Kajdański Edward

[ludwih]

Edward Kajdanski (1871-1936) ze szlachtą Podola, był absolwentem wydziału mechanicznego znanej w rosyjskim Polytechnic Institute w Rydze. Pracował w Rosji jako kierownik techniczny polskich właścicieli fabryk cukrowych na Ukrainie, kierowca, mieszkaniec miasta Sumy, członek Moskwa Automobile Society od 1911 roku, 1913 uczestnicy rajdu "Moskwa - Paryż" Kaydanskogo Edwarda (Edwarda) Lukic. w 1914 roku wyjechał do Japonii, a następnie prowadził swoje baterie produktów predpriyaatiya we Władywostoku. Utalentowany inżynier i wynalazca. W 1923 roku przybył w Harbin, który był organizatorem nadzoru i służb technicznych w sklepach "Churin", a od 1932 roku jako inżynier zmianowym w polskiej cukrowni w Ashikhe. Członek zarządzania "Pana Polska". Zmarł nagle w Harbin w 1936 roku z powodu zapalenia płuc, pozostawiając jego żona Helen (z domu Belova) i syna.
Kaydanski Edward - najmłodszy, urodził się w Harbin w 1925 roku, rozpoczął studia na Ashikhe zaocznie w 1934 roku kontynuował w szkole podstawowej, kiedy "Pan Polska", był absolwentem polskiego gimnazjum imienia Sienkiewicz w 1942 roku. Pod koniec 1941 roku, tuż przed zamknięciem Konsulacie RP w Harbinie, Japończycy dostał paszport (ostatni polski paszport wydany w Harbin). Z tego paszportu oddalił się od obowiązkowej służby wojskowej w armii rosyjskiej Biała Gwardia Pułkownik Asano. W 1942 roku pracował w polskiej cukrowni w Ashikhe. Z nvchala 1944 roku wszedł do działu elektromechanicznego z Uniwersytetu w Północnej Mandżurii w Harbinie. Ponadto nie było innych cudzoziemców rosyjskie Polacy, Żydzi, Czesi, Węgrzy, Litwini i kilka chińskich. Czekając wejść sovetskoy Armii w Harbin w sierpniu 1945 roku, był członkiem polskiej samoobrony, aby chronić główne warsztaty CEL. W 1949 roku ukończył przemianowany Harbin Institute of Technology (Hagunda w Chinach).
Aby przetrwać w tych trudnych czasach z powodzeniem zajmuje się produkcją pasty do zębów i pasty do butów, używając swojego ojca zostawił notatkę na ich technologii produkcji. W 1951 roku, wraz z żoną Natalią (urozhennaya Getmanova) i córką udał się do Polski drogą morską, parahod "Mikołaja Ray". Kaydanskik osiedlił się w portowym mieście Gdańsk. Od 1957 roku, za wspaniałą randki chińskim pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w 1960 roku otrzymał dyplom inżyniera na Politechnice na lokalnym. W 1963 roku powrócił do Chin jako doradca handlowy w Ambasadzie RP w Pekinie. Pracował tam w różnych prestiżowych stanowiskach do 1975 roku. Po 4-letniej przerwie mianowany konsulem w Canton (1979-1982). Pracował w Chinach razem w różnych pozycjach od 14 lat. Ostatni raz, gdy był już na emeryturze jako polski przedstawiciel w firmie polsko-chińskiej produkującej rowery w Hangzhou.
Kaydanskogo zakres prac literackich związanych z historią i kulturą Chin i Polaków mieszkających na jego terytorium. Pod koniec lat 50-tych rozpoczął pracę jako dziennikarz z polskich czasopismach naukowych i popularnych, takich jak "Poznaj Świat"; "Wiedza i Życie"; "Kontynenty". W 1957 roku Polskie Radio wziął dwa razkazy. Od 1971 roku, opublikował wiele książek naukowych i popularnych w Chinach. Część pod pseudonimem Vladislav Kański (Władysław Kański), między innymi w "Chińskiej Republiki Ludowej. Essays in Rozwoju Gospodarczego 1949-1969 »(Chinska Republika Ludowa. Zarys Rozwoju Gospodarczego 1949/69, Warszawa 1971). Wśród naybolee ważnych książek to: "Fort Grochowski» (Fort Grochowski, Olsztyn 1982), "Architektura Chinach» (Architektura Chin, Warszawa 1986); "Pamiętniki syberyjskie Podróż Kazimierz Grochowski 1910-1914» (Dz Syberyjskich Podróży Kazimierza Grochowskiego 1910-1914, Lublin 1986); "Zhemchuzhenu trójkąt» (Perłowy trójkąt, Warszawa 1987) - sprawozdanie o wrażliwej trójkąta Kanton-Hongkong-Makau przyznane z funduszu nagród literackich non-fiction. "Michał Boym - ostatni posłaniec» dynastii Ming (Michał Boym - ostatni wysłannik dynastii Ming, Warszawa 1988), "Tajemnica Benyovsky - odkrycia, intrygi, poddeki» (Tajemnica Beniowskiego-Odkrycia, intrygi, fałszerstwa, Warszawa 1994 - to barwna opowieść o jednej z najbardziej kontrowersyjnych postaci w historii Polski. ". Michał Boym - Ambasador Chin» (Michał Boym-Ambasador Dstwa Śródka, Warszawa 1999), "Historia korytarz burzliwe Kolei Chiński Wschodniej 1898-1998» (. Korytarz Burzliwe Dzieje Kolei Wschodniochińskiej, Warszawa 2000) Ostatnia książka że tak powiem posledsvy dokumentalny "Pearl of północnych Chinach - Polski odcinek» (Perła północnych Chin-epizod polski, 1990), Tadeusz reżysera trzymać się z Polonią w Mandżurii Kaydanski towarzyszy i był doradcą filmie reżysera i produserov na wycieczkę do Chin Podczas tej podróży.. utworzony w 1988 roku w dodatku do historii polskiej kolonii jeszcze siedem innych filmów dokumentalnych.
Z książki "medycyny chińskiej dla wszystkich» (Medycyna chińska dla kazdego, Kraków 2011), widzimy nie tylko tradycyjną medycynę i filozofię, zwyczaje i kulturę Chin. Inna ważna książka Kaydanskogo jest "Długi cień Wielkiego Muru. Polaków obnaruzhali Chiny »(Długi cień Wielkiego Muru Jak Polacy odkrywali Chiny, Warszawa 2005). - Miejsce Wśród wielu Europejczyków odwiedzających Chiny XVII wieku, było wielu Polaków, którzy opuścili wspomnienia, prace naukowe.
"Chiny-Leksykon» (Chiny-Leksykon, Warszawa 2005); "Tajemnice medycyny chińskiej. Medicus Sinikus Michael Boimów »(Sekrety chińskiej medycyny. Medicus sinicus Michała Boyma, Kraków 2010) i najnowsza książka," Wspomnienia z mojego Atlantis »(Wspomnienia z Mojej Atlantydy, Kraków 2013), w którym dzieciństwo autor vspoimnaet i dorastania, który mieszkał w Mandżurii i Harbin. Autobiograficzne wątki są umieszczone również w powieści "tybetańskiego księżniczka» (Tybetańska księżniczka, Warszawa 2006), napisany pod pseudonimem Alexander Franchetti (Aleksander Franchetti - wujek autora).
Oprócz literatury, Kaydanski zaangażowani ilustrację obrazów, które są inspiracją dla chińskich mistrzów. Te obrazy, często stawia na swoich wystawach sztuki.
W jednym z wywiadów powiedział do siebie: "Wizualnie, jestem Europejskiej, siwiejące blond z jasne skóry, które czasami pytają, dlaczego nie pochylać się w oczy?

Jeśli ktoś chce, czy może mi pomóc, niż, będę bardzo szczęśliwy

____________________

Szukam wszelkich informacji o Libelt,Kuhnd,Link,Rangenau,Rozner,Bulman,Witt,Rahn,Jetterman-Zyrardow,Wiskitki,Mariampol,Teklin

[Pobłocka_Elżbieta]

Edward Łukicz Kajdański ur. Letyczewo 1871-zmarł 26.03.1936 Harbin
Эдвард Лукич Кайданский (1871 Летичевo-26.03.1936 Харбине (Китай))
Żona Helena Siergiejewna ,
syn Edward Władysław ur.1925
wnuczki Katarzyna i Helena

Letyczew, miasto powiatowe na Podolu , (Ukraina), nad rz. Bohem

http://lesina.at.ua/publ/istorii_starog ... /22-1-0-40
http://www.vsisumy.com/special-projects ... yy-avtogon

http://www.shans.com.ua/?m=nr&id=30275&in=276

http://offroad.sumy.ua/forum/viewtopic. ... 5&start=10
Кайданский Эдуард Лукич. Инженер. В эмиграции в Китае. Ум. ок. 26 мар. 1935.
Жена Елена Сергеевна. /400/
http://forum.vgd.ru/395/70313/20.htm

Kajdański Edward Władysław urodz.1925 r
http://forum.vgd.ru/?m=feed&a=list_warn2&u=111024


Ela

[ludwih]

Dziękuję Ela?
Ja sobie z Ukrainy i wiem, że te linki, zastanawiam się, co jest w Polsce na jego rodaka

[kasia_ciechanowicz]

Dzień dobry,
Jestem wnuczką Edwarda Kajdańskiego seniora i córka Edwarda
Kajdańskiego juniora. Dziś znalazłam ten temat na forum. W czym mogę pomóc? Jeżeli jesteś z Ukrainy możesz pisać po rosyjsku.
Pozdrawiam
Katarzyna Kajdańska-Ciechanowicz

[kronikarz_rodu]

Do Katarzyny Kajdańskiej-Ciechanowicz:

Pani Katarzyno, szukam sladów moich krewnych, żyjących od 1920 do 1956 roku w Mandżurii: w Harbinie, Mukdenie, Dairenie. Przeczytałam książkę pani ojca "Wspomnienia z Mojej Atlantydy" i jestem pod jej ogromnym wrażeniem. Proszę przekazać tacie podziekowania, że tak wspaniała książka powstała, i gratulacje, bo książka jest kopalnią informacji o realiach życia w tamtych czasach w Mandżurii. Życze Pani ojcu jeszcze wielu lat życia w zdrowiu. I mam prosbę: czy mogłaby Pani zapytac tatę o moich krewnych? Poszukuję śladów i informacji o Marii Osmólskiej, Yuji Sato i Tamotsu Sato. Czy zetknął się z nimi, czy ich nazwiska coś mu mówią? Każda informacja jest dla mnie bardzo cenna. Dziekuję i serdecznie pozdrawiam.

Iwona
kronikarka rodziny