckiego? Wiem, że pochodzę z zaścianka, czy mogło to w czymś pomóc? Dodam, że w powiecie stołpeckim, też istniała wieś Downary. Wiadomo kto nadał Downarom szlachectwo, kiedy i dlaczego?jamiolkowski_jerzy pisze:Na Podlasiu jest wieś Downary. Prof. Józef Maroszek genezę tej wsi , jak tez wielu okolicznych wiąże z Jaćwingami lub Litwinami. Jeśli tak to litewscy etymolodzy byliby bardziej przydatni.
http://www.inter.home.pl/studniarek/dzi ... ieje2.html
Jak widać geneza jest bardzo stara i - jeśli prawdziwa- może być identyczna dla nazwiska:
Czy to od tej miejscowości pochodzi nazwisko?Czy Downarowie tam mieszkali? Raczej mało prawdopodobne Na pewno mieszkała tam nieliczna drobna szlachta , min Brzozowscy co wykazuje taryfa podymnego z 1790 roku.
Pozdrawiam
Uzupełnienie - Pospieszyłem pisząc i nie zaglądając do geneteki.Widać że Podlasie to zagłębie Downarów i to z parafii okolicznych do Downar. A przecież tylko część z parafii została zindeksowana. Taka korelacja pozwala postawić hipotezę, że migrując w czasach kiedy nazwiska się kształtowały przybyłym w nabywanych "nazwiskach" tak określano skąd przybyli.
Pochodzenie nazwisk (cz.6)
Moderatorzy: elgra, Galinski_Wojciech, maria.j.nie
Downar
-
Gawroński_Zbigniew
- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
Downar
Tyle podaje słownik etymologiczny języka litewskiego autorstwa Wojciech Smoczyńskiego.dovanas, -a "darmowy", SD «daremny, gratuitus» — drw. przymiotny od sb.
dovana 3 p.a., ace. sg. dovaną "dar, donum", SD «podarek; poczesne, podarek panu;
odużne, honorarium, prasmium», dovana paminetinć SD «upominek», dovana vyro moterį
duota SD «wiano, donum nuptiale». Odpowiednik łot. ddvana "dar, podarek", war.
ddvana, ddvana, ddvana. — Drw. dovanai adv. "darmo", DP dovanai "prozno", ne dovanai
"nie darmo" (skostniała forma dat. sg. od sb. dovana). Vb. denom. dovanoti "darować,
dawać w darze" (łot. davanat). — Analiza sb.: dov-ana, drw. od dewerbalnego przymiotnika
*dóvas < *daua- "rozdzielający, dający" < pie. *dah2-uo- < *deh2-uo-. Co do
pierwiastka por. z jednej strony wed. ava adat "oddzielił, wydzielił", z drugiej strony łot.
dastit, -u, -iju "lekkomyślnie rozdawać, trwonić" < *da-stT- (z insercją k: dakstit "dawać,
wręczać"). Paralele na derywację przymiotnika sufiksem -ana-: darganas dargana <=
darga; liekana <= liekas. Z obocznym suf. -en- por. gyvena <= gyvas. N.B. Neoosnowa
*dav- pochodzenia nominalnego tkwi również w łot. vb. davat a. davat, -aju "dawać,
dawać w darze, ofiarować swe usługi", iter. davinat ts.
-
jamiolkowski_jerzy
- Posty: 3178
- Rejestracja: śr 28 kwie 2010, 19:24
Downar
Ku mojemu zaskoczeniu miejscowości noszących nazwę Downary było jednak trochę w dosyć różnych stronach.
http://www.kami.net.pl/kresy/
Poza litewskim jawi się trop białoruski co nie za bardzo(chyba?) kojarzy się z Jaćwingami, bo z szeroko pojęta Litwa i owszem
Szlachectwo Downarów? A w jakim źródle herbarzu są wspomniani? bo ja na ten moment znajduje ich odnotowanych jedynie u Tadeusz Gajla, którego opracowania - co sam o sobie mówi - nie są sensu stricte herbarzami a jedynie graficzna prezentacją herbów. Inna sprawa , ze nie wymyśla ich z sufitu ale na podstawie istniejących zapisów do których dotarł. Może warto go odpytać skąd wziął wiedzę o szlacheckiej genezie Downarów?
Pozdrawiam
http://www.kami.net.pl/kresy/
Poza litewskim jawi się trop białoruski co nie za bardzo(chyba?) kojarzy się z Jaćwingami, bo z szeroko pojęta Litwa i owszem
Szlachectwo Downarów? A w jakim źródle herbarzu są wspomniani? bo ja na ten moment znajduje ich odnotowanych jedynie u Tadeusz Gajla, którego opracowania - co sam o sobie mówi - nie są sensu stricte herbarzami a jedynie graficzna prezentacją herbów. Inna sprawa , ze nie wymyśla ich z sufitu ale na podstawie istniejących zapisów do których dotarł. Może warto go odpytać skąd wziął wiedzę o szlacheckiej genezie Downarów?
Pozdrawiam
-
Gawroński_Zbigniew
- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
Downar
No i chyba jest. Gdy słownik jest za mały, trzeba poszukać większego... 
Źródło: https://archive.org/stream/gramatykajzy ... g_djvu.txt
Następnie proszę kliknąć w wyszukiwarce skrót klawiszowy (Ctlr+f) i w polu wyszukiwania tekstu wpisać wyrażenie Downar. W linkowanej książce pojawia się dwa razy. Gdyby był kłopot to jeszcze fizycznie: strona 188 i wcześniej str 16.
Stare książki są nieocenione w takich poszukiwaniach. Ich największą zaletą jest to... że są!
Daunóras (wielka chęć) Downar
Źródło: https://archive.org/stream/gramatykajzy ... g_djvu.txt
Następnie proszę kliknąć w wyszukiwarce skrót klawiszowy (Ctlr+f) i w polu wyszukiwania tekstu wpisać wyrażenie Downar. W linkowanej książce pojawia się dwa razy. Gdyby był kłopot to jeszcze fizycznie: strona 188 i wcześniej str 16.
Stare książki są nieocenione w takich poszukiwaniach. Ich największą zaletą jest to... że są!
Downar
Witam.
Nazwisko Downar. Po rosyjsku zapisujemy – Довнар, po białorusku piszemy – Доўнар. Pyta Pan o pochodzenie nazwiska Downar. Zatem co oznacza i czy jest wyraz / słowo „Downar”? Aleksander dr Stekert w opracowaniu pt. Przydomki Polskie, Litewskie, które zostało wydane w Krakowie nakładem autora w 1897 roku twierdzi, że „Downar” jest przydomkiem do nazwiska i wymienia go pod pozycją 430 gdzie pisze „Downar, pk. Ignacego Zapolskiego ( Emin Beja ), sekretarz ambasady tureckiej w Rzymie ( 1884 )”. Wspomina też, iż nie należy go mylić z przezwiskiem. Proponuje przeczytać wstęp do tego opracowania, w którym zdefiniowano pojęcie „przydomek”. Według tego autora przydomek może być też samoistnym nazwiskiem lub stanowić jego część jako pozostałość pierwotnego nazwiska. Tu jest link do tego opracowania: http://www.kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/plain ... t?id=35282
Jerzy Wiśniewski w opracowaniu pt. Dzieje osadnictwa. Rozwój osadnictwa na pograniczu Polsko – Rusko – Litewskim od końca XIV wieku do połowy XVII wieku pisze: „Skąd przybywali osadnicy litewscy, nie można powiedzieć. Wiadomo tylko, że aż ze Żmudzi przybył osocznik Leniec Samotyja, przodek drobnej szlachty Leńczewskich we wsi Leńcze. Przed 1492 r. na miejscu późniejszej wsi Świerzbienie siedzieli Dobiejko i Pietko, o których ogólnikowo wspomniano, że z Litwy przyszli i "skupili " 2 braci Wieliczka i Miśka, ale później poszli sobie. Osiedlenie się Litwinów przyniosło sporą ilość nazwisk litewskich i trochę nazw wsi. Wsie te (m. in. Romejki, Szacciły, Jaświły , Rekle, Jedeszki, Żodzie, Downary itd. ) otrzymały swe nazwy od imion lub nazwisk owych osadników i w większości tych nazw nie można doszukiwać się śladów, czasami przypuszczanych, przynależności tych ziem do Jaćwingów. Jacyś Jaćwingowie mieszkali i tutaj, jeżeli powstały wsie Jaćwież nad Brzozówką (dziś Jaćwież Wielka i Mała) i Jaćwież Sucha, leżąca gdzieś koło Bobrówki.”. Wynika z tego, że nazwa wsi Downary pierwotnie wzięła swoją nazwę od imienia lub nazwiska Downar. Tak więc istniało imię/nazwisko Downar, które mogło być pochodzenia litewskiego.
Tu jest link do tego opracowania: http://www.jamiolkowski.pl/korzenie/mmprdo.html
Wieś Downary – powiat białostocki – zaścianek należący do drobnej szlachty skonfiskowany i przeznaczony na kolonizację dla rosyjskich chłopów ( na podstawie: Wykaz dóbr ziemskich skonfiskowanych przez rządy zaborcze w latach 1773 -1867 )
http://www.stankiewicze.com/index.php/i ... 23&sub=426
Na rosyjskim portalu „Анализ фамилии” znajduje się opracowana etymologia nazwiska Downar – Довнар przez ekspertów tego centrum. Zatem, co piszą rosyjscy specjaliści o tym nazwisku:
„Происхождение фамилии Довнар.
Исследование истории возникновения фамилии Довнар открывает забытые страницы жизни и культуры наших предков и может поведать много любопытного о далёком прошлом.
Фамилия Довнар принадлежит к древнейшему типу фамилий, образованных от мирского имени - прозвища.
Традиция создания фамилий зародилась в Западной Европе, где первые семейные именования появились среди дворянства еще в X веке. За время формирования фамилий часто менялись и границы государств, например, с середины XIII века по 1795 год существовало многонациональное государство Великое княжество Литовское, располагавшееся на территории нынешней Литвы, Белоруссии, большей части Украины и западных областей России, длительное время входившее в Речь Посполитую.
Традиция давать человеку в дополнение к имени, полученному при крещении, второе, так называемое «мирское», имя сложилась у славян сразу же после принятия христианства и сохранялась вплоть до XVII века. Это объясняется тем, что канонических церковных имен было относительно немного, к тому же поначалу они воспринимались как «чужие». Поэтому человеку с детства давали привычное и понятное, доцерковное имя. Так и имя Довнар относится к старинным дохристианским именам, не признанным церковью, забытым в настоящее время, но сохранившимся в фамилиях.
Этимология этого слова не ясна. Одни исследователи возводят это имя к старолитовским словам daug - «много» и noras – «хотеть, охота, пожелание», то есть имя Довнар означает «многого желающий». Другие исследователи видят у этого имени топонимическую основу. Так, в Минской области есть местечко или, правильней сказать, небольшая деревня Довнары, название которой восходит к литовскому dauburys – «овраг, лог, балка, ущелье, долина».
Нельзя не упомянуть и возможность происхождения прозвания Довнар от мусульманского имени Давлинур, в переводе с арабского означающего «сияние счастья, богатства». Мусульманские имена часто использовались славянами в качестве вторых, мирских. Например, в Литве существует община караимов. Они обосновались в Великом княжестве Литовском в 1397—1398 гг., когда князь литовский Витовт Великий после похода в Крым вывел оттуда несколько сотен караимских и татарских семей. Город Тракай и по сей день является административным и духовным центром караимской общины Литвы.
Какова бы ни была причина происхождения семейного имени Довнар, оно известно с глубокой древности. Существовали и шляхетские роды Довнар, зафиксированные в списках Лидской шляхты XIX века. Они были приписаны к Лидскому приходу - в настоящее время это территория Белоруссии. Была также шляхетская фамилия Довнар в Трокском уезде — это нынешняя Литва.
На протяжении всего длительного периода образования и существования фамилий происходил активный процесс взаимообмена ими между поляками, украинцами, белорусами, русскими, литовцами и евреями, поэтому сейчас фамилия Довнар может принадлежать представителю любого из этих народов.”.
http://www.analizfamilii.ru/Dovnar/proishozhdenie.html ( strona po rosyjsku ).
W bardzo wielkim skrócie, i jak ja to zrozumiałem, Rosjanie piszą, że nazwisko Downar jest bardzo stare. Jego pochodzenie jest niejasne. Prawdopodobnie wywodzi się z Wielkiego Księstwa Litewskiego. Najprawdopodobniej w pierwotnej formie było przezwiskiem, które później przekształciło się w imię, od którego mogło powstać nazwisko. Pochodzenie litewskie ( Białoruś, Ukraina, Rosja, Litwa właściwa ) imienia Downar ma wywodzić się od dwóch starolitewskich wyrazów: 1) „daug”, które Rosjanie tłumaczą jako много – po polsku „wiele”; 2) „noras”, które Rosjanie tłumaczą jako: хотеть, охота, пожелание – po polsku: chcieć, ochota, chętka, polowanie lub łowiectwo, życzenie. Według Rosjan imię Downar oznacza „много желающий” – po polsku: dużo lub wiele; chcący, chętny lub życzący. Co oznaczać ma „Dużo Chcieć”. Imię Downar ( Довнар ) ma pochodzić z czasów przedchrześcijańskich. Drugą możliwością pochodzenia imienia Downar jest jego pochodzenie od nazwy topograficznej ( nazwy miejsca – miejscowości ). Pochodzić ono ma od nazwy miejsca – maleńkiej wsi o nazwie Довнары ( Downary ), która leży w obwodzie mińskim. Nazwa tej wsi ma pochodzić od litewskiego słowa „dauburys”, które Rosjanie tłumaczą jako: овраг, лог, балка, ущелье, долина. Po polsku: jar, belka lub dyl, wądół lub wąwóz, dolina lub wądół.
Następną możliwością, od której Rosjanie wywodzą nazwisko Downar ( Довнар ), jest jego pochodzenie od muzułmańskiego imienia Давлинур, które z arabskiego Rosjanie tłumaczą jako: сияние счастья, богатства – po polsku: blask szczęścia, bogactwa.
Jednocześnie autorzy opracowania twierdzą, że była szlachta ( rody ) o nazwisku Downar, która zapisana była w księgach szlachty Lidzkiej ( Lida ) w XIX wieku. Rody ( rodziny ) te zamieszkiwali teren parafii Lidzkiej ( Lida ), obecnie na terenie Białorusi. Były też rodziny szlacheckie, które zamieszkiwały w powiecie Trockim, obecnie na terenie Litwy.
http://www.analizfamilii.ru/Dovnar/proishozhdenie.html ( strona po rosyjsku ):
Na Rosyjskiej stronie Wikipedii znajduje się informacja o rodach ( rodzinach ) Downar ( Довнар ). Według znajdujących tam się informacji rodziny o tym nazwisku należą do starodawnej szlachty, która mieszkała w Polsce, Białorusi i Litwie. Rodziny te przynależały do herbu Pobóg i Nowina.
Tu jest link do strony ( po rosyjsku ), na której można przeczytać więcej:
https://ru.wikipedia.org/wiki/Довнар
Mam nadzieję, że trochę pomogłem. Pozdrawiam – Roman.
Nazwisko Downar. Po rosyjsku zapisujemy – Довнар, po białorusku piszemy – Доўнар. Pyta Pan o pochodzenie nazwiska Downar. Zatem co oznacza i czy jest wyraz / słowo „Downar”? Aleksander dr Stekert w opracowaniu pt. Przydomki Polskie, Litewskie, które zostało wydane w Krakowie nakładem autora w 1897 roku twierdzi, że „Downar” jest przydomkiem do nazwiska i wymienia go pod pozycją 430 gdzie pisze „Downar, pk. Ignacego Zapolskiego ( Emin Beja ), sekretarz ambasady tureckiej w Rzymie ( 1884 )”. Wspomina też, iż nie należy go mylić z przezwiskiem. Proponuje przeczytać wstęp do tego opracowania, w którym zdefiniowano pojęcie „przydomek”. Według tego autora przydomek może być też samoistnym nazwiskiem lub stanowić jego część jako pozostałość pierwotnego nazwiska. Tu jest link do tego opracowania: http://www.kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/plain ... t?id=35282
Jerzy Wiśniewski w opracowaniu pt. Dzieje osadnictwa. Rozwój osadnictwa na pograniczu Polsko – Rusko – Litewskim od końca XIV wieku do połowy XVII wieku pisze: „Skąd przybywali osadnicy litewscy, nie można powiedzieć. Wiadomo tylko, że aż ze Żmudzi przybył osocznik Leniec Samotyja, przodek drobnej szlachty Leńczewskich we wsi Leńcze. Przed 1492 r. na miejscu późniejszej wsi Świerzbienie siedzieli Dobiejko i Pietko, o których ogólnikowo wspomniano, że z Litwy przyszli i "skupili " 2 braci Wieliczka i Miśka, ale później poszli sobie. Osiedlenie się Litwinów przyniosło sporą ilość nazwisk litewskich i trochę nazw wsi. Wsie te (m. in. Romejki, Szacciły, Jaświły , Rekle, Jedeszki, Żodzie, Downary itd. ) otrzymały swe nazwy od imion lub nazwisk owych osadników i w większości tych nazw nie można doszukiwać się śladów, czasami przypuszczanych, przynależności tych ziem do Jaćwingów. Jacyś Jaćwingowie mieszkali i tutaj, jeżeli powstały wsie Jaćwież nad Brzozówką (dziś Jaćwież Wielka i Mała) i Jaćwież Sucha, leżąca gdzieś koło Bobrówki.”. Wynika z tego, że nazwa wsi Downary pierwotnie wzięła swoją nazwę od imienia lub nazwiska Downar. Tak więc istniało imię/nazwisko Downar, które mogło być pochodzenia litewskiego.
Tu jest link do tego opracowania: http://www.jamiolkowski.pl/korzenie/mmprdo.html
Wieś Downary – powiat białostocki – zaścianek należący do drobnej szlachty skonfiskowany i przeznaczony na kolonizację dla rosyjskich chłopów ( na podstawie: Wykaz dóbr ziemskich skonfiskowanych przez rządy zaborcze w latach 1773 -1867 )
http://www.stankiewicze.com/index.php/i ... 23&sub=426
Na rosyjskim portalu „Анализ фамилии” znajduje się opracowana etymologia nazwiska Downar – Довнар przez ekspertów tego centrum. Zatem, co piszą rosyjscy specjaliści o tym nazwisku:
„Происхождение фамилии Довнар.
Исследование истории возникновения фамилии Довнар открывает забытые страницы жизни и культуры наших предков и может поведать много любопытного о далёком прошлом.
Фамилия Довнар принадлежит к древнейшему типу фамилий, образованных от мирского имени - прозвища.
Традиция создания фамилий зародилась в Западной Европе, где первые семейные именования появились среди дворянства еще в X веке. За время формирования фамилий часто менялись и границы государств, например, с середины XIII века по 1795 год существовало многонациональное государство Великое княжество Литовское, располагавшееся на территории нынешней Литвы, Белоруссии, большей части Украины и западных областей России, длительное время входившее в Речь Посполитую.
Традиция давать человеку в дополнение к имени, полученному при крещении, второе, так называемое «мирское», имя сложилась у славян сразу же после принятия христианства и сохранялась вплоть до XVII века. Это объясняется тем, что канонических церковных имен было относительно немного, к тому же поначалу они воспринимались как «чужие». Поэтому человеку с детства давали привычное и понятное, доцерковное имя. Так и имя Довнар относится к старинным дохристианским именам, не признанным церковью, забытым в настоящее время, но сохранившимся в фамилиях.
Этимология этого слова не ясна. Одни исследователи возводят это имя к старолитовским словам daug - «много» и noras – «хотеть, охота, пожелание», то есть имя Довнар означает «многого желающий». Другие исследователи видят у этого имени топонимическую основу. Так, в Минской области есть местечко или, правильней сказать, небольшая деревня Довнары, название которой восходит к литовскому dauburys – «овраг, лог, балка, ущелье, долина».
Нельзя не упомянуть и возможность происхождения прозвания Довнар от мусульманского имени Давлинур, в переводе с арабского означающего «сияние счастья, богатства». Мусульманские имена часто использовались славянами в качестве вторых, мирских. Например, в Литве существует община караимов. Они обосновались в Великом княжестве Литовском в 1397—1398 гг., когда князь литовский Витовт Великий после похода в Крым вывел оттуда несколько сотен караимских и татарских семей. Город Тракай и по сей день является административным и духовным центром караимской общины Литвы.
Какова бы ни была причина происхождения семейного имени Довнар, оно известно с глубокой древности. Существовали и шляхетские роды Довнар, зафиксированные в списках Лидской шляхты XIX века. Они были приписаны к Лидскому приходу - в настоящее время это территория Белоруссии. Была также шляхетская фамилия Довнар в Трокском уезде — это нынешняя Литва.
На протяжении всего длительного периода образования и существования фамилий происходил активный процесс взаимообмена ими между поляками, украинцами, белорусами, русскими, литовцами и евреями, поэтому сейчас фамилия Довнар может принадлежать представителю любого из этих народов.”.
http://www.analizfamilii.ru/Dovnar/proishozhdenie.html ( strona po rosyjsku ).
W bardzo wielkim skrócie, i jak ja to zrozumiałem, Rosjanie piszą, że nazwisko Downar jest bardzo stare. Jego pochodzenie jest niejasne. Prawdopodobnie wywodzi się z Wielkiego Księstwa Litewskiego. Najprawdopodobniej w pierwotnej formie było przezwiskiem, które później przekształciło się w imię, od którego mogło powstać nazwisko. Pochodzenie litewskie ( Białoruś, Ukraina, Rosja, Litwa właściwa ) imienia Downar ma wywodzić się od dwóch starolitewskich wyrazów: 1) „daug”, które Rosjanie tłumaczą jako много – po polsku „wiele”; 2) „noras”, które Rosjanie tłumaczą jako: хотеть, охота, пожелание – po polsku: chcieć, ochota, chętka, polowanie lub łowiectwo, życzenie. Według Rosjan imię Downar oznacza „много желающий” – po polsku: dużo lub wiele; chcący, chętny lub życzący. Co oznaczać ma „Dużo Chcieć”. Imię Downar ( Довнар ) ma pochodzić z czasów przedchrześcijańskich. Drugą możliwością pochodzenia imienia Downar jest jego pochodzenie od nazwy topograficznej ( nazwy miejsca – miejscowości ). Pochodzić ono ma od nazwy miejsca – maleńkiej wsi o nazwie Довнары ( Downary ), która leży w obwodzie mińskim. Nazwa tej wsi ma pochodzić od litewskiego słowa „dauburys”, które Rosjanie tłumaczą jako: овраг, лог, балка, ущелье, долина. Po polsku: jar, belka lub dyl, wądół lub wąwóz, dolina lub wądół.
Następną możliwością, od której Rosjanie wywodzą nazwisko Downar ( Довнар ), jest jego pochodzenie od muzułmańskiego imienia Давлинур, które z arabskiego Rosjanie tłumaczą jako: сияние счастья, богатства – po polsku: blask szczęścia, bogactwa.
Jednocześnie autorzy opracowania twierdzą, że była szlachta ( rody ) o nazwisku Downar, która zapisana była w księgach szlachty Lidzkiej ( Lida ) w XIX wieku. Rody ( rodziny ) te zamieszkiwali teren parafii Lidzkiej ( Lida ), obecnie na terenie Białorusi. Były też rodziny szlacheckie, które zamieszkiwały w powiecie Trockim, obecnie na terenie Litwy.
http://www.analizfamilii.ru/Dovnar/proishozhdenie.html ( strona po rosyjsku ):
Na Rosyjskiej stronie Wikipedii znajduje się informacja o rodach ( rodzinach ) Downar ( Довнар ). Według znajdujących tam się informacji rodziny o tym nazwisku należą do starodawnej szlachty, która mieszkała w Polsce, Białorusi i Litwie. Rodziny te przynależały do herbu Pobóg i Nowina.
Tu jest link do strony ( po rosyjsku ), na której można przeczytać więcej:
https://ru.wikipedia.org/wiki/Довнар
Mam nadzieję, że trochę pomogłem. Pozdrawiam – Roman.
Ostatnio zmieniony śr 24 cze 2015, 09:25 przez ROMAN_B, łącznie zmieniany 1 raz.
-
jamiolkowski_jerzy
- Posty: 3178
- Rejestracja: śr 28 kwie 2010, 19:24
Downar
Panie Romanie . Czapka z głowy dla Pańskiej umiejętności przeszukiwania internetu. A tym że wynalazł Pan moja stronkę (czyniąc ze mnie klasyka w popularyzacji wiedzy) mile mnie przygwoździł. Ja bym nie wpadł żeby szukać u siebie tych informacji z opracowania prof. Wiśniewskiego, które umieściłem pewnie z 10 lat temu.
W uzupełnieniu szlacheckiej genezy tego rodu - Spis szlachty wylegitymowanej guberni Mińskiej wymienia trzech Zapolskich Downarów w księdze pierwszej zatem tych których (cytuję Stanisława Dumina) „dowody szlachectwa nie sięgały dalej niż 100 lat od daty wydania Hramoty Katarzyny II” czyli 1785 rok. Ale jest jeden Zapolski Downar zaliczony do księgi VI zatem szlachty starożytnej. Lektura dokumentów które przedstawił może być b. ciekawa. Samo opracowanie Dumina i Górzańskiego jest tylko ewidencją nazwisk wylegitymowanych
Wylegitymowali się także Downarowiczowie ; jeden w guberni grodzieńskie (część I), dwaj z mińskiej- jeden standardowo z 1-ej, ale drugi ciekawie bo naraz z 2- ej (czyli wojskowy wysokiej rangi) i 6-tej czyli „starożytny”. Wreszcie był Downarowicz z guberni Mohylowskiej z 1-ej.
Jak widać nie było nikogo pod samodzielnym nazwiskiem Downar, co jeszcze nie oznacza braku związków, niemniej wymagałoby szerszych badań zarówno lektury dokumentów wywodowych lecz przede wszystkim kwerendy genealogicznej.
Pozdrawiam
W uzupełnieniu szlacheckiej genezy tego rodu - Spis szlachty wylegitymowanej guberni Mińskiej wymienia trzech Zapolskich Downarów w księdze pierwszej zatem tych których (cytuję Stanisława Dumina) „dowody szlachectwa nie sięgały dalej niż 100 lat od daty wydania Hramoty Katarzyny II” czyli 1785 rok. Ale jest jeden Zapolski Downar zaliczony do księgi VI zatem szlachty starożytnej. Lektura dokumentów które przedstawił może być b. ciekawa. Samo opracowanie Dumina i Górzańskiego jest tylko ewidencją nazwisk wylegitymowanych
Wylegitymowali się także Downarowiczowie ; jeden w guberni grodzieńskie (część I), dwaj z mińskiej- jeden standardowo z 1-ej, ale drugi ciekawie bo naraz z 2- ej (czyli wojskowy wysokiej rangi) i 6-tej czyli „starożytny”. Wreszcie był Downarowicz z guberni Mohylowskiej z 1-ej.
Jak widać nie było nikogo pod samodzielnym nazwiskiem Downar, co jeszcze nie oznacza braku związków, niemniej wymagałoby szerszych badań zarówno lektury dokumentów wywodowych lecz przede wszystkim kwerendy genealogicznej.
Pozdrawiam
-
Gawroński_Zbigniew
- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
Downar
Dokładnie, no mniej dokładnie, 
samą etymologię słowa podał Mikołaj Akielewicz w linku przeze mnie podanym.
samą etymologię słowa podał Mikołaj Akielewicz w linku przeze mnie podanym.vs:Daunóras (wielka chęć) Downar
Pozdrawiam pięknie.Этимология этого слова не ясна. Одни исследователи возводят это имя к старолитовским словам daug - «много» и noras – «хотеть, охота, пожелание», то есть имя Довнар означает «многого желающий». Другие исследователи видят у этого имени топонимическую основу. Так, в Минской области есть местечко или, правильней сказать, небольшая деревня Довнары, название которой восходит к литовскому dauburys – «овраг, лог, балка, ущелье, долина».
Downar
Dziękuję wszystkim za odpowiedzi, szczególnie panu Romanowi_B za jego wyczerpującą wypowiedź. Co do tych przydokmków do wiem że mój Dziadek miał kuzynów Downarów zapolskich w Baranowyczach(nie wiem czy dobrze zapamiętałem nazwe miejsowości). Kiedyś wyczytałem, że przydomek ten nadawano Downarom po powstaniu Styczniowym, albo Listopadowym, za walkę o niepodległość Polski.
Niestety, o Downarach, moich przodkach wiem mało, Antoni Downar mój pradziadek, zmarł młodo na gruźlice, nawet dziadek Wincenty Downar nie zdążył go poznać, wiem tylko że zostawił trochę ziemi z lasem mojej prababce. Właśnie,za to wiem więcej o rodzinie owej Prababki, żony Antoniego, pochodziła z ona ze szlacheckiego rodu Wileńczyców, rod ów stracił majątek po powstaniu styczniowym i zawdzięcza po powstańcze życie, przetrwanie Radziwiłłom. Józef Wileńczyc. ojciec prababki był ostatnim z tego rodu, człowiek ów był sołtysem Świerynowa, za jego kadencji wybudowano szkołę w Swierynowie, mój prapradziadek załatwił materiały(drewno) na budynek, od księcia Radziwiłła(Nie pamiętam tylko imienia księcia, ale z opowieści słyszałem że był kaleką, nie miał nóg i gdy przybywał do świerynowa, był noszony przez służbę) Miał też punkt przerzutowy szpiegów do Rosji, było to przejście podziemne, mieszące się za piecem w jednym z budynków, z opowieści wiem, że ludzi przerzucano też rzeką(Przygraniczna linia, była posypana wapnem, przez co było widać ślady, poza tym była intensywnie patrolowana, stąd pewnie, te dziwne drogi przerzutu). Nie tylko tymi akcjami przysłużył się Polsce, za jego władzy odbył się plebiscyt w świrynowie, zaraz po pierwszej wojnie, czy wieś i okoliczne ziemie mają być przyłączone do Polski czy zostać w granicach Rosji, mój pradziadek mimo zastraszania, gróźb i napadów, działał aktywnie wśród mieszkańców by ci optowali,głosowali za Polską, Świerynowo jak wiadomo weszło w granice państwa Polskiego, za co później, osobiście dziękował mu sam marszałek Piłsudski, który był wówczas w trasie po Polsce, gdzie odwiedzał inicjatorów takich propolskich akcji(Podobno były na tej wizycie marszałka robione zdjęcia, niestety ja ich nie posiadam). Znam też wiele historii o rodzinie mojej babci, żony Wincentego Downara, z domu Bryczkowskich, mających niegdyś spore majtki pod Mińskiem, był to ród wojowników, wszystko stracili po powstaniu Styczniowym. Moja babcia miała trzech braci, dwuch z nich zgnineło w katyniu, jeden był oficerem AK zmienkowany z imienia(hańba mi bo nie pamiętam teraz jak się nazywał!) nazwiska w wielu opracowaniach, ksiażkach pokazywanych mi przez kuzyna, brał udział min, w ataku na jeden dwożec... Drugi był księdzem, wraz z bodajże piętnastką innych duchownych został kolbami zatłuczony na śmierć. Trzeci wujek Wiesław(Pamiętam imię, bo przeżył wojnę i go poznałem)przez młody wiek miał okazje dołączyć i dołączył dopiero (o ironio losu...) do wojska polskiego pod Rosyjskim jarzmem i brał z nimi udział w rajdzie na Berlin, zatrzymali go dopiero na linii Odry. W dawniejszych czasach był też jeden mój prapradziad z Bryczkowoskich , który służył w gwardi carskiej tzw Długich Chłpach, miał ponad 2 metry wzrosru~!Brał udział w wojnie Krymskiej, gdzie stracił rękę, dostał w nagrodę dwa dwory od cara. Dożył ponad 90 lat, gdzie nie zgnuśniał mimo wieku, zubożenia i tą jedną ręką naprawiał dach domu. Zam też z tej gałęzi jeszcze dawniejsze historie... sięgające czasów nawet wojny ze Swecją.
Niestety o samych Downarach nie wiem niemal nic... Tylko ogólniki, że ród od zawsze Polski i patriotyczny, wiem że walczyli również za Polskę, wraz z Wileńczycami, oraz że prawdopodobnie również im pomogli Radziwiłłowie.
A może dało by się jakoś dotrzeć do jakiś dokumentów pozostawionych po moim pradziadku Antonim. Ciekawi mnie ile by kosztowało dotarcie do tych korzeni, wybadania tej całej linii, czy są to jakiś kosmiczne pieniądze?Czy jest jakaś organizacja, firma, co zajmuje się tymi badaniami w Polsce? Ostały się w ogóle księgi metrykalne z powiatu Stołpeckiego ?
Czy młody człowiek(Mam 24 lata) w ogóle powinien zawracać sobie tym głowę? Cóż więcej powiedzieć, ponad to, że nie daje mi to mimo wszystko spokoju...
Pozdrawiam
Kamil Downar
Niestety, o Downarach, moich przodkach wiem mało, Antoni Downar mój pradziadek, zmarł młodo na gruźlice, nawet dziadek Wincenty Downar nie zdążył go poznać, wiem tylko że zostawił trochę ziemi z lasem mojej prababce. Właśnie,za to wiem więcej o rodzinie owej Prababki, żony Antoniego, pochodziła z ona ze szlacheckiego rodu Wileńczyców, rod ów stracił majątek po powstaniu styczniowym i zawdzięcza po powstańcze życie, przetrwanie Radziwiłłom. Józef Wileńczyc. ojciec prababki był ostatnim z tego rodu, człowiek ów był sołtysem Świerynowa, za jego kadencji wybudowano szkołę w Swierynowie, mój prapradziadek załatwił materiały(drewno) na budynek, od księcia Radziwiłła(Nie pamiętam tylko imienia księcia, ale z opowieści słyszałem że był kaleką, nie miał nóg i gdy przybywał do świerynowa, był noszony przez służbę) Miał też punkt przerzutowy szpiegów do Rosji, było to przejście podziemne, mieszące się za piecem w jednym z budynków, z opowieści wiem, że ludzi przerzucano też rzeką(Przygraniczna linia, była posypana wapnem, przez co było widać ślady, poza tym była intensywnie patrolowana, stąd pewnie, te dziwne drogi przerzutu). Nie tylko tymi akcjami przysłużył się Polsce, za jego władzy odbył się plebiscyt w świrynowie, zaraz po pierwszej wojnie, czy wieś i okoliczne ziemie mają być przyłączone do Polski czy zostać w granicach Rosji, mój pradziadek mimo zastraszania, gróźb i napadów, działał aktywnie wśród mieszkańców by ci optowali,głosowali za Polską, Świerynowo jak wiadomo weszło w granice państwa Polskiego, za co później, osobiście dziękował mu sam marszałek Piłsudski, który był wówczas w trasie po Polsce, gdzie odwiedzał inicjatorów takich propolskich akcji(Podobno były na tej wizycie marszałka robione zdjęcia, niestety ja ich nie posiadam). Znam też wiele historii o rodzinie mojej babci, żony Wincentego Downara, z domu Bryczkowskich, mających niegdyś spore majtki pod Mińskiem, był to ród wojowników, wszystko stracili po powstaniu Styczniowym. Moja babcia miała trzech braci, dwuch z nich zgnineło w katyniu, jeden był oficerem AK zmienkowany z imienia(hańba mi bo nie pamiętam teraz jak się nazywał!) nazwiska w wielu opracowaniach, ksiażkach pokazywanych mi przez kuzyna, brał udział min, w ataku na jeden dwożec... Drugi był księdzem, wraz z bodajże piętnastką innych duchownych został kolbami zatłuczony na śmierć. Trzeci wujek Wiesław(Pamiętam imię, bo przeżył wojnę i go poznałem)przez młody wiek miał okazje dołączyć i dołączył dopiero (o ironio losu...) do wojska polskiego pod Rosyjskim jarzmem i brał z nimi udział w rajdzie na Berlin, zatrzymali go dopiero na linii Odry. W dawniejszych czasach był też jeden mój prapradziad z Bryczkowoskich , który służył w gwardi carskiej tzw Długich Chłpach, miał ponad 2 metry wzrosru~!Brał udział w wojnie Krymskiej, gdzie stracił rękę, dostał w nagrodę dwa dwory od cara. Dożył ponad 90 lat, gdzie nie zgnuśniał mimo wieku, zubożenia i tą jedną ręką naprawiał dach domu. Zam też z tej gałęzi jeszcze dawniejsze historie... sięgające czasów nawet wojny ze Swecją.
Niestety o samych Downarach nie wiem niemal nic... Tylko ogólniki, że ród od zawsze Polski i patriotyczny, wiem że walczyli również za Polskę, wraz z Wileńczycami, oraz że prawdopodobnie również im pomogli Radziwiłłowie.
A może dało by się jakoś dotrzeć do jakiś dokumentów pozostawionych po moim pradziadku Antonim. Ciekawi mnie ile by kosztowało dotarcie do tych korzeni, wybadania tej całej linii, czy są to jakiś kosmiczne pieniądze?Czy jest jakaś organizacja, firma, co zajmuje się tymi badaniami w Polsce? Ostały się w ogóle księgi metrykalne z powiatu Stołpeckiego ?
Czy młody człowiek(Mam 24 lata) w ogóle powinien zawracać sobie tym głowę? Cóż więcej powiedzieć, ponad to, że nie daje mi to mimo wszystko spokoju...
Pozdrawiam
Kamil Downar
-
jamiolkowski_jerzy
- Posty: 3178
- Rejestracja: śr 28 kwie 2010, 19:24
Downar
Najpierw musi Pan sam sobie odpowiedzieć na pytanie czy chce Pan tylko żyć sentymentalnymi opowieściami czy brać się za genealogię? Jeśli to drugie to musi Pan zacząć od dokumentów. Rodzinne opowieści, tym bardziej o prababkach są na starcie kwerendy genealogicznej raczej mało przydatne.
Trzeba zacząć od najstarszego dokumentu któregoś z przodków, podejrzewam że będzie to dziadek Wincenty który urodził się - tak się domyślam- w międzywojniu . I teraz pytanie gdzie, w jakiej konkretnej miejscowości, bo od tego zależeć będzie jaka parafia? No i oczywiście w jakim roku , latach. Przykładowo wymienia Pan Świerynów , byłaby to zatem parafia Nowy Świerżeń gdzie szansa dotarcia do metryk rysuje się dobrze, ale gdyby to były Stołpce to chyba będzie gorzej.
Jednak na tym etapie takie dywagacje nie maja sensu.
W metrykach przodków zapisana jest mapa drogowa dalszych poszukiwań kolejnych przodków. Jeśli będzie Pan miał taki startowy dokument, a cudownie gdyby był to akt ślubu (tu tli się moja hipoteza, że jeśli żona pradziadka Antoniego- jak rozumiem - wywodziła się ze Świerynowa to w parafii w Świerżeniu trzeba szukać ich ślubu) to da się pójść dalej.
Przepraszam za być może pewną obcesowość tego listu ale w kwerendzie genealogicznej trzeba przywykać do trudności, które będą się piętrzyć , no chyba, że będą siedzieć kamieniem w jednej parafii której zasoby metrykalne dotrwały do dziś, sa w internecie i na dodatek zostały zindeksowane, co akurat w przypadku wschodniego kierunku Pańskich poszukiwań niestety jeszcze długo nie "grozi'".
Pozdrawiam
W uzupełnieniu jako pomoc wklejam link
http://www.kami.net.pl/kresy/
Polecam klikanie w kolejnośc: województwo nowogródzkie , następnie powiat stołpecki następnie gmina Świerzeń Nowy az do mapki okolic Świerynowa.
Natomiast dokumenty z okresu miedzywojennego powinny byc w ZAGS w Stołpcach
Trzeba zacząć od najstarszego dokumentu któregoś z przodków, podejrzewam że będzie to dziadek Wincenty który urodził się - tak się domyślam- w międzywojniu . I teraz pytanie gdzie, w jakiej konkretnej miejscowości, bo od tego zależeć będzie jaka parafia? No i oczywiście w jakim roku , latach. Przykładowo wymienia Pan Świerynów , byłaby to zatem parafia Nowy Świerżeń gdzie szansa dotarcia do metryk rysuje się dobrze, ale gdyby to były Stołpce to chyba będzie gorzej.
Jednak na tym etapie takie dywagacje nie maja sensu.
W metrykach przodków zapisana jest mapa drogowa dalszych poszukiwań kolejnych przodków. Jeśli będzie Pan miał taki startowy dokument, a cudownie gdyby był to akt ślubu (tu tli się moja hipoteza, że jeśli żona pradziadka Antoniego- jak rozumiem - wywodziła się ze Świerynowa to w parafii w Świerżeniu trzeba szukać ich ślubu) to da się pójść dalej.
Przepraszam za być może pewną obcesowość tego listu ale w kwerendzie genealogicznej trzeba przywykać do trudności, które będą się piętrzyć , no chyba, że będą siedzieć kamieniem w jednej parafii której zasoby metrykalne dotrwały do dziś, sa w internecie i na dodatek zostały zindeksowane, co akurat w przypadku wschodniego kierunku Pańskich poszukiwań niestety jeszcze długo nie "grozi'".
Pozdrawiam
W uzupełnieniu jako pomoc wklejam link
http://www.kami.net.pl/kresy/
Polecam klikanie w kolejnośc: województwo nowogródzkie , następnie powiat stołpecki następnie gmina Świerzeń Nowy az do mapki okolic Świerynowa.
Natomiast dokumenty z okresu miedzywojennego powinny byc w ZAGS w Stołpcach
-
Mariusz_warzocha
- Posty: 23
- Rejestracja: pt 26 cze 2015, 09:24
Nazwisko Bocheński, Warzocha
Witam,
czy wiadomo cos o pochodzeniu nazwisk:
-Warzocha
-Bocheński
będę wdzięczny za wszelkie informacje
pozdrawiam
Mariusz
czy wiadomo cos o pochodzeniu nazwisk:
-Warzocha
-Bocheński
będę wdzięczny za wszelkie informacje
pozdrawiam
Mariusz
-
Haponiuk_Daniel
- Posty: 496
- Rejestracja: śr 10 sie 2011, 01:29
- Lokalizacja: Złocieniec
Nazwisko Bocheński, Warzocha
Bocheński - 1379 od nazwy miasta Bochnia (tarnowskie), też od Bocheń (skierniewickie, gmina Łowicz).
Warzocha ( bez daty źródłowej ) - od warzocha, warzecha, warycha, warząchew 'duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu potraw'.
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny', Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001.
Warzocha ( bez daty źródłowej ) - od warzocha, warzecha, warycha, warząchew 'duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu potraw'.
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny', Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001.
-
Gawroński_Zbigniew
- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
-
Mariusz_warzocha
- Posty: 23
- Rejestracja: pt 26 cze 2015, 09:24
-
Gawroński_Zbigniew
- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
Pizoń jest jak najbardziej polskie i chyba baaardzo stare. Dokładnych danych nie mam. Pochodzi od słowa "piż" = dzisiejsze piżmo.
Jest jeszcze inna możliwa etymologia, ale jest to jazda po bandzie przeciwko której ja dość często stanowczo protestuję. Dlatego jej tu nie podam.
Mayer pochodzi od niemieckiego nazwiska Maier, ta od Meier i oznaczało przez wieki sporo.
Amtman - komornik
Gutsverwalter - dzierżawca
Dorfvorsteher- przodowy wioski (nie wiem jak to inaczej przetłumaczyć)
Vorsteher - szef
Haushalter - ekonom, rządca
Pachtbauer - najmita rolnik
Samo słowo pochodzi niewątpliwie od łacińskiego: māior = większy, znów oczywiście w kilkunastu znaczeniach.
Jest jeszcze inna możliwa etymologia, ale jest to jazda po bandzie przeciwko której ja dość często stanowczo protestuję. Dlatego jej tu nie podam.
Mayer pochodzi od niemieckiego nazwiska Maier, ta od Meier i oznaczało przez wieki sporo.
Amtman - komornik
Gutsverwalter - dzierżawca
Dorfvorsteher- przodowy wioski (nie wiem jak to inaczej przetłumaczyć)
Vorsteher - szef
Haushalter - ekonom, rządca
Pachtbauer - najmita rolnik
Samo słowo pochodzi niewątpliwie od łacińskiego: māior = większy, znów oczywiście w kilkunastu znaczeniach.
-
Gawroński_Zbigniew
- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
Wczoraj późnawo już było dlatego przełożyłem resztę etymologii nazwiska Pizoń na późniejszy termin.
Jest bardzo duża grupa nazwisk w których występuje mniej lub bardziej dosłownie rdzeń "pizda": Pizur, Pizoń, Piździoch, Piźnior, Piździak itd. W słowniku imion jest to interpretowane w sposób dosadny i wulgarny sugerujący, że nazwiska te wprost wywodzą się od kobiecego przyrodzenia. Jest to wierutna bzdura, nie mająca nic wspólnego z rzeczywistością.
Słowo pizda nigdy do końca 18 wieku nie oznaczało czegokolwiek związanego z seksualnością, przyrodzeniem i takimi tam.
Pizda to żuraw studzienny albo coś długiego wysmukłego z otworem, np igła do szycia worków, jakiś kij z hakiem służący w konkretnym celu do podciągania czegoś np bosak, przenośnie człowiek - tyka, długas, szczupły, wysoki, chudzina, mizerak.
Regionalnie, pizdy mówiono na kurzajki i inne narośle na ciele.
Druga grupa znaczeń wprost wywodzi się od "pizy". Otóż piza to glina ze słomą, najczęściej wrzosową z której budowano domy.
"I to by było na tyle".
Pozdrawiam pięknie.
Jest bardzo duża grupa nazwisk w których występuje mniej lub bardziej dosłownie rdzeń "pizda": Pizur, Pizoń, Piździoch, Piźnior, Piździak itd. W słowniku imion jest to interpretowane w sposób dosadny i wulgarny sugerujący, że nazwiska te wprost wywodzą się od kobiecego przyrodzenia. Jest to wierutna bzdura, nie mająca nic wspólnego z rzeczywistością.
Słowo pizda nigdy do końca 18 wieku nie oznaczało czegokolwiek związanego z seksualnością, przyrodzeniem i takimi tam.
Pizda to żuraw studzienny albo coś długiego wysmukłego z otworem, np igła do szycia worków, jakiś kij z hakiem służący w konkretnym celu do podciągania czegoś np bosak, przenośnie człowiek - tyka, długas, szczupły, wysoki, chudzina, mizerak.
Regionalnie, pizdy mówiono na kurzajki i inne narośle na ciele.
Druga grupa znaczeń wprost wywodzi się od "pizy". Otóż piza to glina ze słomą, najczęściej wrzosową z której budowano domy.
"I to by było na tyle".
Pozdrawiam pięknie.