Pochodzenie nazwisk (cz.4)

[Ewa_Szczodruch]

Witam

Adamiec 1671 - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada-mu ‘mój ojciec’.

Carbol - brak; jest Karbol - od karb ‘nacięcie; znak’.

Czerch - brak; może od czyrak, gwarowego czyr ‘narośl na drzewie, potrawa z mąki ‘ lub od czart ‘diabeł’, od czeskiego čert, od ukraińskiego czort.

Czompa - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego czępieć ‘siedzieć w kucki’.

Foks 1394 - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

[Sawicki_Julian]

Witam Panią Ewę , mam pytanie ; skąd się wzięło nazwisko Maciąg , była taka nazwa wsi koło Bałtowa , ale to chyba było odwrotnie , od nazwiska nazwano wieś i drugie nazwisko Piróg ,czyżby od łódki pochodzi . Pozdrawiam - Julian

[Edmunda]

Witam Pani Ewo,
serdecznie dziękuję
Miłego dnia
Edmunda

[Ewa_Szczodruch]

Witam

Maciąg 1434 - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Maciej, także od macać.

Piróg - od pieróg, ze staropolskiego piróg ‘rodzaj ciasta’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

[Edmunda]

Witam
proszę uprzejmie o etymologię nazwisk :
Gryga
Haltof
Hamouz
Hamrozi
Kubaček
Kubasek
Kubaszczyk
Lojek
Mazl
Milikowski
Mitręga, Mitrenga
Mrkva
Niedoba
Pomije
Rock
Svrčina
Szolony
Szotkowski
Taylor
Tichavski
Tvrznik
Trzyniecki
Wollersdorf
Zogata
Zón
Zwiertek
Z góry serdecznie dziękuję
Pozdrawiam
Edmunda

[Sawicki_Julian]

Dziękuje bardzo Pani Ewo , ma Pani najstarsze imię na świecie i zawsze modne choć w łacinie pisali trochę inaczej ; pozdrawiam - Julian

[Ewa_Szczodruch]

Witam

Gryga - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Haltof - nie znalazłam w swoich źródłach.


Hamouz - nie znalazłam w swoich źródłach.

Hamrozi - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Kubaček - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W staropolszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Kubasek - prawdopodobnie od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W staropolszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Kubaszczyk - prawdopodobnie od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W staropolszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

c. d. n.

[Ewa_Szczodruch]

ciąg dalszy dla Edmunda:

Lojek - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Mazl - prawdopodobnie od mazać ‘smarować, namaszczać, nacierać’.

Milikowski 1457 - od nazwy miejscowej Milikowo (elbląskie, gmina Stary Dzierzgoń).

Mitręga 1496 , Mitrenga - od mitręga ‘bieda, strata, marnowanie czasu’, dawniej też ‘próżniak’.

Mrkva - nie znalazłam.

Niedoba - w grupie nazwisk pochodzących od niedobity ‘zraniony, niedorżnięty’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

c. d n.

[Ewa_Szczodruch]

ciąg dalszy dla Edmunda:

Pomije - prawdopodobnie od staropolskiego pomian ‘hasło, godło’ lub od nazwy herbu Pomian.


Rock - od nazw osobowych na Ro- , typu Rościsław, Robert lub od rok.

Svrčina - nie znalazłam.

Szolony - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

c. d. n.

[Ewa_Szczodruch]

ciąg dalszy dla Edmunda:

Szotkowski 1731 - od nazwy miejscowej Szotkowice (katowickie, gmina Jastrzębie-Zdrój).

Taylor - nie znalazłam.

Tichavski - brak; prawdopodobnie od imion na Ty- , typu Tymoteusz, Tyburcy lub od ukraińskiego tychyj ‘cichy’.

Tvrznik - nie znalazłam.

Trzyniecki - brak; prawdopodobnie od trzyny, tryny ‘odpadki, trociny’.

c. d. n.

[Ewa_Szczodruch]

ciąg dalszy dla Edmunda:

Wollersdorf - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Wohler, ta od licznych nazw etnicznych Wohlan, Wohlen lub od imienia złożonego Wolhart, lub od imienia Walery.

Zogata - od żec ‘palić’, żgać ‘kłuć’.


Zón - brak; może od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan-, Zon- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zwiertek - w grupie nazwisk pochodzących od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

[Edmunda]

Witam Pani Ewo
Serdeczne dziękuję
Pozdrawiam
Edmunda

[Ewa_Szczodruch]

Witam

Kieliszczyk - od kielich, w pochodnych też od imion Kielian, Kilian.

Araszkiewicz - prawdopodobnie od ukraińskiego imienia Harasym, to od greckiego Gerásimos, od géras ‘cześć, przywilej, zaszczyt’ + przyrostek imos.

Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

[Wiśniewski_Adam]

Serdecznie dziękuję.

ponadto mam pytania:
- Koluszkowski to od miejscowości, czy inne pochodzenie nazwiska
- 1832 rok akt małżeństwa parafia Brzeziny k/ Łodzi - dopisek na marginesie przy nazwisku pana młodego - "Misztolak", a w treści po nazwisku "inaczej mistalem młodzianem parobkiem"


Pozdrawiam
Grażyna

[Ewa_Szczodruch]

Witam

Koluszkowski 1576 - od nazwy miasta Koluszki (piotrkowskie).

Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Misztolak - w tej formie w 'Slowniku' nie występuje. Prawdopodobnie pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Mist, ta od średnio-wysoko-niemieckiego mist ‘błoto, gnój, nawóz, brud’.

Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001