Władysławie Edwardzie, dobry wieczór.
Przypuszczam, że chodzi Ci o rodzinę Gombrowiczów, z której wywodzi się Marcin Witold Gombrowicz – polski powieściopisarz, nowelista i dramaturg. Jeden z wybitnych polskich pisarzy XX wieku, który bardziej znany jest pod imieniem i nazwiskiem Witold Gombrowicz.
Wikipedia między innymi pisze: „Witold Gombrowicz urodził się jako najmłodsze z czworga dzieci Jana Onufrego herbu Kościesza i Antoniny Marceliny z domu Ścibor-Kotkowskiej herbu Ostoja, w rodzinnym majątku we wsi Małoszyce, w ówczesnej guberni radomskiej. Został ochrzczony 8 września w kościele Wszystkich Świętych we wsi Wszechświęte jako Marian Witold Gombrowicz. Po opuszczeniu dworu w Małoszycach w 1911, Gombrowiczowie przenieśli się do Warszawy. Po ukończeniu Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Warszawie (1922) studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim (w 1927 uzyskał tytuł magistra praw). Przez mniej więcej rok przebywał w Paryżu, niezbyt pilnie przykładając się do studiów w Institut des Hautes Études Internationales. Większą rolę w trakcie pobytu we Francji odegrały kontakty z młodzieżą studencką i wyjazd nad Morze Śródziemne.”.
Źródła informacji znajdziesz pod tekstem, który znajduje się pod linkiem:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Witold_Gombrowicz
Z powyższego cytatu wynika, że matką Marcina Witolda Gombrowicza była Antonina Marcelina Ścibor – Kotkowska herbu Ostoja. W zasadzie to miała ona na imię Marcelina Antonina.
Elżbieta Szot-Radziszewska z Muzeum Wsi Kieleckiej w tomie VIII Studiów z historii społeczno-gospodarczych z roku 2010 zamieściła artykuł pt. Działalność przemysłowa Ignacego Kotkowskiego w Dołach Biskupich w drugiej połowie XIX wieku [ od strony 235 do strony 246 ].
Autorka:
• na stronie 235 i 236 pisze: „Ignacy Leon Kotkowski – ziemianin, przemysłowiec, dziadek Witolda Gombrowicza – należał do grupy przedstawicieli rodów ziemiańskich i magnackich, którzy od wieków na tych terenach ujarzmiali rzeki, by dzięki ich energii poruszać urządzenia i maszyny w kuźnicach, zespołach hutniczych, fabrykach, tartakach i młynach. W 1838 r. Kotkowski kupił od rodu Małachowskich wieś Bodzechów wraz z dworem i ponad 1000 mórg żyznej ziemi, lasów i łąk. Zbudował tu, przynoszące duże dochody, hutę żelaza2 z pudlingarnią3 , papiernię, cegielnię, tartak, młyny i gwoździarnię.
Witold Gombrowicz wspomina gniazdo rodzinne Kotkowskich – dwór swoich dziadków w Bodzechowie:
Moja matka z domu Kotkowska. [...] Bodzechów, gniazdo ich rodzinne (gdzie część dzieciństwa spędziłem), za czasów dziadka mego, Ignacego Kotkowskiego, trzysta włók liczył przedniej ziemi sandomierskiej. Dwór czcigodny, przez Małachowskich stawiany, w parku stuletnim, w którym duch kanclerza Małachowskiego przechadzał się w noce drżące księżycową pełnią...4”.
• na stronie 236 pisze: „Ignacy ożenił się z Anielą z Kotkowskich Kotkowską5 , miał z nią czterech synów: Józefa, Marcelego, Franciszka i Seweryna, którzy, założywszy rodziny, nie chcieli opuszczać bodzechowskiego majątku.”.
Bracia Kotkowscy pożeniwszy się zamieszkiwali wszyscy w obszernym dworze i okalających dziedziniec oficynach. Powstała w ten sposób w Bodzechowie pierwsza i jedyna spółdzielnia rodzinno-szlachecka. [...] To skupienie rodzinne dało pewne niekorzystne rezultaty. Już wnukowie Ignacego zaczęli żenić się w rodzinie [...] doprowadziło to nie tylko do pewnych zdziwaczeń, ale nawet chorób umysłowych potomstwa...6”.
Przypis 5 [ strona 236 ] – „Aniela i jej mąż Ignacy byli stryjecznym rodzeństwem, ich ojcowie Józef i Marceli byli rodzonymi braćmi”.
Wynika z tego, że Ignacy Leon Kotkowski, syn Marcelego, ożenił się z Anielą z Kotkowskich Kotkowską, córką Józefa. Marceli Kotkowski i Józef Kotkowski byli rodzonymi braćmi. Zatem, Ignacy Leon Kotkowski ożenił się ze swoją siostrą stryjeczną, Anielą, która była córką Józefa Kotkowskiego, brata rodzonego Ignacego Leona Kotkowskiego.
Dr M.J. Minakowski na portalu M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego pisze, że Józef Kotkowski i Marceli Kotkowski byli synami Ignacego Ścibor-Kotkowskiego herbu Ostoja i Anny Agnieszki Marianny Kliszewskiej herbu Jastrzębiec.
• na stronie 237 pisze: „Dzięki pracowitości Ignacego i jego brata Stanisława liczna rodzina zamieszkująca dwór, a także różni znajomi mogli żyć w przepychu. Bodzechów był bogaty, dziedzic hojny, mieszkańcy mieli pracę.
Joanna Siedlecka w Jaśnie Paniczu... pisze:
Zła krew robiła na pewno swoje, lecz bódł ich też dobrobyt, to życie, jakiego nie będą mieli nawet w niebie. Było wśród Kotkowskich kilku bardzo pracowitych – przede wszystkim Stanisław, Ignacy, potem jego zięć, Gombrowicz [Jan, ojciec Witolda – E. S.-R.], który na kilka lat przeniósł się z rodziną z Małoszyc do Bodzechowa, zarządzał fabryką oraz całym majątkiem. Robili od świtu do nocy i oni to właściwie uprzemysłowili Bodzechów. Stworzyli pozostałym rajskie życie. Reszta mogła nic nie robić. A wtedy wiadomo – przychodzą człowiekowi do głowy różne fanaberie [...] Cały czas przecież tylko śniadania, podobiadki, obiadki, podwieczorki, kolacje, podkurki. (Do stołu zasiadało kilkadziesiąt osób). Polowania, karty, tenisy, spacery, bale, goście. Tak tam było wesoło, gwarno, rojno, towarzystwo w każdym wieku, że okoliczni panowie – ci wszyscy Jakubowscy, Piotrowscy, Koziełł-Poklewscy, Baczyńscy, Cichowscy – ciągnęli do Bodzechowa niczym pszczoły w grykę 8 .”.
W takim razie Ignacy Leon, Józef Kotkowscy, bracia rodzeni, mieli też brata Stanisława Kotkowskiego. Ojcem ich był Józef Ścibor-Kotkowski herbu Ostoja a matką była Antonina Zębczyńska herbu Dębno.
• na stronie 241 i 242 pisze: „Ignacy Kotkowski zmarł w 1901 r. W roku 1902 majątek Osada Młynarska „Doły” przeszedł na własność jego córki, Marceliny Antoniny Gombrowiczowej z domu Kotkowskiej, matki Witolda Gombrowicza. Przekazała ona pełnomocnictwa do zarządzania kamieniołomami i fabryką wyrobów kamieniarskich swemu mężowi Janowi26.”. (…). W roku 1911 Gombrowiczowie przenieśli się do Warszawy, zlikwidowali zakłady kamieniarskie, a na ich miejsce założyli fabrykę papieru i tektury, Spółkę Akcyjną „Witulin” (1911–1922). Miała ona zapewnić byt ich synowi Witoldowi Gombrowiczowi. W latach 1911–1913 wybudowano hale fabryczne, sprowadzono nowoczesne maszyny renomowanych firm niemieckich i austriackich. Dalszy rozwój inwestycji przerwała wojna. Wojska rosyjskie wyrządziły ogromne szkody na terenie fabryki, powodując ruinę finansową spółki. (…).”.
Przypis 26 [ strona 241 ] – Rodzina Gombrowiczów wywodziła się z Litwy. Ostatni z rodu, Onufry Gombrowicz, wskutek represji po powstaniu 1863 r. utracił tam majątek rodowy i został zesłany. Po powrocie osiadł w Sandomierskiem. Jego syn Jan Gombrowicz ożenił się z Marceliną Kotkowską. Studiował rolnictwo w Dorpacie. Pracował w należących do Kotkowskich zakładach metalurgicznych w Bodzechowie, gdzie w roku 1897 powstało Towarzystwo Akcyjne Zakładów Żelaznych „Bodzechów”. Towarzystwo prowadziło kopalnię rudy żelaza i fabrykę żelaza.
W takim razie Marcelina Antonika Ścibor-Kotkowska herbu Ostoja była córką Ignacego Leona Ścibor-Kotkowskiego, syna Marcelego Ścibor-Kotkowskiego i Anieli Ścibor-Kotkowskiej herbu Ostoja, która była córką Józefa Ścibor-Kotkowskiego.
Link do elektronicznej wersji artykułu Elżbieta Szot-Radziszewska pt. Działalność przemysłowa Ignacego Kotkowskiego w Dołach Biskupich w drugiej połowie XIX wieku:
http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/b ... zewska.pdf
We wspomnianym artykule znajdziesz znacznie więcej informacji. Znajdziesz tam też dane o źródłach, na które powoływała lub przytaczała Elżbieta Szot-Radziszewska. Tymi źródłami są też wspomnienia Marcina Witolda Gombrowicza zawarte w jego pamiętnikach.
Powiązanie Kotkowskich z Gombrowiczami.
Marcelina Antonika Ścibor-Kotkowska herbu Ostoja była żoną Jana Onufrego Gombrowicza herbu Kościesza, syna Onufrego Gombrowicza i Antoniny Romualdy Dąbrowskiej. Pierwszym mężem Antoniny Romualdy Dąbrowskiej był Witold Medard Nartowski herbu Trzaska, z którym miała córkę Annę Nartowską.
Marcelina Antonina Ścibor-Kotkowska albo Antonina Marcelina Ścibor-Kotkowska wzięła ślub z Janem Onufrym Gombrowiczem w dniu 20 października 1892 roku w parafii Denków – numer aktu 30 / 1892. Zmarłą w Kielcach w dniu 27 lipca 1959 roku [ pochowana w Kielcach ]
https://geneteka.genealodzy.pl/index.ph ... rdertable=
[ Za: dr M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego ]
Metryki przechowywane są w archiwum parafialnym w Denkowie.
Powiązanie Kotkowskich z Piwnikami.
Marceli Ścibor-Kotkowski herbu Ostoja, syn Ignacego i Anny Agnieszki Marianny Kliszewskiej, był mężem Anieli Korwin-Fijałkowskiej herbu Ślepowron [ ur. w roku 1813, zmarła w dniu 12 sierpnia 1863 roku ].
Marceli Ścibor-Kotkowski i Aniela Korwin-Fijałkowska mieli między innymi syna Marcelego, który ożenił się z Wandą Harajewicz, córką Jana i Ludwiki Janiszewskiej, w dniu 2 października 1876 roku w Krakowie, w parafii Mariackiej.
Marceli Ścibor-Kotkowski i Wanda Harajewicz między innymi mieli córkę Wandę.
[ Za: dr M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego ]
W moim poprzednim poście między innymi napisałem: W numerze 42 Zeszytów Sandomierskich z grudnia 2016 roku ukazał się artykuł Jerzego Mazurka pt. Czy nie lepiej śmiać się niż płakać? Życie i twórczość komediowa Mieczysława Fijałkowskiego z Kosowic. Autor na stronie 32 i 33 pisze: „To sielskie dzieciństwo w Kossowicach, które wycisnęło ogromne piętno na dalszej drodze życiowej Fijałkowskiego, zakończyło się w 1898 r., kiedy to wyjechał do szkoły w Warszawie. Kilka lat później w ślady syna poszli jego rodzice, którzy rozparcelowali majątek i przeprowadzili się do stolicy. Nabywcami ziemi parcelowanego folwarku byli miejscowi chłopi. W latach 1906–1912 tzw. resztówkę majątku w Kosowicach (ok. 8,4 ha ziemi wokół parku z dworem) dzierżawiła firma hodowlana Aleksandra Janasza, która prowadziła – pod kierownictwem Stefana Jacobsona11 – eksperymentalną uprawę m.in. buraka cukrowego12. Pod koniec 1912 bądź na początku 1913 r. teren ten kupił Marceli Kotkowski (zm. przed 1926 r.), inżynier budownictwa kolejowego, budowniczy kolei żelaznej, m.in. do Sandomierza, a także na Kaukazie i w Rosji. Zamieszkał tu ze swoją żoną Wandą z domu Harajewiczowa oraz piątką dzieci (Aliną, Marią, Ireną, Wandą oraz Janem, który wkrótce zmarł). Resztówka ta, w drodze dziedziczenia, przeszła w ręce córki Wandy (1891–1973), która w 1920 r. poślubiła rosyjskiego oficera, Sergiusza Preobrażeńskiego (1892–1988). Po I wojnie światowej, wobec rewolucji bolszewickiej w Rosji, związał swe losy z Polską.”.
Na stronie 32 widnieje fotografia Marcelego Kotkowskiego, która jest podpisana: „Fotografia Marcelego Kotkowskiego, który w 1913 r. zakupił resztówkę dóbr Kossowice (ze zbiorów Barbary i Teresy Piwnik).
Na stronie 33 autor zamieścił fotografię, która jest podpisana: „Wanda Kotkowska z narzeczonym (a może już mężem?) Sergiuszem Preobrażeńskim (z prawej). Z lewej Zbigniew Godlewski, szwagier Wandy. Kossowice, ok. 1920 r. ( ze zbiorów Barbary i Teresy Piwnik ).”.
Zatem, Wanda Kotkowska, córka Marcelego Ścibor-Kotkowskiego i Wandy Harajewicz, wyszła za mąż za rosyjskiego oficera Sergiusza Preobrażeńskiego. Sergiusz Preobrażeński i jego żona Wanda Harajewicz mieli między innymi córkę Halinę. Halina Preobrażeńska [ 1923 – 2016 ] była żoną Józefa Piwnika ps. Topola. Pisałem o tym w moim poprzednim poście: Przypis 16 – M. Fijałkowski, Uśmiechy lat minionych, s. 344. W kosowickim dworze w czasie okupacji mieszkała Wanda Preobrażeńska (1891–1973) wraz z dziećmi – Ryszardem (1921–2011) i Haliną (1923–2016), zamężną Piwnik. Tzw. resztówka zakupiona w 1913 r. przez Marcelego Kotkowskiego liczyła 8 hektarów ziemi. Obecnie właścicielami posesji opisywanej przez Fijałkowskiego są córki Haliny Piwnik – Barbara i Teresa.
Władysławie Edwardzie, mam nadzieję, że moje informacje pomogą Ci choć trochę w Twoich poszukiwaniach i badaniach genealogicznych. Nie zawsze one są dokładne, ale przynajmniej wskazują gdzie szukać.
Pozdrawiam – Roman.
Ps.
Zauważyłem, że podany przeze mnie link do elektronicznej wersji artykułu Elżbieta Szot-Radziszewska pt. Działalność przemysłowa Ignacego Kotkowskiego w Dołach Biskupich w drugiej połowie XIX wieku nie otwiera się na stronie Genealodzy.pl
Proponuję Ci wejść na stronę, która znajduje się pod linkiem
http://webcache.googleusercontent.com/s ... clnk&gl=pl
Znajdziesz tam wersję html wspomnianego przeze mnie artykuły. Nad artykułem, na samej górze znajduje się link [ ten który się nie otwiera ]. Skopiuj ten link [ bez kropki, która znajduje się na końcu linku po wyrazie pdf ], zamieść go w nowym oknie przeglądarki i naciśnij klawisz „enter’ na klawiaturze. Po chwili zostanie pobrany oryginalny tekst artykułu Elżbiety Szot-Radziszewskiej, który możesz otworzyć albo go zapisać we własnym komputerze.
Roman.
