Witam
Poproszę o etymologię nazwisk Wiś(sz)niowiecki i Romanowski, kresy wschodnie.
Dziękuję.
Bożena
Pochodzenie nazwisk (cz.6)
Moderatorzy: elgra, Galinski_Wojciech, maria.j.nie
Witam
ROMANOWSKI
Nazwisko utworzone przyrostkiem –ski od nazwy miejscowej Romanów, odnotowanej na terenie byłych powiatów: gostyńskiego, łódzkiego, kolskiego, tureckiego, kaliskiego, radomskiego, koneckiego, opatowskiego, pińczowskiego, kieleckiego, krasnostawskiego, garwolińskiego, włodawskiego, borysowskiego, słuckiego, łuckiego, nowogradwołyńskiego, zasławskiego, bobreckiego, buczackiego, czarnkowskiego, gnieźnieńskiego, krotoszyńskiego, średzkiego - .Nazwisko można też wywodzić od imienia Roman, imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, genetycznie pochodzi od łacińskiego przymiotnika Romanus ‘rzymski, Rzymianian’ (H. Fros, F. Sowa, Twoje imię…, s. 397). Roman to też 1. romans „zmyślone historie, co się romanami nazywają”, 2. roślina ‘wilczomlecz’ (zob. tzw. Słownik warszawski, t. V, s. 559).
W/G dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
Wiszniowiecki - od nazw miejscowych Wiśniowiec, Wiszniowiec (kilka wsi).
opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch
główne źródła:
Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Dom Wiśniowieckich - rodzina książęca wywodząca się zarówno od książąt litewskich (Giedyminowiczów) jak i moskiewskich (Rurykowiczów). Od rodu Giedyminowiczów pochodzi nieprzerwanie męska linia potomków, de facto spokrewniona z Jagiellonami. Pierwotnie używała herbu Pogoń Litewska, lecz około roku 1500, za księciem Ostrogskim zamienił swój herb na Korybut. Korybut - wnuk księcia litewskiego Giedymina, brat rodzony Władysława Jagiełły, po zrzeczeniu się księstwa Siewierskiego, otrzymał Bracław, Winnicę i Krzemieniec na Rusi, gdzie zbudował zamki w Wiśniowcu i Zbarażu.
Nazwisko rodu pochodzi od zamku Wiśniowiec, odziedziczonego przez Michała Zbaraskiego Wiśniowieckiego
http://www.wladcy.myslenice.net.pl/Pols ... wieccy.htm
Pozdrawiam
ROMANOWSKI
Nazwisko utworzone przyrostkiem –ski od nazwy miejscowej Romanów, odnotowanej na terenie byłych powiatów: gostyńskiego, łódzkiego, kolskiego, tureckiego, kaliskiego, radomskiego, koneckiego, opatowskiego, pińczowskiego, kieleckiego, krasnostawskiego, garwolińskiego, włodawskiego, borysowskiego, słuckiego, łuckiego, nowogradwołyńskiego, zasławskiego, bobreckiego, buczackiego, czarnkowskiego, gnieźnieńskiego, krotoszyńskiego, średzkiego - .Nazwisko można też wywodzić od imienia Roman, imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, genetycznie pochodzi od łacińskiego przymiotnika Romanus ‘rzymski, Rzymianian’ (H. Fros, F. Sowa, Twoje imię…, s. 397). Roman to też 1. romans „zmyślone historie, co się romanami nazywają”, 2. roślina ‘wilczomlecz’ (zob. tzw. Słownik warszawski, t. V, s. 559).
W/G dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
Wiszniowiecki - od nazw miejscowych Wiśniowiec, Wiszniowiec (kilka wsi).
opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch
główne źródła:
Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Dom Wiśniowieckich - rodzina książęca wywodząca się zarówno od książąt litewskich (Giedyminowiczów) jak i moskiewskich (Rurykowiczów). Od rodu Giedyminowiczów pochodzi nieprzerwanie męska linia potomków, de facto spokrewniona z Jagiellonami. Pierwotnie używała herbu Pogoń Litewska, lecz około roku 1500, za księciem Ostrogskim zamienił swój herb na Korybut. Korybut - wnuk księcia litewskiego Giedymina, brat rodzony Władysława Jagiełły, po zrzeczeniu się księstwa Siewierskiego, otrzymał Bracław, Winnicę i Krzemieniec na Rusi, gdzie zbudował zamki w Wiśniowcu i Zbarażu.
Nazwisko rodu pochodzi od zamku Wiśniowiec, odziedziczonego przez Michała Zbaraskiego Wiśniowieckiego
http://www.wladcy.myslenice.net.pl/Pols ... wieccy.htm
Pozdrawiam
Pochodzenie nazwiska Bitschegajo
Witam
Proszę o rozszyfrowanie etymologii nazwiska Bitschegajo.
Jest to moja niemiecka gałązka (Nadrenia-Palatynat, Hesja)) . Nazwisko bardzo oryginalne.
Zbyszek
Proszę o rozszyfrowanie etymologii nazwiska Bitschegajo.
Jest to moja niemiecka gałązka (Nadrenia-Palatynat, Hesja)) . Nazwisko bardzo oryginalne.
Zbyszek
-
Urbańska_Katarzyna
- Posty: 359
- Rejestracja: wt 12 mar 2013, 16:13
- Lokalizacja: Warszawa/Piaseczno
- Kontakt:
A jeśli nie Rymut? To co?Gawroński_Zbigniew pisze:Jezierski 1400 od nazw miejscowości typu Jeziory, Jezioro.
Waszkiewicz - od przymiotnika "waski" = "jeden z was", albo od rzeczownika "wasek" = kalfas, szaflik, od nazw osobowych na Wasz- , albo od niemieckiej nazwy osobowej Waske.
Wołynko - od regionu : Wołyń.
Stasiak - 1698 od imion na Sta- np Stanisław
Giliciński od ptaka - gila.
Kowalewski - 1388 od nazw miejscowości typu Kowalewo, Kowalów, Kowalowice.
Błaszczyk - od imienia Błażej i podobnych.
Tokarek - od tokarz = rzemieślnik zajmujący się obróbką drewna.
Sinkiewicz - od imienia Sinia = Siemion, albo od siny.
Śledziński - brak
Koprowski - 1752 od koper, ze staropolskiego kopr = popularne warzywo, albo od staropolskiego kopr = miedź.
Zawolski - od zawołać = powołać na stanowisko.
Gerwatowski – od miejscowości Gierwaty, albo od niemieckich nazwisk: Gerwald, Gerwart
Machnik - 1423 od imion na Ma-, typu Marcin, Maciej, Małomir, albo od machać, machnąć, albo od Magdalena.
Miał być Rymut, jest Rymut.
Jakby to wyglądało, jeśli mogę podrążyć temat 
Serdecznie pozdrawiam,
Kasia
http://kasiaurbanskaparanoje.blogspot.com
Szukam aktu małżeństwa Mikołaja Tokarka vel Tokarskiego syna Marcina i Katarzyny z Jadwigą Stelmach, lata ok. 1814-1826 (najprawdopodobniej dzisiejsze woj. łódzkie lub wielkopolskie).
Kasia
http://kasiaurbanskaparanoje.blogspot.com
Szukam aktu małżeństwa Mikołaja Tokarka vel Tokarskiego syna Marcina i Katarzyny z Jadwigą Stelmach, lata ok. 1814-1826 (najprawdopodobniej dzisiejsze woj. łódzkie lub wielkopolskie).
-
Gawroński_Zbigniew
- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
Ano to że zakwestionował bym zdecydowanie kilka etymologii:labarnerie pisze:
A jeśli nie Rymut? To co?
Największe pudło i bzdura to "Zawolski", potem Gilciński - to najprawdopodobniej niemieckie nazwisko, Waszkiewicz - typowo kresowe nazwisko - to też ściema jest, 17- wieczny Stasiak to prędzej koniuszy aniżeli od Stanisława się wywodzący. Ale Wola twoja panie - się stała.
Pozdrawiam pięknie.
-=-=-=
Ponieważ maszyna forumowa nie pozwala napisać posta jednego po drugim temu samemu autorowi, dlatego tutaj pozwolę sobie wklepać kilka zdań o Wis(z)niowieckim/Wiśniowieckim.
Nazwisko Wisznia to jedno z absolutnie najstarszych zanotowanych nazwisk polskich. Pojawiło się już w 1065 roku w treści następującej:
Prawdą niewątpliwie jest, że nazwiska typu Wiśniowiecki wtórnie powstały od nazw miejscowości typu Wiśniowiec ,Wiszniowiec. To jednak absolutnie nie jest odpowiedzią na pytanie o etymologię nazwiska, które w potocznym kojarzeniu chciało by się z wiśnią - owocem kojarzyć. Starość nazwiska jest pewnikiem gdzie i jak szukać....procuratore Troyano, Wysna, Johanne, canonico Plocensis ecclesie XIII
Staropolskie imię Zawisza miało swego skróconego odpowiednika - znanego ze Starej Baśni" - Wisza. Zawisza, Wisz, Zawisz, Wiszka, Wisza, Wiszka, Wiszunia, Wiszusia, Wiszulka, Zawka, Zawunia = "zazdrosny o sławę" To od imienia Wisz powstały Wiśniowce, Wiszniowce, Wiśniowieccy itd. Reszta jest wtórna.
-
Gawroński_Zbigniew
- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
Nie odpowiem na pytanie gdzie szukać. Kilka stron Wiszniowiecko-podobnym nazwiskom poświęcone jest w słowniku Taszyckiego.
Jeśli bez poprawiania błędów komputorowego przekładu to mogę podkleić. Z treścią idzie się zapoznać ale jak by co to trzeba sięgnąć do oryginału - zresztą dostępnego w sieci.
Za chwilę edytuję i podkleję tzw ocr
Jeśli bez poprawiania błędów komputorowego przekładu to mogę podkleić. Z treścią idzie się zapoznać ale jak by co to trzeba sięgnąć do oryginału - zresztą dostępnego w sieci.
Za chwilę edytuję i podkleję tzw ocr
Wklejka ocr pochodzi ze stron 1229 (tj str 125 t.VII) i następnych "Słownika staropolskich nazw osobowych" Witolda Taszyckiego.1. Wiszek, Wiszko: Test(is) ... Vyssek
Luczouicz de Jaczcowo 1389 tecz 1 1237;
Test(is) Wisek de Jaczkowo 1393 tecz I
2904 (cf. Test(is) ... Vislaw de Jaczcowo
1393 tccz I 2953; Contra ... Witoslaum de
Jaczcouo 1387 tecz 1 288); Visze k Luczcouicz
1396 tecz 1 3397; Test@) ... Visze k
de Jaczcouo 1396 tecz 1 3939.
... Wiszco Luczconis de Jaczcouo
1389 tecz I 1310; Test(is) ... Visco
Jaczkowsky 1392 tccz 11 5098; Wirzchoslao,
rectori ecclesie de Radocz ... idem
Wissko 1410 Inscr 1388.
Wiszna 11 Wyszna fern.: Vichsna (!) et
Dersca de Pross(ow>icz 1376 Krak 210 (cf.
Contra Vichnam et Derscam de Prossouicz
1376 Krak 209).
Stasco de Bruchana cam Smichna, Visna
1385 Krak 3566 (cf. Cum Vichna (de Bruchana)
1376 Krak 42); Inter Hancam et
Vi s n am et Jacussium 1387 Krak 4250. -
Cf. 2. Wichna.
Wisznia: Presentibus ... procuratore Troyano,
W ysn a, Iohanne, canonico Plocensis
ecclesie XI I I (1065 3) KMaz 22; lwan
Wi szn ya, eyn Reusse von Camencz 1442
PdLw IV 530 (cf. Iwan Wiszencon (!) von
Camencz 1442 PdLw 1V 581). - Cf. WWC
szeriko.
Wisznice, WiSnice: Ad generosum Petrum
Wysn ycze, capitaneum Szczepusiensem
1484 Paw s. 4 (cf. Ad generosum
Petrum de Wisnycze, capitaneum Scepusiensem
1485 Paw s. 21).
Wisznlc(s)ki, WiSnic(s)ki, Wiszniski, Wi-
Sniski 1. Wisznic(s)ki, Wiinic(s)ki: Strenuus
Nicolaus Wysniczky 1430 AGZ XI
427 (cf. Consors Nicolai Kmytha de Wischnycze
1441 AGZ XI 13G3); Nicolaus de
Wisznicze ... strenuo militi, domino Nicolao
W i szn i c z s k s., castellano Premisliensi
1434 He1 11 2549; Nicolaus Wysnyczky
1439 CEp I1 255 s. 388; Nicolaus Wyschn
i c z s k y, castellanus (Premisliensis) 1440
AGZ XI I1 1247; Wysniczky dedi quatuor
florenos 1471 RachKrbl s. 81 (cf. ? Domino
Petro Kmitha de Wysnicze 1471 RachKrdl
s. 78; Dobeslai Kmytha de Wysznycze,
Lublinensi (!) castellan(i) 1471 RachKrdl
s. 4).
2. Wiszniski, Wiiniski: Generoso Stanislao
(abl.) Wischnysky alias Dubeczsky
1464 AGZ XVI 107 (cf. Generosus Stanislaus
de Vysznycze alias de Sobyen, canonicus
Sandomiriensis 1479 AGZ XVI 1371).
Wisznic(x) : Test(is) ... Zayn Vi sn i cz
1437 Lp I 2674 (cf. Czayn (!) de Schalomunicze,
kmetho(-) generosi Stiborii de
Wysnya, subiudicis terre Leopoliensis 1446
AGZ XIV 1776).
Wiszniewski cf. Wiszniowski 2.
Wiszniowski, WiSniowski, Wiszniewski,
WiSniewski formy: nom. sg. Wiszniowski,
WiSniowski 1452 LKP s. 65, 1471 Kacz
7327, 1477 RachKrdl s. 202, 1480 Go1 901,
1482 Go1 924, efc.; Wiszniewski, WiSniewski
1474 Ty s. 75, 1474 ZHer 455, 1486
AC I1 1858, 1486 Go1 960, 1495 Go1 1191,
ctc.; - nom. pl. 11 acc. pl. Wiszniewskie,
Wisniewskie 1484 Mafr I 1688.
1. Wiszniowski, Wiiniowski: W y s s zno
wshi Thomas de Wyssznow de districtu
Chelmensi 1452 LKP s. 65; Stanislaus
W i s n o w s z k y 147 1 Kacz 7327; Czenyeczsky
cum Wysznyowsky dedi decem florenos
1477 RachKrbl s. 202; Dominum
Bartholomeum Wysn yows k y, burgrabium
de Golesch 1480 Go1 901; Generoso
domino Bartholomeo (dat.) Vysnyowsky
... dominus Vysnyowsky 1482
Go1 924; Nobilis Bartholomeus de Vyschna
necnon burgrabius de Golyesch ... dominum
Vyschnyowsky 1483 Go1 933; Nobili
domino Bartossio (daf.) Vysn yo wsky,
burgrabio ... de Golessch 1484 Go1 938;
Nicolao (dat.) Wisnowski 1485 Paw s. 82;
A domino Bartholomeo Vysnyowsky,
burgrabio de Golessch et sculteto de Chrastowka
... dominus Vysnyewsky 1486 Got
960; Bartholomeum Vysnyowsky de
Chrqstowka 1488 Go1 1002; Pilleator(-) ...
Benesch Wisnowsky 1492 PrCr 1101;
Benedictus Wisnowszky 1493 Kacz 8646;
Bartholomeus Vysznyowsky 1494 Got
1076; Ad instanciam Dorothee, olim consortis
lohannis Wysznowski 1495 ACL I1
1455; Nobilis Bartholomeus Vyssnyowskj
1496 Go1 1212; lohanni Guth de Bliszyn
... bona Bartholomaei V ysno ws k y
de Valowicze ... in Sandomiriensi ... district(~)
... data sunt 1497 Mafr 11 872;
Present(e) ... generos(o) et nobil(i) ... Paulo
Vysz 11 yo wsky, iudice castri Leopoliensi
1499 AGZ XV, MXXIX.
2. Wiszniewski, Wiiniewski: Nobilem Petrum
Wysnyewsky ... Petrus Vysnyevsky
1474 Ty s. 75; Petrus Wysznyewsky
... de clenodio Trzaski 1474 ZHer 455
(cf. Contra Derslaum et Petrum et filios
ipsius de Vysznyewo de armis Trzasky
1490 ZHer 695); C. rex in causa inter Nicolaum
Bzowski de villa Sthun ex una et
nobiles Joannem, civem Lublinensem et
Dorotheam, consortem, ipsius coniuges
Wisznyewskie ex altera parte, rationem
certarum summarum ... decretum fert 1484
Mafr I 1688; Pro parte discreti Nicolai
Wysznyewsky de Lublin 1486 AC 11
1858; A domino Bartholomeo Vysnyowsky,
burgrabio de Golessch et sculteto de
Chrastowka ... dominus Vysnewsky 1486
Go1 960; Plenipotenti Bartholomej Vysnyewsky,
sculteti de Chrqstowka 1495
Go1 1191; Ex parte nobilis Iohannis dicti
Bronysch, heredis in Wyschnyewo ... nobilis
Iohannes Vysznyewski 1498 Bob
243.
Wiszniski cf. Wisznic(s)ki 2.
Wiszo cf. 1. wysz.
-
Gawroński_Zbigniew
- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
Pochodzenie nazwiska Romanowski.
Witam.
Bożeno, w uzupełnieniu etymologii nazwiska Romanowski, podanej przez Szuwara, poniżej zamieszczam moje spojrzenie na ewentualne pochodzenie tego nazwiska oraz informacje, które zebrałem o tym nazwisku na stronach rosyjskojęzycznych, które poświęcone są etymologii nazwisk.
Nazwisko Romanowski jest nazwiskiem derywowanym przy pomocy polskiego, nazwiskotwórczego sufiksu –owski albo –ski. Przyrostek –owski pochodzi od cząstki –ski i jest jego złożoną formą (-ow + -ski = owski ). Każdy z tych sufiksów tworzy przymiotnikowe nazwy osobowe od nazw miejscowych, nazw fizjograficznych, nazw hydrograficznych, nazw pospolitych, imion, przezwisk, innych nazwisk. Tak więc, posiadają jedną wspólną funkcję, tworzą przymiotniki. Na przestrzeni czasu każdy z nich robił to trochę w inny sposób i od czego innego.
1. Nazwisko Romanowski zostało utworzone poprzez dodanie do podstawy Roman złożonego sufiksu –owski i powstało w ten sposób nazwisko Romanowski [ Roman + owski = Romanowski ]. Przyrostek –owski jest osobliwością słowotwórczą północnej Polski, przede wszystkim Mazowsza. Tworzył on przymiotniki, w tym nazwy osobowe, był bardzo żywotny. Z czasem stając się jedną z północnopolskich cech dialektycznych. Ponieważ za pomocą tego przyrostka z łatwością tworzyło się przymiotniki od nazw osobowych, nazw miejscowych oraz nazw pospolitych był bardzo często wykorzystywany do tworzenia nazwisk i dlatego rozpowszechnił się w całej Polski. Miał on jeszcze jedną zaletę – nazwiska utworzone przy pomocy tego sufiksu przypominały nazwiska szlacheckie. Nazwiska z cząstką –owski powstawały od nazw miejscowych zakończonych przyrostkami: –ów, –owa, –owo, –owice [ na przykład: Mszczonów > Mszczonowski, Włoszczowa > Włoszczowski; Darłowo > Darłowski; Bolechowice > Bolechowski ]. Zatem nazwisko Romanowski mogło powstać od nazw miejscowych typu: Romanów, Romanowa, Romanowo, Romanowice. Tak więc, pierwsza osoba o tym nazwisku mogła być właścicielem takiej miejscowości [ nazwisko szlacheckie ] albo przyjąć nazwisko od nazwy miejscowej [ pochodziła z tej miejscowości, urodziła się w takiej miejscowości ]. Istnieje też możliwość, że nazwisko powstało od imienia Roman albo nazwiska Roman w celu upodobnienia go do nazwiska szlacheckiego. Według najbardziej rozpowszechnionej etymologii imię [ nazwisko ] Roman jest pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od mniej więcej XIII wieku, i pochodzi od przymiotnika romanus, który znaczy „rzymski” albo "Rzymianin" - od Romy, czyli Rzymu. Słowo „romanus” było używane w stosunku do kogoś kto pochodził z Rzymu. Jest to imię męskie oznaczające tego, który jest uosobieniem męskich cnót cechujących prawdziwego Rzymianina, ale popularność zdobyło sobie dopiero w XX wieku.
Ciekawą alternatywą dla wywodzenia pochodzenia imienia Roman może być założenie, że imię to powstało od starosłowiańskiego imienia Romancz, które znane jest od XIV wieku – jest to moja hipoteza, którą oparłem na informacji podanej przez Kazimierza Stadnickiego w jego opracowaniu z 1879 roku, które zostało wydane we Lwowie pod tytułem "Przyczynek do heraldyki polskiej w wiekach średnich". Pisał on, że nazwisko Romański [ Romanski ] pochodzi od pochodzi od starosłowiańskiego imienia Romancz, które notowane było już w XIV wieku [ strona 291 ].
Bożeno, wspominasz, że nazwisko pochodzi z kresów wschodnich [ dawnej Polski ]. Zatem, zobaczmy co rosyjscy etymolodzy mówią o nazwisku Романовский [ Romanowski ]: ” Фамилия Романовский восходит к названию имения Романово. Можно с точностью сказать, что обладатель фамилии Романовский является отпрыском старинного дворянского рода. Известно, что существовало два рода князей Романовских. Первая ветвь князей Смоленских, получивших название от села Романовского на Смоленщине (позднее на границе с Могилёвской губернией). В списке князей и бояр Смоленских в 1490 году встречается князь Семён Романовский и его брат Дмитрий. Больше упоминаний о роде нет.
Вторая ветвь князей Ярославских. Князь Роман Васильевич построил себе городок Романов и стал в нём княжить. При его внуках род разделился на 5 ветвей - князей Морткиных, Шехонских, Деевых, Зубатых и Ухорских. Поскольку топонимические фамилии содержали указание не только на принадлежность к конкретной семье, но и на отношение к определенному географическому объекту, то изначально они представляли собой прилагательные с различными формантами: фамилии на – ский /-цкий и –анинов /-янинов принадлежат в основном знати и дворянству.
Процесс формирования фамилии был достаточно длительным, проследить же дальнейшую судьбу представителей рода Романовских невозможно. Тем не менее.”
W bardzo ogólnym tłumaczeniu powyżej zamieszczony tekst może brzmieć: Nazwisko Romnowski powstało od nazwy miejscowości Romanowo, Romanów. Można powiedzieć, że osoby o tym nazwisku są potomkami bardzo starej rodziny szlacheckiej. Wiadomym jest, że istnieją dwie rodziny książąt Romowskich. Pierwsza rodzina książąt Smoleńskich pochodzi spod Smoleńska z miejscowości Romanowski [ później na granicy z gubernią mohylewską ]. Na liście książąt i bojarów Smoleńskich w 1490 roku odnotowany jest książę Romanowski Szymona i jego brat Dymitr. Innych informacji o tym rodzie nie ma. Druga gałąź to książęta Jarosławscy. Książę Roman Wasilewicz zbudował miastecko o nazwie Romanow i rządził w nim. Jego wnukowie podzielili księstwo na 5 części: księstwo Морткиных, Шехонских, Деевых, Зубатых и Ухорских. Tak powstało 5 gałęzi tego rodu. Powstały nazwy geograficzne od nazw tych księstw oraz nazwiska utworzone przy pomocy przyrostków: – ский / –цкий и –анинов / –янинов [ –ski / –cki i –aninow / –janinow ], które należą głównie do szlachty.
Inna rosyjska etymologia nazwiska Романовский [ Romanowski ] odmiennie tłumaczy pochodzenie tego nazwiska:
„Происхождение фамилии Романовский
Фамилия «Романовский» западноукраинского, белорусского или польского происхождения, как правило, образована от топонима «Романово», которое, в свою очередь, связано с церковным именем «Роман». Имя «Роман» пришло на Русь из греческого языка, но имеет латинское происхождение (Romanus по-латински «римлянин»)
Происхождение от топонима
Романово – название многочисленных деревень едва ли не во всех областях России
Генеалогия. Дворянство
Романовские — несколько княжеских и дворянских родов. Романовские — ветвь князей Ярославских (Рюриковичи). Романовские — ветвь князей Смоленских (Рюриковичи), получивших название от села Романовского на Смоленщине. В списке князей и бояр Смоленских в 1490 году встречается князь Семён Романовский и его брат Дмитрий. Больше упоминаний о роде нет. Титул «князь Романовский» также носили некоторые роды, родственные Романовым: герцоги Лейхтенбергские несколько родов Светлейших князей Романовских. Другой дворянский род Романовских (Гербовник, V, 104): его предки находились в Польше и владели маетностями. Потомки сего рода многие служили Российскому Престолу дворянские службы в разных чинах и жалованы были от Государей в 1660 и других годах поместьями. Все сие доказывается разными справками и родословною Романовских. Другие Романовские – малороссийский дворянский род, потомки казака Якова Романовского (XVІІ — XVІІІ вв.)”.
Najogólniej powyżej zamieszczona etymologia mówi:
Pochodzenie nazwiska Romanowski.
Nazwisko Romanowski pochodzi z zachodniej Ukrainy, Białorusi i Polski. Pochodzi ono od nazwy miejscowej Romanowo [ Romanów ], która pochodzi od cerkiewnego imienia Roman. Imię Roman na Ruś przybyło za pośrednictwem języka greckiego, ale imię to jest pochodzenia łacińskiego [ Romanus w języku łacińskim znaczy rzymianin ].
Pochodzenie nazwy miejscowej.
Romanowo [ Romanów ] – nazwa bardzo licznych wsi, niemal we wszystkich regionach Rosji.
Genealogia. Szlachta.
Romanowscy – kilka rodzin książęcych i szlacheckich. Romanowscy – gałąź książąt Jarosławskich [ Rurykowicze ]. Romanowscy – gałąź książąt Jarosławskich [ Rurykowicze ], pochodzi od nazwy wsi Romanowski w okolicy Smoleńska. Książę Szymon [ Семён ] Romanowski i jego brat Dymitr odnotowani są w wykazie książąt i bojarów Smoleńskich w 1490 roku. Brak dalszych informacji o tym rodzie. Tytuł „książę Romanowski” nosiły także pewne rody, związane z rodem Romanowów: książęta Leuchtenberg i kilka rodów najjaśniejszych wysokości książąt Romanowskich. Drugi ród Romanowskich [ Herbarz, V, 104 ]: jego przodkowie pochodzili z Polski i byli właścicielami majątków ziemskich. Potomkowie tego rodu licznie służyli Rosyjskiemu Tronowi w dworskiej służbie w różnych randach i byli szanowani i nagradzani przez monarchę od 1660 roku i w latach następnych majątkami ziemskimi. Inni Romanowscy – ukraiński ród szlachecki pochodzący od kozaka Jakóba Romanowskiego [ XVII – XVIII wiek ].
Dodam, że fraza „родов Светлейших князей Романовских” dotyczyła rodów najjaśniejszych wysokości książąt Romanowskich. Rody o tym nazwisku pochodziły ze związków [ małżeństw ] morganatycznych przedstawicieli rodu Romanowych.
Związek morganatyczny (łac. [matrimonium ad] morganaticam – dosłownie [małżeństwo na] poranek; od staroniemieckiego morgan) – małżeństwo zawarte przez członka rodu arystokratycznego lub dynastii z osobą uznawaną za będącą niższego stanu, która poprzez związek ten nie zmienia swego stanu, tj. nie uzyskuje awansu społecznego, a potomstwo z tego związku nie ma praw do tytułów, funkcji i dóbr dziedziczonych w rodzinie małżonka wyższego stanem.
Jeżeli chodzi o polski ród szlachecki to według rosyjskich etymologów używał on herbu Bończa.
https://ru.wikipedia.org/wiki/Романовские
2. Nazwisko Romanowski powstało poprzez dodanie do podstawy Romanow cząstki –ski i tak powstało nazwisko Romanowski [ Romanow + ski = Romanowski ]. Przez dodanie typowego dla nazwisk polskich sufiksu –ski do nazwy osobowej Romanow powstało nazwisko typowo polskie, odpowiadające strukturalnie nazwisku szlacheckiemu. Nazwisko Romanow jest nazwiskiem pochodzącym z języka rosyjskiego. Za takim rozumieniem pochodzenia tego nazwiska przemawia typowo rosyjski nazwiskotwórczy sufiks –ow [–ов ]. W języku rosyjskim nazwisko Romanow zapisywane jest jako Романов. Przyjmując, że nazwisko Romanow [ Романов ] jest nazwiskiem z kręgu języka rosyjskiego, to jest ono nazwiskiem derywowanym przy pomocy sufiksu –ов, który dodano do rdzenia nazwiska, którym jest temat Роман [ Роман + ов = Романов ]. Tłumacząc na polski: Roman + ow = Romanow. Zatem, nazwisko Romanow powstało od imienia Roman. Następnie uległo „uszlachceniu” na wzór polskiego nazwiska szlacheckiego poprzez dodanie sufiksu –ski i tak powstało nazwisko Romanowski.
Oczywiście jest to tylko moja hipoteza, raczej rozważania o możliwym pochodzeniu nazwiska Romanowski [ w przypadku jego pochodzenia od rosyjskiego nazwiska Romanow ].
Mam nadzieję, że w miarę poprawnie przetłumaczyłem etymologię nazwiska Romanowski z języka rosyjskiego i oddałem sens jego znaczenia podany przez Rosjan.
Oczywiście zamieszczone na wstępie przeze mnie pochodzenie nazwiska Romanowski jest tylko moją hipotezą, raczej rozważaniami na ten temat. Niestety nie wiem jaka jest prawda o pochodzeniu tego nazwiska. Moim zdaniem aby ustalić etymologię nazwiska Romanowski należałoby ustalić pierwszą osobę noszącą to nazwisko i po której nazwisko to jest dziedziczone a następnie ustalić jak nazywał się ojciec tej osoby [ albo ta osoba przed ewentualną zmianą nazwiska ]. Może wtedy uda się ustalić pochodzenie tego nazwiska, w tym konkretnym przypadku.
Pozdrawiam – Roman.
Źródła:
Wielki słownik ortograficzny PWN.
Kazimierz Stadnicki: Przyczynek do heraldyki polskiej w wiekach średnich; Nakładem Karola Wilda; Lwów, 1879.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Roman
http://info.wsisiz.edu.pl/~rkalinow/imiona.php
http://www.ufolog.ru/names/order/%D0%A0 ... 0%B8%D0%B9
http://arc.familyspace.ru/catalog/Romanovskij
https://pl.wikipedia.org/wiki/Rurykowicze
http://www.opowiadam.eu/4003%20tablica_ ... kowicz.htm
http://www.wladcy.myslenice.net.pl/Mosk ... owicze.htm
https://ru.wikipedia.org/wiki/Романовы
https://ru.wikipedia.org/wiki/Романовск ... ие_князья)
https://ru.wikipedia.org/wiki/Романовские
Bożeno, w uzupełnieniu etymologii nazwiska Romanowski, podanej przez Szuwara, poniżej zamieszczam moje spojrzenie na ewentualne pochodzenie tego nazwiska oraz informacje, które zebrałem o tym nazwisku na stronach rosyjskojęzycznych, które poświęcone są etymologii nazwisk.
Nazwisko Romanowski jest nazwiskiem derywowanym przy pomocy polskiego, nazwiskotwórczego sufiksu –owski albo –ski. Przyrostek –owski pochodzi od cząstki –ski i jest jego złożoną formą (-ow + -ski = owski ). Każdy z tych sufiksów tworzy przymiotnikowe nazwy osobowe od nazw miejscowych, nazw fizjograficznych, nazw hydrograficznych, nazw pospolitych, imion, przezwisk, innych nazwisk. Tak więc, posiadają jedną wspólną funkcję, tworzą przymiotniki. Na przestrzeni czasu każdy z nich robił to trochę w inny sposób i od czego innego.
1. Nazwisko Romanowski zostało utworzone poprzez dodanie do podstawy Roman złożonego sufiksu –owski i powstało w ten sposób nazwisko Romanowski [ Roman + owski = Romanowski ]. Przyrostek –owski jest osobliwością słowotwórczą północnej Polski, przede wszystkim Mazowsza. Tworzył on przymiotniki, w tym nazwy osobowe, był bardzo żywotny. Z czasem stając się jedną z północnopolskich cech dialektycznych. Ponieważ za pomocą tego przyrostka z łatwością tworzyło się przymiotniki od nazw osobowych, nazw miejscowych oraz nazw pospolitych był bardzo często wykorzystywany do tworzenia nazwisk i dlatego rozpowszechnił się w całej Polski. Miał on jeszcze jedną zaletę – nazwiska utworzone przy pomocy tego sufiksu przypominały nazwiska szlacheckie. Nazwiska z cząstką –owski powstawały od nazw miejscowych zakończonych przyrostkami: –ów, –owa, –owo, –owice [ na przykład: Mszczonów > Mszczonowski, Włoszczowa > Włoszczowski; Darłowo > Darłowski; Bolechowice > Bolechowski ]. Zatem nazwisko Romanowski mogło powstać od nazw miejscowych typu: Romanów, Romanowa, Romanowo, Romanowice. Tak więc, pierwsza osoba o tym nazwisku mogła być właścicielem takiej miejscowości [ nazwisko szlacheckie ] albo przyjąć nazwisko od nazwy miejscowej [ pochodziła z tej miejscowości, urodziła się w takiej miejscowości ]. Istnieje też możliwość, że nazwisko powstało od imienia Roman albo nazwiska Roman w celu upodobnienia go do nazwiska szlacheckiego. Według najbardziej rozpowszechnionej etymologii imię [ nazwisko ] Roman jest pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od mniej więcej XIII wieku, i pochodzi od przymiotnika romanus, który znaczy „rzymski” albo "Rzymianin" - od Romy, czyli Rzymu. Słowo „romanus” było używane w stosunku do kogoś kto pochodził z Rzymu. Jest to imię męskie oznaczające tego, który jest uosobieniem męskich cnót cechujących prawdziwego Rzymianina, ale popularność zdobyło sobie dopiero w XX wieku.
Ciekawą alternatywą dla wywodzenia pochodzenia imienia Roman może być założenie, że imię to powstało od starosłowiańskiego imienia Romancz, które znane jest od XIV wieku – jest to moja hipoteza, którą oparłem na informacji podanej przez Kazimierza Stadnickiego w jego opracowaniu z 1879 roku, które zostało wydane we Lwowie pod tytułem "Przyczynek do heraldyki polskiej w wiekach średnich". Pisał on, że nazwisko Romański [ Romanski ] pochodzi od pochodzi od starosłowiańskiego imienia Romancz, które notowane było już w XIV wieku [ strona 291 ].
Bożeno, wspominasz, że nazwisko pochodzi z kresów wschodnich [ dawnej Polski ]. Zatem, zobaczmy co rosyjscy etymolodzy mówią o nazwisku Романовский [ Romanowski ]: ” Фамилия Романовский восходит к названию имения Романово. Можно с точностью сказать, что обладатель фамилии Романовский является отпрыском старинного дворянского рода. Известно, что существовало два рода князей Романовских. Первая ветвь князей Смоленских, получивших название от села Романовского на Смоленщине (позднее на границе с Могилёвской губернией). В списке князей и бояр Смоленских в 1490 году встречается князь Семён Романовский и его брат Дмитрий. Больше упоминаний о роде нет.
Вторая ветвь князей Ярославских. Князь Роман Васильевич построил себе городок Романов и стал в нём княжить. При его внуках род разделился на 5 ветвей - князей Морткиных, Шехонских, Деевых, Зубатых и Ухорских. Поскольку топонимические фамилии содержали указание не только на принадлежность к конкретной семье, но и на отношение к определенному географическому объекту, то изначально они представляли собой прилагательные с различными формантами: фамилии на – ский /-цкий и –анинов /-янинов принадлежат в основном знати и дворянству.
Процесс формирования фамилии был достаточно длительным, проследить же дальнейшую судьбу представителей рода Романовских невозможно. Тем не менее.”
W bardzo ogólnym tłumaczeniu powyżej zamieszczony tekst może brzmieć: Nazwisko Romnowski powstało od nazwy miejscowości Romanowo, Romanów. Można powiedzieć, że osoby o tym nazwisku są potomkami bardzo starej rodziny szlacheckiej. Wiadomym jest, że istnieją dwie rodziny książąt Romowskich. Pierwsza rodzina książąt Smoleńskich pochodzi spod Smoleńska z miejscowości Romanowski [ później na granicy z gubernią mohylewską ]. Na liście książąt i bojarów Smoleńskich w 1490 roku odnotowany jest książę Romanowski Szymona i jego brat Dymitr. Innych informacji o tym rodzie nie ma. Druga gałąź to książęta Jarosławscy. Książę Roman Wasilewicz zbudował miastecko o nazwie Romanow i rządził w nim. Jego wnukowie podzielili księstwo na 5 części: księstwo Морткиных, Шехонских, Деевых, Зубатых и Ухорских. Tak powstało 5 gałęzi tego rodu. Powstały nazwy geograficzne od nazw tych księstw oraz nazwiska utworzone przy pomocy przyrostków: – ский / –цкий и –анинов / –янинов [ –ski / –cki i –aninow / –janinow ], które należą głównie do szlachty.
Inna rosyjska etymologia nazwiska Романовский [ Romanowski ] odmiennie tłumaczy pochodzenie tego nazwiska:
„Происхождение фамилии Романовский
Фамилия «Романовский» западноукраинского, белорусского или польского происхождения, как правило, образована от топонима «Романово», которое, в свою очередь, связано с церковным именем «Роман». Имя «Роман» пришло на Русь из греческого языка, но имеет латинское происхождение (Romanus по-латински «римлянин»)
Происхождение от топонима
Романово – название многочисленных деревень едва ли не во всех областях России
Генеалогия. Дворянство
Романовские — несколько княжеских и дворянских родов. Романовские — ветвь князей Ярославских (Рюриковичи). Романовские — ветвь князей Смоленских (Рюриковичи), получивших название от села Романовского на Смоленщине. В списке князей и бояр Смоленских в 1490 году встречается князь Семён Романовский и его брат Дмитрий. Больше упоминаний о роде нет. Титул «князь Романовский» также носили некоторые роды, родственные Романовым: герцоги Лейхтенбергские несколько родов Светлейших князей Романовских. Другой дворянский род Романовских (Гербовник, V, 104): его предки находились в Польше и владели маетностями. Потомки сего рода многие служили Российскому Престолу дворянские службы в разных чинах и жалованы были от Государей в 1660 и других годах поместьями. Все сие доказывается разными справками и родословною Романовских. Другие Романовские – малороссийский дворянский род, потомки казака Якова Романовского (XVІІ — XVІІІ вв.)”.
Najogólniej powyżej zamieszczona etymologia mówi:
Pochodzenie nazwiska Romanowski.
Nazwisko Romanowski pochodzi z zachodniej Ukrainy, Białorusi i Polski. Pochodzi ono od nazwy miejscowej Romanowo [ Romanów ], która pochodzi od cerkiewnego imienia Roman. Imię Roman na Ruś przybyło za pośrednictwem języka greckiego, ale imię to jest pochodzenia łacińskiego [ Romanus w języku łacińskim znaczy rzymianin ].
Pochodzenie nazwy miejscowej.
Romanowo [ Romanów ] – nazwa bardzo licznych wsi, niemal we wszystkich regionach Rosji.
Genealogia. Szlachta.
Romanowscy – kilka rodzin książęcych i szlacheckich. Romanowscy – gałąź książąt Jarosławskich [ Rurykowicze ]. Romanowscy – gałąź książąt Jarosławskich [ Rurykowicze ], pochodzi od nazwy wsi Romanowski w okolicy Smoleńska. Książę Szymon [ Семён ] Romanowski i jego brat Dymitr odnotowani są w wykazie książąt i bojarów Smoleńskich w 1490 roku. Brak dalszych informacji o tym rodzie. Tytuł „książę Romanowski” nosiły także pewne rody, związane z rodem Romanowów: książęta Leuchtenberg i kilka rodów najjaśniejszych wysokości książąt Romanowskich. Drugi ród Romanowskich [ Herbarz, V, 104 ]: jego przodkowie pochodzili z Polski i byli właścicielami majątków ziemskich. Potomkowie tego rodu licznie służyli Rosyjskiemu Tronowi w dworskiej służbie w różnych randach i byli szanowani i nagradzani przez monarchę od 1660 roku i w latach następnych majątkami ziemskimi. Inni Romanowscy – ukraiński ród szlachecki pochodzący od kozaka Jakóba Romanowskiego [ XVII – XVIII wiek ].
Dodam, że fraza „родов Светлейших князей Романовских” dotyczyła rodów najjaśniejszych wysokości książąt Romanowskich. Rody o tym nazwisku pochodziły ze związków [ małżeństw ] morganatycznych przedstawicieli rodu Romanowych.
Związek morganatyczny (łac. [matrimonium ad] morganaticam – dosłownie [małżeństwo na] poranek; od staroniemieckiego morgan) – małżeństwo zawarte przez członka rodu arystokratycznego lub dynastii z osobą uznawaną za będącą niższego stanu, która poprzez związek ten nie zmienia swego stanu, tj. nie uzyskuje awansu społecznego, a potomstwo z tego związku nie ma praw do tytułów, funkcji i dóbr dziedziczonych w rodzinie małżonka wyższego stanem.
Jeżeli chodzi o polski ród szlachecki to według rosyjskich etymologów używał on herbu Bończa.
https://ru.wikipedia.org/wiki/Романовские
2. Nazwisko Romanowski powstało poprzez dodanie do podstawy Romanow cząstki –ski i tak powstało nazwisko Romanowski [ Romanow + ski = Romanowski ]. Przez dodanie typowego dla nazwisk polskich sufiksu –ski do nazwy osobowej Romanow powstało nazwisko typowo polskie, odpowiadające strukturalnie nazwisku szlacheckiemu. Nazwisko Romanow jest nazwiskiem pochodzącym z języka rosyjskiego. Za takim rozumieniem pochodzenia tego nazwiska przemawia typowo rosyjski nazwiskotwórczy sufiks –ow [–ов ]. W języku rosyjskim nazwisko Romanow zapisywane jest jako Романов. Przyjmując, że nazwisko Romanow [ Романов ] jest nazwiskiem z kręgu języka rosyjskiego, to jest ono nazwiskiem derywowanym przy pomocy sufiksu –ов, który dodano do rdzenia nazwiska, którym jest temat Роман [ Роман + ов = Романов ]. Tłumacząc na polski: Roman + ow = Romanow. Zatem, nazwisko Romanow powstało od imienia Roman. Następnie uległo „uszlachceniu” na wzór polskiego nazwiska szlacheckiego poprzez dodanie sufiksu –ski i tak powstało nazwisko Romanowski.
Oczywiście jest to tylko moja hipoteza, raczej rozważania o możliwym pochodzeniu nazwiska Romanowski [ w przypadku jego pochodzenia od rosyjskiego nazwiska Romanow ].
Mam nadzieję, że w miarę poprawnie przetłumaczyłem etymologię nazwiska Romanowski z języka rosyjskiego i oddałem sens jego znaczenia podany przez Rosjan.
Oczywiście zamieszczone na wstępie przeze mnie pochodzenie nazwiska Romanowski jest tylko moją hipotezą, raczej rozważaniami na ten temat. Niestety nie wiem jaka jest prawda o pochodzeniu tego nazwiska. Moim zdaniem aby ustalić etymologię nazwiska Romanowski należałoby ustalić pierwszą osobę noszącą to nazwisko i po której nazwisko to jest dziedziczone a następnie ustalić jak nazywał się ojciec tej osoby [ albo ta osoba przed ewentualną zmianą nazwiska ]. Może wtedy uda się ustalić pochodzenie tego nazwiska, w tym konkretnym przypadku.
Pozdrawiam – Roman.
Źródła:
Wielki słownik ortograficzny PWN.
Kazimierz Stadnicki: Przyczynek do heraldyki polskiej w wiekach średnich; Nakładem Karola Wilda; Lwów, 1879.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Roman
http://info.wsisiz.edu.pl/~rkalinow/imiona.php
http://www.ufolog.ru/names/order/%D0%A0 ... 0%B8%D0%B9
http://arc.familyspace.ru/catalog/Romanovskij
https://pl.wikipedia.org/wiki/Rurykowicze
http://www.opowiadam.eu/4003%20tablica_ ... kowicz.htm
http://www.wladcy.myslenice.net.pl/Mosk ... owicze.htm
https://ru.wikipedia.org/wiki/Романовы
https://ru.wikipedia.org/wiki/Романовск ... ие_князья)
https://ru.wikipedia.org/wiki/Романовские
-
Gawroński_Zbigniew
- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
Totalnie zaskoczony etymologią podaną przez p. Romana śpieszę potwierdzić jego tezę opartą na Stadnickim o odimiennym SŁOWIAŃSKIM rodowodzie nazwiska.
Z imieniem Romancz jest tak w dokumentach:
Pozdrawiam pięknie i gratuluję dociekliwości.
Z imieniem Romancz jest tak w dokumentach:
To że stoi ono na drugim miejscu nie oznacza, że jest nazwiskiem. Często, jeśli nie prawie zawsze tak bywało w 13-15 wieku.Romaniec, RomaBc: Coram aduocato
Hancone, dicto Romanecz, tunc consule
existente 1338 RmK 1 1253; Hanconi dicto
Roman ecz, ciui Cracouiensi 1345 KMfp
219; lohanni dicto Romanetz, civi Cracoviensi
. . . famillar(i) . . . regis (Kazimiri)
1350 MVal 1 I1 334; Kegen Czibol vnd
Choma, vnd Andrey, vnd Romanecz 1443
PdLw IV 920; Dominus Iohannes Romanez
cum domino Nicolao Edlino, ciuibus
Cracouiensibus (!) (1365) KMfp 247.
lohannes dictus Romancz 1324 RmK 1
705; Coram scabin(o) ... Iohanne Romancz
1325 RmK 1 744; Apud Hanconem
Romancz 1333 RrnK I 1149; Johannes
Romancz ... consul(-) civitatis Cracoviensis
1349 MVat 11 67; Pro Jzac, fillo
olim Thomlini R om a<n>.czl371 Lk 568;
Jsaac Thornil, Romencz (! pro Romancz)
filius 1372 Lk 664; Per aduocatum lohannem
Romantcz 1505 (1352) KmK 28.
Hanco Romancius 1338 RrnK I 1271;
Romancium antiquum 1339 Cruc I s. 113;
Discreto viro lohanni Romanczio 1349
RmK I 1595; Cristina, vxor Pesconis Romancij
1350 RrnK 1 1618; Nicolao (dat.)
Roman c i i . . . Nicolaus Romasii . . . a Nicoao
Roma[r]sii, civis Cracoviensis 1344--1363
MVat 11 277 s. 457, 460, 461; Agnetem,
filiam olim Romancii 1366 Lk 24 (cf.
Agneti, filie Romanconis 1367 t k 106). -
Pozdrawiam pięknie i gratuluję dociekliwości.
Witam
Romanie, dziękuję. Jest to bardzo ciekawe. Także dziękuję jeszcze raz Zbigniewowi i Szuwarowi.
Nie wiem czy mogę skierować to zapytanie ale spróbuję jednak zapytać: czy na ukraińskim forum wnoszą " coś " o tych nazwiskach?
I mam jeszcze jedną prośbę o etymologię nazwiska Kamieniecki i Kamiński również kresy wschodnie. Obecnie zatrzymam się na jakiś " czas " aby to wszystko zgłębić i wiele uporządkować w swojej genealogii.
Dziękuję.
Bożena
Romanie, dziękuję. Jest to bardzo ciekawe. Także dziękuję jeszcze raz Zbigniewowi i Szuwarowi.
Nie wiem czy mogę skierować to zapytanie ale spróbuję jednak zapytać: czy na ukraińskim forum wnoszą " coś " o tych nazwiskach?
I mam jeszcze jedną prośbę o etymologię nazwiska Kamieniecki i Kamiński również kresy wschodnie. Obecnie zatrzymam się na jakiś " czas " aby to wszystko zgłębić i wiele uporządkować w swojej genealogii.
Dziękuję.
Bożena
Witam
KAMIŃSKI
Nazwisko utworzone sufiksem -ski od popularnej nazwy miejscowej Kamień, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. III s. 731-741. Por. także nazwę miejscową Kamienica lub Kamin, Kamieniec, Kamieniowice, Kamiona, zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 3 Odmiejscowe nazwy osobowe, opr. Z. Kaleta przy współudziale E. Supranowicz i J. Szymowej, Kraków 1997 s. 71, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. III s. 731-769, t. XV cz. 2 s. 47-51. Por. również warmińską nazwę miejscową Kamińskie, zob. W. Chojnacki, Słownik polskich nazw miejscowości w b. Prusach Wschodnich i na obszarze b. wolnego miasta Gdańska wg stanu z 1941 roku, Poznań 1946 s. 104. Kamińscy z Kamienia na Śląsku, Kamińczyk w ziemi nurskiej, Kamiona w byłym powiecie orłowskim, zob. A. Boniecki, Herbarz polski t. IX s. 202-212; Kamiński herbu Grzymała, Prus I, Roch III W. Wittyng, Nieznana…, s. 128. Potencjalną podstawę stanowi także nazwa osobowa Kamień, ta od rzeczownika kamień, czyli: 1. ciało nieorganiczne, zwykle twarde i ciężkie, 2. przenośnie ‘nieurodzajna, jałowa ziemia’, 3. nieużyty, nieuczynny człowiek, 4. podstawa, fundament, 5. rodzaj dawnej jednostki wagi, 6. w owocah pestka, 7. każdy minerał w stanie twardym bez względu na gatunek, wielkość i kształt (zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 221--224).Nazwę osobową Kamiński odnotowuje Słownik staropolskich nazw osobowych, t. II s. 527. Zdaniem E. Brezy (Nazwiska Pomorzan. Pochodzenie i zmiany, Gdańsk 2000, s. 386) „nazwisko Kamień, częściej u Polaków Kamiński, niemieckie Stein i pochodne czy angielskie Stone (…) mogły powstać od cech charakteru człowieka i odniesione mogły być do człowieka nieugiętego lub niemiłosiernego”. Według Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych (t. IV, s. 463) w 1990 r. w Polsce było 87935 nosicieli tego nazwiska, z tego najwięcej (9150) w dawnym województwie warszawskim.
w/g dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego
Kamieniecki - 1397 od nazwy miejscowej Kamieniec (częste) i nazwy zamku Kamieniec.
opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch
Pozdrawiam
KAMIŃSKI
Nazwisko utworzone sufiksem -ski od popularnej nazwy miejscowej Kamień, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. III s. 731-741. Por. także nazwę miejscową Kamienica lub Kamin, Kamieniec, Kamieniowice, Kamiona, zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 3 Odmiejscowe nazwy osobowe, opr. Z. Kaleta przy współudziale E. Supranowicz i J. Szymowej, Kraków 1997 s. 71, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. III s. 731-769, t. XV cz. 2 s. 47-51. Por. również warmińską nazwę miejscową Kamińskie, zob. W. Chojnacki, Słownik polskich nazw miejscowości w b. Prusach Wschodnich i na obszarze b. wolnego miasta Gdańska wg stanu z 1941 roku, Poznań 1946 s. 104. Kamińscy z Kamienia na Śląsku, Kamińczyk w ziemi nurskiej, Kamiona w byłym powiecie orłowskim, zob. A. Boniecki, Herbarz polski t. IX s. 202-212; Kamiński herbu Grzymała, Prus I, Roch III W. Wittyng, Nieznana…, s. 128. Potencjalną podstawę stanowi także nazwa osobowa Kamień, ta od rzeczownika kamień, czyli: 1. ciało nieorganiczne, zwykle twarde i ciężkie, 2. przenośnie ‘nieurodzajna, jałowa ziemia’, 3. nieużyty, nieuczynny człowiek, 4. podstawa, fundament, 5. rodzaj dawnej jednostki wagi, 6. w owocah pestka, 7. każdy minerał w stanie twardym bez względu na gatunek, wielkość i kształt (zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 221--224).Nazwę osobową Kamiński odnotowuje Słownik staropolskich nazw osobowych, t. II s. 527. Zdaniem E. Brezy (Nazwiska Pomorzan. Pochodzenie i zmiany, Gdańsk 2000, s. 386) „nazwisko Kamień, częściej u Polaków Kamiński, niemieckie Stein i pochodne czy angielskie Stone (…) mogły powstać od cech charakteru człowieka i odniesione mogły być do człowieka nieugiętego lub niemiłosiernego”. Według Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych (t. IV, s. 463) w 1990 r. w Polsce było 87935 nosicieli tego nazwiska, z tego najwięcej (9150) w dawnym województwie warszawskim.
w/g dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego
Kamieniecki - 1397 od nazwy miejscowej Kamieniec (częste) i nazwy zamku Kamieniec.
opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch
Pozdrawiam
-
Urbańska_Katarzyna
- Posty: 359
- Rejestracja: wt 12 mar 2013, 16:13
- Lokalizacja: Warszawa/Piaseczno
- Kontakt:
Gawroński_Zbigniew pisze:To mi daje do myślenia. Dziękuję za uwagilabarnerie pisze:
Ano to że zakwestionował bym zdecydowanie kilka etymologii:
Największe pudło i bzdura to "Zawolski", potem Gilciński - to najprawdopodobniej niemieckie nazwisko, Waszkiewicz - typowo kresowe nazwisko - to też ściema jest, 17- wieczny Stasiak to prędzej koniuszy aniżeli od Stanisława się wywodzący. Ale Wola twoja panie - się stała.
Pozdrawiam pięknie.
Zbigniewie, a może mógłbyś podlinkować, lub podać tytuły opracowań traktujących o pochodzeniu nazwisk? Chciałabym zgłębić temat wszystkich nazwisk moich bezpośrednich przodków, a jest ich sporo
Serdecznie pozdrawiam,
Kasia
http://kasiaurbanskaparanoje.blogspot.com
Szukam aktu małżeństwa Mikołaja Tokarka vel Tokarskiego syna Marcina i Katarzyny z Jadwigą Stelmach, lata ok. 1814-1826 (najprawdopodobniej dzisiejsze woj. łódzkie lub wielkopolskie).
Kasia
http://kasiaurbanskaparanoje.blogspot.com
Szukam aktu małżeństwa Mikołaja Tokarka vel Tokarskiego syna Marcina i Katarzyny z Jadwigą Stelmach, lata ok. 1814-1826 (najprawdopodobniej dzisiejsze woj. łódzkie lub wielkopolskie).
-
Gawroński_Zbigniew
- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
Podstawowe źródła z jakich korzystam to przede wszystkim
"Słownik..." Taszyckiego. "Słownik Staropolski", "Słownik polszczyzny 16 wieku", "Słownik warszawski", Köblera i Gerharda "Mittelhochdeutsches Wörterbuch", "Słownik gwar polskich" - Karłowicza; przy "egzotycznych nazwiskach" zaczynam zawsze od dwóch stron: http://www.catholic.org/saints/ i niemieckiej: https://www.heiligenlexikon.de
Oprócz powyższych bardzo pomocny jest "Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych" - każdy tom ma innego autora: jest tam Cieślikowa, Klimek, Rymut, Bobowska - nie pamiętam w tej chwili więcej.
"Słownik..." Taszyckiego. "Słownik Staropolski", "Słownik polszczyzny 16 wieku", "Słownik warszawski", Köblera i Gerharda "Mittelhochdeutsches Wörterbuch", "Słownik gwar polskich" - Karłowicza; przy "egzotycznych nazwiskach" zaczynam zawsze od dwóch stron: http://www.catholic.org/saints/ i niemieckiej: https://www.heiligenlexikon.de
Oprócz powyższych bardzo pomocny jest "Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych" - każdy tom ma innego autora: jest tam Cieślikowa, Klimek, Rymut, Bobowska - nie pamiętam w tej chwili więcej.