Wypis z Xsiąg Szlacheckich Obwodu Białostockiego

[wlodarek]

Witam,
Chciałbym zapytać o wypisy z ksiąg szlacheckich sporządzane przez marszałka Dominika Ciecierskiego w 1817 roku w Białymstoku. Przykładowy wypis znajduje się poniżej.

Interesuje mnie, jaka jest wiarygodność tego typu dokumentów w kontekście wywodu genealogicznego.
Dużo czytam ostatnio o Archiwum Kaczanowskiego oraz kupowaniu tytułów szlacheckich.
Stąd moje wątpliowści i ciekaw jestem Waszej opinii na temat działalności marszałka Dominika Ciecierskiego.
Czy istnieją gdzieś kopie tych wypisów?

Pozdrawiam
Jarek

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/ ... 9J0ZUjQ22Y

[Tomasz_Lenczewski]

Okręg Białostocki to gubernia grodzieńska. Deputacja szlachecka może szczątkowo jest w Archiwum w Grodnie. Moźe coś w RGIA. Generalnie z doświadczenia powiem, źe przy pierwszej legitymacji ludzie nie mieli specjalnego interesu, aby przedstawiać fałszywe genealogie. Później niewątpliwie tak. Przedstawiane dowody były wtedy dość mizerne. Zastrzegam jednak, źe do kaźdej sprawy naleźy podchodzić indywidualnie. Proszę raczej badać sprawę od strony genealogicznej. Znalezienie resztek archiwum Deputacji niespecjalnie by Panu pomogło. Kaczanowski działał w Królestwie Polskim wobec prawa o szlachectwie z 1836 r., które zmuszało ludzi do fałszowania genealogii jeśli się chciało spełnić wymogi prawa. Termin „kupowanie tytułów szlacheckich” nie jest w ogóle właściwy. Raczej zdobycie fałszywych dowodów, które wprowadzały w błąd Heroldię.

[jamiolkowski_jerzy]

Zastrzegam – bardziej jako przykład (ilustracja problemu) a nie generalną odpowiedź na pytanie posłużę się rozpoznanym przypadkiem Jamiołkowskich z Łukawicy. Łukawica znalazła się najpierw pod władaniem Prus a od 1807 roku w Rosji
Nie znalazłem żadnych dokumentów białostockiego sejmiku z deputacji grodzieńskiej . Ślad tych dokumentów znalazłem dopiero w RGIA ф. 1343, оп. 34, д. 2024.
Sprawa zawiera tylko zapisy posiedzeń Departamentu Heroldii Rządzącego Senatu w Petersburgu z 1857 i 1860 roku. Na nich rozpatrywano skargę którą złożył Marcin Jamiołkowski, reprezentujący wszystkich pozostałych Jamiołkowskich. Skarży się, że ani on, ani członkowie jego rodziny nie zostali powiadomieni o wypędzeniu ze szlachty i włączeniu do liczby jednodworców. Nie ma w tej teczce innych dokumentów ale protokoły są na tyle dokładne że pozwalają zrekonstruować dokładnie sprawę.
Z posiedzenia w 1857 roku wynika, że białostocki sejmik szlachecki 28 stycznia 1820 r. uznał godność szlachecką i włączył do szóstej części księgi genealogii szlacheckiej Mikołaja z synem Franciszkiem oraz Józefa z synami Marcinem, Janem, Stanisławem i Franciszkiem; a dodatkową uchwałą z 11 lipca 1841 r. syn Marcina Wawrzyniec został do tej listy dołączony.
Wymieniono szczegółowo jakie dokumenty mające uzasadnić prawo do szlachectwa rodzin złożyła (samych dokumentów nie ma). Było to szereg transakcji kupna sprzedaży w Łukawicy, począwszy do 1654 roku a także dekret z dziennika byłej białostockiej izby skarbowej z 1835 r., z którego wynika, że Jamiołkowscy w VII spisie powszechnym zostali spisani według list szlacheckich na obrzeżach wsi Łukowica.
Niemniej widać sprawa szlachectwa nie została formalnie zatwierdzona bo w 1845 roku. Wileńska Centralna Komisja Rewizyjna uznała dowody szlachty za niewystarczające, a także wskazała na brak tłumaczeń, w związku z czym rodzina Jamiołkowskich została wykluczona z list szlacheckich dekretem z 25 stycznia 1845 r. I włączona do jednodworców.
5 grudnia 1860 r. odbyła się kolejna rozprawa. Do rozpatrzenia przyjęto nowe dokumenty. Dwa z nich wskazują że Jamiołkowscy mieliby mieć prawo własności poza Łukawicą. To wyciąg z ksiąg sądu grodzkiego w Mielniku z dnia 02.02.1736 r. gdzie Wawrzyniec po Tomaszu zapisuje synowi Wojciechowi oprócz majątku Łukawica także majątek Kobylany zamieszkały przez chłopów z ziemi mielnickiej, który miał przypaść Wawrzyńcowi po Annie z Kobylińskich Jamiołkowskiej (kto to? nie wiem). Kolejny dokument to transakcja sprzedaży z 9 czerwca 1779 r. z sądu grodzkiego w Mielniku, zgodnie z którym Wojciech, syn Wawrzyńca, wnuk Tomasza, sprzedał swój odziedziczony majątek Kobylany Antoniemu Kuczyńskiemu. Treść tych zapisów jest dla mnie tajemnicza. Kobylany faktycznie od lat 90-tych XVII w. należały do Kuczyńskich. Dwór w Kobylanach był wówczas ośrodkiem niewielkiej włości składającej się ze wsi Kobylany i wsi Kiełbaski wciśniętych pomiędzy rozległe dobra hrabstwa bialskiego Radziwiłłów i obszerną włość huszlewską książąt Woronieckich. Ale w jaki sposób Jamiołkowscy mieli tam prawo do własności nie rozumiem. Kim była Anna z Kobylińskich Jamiołkowska. Zapisy wskazują na jakieś jej związki z Tomaszem. Jedna z żon Tomasza o której nic nie wiadomo? Z mojej wiedzy wynika że miał tylko jedną Jadwigę ? Ale może.
Posiedzenia Senatu kończy następujący wpis (tekst jest rosyjski tu próba tłumaczenia sentencji)
Ze sprawy jasno wynika, że przodek rodu Jamiołkowskich, Wawrzyniec po Tomaszu od 1736 r. posiadający majątki Kobylany i Łukawica zamieszkałe przez chłopów, przekazał je synowi Wojciechowi, który w 1779 r. sprzedał pierwszą z nich w obcą własność. Faktyczne istnienie majątku Kobylany wykazane zgodnie z dokumentami, najpierw w ziemi mielnickiej, a obecnie w województwie lubelskim w powiecie belskim, poświadcza Samorząd Województwa Lubelskiego. O legalnym pochodzeniu synów Mikołaja z synem Franciszkiem i wnukiem Konstantynem oraz Józefa z synami Marcinem i jego synami Wawrzyńcem, Tomaszem i Klemensem oraz Stanisławem Jamiołkowskimi świadczą metryki poświadczone przez duchowny konsystorz szlachty, a o nie pozbawieniu ich praw mocą szlacheckiego prawa o wynagrodzeniu według rewizji, które miały miejsce do 1845 r., a także ich ewidencjonowanie w tym samym roku w rodzinach jednodworców na podstawie dekretu […] z 29 listopada 1844 r. ,świadczy miejscowy powiatowy naczelnik szlachty i skarbu.
Senat rządzący, biorąc pod uwagę, że dekretem Senatu z 14 grudnia 1852 r. Jamiołkowski przywrócił 3-letni termin na składanie dodatkowych dokumentów i nie przeoczył ich […. ] kierując się art. 54, 60, 61, 1638 art. IX Kodeksu Ustaw (red. 1857) uważa decyzje deputackich sejmików szlacheckich z Białegostoku z 28 stycznia 1820, 11 czerwca 1841 i Grodna z 25 lutego 1855 o uznaniu wyżej wymienionych osób z rodu Jamiołkowskich dziedziczną szlachtą wraz z wpisem do pierwszej części księgi genealogii szlacheckiej {…..} prosząc najbardziej miłosiernego suwerennego cesarza o pozwolenie […] i przekazać to postanowienie Ministrowi Sprawiedliwości.
Ta sentencja dla ubiegających się brzmi obiecująco. Czy jednak szlachectwo zostało zatwierdzone? - to już jest niejasne. Pacyfikacja Łukawicy w powstaniu styczniowym i zesłanie mieszkańców raczej tymu przeszkodziły
Reasumując . Zdecydowanie więcej dowiedziałem się z kwerendy genealogicznej. Metryki Topczewa są akurat dosyć kompletne a dzięki księgom sadowym wywód tej linii Jamiołkowskich mam doprowadzony do początków XVI wieku. Pierwszy zapis o związkach Jamiołków z parafią topczewską pochodzi z 1582 roku księga 17 Kapicjana krakowskie s 392 Jakub ol Mikolaj Jamiołka de Łukawica. Jakub wywodził się z krza Mitkowiczów z Jamiołk Piotrowiąt. Prawdopodobnie w Łukawicy nawet okresowo zamieszkał (az tak wnikliwie nie śledziłem ksiąg sadowych)ł bo nie ma o nim wzmianek w dokumentach dotyczących Jamiołk. Natomiast do Jamiołk wrócił najpewniej syn Jakuba Marcin. W każdym razie w Łukawicy nie notuje się przez długie lata Jamiołkowskich. Niemniej jest ślad, że nadal posiadali tu ziemię. To pochodzący z 1654 roku akt sprzedaży przez Kazimierza z Jamiołk Piotrowiąt
Ponownie, już na trwałe, Jamiołkowscy związali się z Łukawicą. Pojawili się tu w drugiej połowie XVII wieku. Pierwsze o nich zapisy w księgach grodzkich brańskich to rok 1684 inter Jamiołkowski conjuges Aduitalitas dotyczący planowanego małżeństwa Tomasza niegdy Kazimierza z Jadwigą córką Stefana Brzozowskiego. Rok później urodziła się im córka Katarzyna, a w 1688 syn Wawrzyniec. Jest nawet dokument rozstania z gniazdem rodowym. Uzupełnieniem z 1697 roku (NIAB 1708 -199, sk.221 b) w którym Tomasz dziedzic dóbr Jamiołki i Łukawica darował Józefowi , bratu swemu rodzonemu i jego potomkom dobra swe nazwane Jamiołki w ziemi bielskiej, powiecie brańskim leżące po rodzicach swoich i innych osobach, tak jak się mają w swoich granicach.
Kończąc przede wszystkim trzeba sprawdzić czy w RGIA są jakieś dokumenty.

[wlodarek]

Bardzo dziękuję obu panom za wskazówki. Nie wiedziałem, że jest tyle możliwości przede mną.

Jarek

[wlodarek]

Bardzo proszę o przeniesienie dyskusji niezwiązanej z moim pytanie na inne forum.

Panom Tomaszowi i Jerzemu jeszcze raz dziękuję za merytoryczne odpowiedzi.

Jarek Włodarczyk

[Mariusz14]

Bardzo proszę o przeniesienie dyskusji niezwiązanej z moim pytanie na inne forum.

Odpowiadam panu wprost i na temat wątku.

Przeczytałem 174 jednostki z Centralnego Narodowego Archiwum Historycznego Ukrainy w tym teczki kancelarii Kaczanowskiego i herbarz Wielądka oraz inne dokumenty .

W teczkach są dokumenty z miejscowych archiwów, regestry z ksiąg AGZ, sporządzone wywody przez archiwistów lub pracowników kancelarii.

Zamiast się pytać warto samemu przeczytać i wyciągnąć wnioski.

Deputacja wywodowa Białostocka znajduje się prawdopodobnie w Grodnie inne dokumenty w Mińsku Białoruskim. Szczegółowy opis tych zbiorów przedstawił dr hab. prof. Uniwersytetu w Białystoku Józef Maroszek.

OK

Mariusz

[jamiolkowski_jerzy]

Temat dotyczy dokumentów białostockiej deputacji szlacheckiej.
Fakty są następujące W Narodowym Archiwum Historycznym Białorusi w Grodnie zachował się zaledwie jeden zbiór – Fond 332, w którym można odnaleźć 45 dzieł składających się na dwie „родословные книги” z 1875 roku w zakresie liter B, W i G dotyczące dawnej Guberni Grodzieńskiej. Obwód białostocki istniał formalnie do 1842 roku https://pl.wikipedia.org/wiki/Obw%C3%B3 ... Rosyjskie)
Wzmianki o białostockiej deputacji szlacheckiej (ale ogólnej natury z odesłaniem do innych równie ogólnych źródeł) można znaleźć w literaturze np. książce Jolanty Sikorskiej Kulesza Deklasacja drobnej szlachty na Litwie i Białorusi w XIX wieku
http://otworzksiazke.pl/images/ksiazki/ ... _wieku.pdf
Jedynie w posiadaniu potomków bywają czasem przechowywane zachowane rodzinne dokumenty Białostockiej Deputacji. Pisze o tym np. Monika Ilczuk https://pcr.uwb.edu.pl/SL/files/SL_2004_15_010.pdf
Tak jak napisałem jedyna szansa weryfikacji przypuszczeń z faktycznie udokumentowanym szlachectwe to w przypadku obwodu białostockiego to teczki wywodowe z RGIA, https://fgurgia.ru/
Jak się poruszać np. tu https://www.rodygrodzienskie.pl/teczki-wywodowe/
Jest tez na tym forum specjalny watek
https://genealodzy.pl/PNphpBB2-viewtopi ... next.phtml

[Tomasz_Lenczewski]

Bardzo proszę o przeniesienie dyskusji niezwiązanej z moim pytanie na inne forum.

Panom Tomaszowi i Jerzemu jeszcze raz dziękuję za merytoryczne odpowiedzi.

Jarek Włodarczyk

Dodam tylko, że pierwsze legitymacje miały głównie znaczenie rejestracyjne, a ilość dowodów była nikła. Jednak na podstawie tego, co zauważyłem, to rejestrujący jeśli juź podawali genealogię to nie była naciągana. Archiwum w Grodnie jest szczątkowe. Więcej mógłby powiedzieć na ten temat dr Tomasz Jaszczołt, ale nie zabiera zbyt często głosu na forach. Na Pana miejscu zorientowałbym się w Mińsku i Petersburgu, i raczej drążył miejscowe źródła metrykalne i pozametrykalne.

[jamiolkowski_jerzy]

Akurat w temacie zatwierdzania szlachectwa archiwum mińskie nie ma nic . Dokumenty wywodowe z gubernialnych deputacji szły bezpośrednio do Petersburga. Nie przyjęte, nie zatwierdzone były cofane do rewizji.
Centralna Komisja Rewizyjna dla guberni mińskiej, grodzieńskiej, wileńskiej i kowieńskiej działała w Wilnie. W Litewskim archiwum Lietuvos Valstybinis Istorijos Archyvas Vilnius (Centralne Archiwum Historyczne Litwy) jest fond 789 — Centralna Komisja Rewizyjna w Wilnie opis' 1, dieło 448, 457. To wynika z lektury książki Jolanty Sikorskiej Kulesza. Taka procedurę potwierdza opisywany przez mnie przypadek Jamiołkowskich z Łukawicy.

[Kubiak_Urszula]

Witam.
Korzystając z gorącej dyskusji chciałabym zapytać o nazwisko odnalezione w https://www.rodygrodzienskie.pl/teczki-wywodowe/ litera Ш, nazwisko Szymkiewicz, strona 88
nr kolejny 1578, rok 1828 gubernia Wileńska. Gdzie mogę uzyskać więcej informacji....jak dotrzeć do teczki Szymkiewiczów ?
Pozdrawiam, Urszula

Bardzo dziękuję za wszystkie podpowiedzi i sugestie. Dyskusja bardzo żywa i jak dla mnie owocna Będę chyba musiała popracować na moimi Szymkiewiczami bo zbyt mało wiem o nich. Udało mi się rozpracować odrobinę Rapackich h. Lubicz. Rapacki poślubił Helenę Sz., ale brak mi ich aktu ślubu, no i... Co do badań DNA, takowe są, ale nie mogę ruszyć bo tylko mąż ma, a przydałby się jeszcze jeden wynik. Robert Kostecki, szczególnie dziękuję
Dziękuję raz jeszcze, zapisuję sobie dyskusję i do następnego razu.
Urszula

[jamiolkowski_jerzy]

Niestety bodaj tylko w Petersburgu. Ja załatwiałem płacąc za kwerendę mieszkance Petersburga . Podstawową trudność stanowił transfer pieniędzy. Zrobiłem to poprzez Western Union. Pewnie można opłacić kwerendę w samym archiwum ale jak to wygląda obecnie w napiętych relacjach międzynarodowych nie mam pojęcia.

[Robert_Kostecki]

Bibliografia prac prof. Józefa Maroszka:

https://pbc.biaman.pl/dlibra/publicatio ... 22/content

Urszulo, tu poszukaj, będą ze 4 rodziny Szymkiewiczów różnych herbów:
http://www.genmetrika.eu/galerija_sar/b ... index.html

i jeszcze 1 rodzina Szymkiewiczów tutaj:
https://iaps-pub.archyvai.lt/iaps-ext2/ ... eId=848950
ale ta strona zdaje się nie aktywna.

W Archiwum w Sankt-Petersburgu znajdują się teczki Szymkiewiczów wylegitymowanych w guberniach: wileńskiej, grodnieńskiej, połtawskiej i czernichowskiej.

"Jasiu spłynął był do morza. Gdzie jest, nikt o tym nie wie. Tłuste węgorze wiedzą, ale one cicho siedzą".

Pozdrawiam

Robert

[dbk]

Witam.
Korzystając z gorącej dyskusji chciałabym zapytać o nazwisko odnalezione w https://www.rodygrodzienskie.pl/teczki-wywodowe/ litera Ш, nazwisko Szymkiewicz, strona 88
nr kolejny 1578, rok 1828 gubernia Wileńska. Gdzie mogę uzyskać więcej informacji....jak dotrzeć do teczki Szymkiewiczów ?
Pozdrawiam, Urszula

Na pewno kopia teczki jest w Petersburgu. Najlepiej znależć kogoś życzliwego, żeby poszedł do archiwum i zamówił skany. To trwa kilka dni, bo teczki są zeskanowane. Druga opcja to poszukać w Wilnie. Tam mogą być oryginały dokumentów.

[Brozek_Oskar]

Dopiero część teczek została zmikrofilmowana (a nie zeskanowana) w RGIA w Sankt Peterbugu. A potrzebna litera Ш jako że jest pod koniec alfabetu, to jeszcze długo nie będzie mikrofilmowana. Poza tym nie można szukać od razu kogoś życzliwego do zamawiania skanów, bo na początku trzeba ustalić jaką sygnaturę ma poszukiwana teczka. Wywodzących się rodów Szymkiewiczów w Carskiej Rosji na pewno było więcej niż jeden, zapewne kilkanaście a nawet kilkadziesiąt.

Pozdrawiam serdecznie
Oskar Brożek

Witam.
Korzystając z gorącej dyskusji chciałabym zapytać o nazwisko odnalezione w https://www.rodygrodzienskie.pl/teczki-wywodowe/ litera Ш, nazwisko Szymkiewicz, strona 88
nr kolejny 1578, rok 1828 gubernia Wileńska. Gdzie mogę uzyskać więcej informacji....jak dotrzeć do teczki Szymkiewiczów ?
Pozdrawiam, Urszula

Na pewno kopia teczki jest w Petersburgu. Najlepiej znależć kogoś życzliwego, żeby poszedł do archiwum i zamówił skany. To trwa kilka dni, bo teczki są zeskanowane. Druga opcja to poszukać w Wilnie. Tam mogą być oryginały dokumentów.

[Tomasz_Lenczewski]

Przy popularnych nazwiskach typu Karpowicz, zwłaszcza z guberni wileńskiej, jest problem, bo trzeba przeglądać wszystkie teczki po kolei. Przed wybuchem konfliktu nie było problemu ze znalezieniem osób trudniących się przeglądem na miejscu poprzez to forum, jak i genealogiczne na FB. Koszty przeglądu jednej teczki średniej, bo są i wielkie były wtedy 25 euro. Koszty kopiowania dokumentów wg cennika archiwum. Czyli niewiele i naprawdę byłem zadowolony, ale szukałem konkretnych osób i rodzin bez grzebania po omacku. Nie było równieź problemu z przelewem, bo rzecz odbywała się poza archiwum. Dzisiaj możliwości są mniejsze, głównie z powodu ograniczenia w transferze, ale natura nie znosi próżni. Rok temu za niewielkie pieniądze znajomy zamawiał też kwerendę akt metrykalnych w Mińsku bezpośrednio w archiwum. Trwało to jednak długo, a przelew szedł do jakiegoś banku zachodniego. Z Białorusią jest łatwiej, bo jest trochę genealogów reklamujących się w Polsce.