Witam,
Według dokumentów mojej prababki, jej matka była z domu Barancorlibis. Wybaczcie Państwo, wyobraźnię mam sporą, ale przy tym nazwisku wymiękam. Czy ktoś może mi pomóc rozwikłać zagadkę?
Pozdrawiam
Tomek
Pochodzenie nazwisk (cz.5)
Moderatorzy: elgra, Galinski_Wojciech, maria.j.nie
-
Ewa_Szczodruch
- Posty: 4159
- Rejestracja: ndz 10 gru 2006, 17:22
- Lokalizacja: Toruń
-
Ewa_Szczodruch
- Posty: 4159
- Rejestracja: ndz 10 gru 2006, 17:22
- Lokalizacja: Toruń
-
Ewa_Szczodruch
- Posty: 4159
- Rejestracja: ndz 10 gru 2006, 17:22
- Lokalizacja: Toruń
Witam 
Barfold - nie znalazłam
Burski 1529 - od nazwy miejscowej Burcz, dziś Borcz (gdańskie, gmina Somonino).
Gawęda 1567 - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.
Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Barfold - nie znalazłam
Burski 1529 - od nazwy miejscowej Burcz, dziś Borcz (gdańskie, gmina Somonino).
Gawęda 1567 - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.
Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
Ad. Barancorlibis
Występowanie nazwiska Barancorlibis nie poświadcza Słownik nazwisk… pod red. Kazimierza Rymuta opracowany w latach 1992–1994, na podstawie materiałów Rządowego Centrum Informatycznego PESEL - Powszechny Elektroniczny System Ewidencji Ludności (K. Rymut, Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych, PAN IJP, Kraków 1994).
Trudno też, bez zaświadczeń historycznych, objaśnić etymologię konkretnego nazwiska, które powstało w określonym czasie i w określonym miejscu na podłożu istniejącego wówczas i używanego słownictwa, imion chrzestnych i nazw geograficznych. Gdy na dodatek językiem metryk była łacina. Powstawały wówczas np. nazwiska od fragmentów modlitw kościelnych czy wezwań modlitewnych i inne nazwiska klesze.
W stuleciach dawniejszych, gdy w księgach metrykalnych aż roi się od osób, nie mających żadnych nazwisk, czasami oznaczano je bliżej różnymi sposobami. Mógł zatem ksiądz dobrodziej mianem Barancorlibis nazwać dziecię kogoś, kto nosił miano Baran (jak sugeruje Ewunia) lub kogoś, kto wydał mu się słabiutkim, chudziutkim barankiem (Bożym)?
Taka może być prawdopodobna geneza nazwy własnej, jaką podaję na podstawie własnych li tylko domniemań, ale nie musi. Nie wykluczone, że badając dalej historię własnego rodu natrafisz na zaświadczenia historyczne, które w sposób bardziej oczywisty i dobitny wskażą na pochodzenie miana przodka, i wyjaśnisz zagadkę nazwiska swojej praprababci.
Pozdrawiam serdecznie –
Lidia
Występowanie nazwiska Barancorlibis nie poświadcza Słownik nazwisk… pod red. Kazimierza Rymuta opracowany w latach 1992–1994, na podstawie materiałów Rządowego Centrum Informatycznego PESEL - Powszechny Elektroniczny System Ewidencji Ludności (K. Rymut, Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych, PAN IJP, Kraków 1994).
Trudno też, bez zaświadczeń historycznych, objaśnić etymologię konkretnego nazwiska, które powstało w określonym czasie i w określonym miejscu na podłożu istniejącego wówczas i używanego słownictwa, imion chrzestnych i nazw geograficznych. Gdy na dodatek językiem metryk była łacina. Powstawały wówczas np. nazwiska od fragmentów modlitw kościelnych czy wezwań modlitewnych i inne nazwiska klesze.
W stuleciach dawniejszych, gdy w księgach metrykalnych aż roi się od osób, nie mających żadnych nazwisk, czasami oznaczano je bliżej różnymi sposobami. Mógł zatem ksiądz dobrodziej mianem Barancorlibis nazwać dziecię kogoś, kto nosił miano Baran (jak sugeruje Ewunia) lub kogoś, kto wydał mu się słabiutkim, chudziutkim barankiem (Bożym)?
Taka może być prawdopodobna geneza nazwy własnej, jaką podaję na podstawie własnych li tylko domniemań, ale nie musi. Nie wykluczone, że badając dalej historię własnego rodu natrafisz na zaświadczenia historyczne, które w sposób bardziej oczywisty i dobitny wskażą na pochodzenie miana przodka, i wyjaśnisz zagadkę nazwiska swojej praprababci.
Pozdrawiam serdecznie –
Lidia
-
Wladyslaw_Moskal
- Posty: 1631
- Rejestracja: pt 25 kwie 2008, 02:58
Witam,Virg@ pisze:Ad. Barancorlibis
W stuleciach dawniejszych, gdy w księgach metrykalnych aż roi się od osób, nie mających żadnych nazwisk, czasami oznaczano je bliżej różnymi sposobami. Mógł zatem ksiądz dobrodziej mianem Barancorlibis nazwać dziecię kogoś, kto nosił miano Baran (jak sugeruje Ewunia) lub kogoś, kto wydał mu się słabiutkim, chudziutkim barankiem (Bożym)?
Taka może być prawdopodobna geneza nazwy własnej, jaką podaję na podstawie własnych li tylko domniemań, ale nie musi. Nie wykluczone, że badając dalej historię własnego rodu natrafisz na zaświadczenia historyczne, które w sposób bardziej oczywisty i dobitny wskażą na pochodzenie miana przodka, i wyjaśnisz zagadkę nazwiska swojej praprababci.
Pozdrawiam serdecznie –
Lidia
intuicja Pan', chyba jest bliska moim wywodom.
Googlowanie za "-corlibis", przerzuca do "corbis", a slowo to w lacinie, oznacza - wiklinowy koszyk [ "Corbis" is Latin for "wicker basket"].
Zatem mozna Barancorlibis przetlumaczyc, jako dziecie o nazwisku Baran z wiklinowego koszyka. Moze w ten sposob ksiadz cos zasugerowal?
Moze to chodzilo o wskazanie, ze niemowle zostalo podrzucone rodzinie
Baran w wiklinowym koszyku/ koszyczku ? Moze zapis nazwiska jest "pokrecony"?, a zrozumialy tylko dla wtajemniczonych ?.
Pozdrawiam,
Wladyslaw
-
Ewa_Szczodruch
- Posty: 4159
- Rejestracja: ndz 10 gru 2006, 17:22
- Lokalizacja: Toruń
Witam
Dudek 1384 - od dudek 'gatunek ptaka'.
Kędra - od podstawy kędr-, por. gwarowe kędry ‘włosy panny młodej po obcięciu’, kędzior ‘lok’, kędzierzawy.
Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Sokalski 1662 - od nazwy miejscowej Sokal (KrW).
Wolanin - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.
Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Dudek 1384 - od dudek 'gatunek ptaka'.
Kędra - od podstawy kędr-, por. gwarowe kędry ‘włosy panny młodej po obcięciu’, kędzior ‘lok’, kędzierzawy.
Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Sokalski 1662 - od nazwy miejscowej Sokal (KrW).
Wolanin - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.
Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
-
Ewa_Szczodruch
- Posty: 4159
- Rejestracja: ndz 10 gru 2006, 17:22
- Lokalizacja: Toruń
