Pochodzenie nazwisk (cz.6)
Moderatorzy: elgra, Galinski_Wojciech, maria.j.nie
-
Gawroński_Zbigniew

- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
Nazwisko Ibron
za Stankiewiczami:
Ibram
Ibramin
Ibramow
Ibran
Ibrań
Ibrom
Ibron
Ibroń - od imienia Ibram, to od Enneramus, z germańskiego heima ‘dom’ + hraban ‘kruk;.
Inne źródło informacji – tu niepoprawnej - w polskojęzycznej sieci chyba nie istnieje. Tymczasem poprawna jest następująca. Był sobie święty żyjący w 7 wieku naszej ery. Był biskupem misyjnym Awarów, pochodził o ile dobrze tłumaczę z Poitiers na terenie dzisiejszej Francji, a męczennikiem stał się w dzisiejszej Bawarii w m. Kleinhelfendorf. Z rąk Awarów to on za bardzo nie ucierpiał, a został żywcem rozszatkowany na tzw „karze drabiny” na drobne kawałeczki za to, że wziął na siebie winę zbesczeszczenia Oty, córki księcia Theodo z Regensburga. Córkę, jak się później okazało już po męczeństwie, ‘zabrzuchacił’ niejaki Sigibald – sługa książęcy.
Imię świętego można przetłumaczyć jednoznacznie z ahd. na dwa sposoby albo jako domownik, albo jako kruk. Nie łącznie, jak to podaje sporo źródeł.
Łacińska wersja zapisu: Emmeram, albo Emmeran powstała z ahd.: 'Heimerean' = ‘domownik, ‘taki co lubi przebywać w domu’. Z tym krukiem to trochę niejasna etymologia jest. Podają ją co prawda wszystkie odostępne mi źródła, ale sensownych odnośników w słownikach ahd. i jakichkolwiek innych nie widzę.
Imię Emmeramus trafiło do Polski jako nazwisko wcale nie z Niemiec, a z Czech w czeskiej jego wersji: Jimram – bardzo popularnego ponoć na tamtym obszarze w wiekach średnich, które stamtąd - jak się wydaje - wypączkowało na Śląsk. Tam też podmiance powstała jedna literka i powstał Ibram. W "Polsce" średniowiecza było bardzo popularne o czym świadczy liczba zachowanych zapisków różnych jego wersji.
„Słownik....” Taszyckiego podaje następujące wersje nazwiska Ibram/Imram:
Imram,Himram, Imran, Inran, Jimbran, Himbran, Imbran, Ibran, Hemram, Imramek, Ingram, Imramko, Himramek, itd. Najstarszy, jaki mi mignął, bo nie sprawdziłem całości dokładnie pojawił się w zapisie w 1205 roku.(Patronatus Ecclesie Stregom[ensis]... nobilis vir Hemramus.) Cytowania zajmują bite 4 szpalty. Jeśli potrzeba będzie podkleję oddzielnie całość, oczywiście bez korekty błędów ocr.
[/i]
za Stankiewiczami:
Ibram
Ibramin
Ibramow
Ibran
Ibrań
Ibrom
Ibron
Ibroń - od imienia Ibram, to od Enneramus, z germańskiego heima ‘dom’ + hraban ‘kruk;.
Inne źródło informacji – tu niepoprawnej - w polskojęzycznej sieci chyba nie istnieje. Tymczasem poprawna jest następująca. Był sobie święty żyjący w 7 wieku naszej ery. Był biskupem misyjnym Awarów, pochodził o ile dobrze tłumaczę z Poitiers na terenie dzisiejszej Francji, a męczennikiem stał się w dzisiejszej Bawarii w m. Kleinhelfendorf. Z rąk Awarów to on za bardzo nie ucierpiał, a został żywcem rozszatkowany na tzw „karze drabiny” na drobne kawałeczki za to, że wziął na siebie winę zbesczeszczenia Oty, córki księcia Theodo z Regensburga. Córkę, jak się później okazało już po męczeństwie, ‘zabrzuchacił’ niejaki Sigibald – sługa książęcy.
Imię świętego można przetłumaczyć jednoznacznie z ahd. na dwa sposoby albo jako domownik, albo jako kruk. Nie łącznie, jak to podaje sporo źródeł.
Łacińska wersja zapisu: Emmeram, albo Emmeran powstała z ahd.: 'Heimerean' = ‘domownik, ‘taki co lubi przebywać w domu’. Z tym krukiem to trochę niejasna etymologia jest. Podają ją co prawda wszystkie odostępne mi źródła, ale sensownych odnośników w słownikach ahd. i jakichkolwiek innych nie widzę.
Imię Emmeramus trafiło do Polski jako nazwisko wcale nie z Niemiec, a z Czech w czeskiej jego wersji: Jimram – bardzo popularnego ponoć na tamtym obszarze w wiekach średnich, które stamtąd - jak się wydaje - wypączkowało na Śląsk. Tam też podmiance powstała jedna literka i powstał Ibram. W "Polsce" średniowiecza było bardzo popularne o czym świadczy liczba zachowanych zapisków różnych jego wersji.
„Słownik....” Taszyckiego podaje następujące wersje nazwiska Ibram/Imram:
Imram,Himram, Imran, Inran, Jimbran, Himbran, Imbran, Ibran, Hemram, Imramek, Ingram, Imramko, Himramek, itd. Najstarszy, jaki mi mignął, bo nie sprawdziłem całości dokładnie pojawił się w zapisie w 1205 roku.(Patronatus Ecclesie Stregom[ensis]... nobilis vir Hemramus.) Cytowania zajmują bite 4 szpalty. Jeśli potrzeba będzie podkleję oddzielnie całość, oczywiście bez korekty błędów ocr.
[/i]
Pochodzenie nazwiska Leja, Lajczak, Szlachciak.
Witaj.
Luck194, według etymologii nazwisk opracowanych przez p. Ewę Szczodruch na portalu „Genealogia. Stankiewicz z przyjaciółmi” poniżej zamieszczone nazwiska mają następujące pochodzenie:
• nazwisko Leja – „Leja – 1786 od lejać ‘lac’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’;
• nazwisko Lejczak – „Lejczak – od lejać ‘lac’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.”;
• nazwisko Szlachciak – „Szlachciak – od szlachta ‘klasa społeczna wyodrębniona z rycerstwa, mająca dziedziczne przywileje i prawa’, ze staropolskiego ślachta, ślechta.”.
Pozdrawiam – Roman.
Luck194, według etymologii nazwisk opracowanych przez p. Ewę Szczodruch na portalu „Genealogia. Stankiewicz z przyjaciółmi” poniżej zamieszczone nazwiska mają następujące pochodzenie:
• nazwisko Leja – „Leja – 1786 od lejać ‘lac’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’;
• nazwisko Lejczak – „Lejczak – od lejać ‘lac’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.”;
• nazwisko Szlachciak – „Szlachciak – od szlachta ‘klasa społeczna wyodrębniona z rycerstwa, mająca dziedziczne przywileje i prawa’, ze staropolskiego ślachta, ślechta.”.
Pozdrawiam – Roman.
Pochodzenie nazwiska Urm.
Witaj Xenon.
Widzę, że otrzymałaś już dwie etymologie nazwiska Urm. Jedna etymologia zakłada, iż jest to nazwisko niemieckie i pochodzi od zawodu zegarmistrza. Druga, też niemiecka, mówi, że nazwisko może pochodzić od pospolitego tura albo od nazwiska Starzyk. ūr, ūre, ūrō, ūrōn, ūra, ūran, to może jest i tur ale niekoniecznie znaczy to samo co „Urm”.
Na portalu Forebears zamieszczona jest informacja, że na całym świecie w roku 2014 było 443 osoby o tym nazwisku. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka w Estonii – 337. Pozostałe mieszkają w następujących w: Roska – 62, USA – 14, Indie – 10, Kirgistan – 6, Ukraina – 4, Korea Południowa – 2; Meksyk – 2; Brazylia – 2, Kazachstan – 1. Wynika z tego, że najwięcej osób o nazwisku Urm mieszka w Estonii.
Instytut Języka Estońskiego w Talinie ( Eesti Keele Instituut ) wydał Estoński Słownik Etymologiczny ( Eesti etümoloogiasõnaraamat ). Według tego słownika miano „urm” znaczy”
„urm : urma : urma 'verine haav; veri'
● liivi ūrma 'vool; veekeeris'
soome rhvl hurme 'veri'
Aunuse karjala rhvl hurmeh 'veri'
Läänemeresoome tüvi. Vt ka hurm ja ormus.”.
Ten sam instytut wydał też słownik Eesti õigekeelsussõnaraamat ÕS 2013. Według tego słownika apelatyw Urm znaczy:
„`urm <22i: urma, `urma> verine haav; veri. Vere+urma+rohi bot. Urmane verine”.
Według obu estońskich etymologii wyraz pospolity „urm” znaczy: krwawa rana, krew. Może też pochodzić z dialektu fińskiego ( basen morza Bałtyckiego ) , w którym znaczy: pień, łodyga, podstawa, trzon. Może też pochodzić z języka karelskiego, w którym znaczy – krew.
Można postawić hipotezę, że nazwisko Urm pochodzi od wyrazu pospolitego, który znaczy, krwawa rana, krew; albo od innych znaczeń, o których napisałem powyżej.
Z nazwiskami estońskimi jest pewien problem ponieważ mają one różne pochodzenie.
„Finlandia, Estonia oraz Łotwa, aż do I wojny światowej pozostawały pod panowaniem obcych państw. Finlandia pod panowaniem szwedzkim (najdłużej), a potem pod rosyjskim. Łotwa pod panowaniem niemieckim (najdłużej), a także częściowo pod panowaniem: szwedzkim, polsko-litewskim i rosyjskim. Estonia pod panowaniem niemieckim (najdłużej), a także pod panowaniem szwedzkim (również długo), a także rosyjskim i częściowo też pod: duńskim i polsko-litewskim. Po pierwszej wojnie światowej, te trzy kraje - Finlandia, Estonia oraz Łotwa, pierwszy raz w historii powstały jako niepodległe. Te wszystkie zdarzenia miały wpływ na ukształtowanie się nazwisk i imion Finów, Estończyków i Łotyszy. W Finlandii wyższą klasę i klasę rządzącą stanowili przez setki lat Szwedzi, którzy nadali Finom szwedzkie imiona i nazwiska. W Estonii i na Łotwie dominującą klasą byli Niemcy, którzy nadali Łotyszom i Estończykom niemieckie nazwiska i imiona. Jednakże także Szwedzi mieli udział w nadawaniu Łotyszom i Estończykom nazwisk i nadano im też, w wielu wypadkach, nazwiska szwedzkie. Tak więc do I wojny światowej, a nawet dłużej Finowie, Estończycy i Łotysze posiadali, w zdecydowanej większości, obce nazwiska, Finowie - szwedzkie, a Estończycy i Łotysze - niemieckie i szwedzkie. Tak więc gdy czytamy o postaciach historycznych z tych krajów to często nie mają one imion i nazwisk etnicznych, ale obce, co jednak, zwykle, nie zaprzecza przynależności do tych narodów np. głównym wieszczem narodowym Estonii jest etniczny Estończyk - Fredrich Reinhold Kreutzwald, aczkolwiek jeden z ważnych ludzi w historii Estonii Ernst von Bear już nie jest Estończykiem lecz Niemcem Bałtyckim, więc po prostu nie można po nazwisku czy imieniu rozpoznać przynależności narodowej na Łotwie, Estonii i Finlandii wśród osób historycznych z tych krajów. Gdy budziły się ruchy narodowe w tych krajach bardzo wielu ludzi zaczęło zmieniać obce nazwiska na etniczne, prowadzono wiele akcji państwowych zachęcających do tego. Jednakże nie wszyscy je zmieniali i wciąż wśród Finów spotykane są szwedzkie nazwiska, a wśród Estończyków i Łotyszy niemieckie i szwedzkie. Spośród tych narodów najszerzej zmieniali nazwiska Finowie. Estończycy zmieniali rzadziej, stąd wielu z nich posiada wciąż niemieckie i szwedzkie nazwiska i imiona (np. Jurgen i Helmut to całkiem popularne imiona w Estonii np. tenisista Jurgen Zopp czy też historyk Helmut Piirimäe). Jeśli chodzi o Łotyszy to sprawa wygląda nieco odmiennie. Na Łotwie jest i było tak, że, zgodnie z zasadami języka łotewskiego, tłumaczy się każde nazwisko obce, więc automatycznie zostały one zmienione przez dodanie końcówek "s", "is", u kobiet "a" oraz w inny sposób.”.( za johanlaidoner, forum.mlingua, 02.05.2012. ).
Xenon, zaznaczam, że jest to moja opinia i hipoteza na temat nazwiska Urm. Może ktoś jeszcze doda inną etymologię przedmiotowego nazwiska. Tobie pozostawiam wybór i ocenę.
Pozdrawiam – Roman.
http://forebears.io/de/surnames/urm&prev=search
http://forebears.io/
https://translate.google.pl/translate?h ... rev=search
https://m6ttekodu.wordpress.com/2012/06 ... le-nimeks/
http://portaal.eki.ee/
http://forum.mlingua.pl/showthread.php?t=19006
Widzę, że otrzymałaś już dwie etymologie nazwiska Urm. Jedna etymologia zakłada, iż jest to nazwisko niemieckie i pochodzi od zawodu zegarmistrza. Druga, też niemiecka, mówi, że nazwisko może pochodzić od pospolitego tura albo od nazwiska Starzyk. ūr, ūre, ūrō, ūrōn, ūra, ūran, to może jest i tur ale niekoniecznie znaczy to samo co „Urm”.
Na portalu Forebears zamieszczona jest informacja, że na całym świecie w roku 2014 było 443 osoby o tym nazwisku. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka w Estonii – 337. Pozostałe mieszkają w następujących w: Roska – 62, USA – 14, Indie – 10, Kirgistan – 6, Ukraina – 4, Korea Południowa – 2; Meksyk – 2; Brazylia – 2, Kazachstan – 1. Wynika z tego, że najwięcej osób o nazwisku Urm mieszka w Estonii.
Instytut Języka Estońskiego w Talinie ( Eesti Keele Instituut ) wydał Estoński Słownik Etymologiczny ( Eesti etümoloogiasõnaraamat ). Według tego słownika miano „urm” znaczy”
„urm : urma : urma 'verine haav; veri'
● liivi ūrma 'vool; veekeeris'
soome rhvl hurme 'veri'
Aunuse karjala rhvl hurmeh 'veri'
Läänemeresoome tüvi. Vt ka hurm ja ormus.”.
Ten sam instytut wydał też słownik Eesti õigekeelsussõnaraamat ÕS 2013. Według tego słownika apelatyw Urm znaczy:
„`urm <22i: urma, `urma> verine haav; veri. Vere+urma+rohi bot. Urmane verine”.
Według obu estońskich etymologii wyraz pospolity „urm” znaczy: krwawa rana, krew. Może też pochodzić z dialektu fińskiego ( basen morza Bałtyckiego ) , w którym znaczy: pień, łodyga, podstawa, trzon. Może też pochodzić z języka karelskiego, w którym znaczy – krew.
Można postawić hipotezę, że nazwisko Urm pochodzi od wyrazu pospolitego, który znaczy, krwawa rana, krew; albo od innych znaczeń, o których napisałem powyżej.
Z nazwiskami estońskimi jest pewien problem ponieważ mają one różne pochodzenie.
„Finlandia, Estonia oraz Łotwa, aż do I wojny światowej pozostawały pod panowaniem obcych państw. Finlandia pod panowaniem szwedzkim (najdłużej), a potem pod rosyjskim. Łotwa pod panowaniem niemieckim (najdłużej), a także częściowo pod panowaniem: szwedzkim, polsko-litewskim i rosyjskim. Estonia pod panowaniem niemieckim (najdłużej), a także pod panowaniem szwedzkim (również długo), a także rosyjskim i częściowo też pod: duńskim i polsko-litewskim. Po pierwszej wojnie światowej, te trzy kraje - Finlandia, Estonia oraz Łotwa, pierwszy raz w historii powstały jako niepodległe. Te wszystkie zdarzenia miały wpływ na ukształtowanie się nazwisk i imion Finów, Estończyków i Łotyszy. W Finlandii wyższą klasę i klasę rządzącą stanowili przez setki lat Szwedzi, którzy nadali Finom szwedzkie imiona i nazwiska. W Estonii i na Łotwie dominującą klasą byli Niemcy, którzy nadali Łotyszom i Estończykom niemieckie nazwiska i imiona. Jednakże także Szwedzi mieli udział w nadawaniu Łotyszom i Estończykom nazwisk i nadano im też, w wielu wypadkach, nazwiska szwedzkie. Tak więc do I wojny światowej, a nawet dłużej Finowie, Estończycy i Łotysze posiadali, w zdecydowanej większości, obce nazwiska, Finowie - szwedzkie, a Estończycy i Łotysze - niemieckie i szwedzkie. Tak więc gdy czytamy o postaciach historycznych z tych krajów to często nie mają one imion i nazwisk etnicznych, ale obce, co jednak, zwykle, nie zaprzecza przynależności do tych narodów np. głównym wieszczem narodowym Estonii jest etniczny Estończyk - Fredrich Reinhold Kreutzwald, aczkolwiek jeden z ważnych ludzi w historii Estonii Ernst von Bear już nie jest Estończykiem lecz Niemcem Bałtyckim, więc po prostu nie można po nazwisku czy imieniu rozpoznać przynależności narodowej na Łotwie, Estonii i Finlandii wśród osób historycznych z tych krajów. Gdy budziły się ruchy narodowe w tych krajach bardzo wielu ludzi zaczęło zmieniać obce nazwiska na etniczne, prowadzono wiele akcji państwowych zachęcających do tego. Jednakże nie wszyscy je zmieniali i wciąż wśród Finów spotykane są szwedzkie nazwiska, a wśród Estończyków i Łotyszy niemieckie i szwedzkie. Spośród tych narodów najszerzej zmieniali nazwiska Finowie. Estończycy zmieniali rzadziej, stąd wielu z nich posiada wciąż niemieckie i szwedzkie nazwiska i imiona (np. Jurgen i Helmut to całkiem popularne imiona w Estonii np. tenisista Jurgen Zopp czy też historyk Helmut Piirimäe). Jeśli chodzi o Łotyszy to sprawa wygląda nieco odmiennie. Na Łotwie jest i było tak, że, zgodnie z zasadami języka łotewskiego, tłumaczy się każde nazwisko obce, więc automatycznie zostały one zmienione przez dodanie końcówek "s", "is", u kobiet "a" oraz w inny sposób.”.( za johanlaidoner, forum.mlingua, 02.05.2012. ).
Xenon, zaznaczam, że jest to moja opinia i hipoteza na temat nazwiska Urm. Może ktoś jeszcze doda inną etymologię przedmiotowego nazwiska. Tobie pozostawiam wybór i ocenę.
Pozdrawiam – Roman.
http://forebears.io/de/surnames/urm&prev=search
http://forebears.io/
https://translate.google.pl/translate?h ... rev=search
https://m6ttekodu.wordpress.com/2012/06 ... le-nimeks/
http://portaal.eki.ee/
http://forum.mlingua.pl/showthread.php?t=19006
Pochodzenie nazwiska Leja, Lajczak, Szlachciak.
Witam
Czy nazwiska Maxymowicz, Uruski (Wruski), Bodnar wywodzą się z Węgier?
Poproszę o etymologię w/w nazwisk.
Dziękuję.
Bożena
Czy nazwiska Maxymowicz, Uruski (Wruski), Bodnar wywodzą się z Węgier?
Poproszę o etymologię w/w nazwisk.
Dziękuję.
Bożena
- Ewa_Szczodruch

- Posty: 4159
- Rejestracja: ndz 10 gru 2006, 17:22
- Lokalizacja: Toruń
Witam 
Nie wydaje mi się...
Bodnar 1444 - od bednarz ‘wyrabiający beczki’, od niemieckiego wariantu wyrazu bodnar.
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Maxymowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Maksym lub Maksymilian. Imię, pochodzenia łacińskiego, notowane w Polsce od XIV wieku. Łacińskie imię Maximus utworzone zostało od przymiotnika maximus ‘bardzo duży, największy’.
Uruski - od łacińskiego auriga ‘woźnica, furman’.
Wruski - od staropolskiego wruszyć ‘zgłosić przeszkody prawne utrudniające dochodzenie jakiegoś uprawnienia’.
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Nie wydaje mi się...
Bodnar 1444 - od bednarz ‘wyrabiający beczki’, od niemieckiego wariantu wyrazu bodnar.
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Maxymowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Maksym lub Maksymilian. Imię, pochodzenia łacińskiego, notowane w Polsce od XIV wieku. Łacińskie imię Maximus utworzone zostało od przymiotnika maximus ‘bardzo duży, największy’.
Uruski - od łacińskiego auriga ‘woźnica, furman’.
Wruski - od staropolskiego wruszyć ‘zgłosić przeszkody prawne utrudniające dochodzenie jakiegoś uprawnienia’.
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
Stocerz
Witam .
Proszę o sprawdzenie nazwiska Stocerz . Czy nazwiska Stocerz i Cichocki są nazwiskami szlacheckimi ? Z góry dziękuję .
Adam Ostrowski
Proszę o sprawdzenie nazwiska Stocerz . Czy nazwiska Stocerz i Cichocki są nazwiskami szlacheckimi ? Z góry dziękuję .
Adam Ostrowski
-
Gawroński_Zbigniew

- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
Co do szlachectwa się nie wypowiem.
Nazwisko Stocerz to chyba nazwa zawodu. Zaznaczę, że nazwiska nie ma w dostępnych mi katalogach oprócz spisu wszystkich nazwisk polskich.
Czynność stoczowanie i czasownik stoczować. Oznaczało: rozlewać wino i piwo do odpowiednich docelowych pojemników: butelek, jakichś beczułek itp.
Przyglądam się możliwym odniemieckim wariantom. tam mamy palacza - takiego na dworach i w pałacach: Stocher; fryzjera: Stockaar; rytownika, grawera: Stocher.
Wszystkie powyższe sugestie są jedynie spekulacjami. Jak zaznaczyłem, w dostępnych mi publikacjach nazwiska nie ma.... Jeszcze zerknę do Berezy... też nie ma. W Rymucie podobne nazwiska wywodzone są od zbocza, staczanie się, albo od stoku = potoku.
Cichocki: oczywiście od przymiotnika cichy. Usiłuję znaleźć nazwisko w słowniku Taszyckiego i jakoś z marnym skutkiem.
Pozdrawiam pięknie.
Nazwisko Stocerz to chyba nazwa zawodu. Zaznaczę, że nazwiska nie ma w dostępnych mi katalogach oprócz spisu wszystkich nazwisk polskich.
Czynność stoczowanie i czasownik stoczować. Oznaczało: rozlewać wino i piwo do odpowiednich docelowych pojemników: butelek, jakichś beczułek itp.
Przyglądam się możliwym odniemieckim wariantom. tam mamy palacza - takiego na dworach i w pałacach: Stocher; fryzjera: Stockaar; rytownika, grawera: Stocher.
Wszystkie powyższe sugestie są jedynie spekulacjami. Jak zaznaczyłem, w dostępnych mi publikacjach nazwiska nie ma.... Jeszcze zerknę do Berezy... też nie ma. W Rymucie podobne nazwiska wywodzone są od zbocza, staczanie się, albo od stoku = potoku.
Cichocki: oczywiście od przymiotnika cichy. Usiłuję znaleźć nazwisko w słowniku Taszyckiego i jakoś z marnym skutkiem.
Pozdrawiam pięknie.
Nazwisko Flux
Szanowni Państwo,
Interesuje mnie pochodzenie nazwiska Flux. Nazwisko to występuje w okolicy Radzymina ( pow. Wołomin ) od drugiej połowy XVIII.
Dziękuje za pomoc i serdecznie pozdrawiam,
Grażyna.
Interesuje mnie pochodzenie nazwiska Flux. Nazwisko to występuje w okolicy Radzymina ( pow. Wołomin ) od drugiej połowy XVIII.
Dziękuje za pomoc i serdecznie pozdrawiam,
Grażyna.
- Ewa_Szczodruch

- Posty: 4159
- Rejestracja: ndz 10 gru 2006, 17:22
- Lokalizacja: Toruń
-
przemko20161

- Posty: 650
- Rejestracja: wt 21 lip 2015, 17:55
Nazwisko Perucki
Witam wszystkich mam pytanie czy może ktoś wie jak powstało nazwisko Perucki i skąd to nazwisko się wywodzi ?
Proszę o odpowiedź
Proszę o odpowiedź
- historyk1920

- Posty: 970
- Rejestracja: pn 06 sty 2014, 20:01
Nazwisko Perucki
Witam !
Nazwisko Perucki można wywodzić od nazwy miejscowej Perucz, wieś włościańska w powiacie oszmiańskim, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VIII, s. 15, http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... om_VIII/15.
Pozdrawiam
Marek
Nazwisko Perucki można wywodzić od nazwy miejscowej Perucz, wieś włościańska w powiacie oszmiańskim, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VIII, s. 15, http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geogra ... om_VIII/15.
Pozdrawiam
Marek
-
przemko20161

- Posty: 650
- Rejestracja: wt 21 lip 2015, 17:55
- historyk1920

- Posty: 970
- Rejestracja: pn 06 sty 2014, 20:01
Mam tu stronę , trzeba "przestudiować" wszystko możliwe iż coś ważnego się znajdzie !
http://www.oszmianszczyzna.pl/strona_glowna.html
http://www.oszmianszczyzna.pl/strona_glowna.html