: pn 10 paź 2016, 23:09
Rosyjska, w dialekcie mokszańskim tj. znad rzeki Mokszy łódka do pływania po rzece nazywała się i nazywa: веньч (fonet: wiencz'), a веньчук to ten, który ma łódkę.
Natomiast w Mordowii Веньчак/Веньчук to bardzo popularne imię. To od imienia Веня (Wienia) , które błędnie, co wykażę później zinterpretowano jako pochodzące od Венямин (Wieniamin) = Beniamin, albo od Wieniedikt = Benedykt.
Teraz czas na rys historii nazwiska z naciskiem na Kresy
Czeski zubożały książę Bronisław Rodniak miał tytuł "Wenc'ik", a za nim cały jego ród począwszy od połowy 17 wieku (dokładnie do roku 1658). Z powodu „miłości panującej” wśród Habsburgów w końcówce ich panowania z jakiegoś powodu Wenc'ikowie uciekli w kilkanaście rodzin do carskiej Rosji. Tę ścieżkę należało by dokładnie prześledzić po herbarzach, nazwach wiosek itp. Bardzo trudno jest cokolwiek o tym protoplaście jak i o całym rodzi znaleźć. Ja posiłkuję się stronami rosyjskojęzycznymi, którym jednak trzeba odjąć sporo procent zaufania.
Pytanie tylko czy nazwisko, grupa nazwisk Weneczuk jest tożsame z Wienczakiem i Weneckim i całą grupą nazwisk podobnych. Moim zdaniem jest. Nazwisko, albo raczej imię z którego powstało nazwisko w stu odmianach ma korzenie wczesnosłowiańskie.
Pozwolę sobie zacząć od… angielskojęzycznej Wikipedii. Pod hasłem Wenecja w dziale : etymologia czytamy: The name Venetia, however, derives from the Roman name for the people known as the Veneti, and called by the Greeks Eneti (Ἐνετοί). The meaning of the word is uncertain, although there are other Indo-European tribes with similar-sounding names, such as the Celtic Veneti, Baltic Veneti, and the Slavic Wends. Linguists suggest that the name is based on an Indo-European root *wen ("love"), so that *wenetoi would mean "beloved", "lovable", or "friendly". A connection with the Latin word venetus, meaning the color 'sea-blue', is also possible.
“Ukochany, sympatyczny, przyjazny” = Wened. Wenedowie pojawili się jako lud i nie znikli w historii. Przekształcili się w dobrze nam znanych Słowian. Pozostały po nich jednak najliczniej tam gdzie najdłużej zachowały się pogańskie zwyczaje i rytuały liczne zabytki zachowań folklorystycznych, byśmy dzisiaj powiedzieli a w istocie rytuałów przyzywających szczęścia, miłości, powodzenia i wszystkiego o co w takich rytuałach magicznych się zabiegało i miejscami do dziś zabiega. Myli się angielska wiki pisząc o etymologii słowa Wenecja. Wieniec jest kluczem do nazwy, wieniec zakładany na głowę w rytuałach. Słowo to w przeszłości miało ciut inne znaczenie, mianowicie: pierścień, obręcz w sensie królewskie nakrycie głowy. Naturalnie chłop z Powołża czy z innego Wolina, czy Istrii nie zakładał na głowę korony królewskiej, ale splatał wieniec z roślin, którym przypisywano magiczną siłę i taki noszono na głowie, a później gdzieś w zawiniątku, ukryty, aby chronił przed złem, chorobami i wszelkiej maści złym wpływem i złymi mocami. Wieniec, Wiena, Wiencz, Wieńczysław, Wacław i kilkanaście podobnych stało się popularnymi imionami nadawanymi dzieciom, gdzie przez ich nadanie jakoby przesuwano życzenie błogosławieństwa z rytualnego znaku na samo słowo. Jak większość imion słowiańskich mają one charakter życzeniowy i można je „tłumaczyć” na współczesny polski mniej więcej tak; „bądź ukoronowany szczęściem, zdrowiem pomyślnością, przyjaźnią, czym tam jeszcze trzeba. Nadając dziecku imię „Wenecja” (Wieniec) rodzice pragnęli przysposobić mu dobrego samopoczucia i szczęścia, sukcesów w rodzinie i gospodarstwie, a także starali się chronić je przed działaniem złych sił.
Podsumowanie. Moim zdaniem etymologia nazwiska jest jednoznaczna. Natomiast o regionie skąd rodzina może pochodzić nie da się sensownie nic powiedzieć. Czy wskazany ślad Rodniaków/Wenc’ików i drugi z Powołża jest sensowny, czy nazwisko jest tak powszechne, że taki ślad nic nie znaczy trudno cokolwiek rozsądzić. Sam kształt zapisu „Weneczuk” sugeruje pochodzenie kresowe. Jednak jak wykazałem wyżej, może to być tylko forma zapisu odzwierciedlająca lokalne formy językowe Słowiańszczyzny.
Uwaga ostatnia. Mieliśmy powyżej okazje zobaczyć ciekawe zjawisko wchłonięcia przez chrześcijaństwo słowiańskiego imienia tak skutecznie, że na pierwszy rzut oka wydaje się to naturalne i oczywiste.
Sam będący potomkiem Białochorwatów, pozdrawiam prawdziwego Weneda na pokładzie.
Natomiast w Mordowii Веньчак/Веньчук to bardzo popularne imię. To od imienia Веня (Wienia) , które błędnie, co wykażę później zinterpretowano jako pochodzące od Венямин (Wieniamin) = Beniamin, albo od Wieniedikt = Benedykt.
Teraz czas na rys historii nazwiska z naciskiem na Kresy
Czeski zubożały książę Bronisław Rodniak miał tytuł "Wenc'ik", a za nim cały jego ród począwszy od połowy 17 wieku (dokładnie do roku 1658). Z powodu „miłości panującej” wśród Habsburgów w końcówce ich panowania z jakiegoś powodu Wenc'ikowie uciekli w kilkanaście rodzin do carskiej Rosji. Tę ścieżkę należało by dokładnie prześledzić po herbarzach, nazwach wiosek itp. Bardzo trudno jest cokolwiek o tym protoplaście jak i o całym rodzi znaleźć. Ja posiłkuję się stronami rosyjskojęzycznymi, którym jednak trzeba odjąć sporo procent zaufania.
Pytanie tylko czy nazwisko, grupa nazwisk Weneczuk jest tożsame z Wienczakiem i Weneckim i całą grupą nazwisk podobnych. Moim zdaniem jest. Nazwisko, albo raczej imię z którego powstało nazwisko w stu odmianach ma korzenie wczesnosłowiańskie.
Pozwolę sobie zacząć od… angielskojęzycznej Wikipedii. Pod hasłem Wenecja w dziale : etymologia czytamy: The name Venetia, however, derives from the Roman name for the people known as the Veneti, and called by the Greeks Eneti (Ἐνετοί). The meaning of the word is uncertain, although there are other Indo-European tribes with similar-sounding names, such as the Celtic Veneti, Baltic Veneti, and the Slavic Wends. Linguists suggest that the name is based on an Indo-European root *wen ("love"), so that *wenetoi would mean "beloved", "lovable", or "friendly". A connection with the Latin word venetus, meaning the color 'sea-blue', is also possible.
“Ukochany, sympatyczny, przyjazny” = Wened. Wenedowie pojawili się jako lud i nie znikli w historii. Przekształcili się w dobrze nam znanych Słowian. Pozostały po nich jednak najliczniej tam gdzie najdłużej zachowały się pogańskie zwyczaje i rytuały liczne zabytki zachowań folklorystycznych, byśmy dzisiaj powiedzieli a w istocie rytuałów przyzywających szczęścia, miłości, powodzenia i wszystkiego o co w takich rytuałach magicznych się zabiegało i miejscami do dziś zabiega. Myli się angielska wiki pisząc o etymologii słowa Wenecja. Wieniec jest kluczem do nazwy, wieniec zakładany na głowę w rytuałach. Słowo to w przeszłości miało ciut inne znaczenie, mianowicie: pierścień, obręcz w sensie królewskie nakrycie głowy. Naturalnie chłop z Powołża czy z innego Wolina, czy Istrii nie zakładał na głowę korony królewskiej, ale splatał wieniec z roślin, którym przypisywano magiczną siłę i taki noszono na głowie, a później gdzieś w zawiniątku, ukryty, aby chronił przed złem, chorobami i wszelkiej maści złym wpływem i złymi mocami. Wieniec, Wiena, Wiencz, Wieńczysław, Wacław i kilkanaście podobnych stało się popularnymi imionami nadawanymi dzieciom, gdzie przez ich nadanie jakoby przesuwano życzenie błogosławieństwa z rytualnego znaku na samo słowo. Jak większość imion słowiańskich mają one charakter życzeniowy i można je „tłumaczyć” na współczesny polski mniej więcej tak; „bądź ukoronowany szczęściem, zdrowiem pomyślnością, przyjaźnią, czym tam jeszcze trzeba. Nadając dziecku imię „Wenecja” (Wieniec) rodzice pragnęli przysposobić mu dobrego samopoczucia i szczęścia, sukcesów w rodzinie i gospodarstwie, a także starali się chronić je przed działaniem złych sił.
Podsumowanie. Moim zdaniem etymologia nazwiska jest jednoznaczna. Natomiast o regionie skąd rodzina może pochodzić nie da się sensownie nic powiedzieć. Czy wskazany ślad Rodniaków/Wenc’ików i drugi z Powołża jest sensowny, czy nazwisko jest tak powszechne, że taki ślad nic nie znaczy trudno cokolwiek rozsądzić. Sam kształt zapisu „Weneczuk” sugeruje pochodzenie kresowe. Jednak jak wykazałem wyżej, może to być tylko forma zapisu odzwierciedlająca lokalne formy językowe Słowiańszczyzny.
Uwaga ostatnia. Mieliśmy powyżej okazje zobaczyć ciekawe zjawisko wchłonięcia przez chrześcijaństwo słowiańskiego imienia tak skutecznie, że na pierwszy rzut oka wydaje się to naturalne i oczywiste.
Sam będący potomkiem Białochorwatów, pozdrawiam prawdziwego Weneda na pokładzie.
