Nazwisko Cuper
: czw 22 lis 2018, 19:21
Cooper to angielsku bednarz. Być może protoplasta tej rodziny pochodził ze Szkocji.
Marek
Marek
genealodzy.pl
Forum Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
http://forum.genealodzy.pl/
Pochodzenie nazwisk (cz.7)
Strona 83 z 118
Nazwisko Cuper
: czw 22 lis 2018, 23:57
Moim zdaniem Cuper to rosyjski "цупер" = "zesłaniec na dzikie pola" od ros. Цюпа/tjupa/ - równina. Pol.: Ciupa/ciup = więzienie. Ale to tylko hipoteza.
Rozważania o etymologii nazwiska Cuper.
: pt 23 lis 2018, 00:01
Moniko, witaj.
Rozważania o genezie nazwiska Cuper.
Dołożę moje „trzy grosze” do dyskusji o ewentualnej etymologii nazwiska Cuper. Trudno jest bez szerszego kontekstu lub innych dodatkowych informacji wnioskować o pochodzeniu nazwiska Cuper. W mojej ocenie tylko wszechstronna kwerenda różnych źródeł, w tym dokumentów historycznych oraz genealogicznych może, choć nie musi, odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób i kiedy powstała konkretna nazwa osobowa oraz rozwiać różne dylematy odnoszące się do pochodzenia społecznego albo etnicznego osób noszących miano Cuper. Bo jak mówił profesor Kazimierz Rymut: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Natomiast, profesor Aleksander Brückner wielokrotnie pisał, że „my dziś nie rozumiemy znaczenia różnych słów używanych dawniej”, w tym i pochodzących z gwary [ dialektu języka polskiego lub/i innego języka ] gdzie dane słowo było używane. Nie można też wykluczyć, iż wspomniane wyrazy są reliktem wywodzącym się z języka starosłowiańskiego [ słowiańskiego ], albo staropolskiego.
Napisałaś: „Dodam jeszcze że nazwisko występuje na terenie Mazowsza miejscowość Miedniewice i Szymanów. Jest to 18 wiek.”. Miedniewice i Szymanów w XVIII wieku były wsiami, które oddalone są od siebie około 12 km. Ludność wiejska w tym czasie mówiła zazwyczaj gwarą. Wspomniane miejscowości leżą na obszarze gdzie mówiono dialektem mazowieckim języka polskiego, inna nazwa – gwara mazowiecka. Dr hab. Justyna Garczyńska w artykule pt. Charakterystyka dialektu mazowieckiego” pisze: „Dialekt mazowiecki od czasów Kazimierza Nitscha - właściwego twórcy polskiej dialektologii uznawany był za najbardziej odrębny wśród pozostałych dialektów polskich (nie licząc kaszubszczyzny). Był też bardzo ekspansywny - cechy mazowieckie rozpowszechniły się zarówno na północy (m.in. sięgnęły aż po Bory Tucholskie), jak na południu, mi.n. objęły pograniczne tereny Małopolski (Radomskie, Lubelszczyznę).”. Dialekt ten uznawanym także jest za osobny język. W dialekcie mazowieckim występuje między innymi mazurzenie. „Mazurzenie, zwane dawniej mazurowaniem i cakaniem, to wymawianie sz, ż, cz i dż jako odpowiednio s, z, c, dz, np. syja, mozes, cekać, jezdzę. Rz, dziś brzmiące w języku ogólnym tak samo jak ż, jest innego pochodzenia (z dawnego r miękkiego). Jego mazurzenie nie dotyczyło i nie dotyczy. Każdy, kto sądzi, że mówienie gwarą polega na zamienianiu dowolnego a na o i każdego ż, sz na z, s, srodze się myli. Ignorancja w tej dziedzinie jest ogromna i ma długą tradycję. „Mazurzą” rz Krakowiacy i górale, kompani Janosika w znanym serialu, aktorzy i kabareciarze naśladujący (w swoim mniemaniu świetnie) gwarę mazowiecką czy góralską.
Górale podhalańscy mówią gwarą należącą do dialektu małopolskiego. Jest to gwara mazurząca. Górale mazurzą, ale nie seplenią! Wymawianie rzemyk, rzepa, pokrziwiony jest w pełni gwarowe, ale nie jest cofaniem się mazurzenia, odstępstwem od mazurzenia, niemazurzeniem, ponieważ geneza i wymowa rz to zupełnie odrębna historia.” [ za dr Artur Czesak, IJP PAN, Kraków ].
Zatem, z dużą dozą prawdopodobieństwa nazwa osobowa Cuper może być zamazurzonym nazwiskiem Czuper. Tylko co znaczy słowo „czuper”? „(…). W polszczyźnie potocznej występuje wyraz „czupiradło”, które jest określeniem kogoś z potarganymi, rozwichrzonymi włosami i odstraszającego lub śmieszącego swoim wyglądem. Ten ekspresywny rzeczownik ma pochodzenie ludowe. W mazowieckich gwarach: "czupirzyć" i "cupierzyć" znaczy przesadnie zdobić głowę, natomiast w gwarach kresowych "rozczupirzyć" to inaczej "rozczochrać włosy". Źródłosłów tego słowa sięga XVII-wiecznej formy "czuper", oznaczającej czuprynę [ za Słownik inwektyw – Magdalena Czeremcha - http://czeremchowa.pl/slownik-inwektyw- ... zupiradlo/ ]
Maria Wojtyła – Świerzowska w tomie 8 z roku 2014 czasopisma Językoznawstwo. Współczesne badania, problemy i analizy językoznawcze, wydawanym przez Akademię Humanistyczno – Ekonomiczna w Łodzi, opublikowała artykuł pt. Jeszcze o przezwiskach. Na stronie 112 pisze: „(…); czupiradło ‘ktoś wyglądający, zachowujący się dziwacznie, śmiesznie; straszydło, koczkodan’, dial. w rozmaitych, zniekształconych postaciach: czupidrał, czupidrała, czupidrajło, czupigrał, czupigrat, czupigrad, czupir, czopieradło, ciupieradło, czópiradło, koperadło, kopiradło – oparte ostatecznie na vb. (dial.) czupirzyć, cupierzyć, czuper, czupir, czupra ‘czupryna’, tu też czupryna, NO Czupryna, Czuprych, Czupryga; (…).”.
Wynika z tego, że słowo czuper oznacza czuprynę. Czupryna to rodzaj fryzury staropolskiej, która charakteryzowała się podgoleniem na mniej więcej równej wysokości włosów na karku oraz nad uszami, niekiedy podgolenie sięgało nawet czubka głowy. Włosy niepodgolone były dłuższe. Czasem z włosów na głowie zostawał jedynie mały kłębek nad czołem, który mógł być również zaplatany. Wygląd czupryny ewoluował na przestrzeni wieków, i choć dziś jest kojarzona głównie z sarmatyzmem i polską szlachtą istniała już o wiele wcześniej. Podobny styl podgalania głowy przyjął się na Ukrainie z tym, że Kozacy nie tylko podgalali wysoko karki, ale zaplatali na czubku głowy długi osełedec. Dodam, że taka fryzura nazywana była też: wysokie polskie cięcie, podgolony łeb, łaszczówka. Czupryna też oznacza krótkie bujne włosy, albo bujne, niezbyt długie włosy układające się swobodnie na głowie.
Hipoteza: Cuper to zamazurzona nazwa osobowa Czuper. Zatem, nazwisko Cuper [ Czuper ] jest przezwiskiem, które pochodzi od apelatywu czuper [ cuper ] ‘czupryna’.
Może moje informacje pomogą Ci w dalszych badaniach nad historią rodziny i pochodzeniem nazwiska Cuper.
Pozdrawiam – Roman.
Ps.
Nazwisko Cuper figuruje w herbarzach. Rodzina nosząca to nazwisko przypisywana była do herbu Korczak [ Korczak II ].
https://pl.wikipedia.org/wiki/Korczak_II
https://korczak.miraheze.org/wiki/Herb_Korczak
Rozważania o genezie nazwiska Cuper.
Dołożę moje „trzy grosze” do dyskusji o ewentualnej etymologii nazwiska Cuper. Trudno jest bez szerszego kontekstu lub innych dodatkowych informacji wnioskować o pochodzeniu nazwiska Cuper. W mojej ocenie tylko wszechstronna kwerenda różnych źródeł, w tym dokumentów historycznych oraz genealogicznych może, choć nie musi, odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób i kiedy powstała konkretna nazwa osobowa oraz rozwiać różne dylematy odnoszące się do pochodzenia społecznego albo etnicznego osób noszących miano Cuper. Bo jak mówił profesor Kazimierz Rymut: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeba by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. Natomiast, profesor Aleksander Brückner wielokrotnie pisał, że „my dziś nie rozumiemy znaczenia różnych słów używanych dawniej”, w tym i pochodzących z gwary [ dialektu języka polskiego lub/i innego języka ] gdzie dane słowo było używane. Nie można też wykluczyć, iż wspomniane wyrazy są reliktem wywodzącym się z języka starosłowiańskiego [ słowiańskiego ], albo staropolskiego.
Napisałaś: „Dodam jeszcze że nazwisko występuje na terenie Mazowsza miejscowość Miedniewice i Szymanów. Jest to 18 wiek.”. Miedniewice i Szymanów w XVIII wieku były wsiami, które oddalone są od siebie około 12 km. Ludność wiejska w tym czasie mówiła zazwyczaj gwarą. Wspomniane miejscowości leżą na obszarze gdzie mówiono dialektem mazowieckim języka polskiego, inna nazwa – gwara mazowiecka. Dr hab. Justyna Garczyńska w artykule pt. Charakterystyka dialektu mazowieckiego” pisze: „Dialekt mazowiecki od czasów Kazimierza Nitscha - właściwego twórcy polskiej dialektologii uznawany był za najbardziej odrębny wśród pozostałych dialektów polskich (nie licząc kaszubszczyzny). Był też bardzo ekspansywny - cechy mazowieckie rozpowszechniły się zarówno na północy (m.in. sięgnęły aż po Bory Tucholskie), jak na południu, mi.n. objęły pograniczne tereny Małopolski (Radomskie, Lubelszczyznę).”. Dialekt ten uznawanym także jest za osobny język. W dialekcie mazowieckim występuje między innymi mazurzenie. „Mazurzenie, zwane dawniej mazurowaniem i cakaniem, to wymawianie sz, ż, cz i dż jako odpowiednio s, z, c, dz, np. syja, mozes, cekać, jezdzę. Rz, dziś brzmiące w języku ogólnym tak samo jak ż, jest innego pochodzenia (z dawnego r miękkiego). Jego mazurzenie nie dotyczyło i nie dotyczy. Każdy, kto sądzi, że mówienie gwarą polega na zamienianiu dowolnego a na o i każdego ż, sz na z, s, srodze się myli. Ignorancja w tej dziedzinie jest ogromna i ma długą tradycję. „Mazurzą” rz Krakowiacy i górale, kompani Janosika w znanym serialu, aktorzy i kabareciarze naśladujący (w swoim mniemaniu świetnie) gwarę mazowiecką czy góralską.
Górale podhalańscy mówią gwarą należącą do dialektu małopolskiego. Jest to gwara mazurząca. Górale mazurzą, ale nie seplenią! Wymawianie rzemyk, rzepa, pokrziwiony jest w pełni gwarowe, ale nie jest cofaniem się mazurzenia, odstępstwem od mazurzenia, niemazurzeniem, ponieważ geneza i wymowa rz to zupełnie odrębna historia.” [ za dr Artur Czesak, IJP PAN, Kraków ].
Zatem, z dużą dozą prawdopodobieństwa nazwa osobowa Cuper może być zamazurzonym nazwiskiem Czuper. Tylko co znaczy słowo „czuper”? „(…). W polszczyźnie potocznej występuje wyraz „czupiradło”, które jest określeniem kogoś z potarganymi, rozwichrzonymi włosami i odstraszającego lub śmieszącego swoim wyglądem. Ten ekspresywny rzeczownik ma pochodzenie ludowe. W mazowieckich gwarach: "czupirzyć" i "cupierzyć" znaczy przesadnie zdobić głowę, natomiast w gwarach kresowych "rozczupirzyć" to inaczej "rozczochrać włosy". Źródłosłów tego słowa sięga XVII-wiecznej formy "czuper", oznaczającej czuprynę [ za Słownik inwektyw – Magdalena Czeremcha - http://czeremchowa.pl/slownik-inwektyw- ... zupiradlo/ ]
Maria Wojtyła – Świerzowska w tomie 8 z roku 2014 czasopisma Językoznawstwo. Współczesne badania, problemy i analizy językoznawcze, wydawanym przez Akademię Humanistyczno – Ekonomiczna w Łodzi, opublikowała artykuł pt. Jeszcze o przezwiskach. Na stronie 112 pisze: „(…); czupiradło ‘ktoś wyglądający, zachowujący się dziwacznie, śmiesznie; straszydło, koczkodan’, dial. w rozmaitych, zniekształconych postaciach: czupidrał, czupidrała, czupidrajło, czupigrał, czupigrat, czupigrad, czupir, czopieradło, ciupieradło, czópiradło, koperadło, kopiradło – oparte ostatecznie na vb. (dial.) czupirzyć, cupierzyć, czuper, czupir, czupra ‘czupryna’, tu też czupryna, NO Czupryna, Czuprych, Czupryga; (…).”.
Wynika z tego, że słowo czuper oznacza czuprynę. Czupryna to rodzaj fryzury staropolskiej, która charakteryzowała się podgoleniem na mniej więcej równej wysokości włosów na karku oraz nad uszami, niekiedy podgolenie sięgało nawet czubka głowy. Włosy niepodgolone były dłuższe. Czasem z włosów na głowie zostawał jedynie mały kłębek nad czołem, który mógł być również zaplatany. Wygląd czupryny ewoluował na przestrzeni wieków, i choć dziś jest kojarzona głównie z sarmatyzmem i polską szlachtą istniała już o wiele wcześniej. Podobny styl podgalania głowy przyjął się na Ukrainie z tym, że Kozacy nie tylko podgalali wysoko karki, ale zaplatali na czubku głowy długi osełedec. Dodam, że taka fryzura nazywana była też: wysokie polskie cięcie, podgolony łeb, łaszczówka. Czupryna też oznacza krótkie bujne włosy, albo bujne, niezbyt długie włosy układające się swobodnie na głowie.
Hipoteza: Cuper to zamazurzona nazwa osobowa Czuper. Zatem, nazwisko Cuper [ Czuper ] jest przezwiskiem, które pochodzi od apelatywu czuper [ cuper ] ‘czupryna’.
Może moje informacje pomogą Ci w dalszych badaniach nad historią rodziny i pochodzeniem nazwiska Cuper.
Pozdrawiam – Roman.
Ps.
Nazwisko Cuper figuruje w herbarzach. Rodzina nosząca to nazwisko przypisywana była do herbu Korczak [ Korczak II ].
https://pl.wikipedia.org/wiki/Korczak_II
https://korczak.miraheze.org/wiki/Herb_Korczak
Rozważania o etymologii nazwiska Cuper.
: pt 23 lis 2018, 03:58
Zgadzam sie z Panem Romanem.
Szlachta goliła głowy zostawiajc czub włosow, chłopi strzygli włosy zostawiajsc na glowie czupryny.
Biedny szlachcic lub chlop mazowiecki z taka "fryzura" mogl byc zwany .. cuper/czuper.
Pozdrawiam - Wladyslaw
Szlachta goliła głowy zostawiajc czub włosow, chłopi strzygli włosy zostawiajsc na glowie czupryny.
Biedny szlachcic lub chlop mazowiecki z taka "fryzura" mogl byc zwany .. cuper/czuper.
Pozdrawiam - Wladyslaw
Rozważania o etymologii nazwiska Cuper.
: wt 27 lis 2018, 00:59
Bardzo dziękuję za informację rodzina słynie z pokaźnych włosów na głowach więc coś rzeczywiście może być w tej czuprynie. Nie skojarzylam Cuper z Czuper. Super bardzo dziękuję będę dalej grzebać w swoim drzewie może dowiem się czegoś więcej. Ale dzięki za dobry trop. Pozdrawiam wszystkich Monika
Nazwisko Jopczyński Jabczyński
: pn 03 gru 2018, 19:32
Poszukuję danych dotyczących nazwiska . Jego pochodzenia Jabczyński i Jopczyński
Re: Pochodzenie nazwisk Lenart, Lenartowicz i Lenartowski
: pt 07 gru 2018, 02:12
Wladyslaw_Moskal pisze:Juliusz Cezar [ 100 - 44 r. p.n..] wymienia celtyckie plemie Anartes i podaje jego siedziby, a Ptolemeusz [ okolo 150 r. n.e.] dodaje, ze Anartophracti czyli czesc plemienia Anartow, mieszkala na prawym brzegu Wisly;
https://en.wikipedia.org/wiki/Anartes
Anartowie nie spadli z nieba. Wedlug;
https://www.ancient.eu/timeline/celt/
- okolo 450 r. p.n.e. [2500 lat temu] nastepuje rozkwit celtyckiej kultury La Tene
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_late%C5%84ska
zwiazanej z rozwojem produkcjii zelaza, takze przez Celto-Prapolakow na terenach obecnej Polski,
- w 335 r. p.n.e. Aleksander Wielki przyjmuje nad brzegiem Dunaju hołd od posłów z plemion celtycko-dackich i z duzym prawdopodobienstwem, hołd składali tez Anartowie.
Pozniej wiele wojów celtycko-dacko-slowianskich wspieralo Aleksandra w jego wyprawach.
Juliusz Cezar w komentarzach do "Wojen galijskich" wspomina o celtyckim plemieniu Anartes w rozdziale 25;
https://la.wikisource.org/wiki/Commenta ... iber_VI#27
"Las Hercyński [obecnie Czarny Las i Szumawa] rozpoczyna się na terenach Helwetów [Szwajcarii], Nemeti i Rauraci i rozciąga się na odcinku 9-dniowej podróży dla szybkiego podróżnika, wzdłuż Dunaju aż do granic plemion Dakow i Anartes [obecnie Slowacja, Wegry] ",
nastepnie pisze, ze mozna tam spotkac dziwne zwierzeta.
Rozdzial 26;
"Est bos cervi figura, cuius a media fronte inter aures unum cornu exsistit excelsius magisque directum his, quae nobis nota sunt, cornibus: ab eius summo sicut palmae ramique late divunduntur. Eadem est feminae marisque natura, eadem forma magnitudoque cornuum".
Moje tlumaczenie;
"Jest to wół o kształcie jelenia, u którego nad uszami wyrastaja rogi od środka glowy wyżej i prościej niż te, które są znane jako rogi "jak palmy" [= jak rozlozone dlonie, np rogi jelenia]. Na koncu, rogi te rozchodza się czasem na znaczna odległości. Samice i samce sa tej samej wielkosci i o tym samym rozmiarze rogów".
Prawdopodobnie Cezar lub kopista uzyli w tym opisie "vulgar latin", czyli pospolitej gwary, bo zapis dotyczy "unum cornu" - jednego rogu i historycy lekcewaza ten zapis, smiejac sie, ze dotyczy on .. mitycznego "jednorozca".
Ja tlumacze ten zapis wiedzac, ze tym zwierzeciem jest .. Racka - owca sruboroga, do dzisiaj hodowana na Wegrzech;
https://pl.wikipedia.org/wiki/Owca_%C5%9Bruboroga
Owca ta zwana byla przez Celtow jako "lena hart", czyli .. welnisty jelen, a takze w klasycznej lacinie "lana" to welna, a "hart" to jelen. W wulgarnej lacinie uzywanej przez niepismienna ludnosc, kupcow, legionistow i.t.p., litery "l" i "h" zostaly zgubione, a dlugie "aa", skrocone do "a" i powstalo
nazwanie "Anart" dla celtycko-slowianskiego hodowcy owiec i plemienia "Anarti"= Anartow.
Ale celtycko-slowianski owczarz zwal siebie .. LENART, o czym swiadczy wystepowanie nazwiska Lenart w Polsce i Europie;
http://nlp.actaforte.pl:8080/Nomina/Ndi ... sko=Lenart
szczegolowa lokalizacja w niektorych krajach;
http://www.namespedia.com/details/Lenart
ogolnie w Europie i w swiecie;
https://forebears.io/surnames/lenart
W Polsce uwaza sie, ze spolonizowane nazwisko Lenart, pierwszy raz odnotowane w 1503 r. pochodzi od germanskiego imienia Leonard/Leonhard oznaczajacego kogos, mocnego jak lew [„leo”=lew i „hart”= mocny], znanego w Polsce od XIII wieku.
Jednak sw. Leonard zmarly w 559 r. nie byl Germanem, bo był frankońskim szlachcicem powiazanym z regionem Limousin [Francja], siedziba celtyckiego plemienia Lemovices [lemo = «wiąz/drzewo», zatem Lemovices = „zwycięzcy z wiązem”, bo ich drzewce lanc byly zrobione z wiązu].
https://en.wikipedia.org/wiki/Leonard_of_Noblac
https://en.wikipedia.org/wiki/Lemovices
Uzupelnienie o pochodne nazwiska z 7-12-2008
**************************************
Od "starozytnego" nazwiska Lenart powstaly juz typowo polskie nazwiska Lenartowicz, Lenartowski oraz Lenarcik i Lenarczyk.
Trudno okreslic kiedy Anartowie-Lenartowie przybyli na ziemie obecnej Polski. Rozmieszczenie Lenarto-podobnych nazwisk w Polsce wskazuja, ze kontakty mogly byc od czasow Aleksandra Wielkiego [ok. 335 r. p. n.e.] poprzez Brame Morawska, az do lat 172 -180 n.e. [przez Przelecz Dukielska] kiedy Anartowie odmawiają pomocy Rzymowi w toczącej się wojnie przeciwko Markomanom i cesarz Marcus Aurelius nakazuje deportacje Anartow z ich terytorium do rzymskiej prowincji Pannonia Inferior.
Tak mowia historycy, ale stolica Panonii Inferior bylo miasto Buda [obecnie Budapeszt] wiec sens deportacji nie jest jasny, bo Wegry i Slowacja to byly ziemie Anartow. Ponizej podaje domysly autorow Wikipedii o wyparciu Lenartow z ich ziem przez Jazygow.
Interesujaco wyglada pochodzenie polskiego nazwiska Lenard [1996 osob w Polsce/2002 r], rozproszonego po calej Europie. Jest to nazwisko jednoznacznie powiazane z „lena” – z wełna, a nie z „leo” – z lwem;
https://forebears.io/surnames/lenard
Zgodnie z tradycja celtycko-slowianska, zawsze w plemieniu byla grupa wojownikow, uwazanych za szlachetnych, gotowa poswiecic zycie w obronie wspolplemiencow. Wedlug j. angielskiego [ i .. celtyckiego] „hard” oznacza silnego, srogiego, brutalnego, zatem „lena” + „hard” -> Lenard, oznacza wspolplemienca, woja gotowego do obrony pasterskiego plemienia Lenartow i srogo karzacego za napad na dobytek [= owce] tego plemienia.
W polskiej wersji Wikipedii;
https://pl.wikipedia.org/wiki/Anartowie
w Przypisach pkt.13 jest informacja;
„Anartofraktowie. Ptolomeusz. (Geografia, III, 5,) umieszcza A. w pobliżu źródeł Wisły. Nazwa jest diatezą grecko-łacińską. Być może chodzi tu o odłam Anartów wypartych z płn. Węgier przez Jazygów”.
Jednak rozmieszczenie posiadaczy nazwisk plemienia Lenartow wskazuje, ze ich siedziby znajdowaly sie za czasow Ptolemeusza i znajduja sie do dzis, w obrebie srodkowej Wisly, w woj. mazowieckim i lubelskim.
Anartowie-Lenartowie sa Celtami wedlug Juliusza Cezara, sa Sarmatami wg Ptolemeusza, zachodni naukowcy na początku XX wieku; Wilhelm Braune uważał ich jednoznacznie za Dakow, a Vasile Parvan nazwał ich mieszaniną Celto-Dakow, a przytoczone powyzej informacje wskazuja, ze bylo i jest to plemie z rodowodem celtycko-dacko-slowiansko-polskim.
Pozdrawiam - Wladyslaw
Starozytne pochodzenie polskiego nazwiska Andros.
: pt 07 gru 2018, 15:56
Witam,
grecka wyspa Andros w archipelagu Cyklad, ma prawie 40 km długości, a największa jej szerokość wynosi 16 km. Wyspa slynie z tego, ze podczas konca neolitu (ponad 5000 lat temu), miała ufortyfikowaną wioskę na zachodnim wybrzeżu;
https://en.wikipedia.org/wiki/Andros
Dlatego greckie imie i nazwisko Andros oznacza nie tylko pochodzacy z wyspy Andros, ale takze; mężczyzne ktory jest dzielny, odważny, wojowniczy, co nawiazuje do wyzej wspomnianej wioski bedacej starozytna forteca.
Chociaz w Grecji nazwisko Andros jest juz bardzo rzadkie, nazwisko to, takze rzadkie wystepuje w Rosji, Ukrainie, Moldawii, Bialorusi i w Polsce;
https://forebears.io/surnames/andros
Nazwisko Andros moglo przywedrowac do Polski z greckimi kupcami handlujacymi bursztynem juz w starozytnosci, wieki przed narodzeniem Chrystusa. Takze w sarozytnosci przybylo do wschodnich sasiadow, bo Grecy mieli swoje liczne kolonie na wybrzezu Morza Czarnego. Ta teze chyba potwierdza rozmieszczenie w Europie nazwiska Androsiuk = syn Androsa;
https://forebears.io/surnames/androsiuk
W Polsce;
http://nlp.actaforte.pl:8080/Nomina/Ndi ... =androsiuk
Tak stare, liczace ponad 5 tysiecy lat pochodzenie nazwiska Andros, moglo dac pocztek bardzo licznym, juz polskim nazwiskom wiazanym z bardzo starymi nazwaniami/imionami/nazwiskami; Andras, Jandras, Jądras, Jendros, Jędras, ... Andrzejczak, Jędrzejczak,Andrzejewski [ponad 20 tysiecy osob], Jędrzejewski ponad 15 000 osob] i pochodnych nazwisk, ktorych trudno zliczyc. Nazwiska te obrazuja historyczny rozwoj naszego, polskiego jezyka.
Pozdrawiam - Wladyslaw
grecka wyspa Andros w archipelagu Cyklad, ma prawie 40 km długości, a największa jej szerokość wynosi 16 km. Wyspa slynie z tego, ze podczas konca neolitu (ponad 5000 lat temu), miała ufortyfikowaną wioskę na zachodnim wybrzeżu;
https://en.wikipedia.org/wiki/Andros
Dlatego greckie imie i nazwisko Andros oznacza nie tylko pochodzacy z wyspy Andros, ale takze; mężczyzne ktory jest dzielny, odważny, wojowniczy, co nawiazuje do wyzej wspomnianej wioski bedacej starozytna forteca.
Chociaz w Grecji nazwisko Andros jest juz bardzo rzadkie, nazwisko to, takze rzadkie wystepuje w Rosji, Ukrainie, Moldawii, Bialorusi i w Polsce;
https://forebears.io/surnames/andros
Nazwisko Andros moglo przywedrowac do Polski z greckimi kupcami handlujacymi bursztynem juz w starozytnosci, wieki przed narodzeniem Chrystusa. Takze w sarozytnosci przybylo do wschodnich sasiadow, bo Grecy mieli swoje liczne kolonie na wybrzezu Morza Czarnego. Ta teze chyba potwierdza rozmieszczenie w Europie nazwiska Androsiuk = syn Androsa;
https://forebears.io/surnames/androsiuk
W Polsce;
http://nlp.actaforte.pl:8080/Nomina/Ndi ... =androsiuk
Tak stare, liczace ponad 5 tysiecy lat pochodzenie nazwiska Andros, moglo dac pocztek bardzo licznym, juz polskim nazwiskom wiazanym z bardzo starymi nazwaniami/imionami/nazwiskami; Andras, Jandras, Jądras, Jendros, Jędras, ... Andrzejczak, Jędrzejczak,Andrzejewski [ponad 20 tysiecy osob], Jędrzejewski ponad 15 000 osob] i pochodnych nazwisk, ktorych trudno zliczyc. Nazwiska te obrazuja historyczny rozwoj naszego, polskiego jezyka.
Pozdrawiam - Wladyslaw
Starozytne pochodzenie polskiego nazwiska Andros.
: sob 08 gru 2018, 01:24
Dzień dobry!
Drodzy forumowicze, czy wiecie może jakie ma znaczenie/pochodzenie nazwisko Bogobowicz?
Będę wdzięczna za wszelkie sugestie
Iwona
Drodzy forumowicze, czy wiecie może jakie ma znaczenie/pochodzenie nazwisko Bogobowicz?
Będę wdzięczna za wszelkie sugestie
Iwona
: sob 08 gru 2018, 17:17
Witam,
Przy okazji chciałam zapytać o nazwisko Pantyra, występowało w parafii Odporyszów w XVIII wieku i później.
Czy może tu chodzić o górali zamieszkujących w pobliżu szczytu Pantyr w Karpatach?
W 2017 roku pytałam o nazwisko Sponder/Szonder. Dzisiaj cofnęłam się do początków XVIII wieku i pierwotnie nazwisko brzmiało KamińskiGawroński_Zbigniew pisze:Sponder/Szponder to mocno nieżydowskie nazwisko. Pierwotne znaczenie to chudy, roczny (czyli gotowy do garnka) świniak. Takie świniaki dzieliły się na słoninowe, czyli grube i tłuste, oraz chude = spondery/szpondery. Znaczenia "wołowa słabizna" są młodsze i wtórne. Przenośnie sponder to po prostu chudzina, chudy człowiek.
Przy okazji chciałam zapytać o nazwisko Pantyra, występowało w parafii Odporyszów w XVIII wieku i później.
Czy może tu chodzić o górali zamieszkujących w pobliżu szczytu Pantyr w Karpatach?
: ndz 09 gru 2018, 14:13
Andros to węgierskie imię/nazwisko od greckiego imienia Andréas (Ἀνδρέασ). https://magyarnevek.hu/nevek/ferfinevek
-=-=-=
Pantyra to chyba jakiś "lokalny wynalazek". Np od pantaka - rodzaju ciężkiej siekiery do okrzesywania w kwadrat pni drzew, albo od czasownika "pantroszyć" - sprawiać zwierzęta. Albo od rzeczownika "pantówka" = ziemniak albo pole idealne pod ziemniaki. Albo od czasownika "pątować, pantować" = być pątnikiem. Oczywiście od nazwy szczytu też być może! Co region, to słowo.
-=-=-==-
Zatem Kamiński - nazwisko znane w każdym kraju w Europie chyba w tysiącach odmian i wariantów już to chrześcijańskich, już to normańskich - zawsze odnoszące się znaczeniowo do skały, twierdzy na skałach, albo "twierdzy jak skała" - musiał być wyjatkowa chudzina, że go szponder przezwali.
-=-=-=
Pantyra to chyba jakiś "lokalny wynalazek". Np od pantaka - rodzaju ciężkiej siekiery do okrzesywania w kwadrat pni drzew, albo od czasownika "pantroszyć" - sprawiać zwierzęta. Albo od rzeczownika "pantówka" = ziemniak albo pole idealne pod ziemniaki. Albo od czasownika "pątować, pantować" = być pątnikiem. Oczywiście od nazwy szczytu też być może! Co region, to słowo.
-=-=-==-
Zatem Kamiński - nazwisko znane w każdym kraju w Europie chyba w tysiącach odmian i wariantów już to chrześcijańskich, już to normańskich - zawsze odnoszące się znaczeniowo do skały, twierdzy na skałach, albo "twierdzy jak skała" - musiał być wyjatkowa chudzina, że go szponder przezwali.
: ndz 09 gru 2018, 16:36
Serdecznie dziękuję Zbigniewie za pomoc już kolejny raz!
Od czasownika "pątować, pantować" = być pątnikiem może być całkiem prawdopodobne. W końcu to Odporyszów i jest tu piękny zestaw nazwisk "wielkopostnych": Krzyżanowski, Potępa, Barabasz, JudaszGawroński_Zbigniew pisze: Pantyra to chyba jakiś "lokalny wynalazek". Np od pantaka - rodzaju ciężkiej siekiery do okrzesywania w kwadrat pni drzew, albo od czasownika "pantroszyć" - sprawiać zwierzęta. Albo od rzeczownika "pantówka" = ziemniak albo pole idealne pod ziemniaki. Albo od czasownika "pątować, pantować" = być pątnikiem. Oczywiście od nazwy szczytu też być może! Co region, to słowo.
Wymagało kopania głęboko w metrykach, ale końcem XVII w. Kamińscy podzielili się na trzy linie. Dobrze, że parafia Tarnów ma w miarę kompletne metryki.Gawroński_Zbigniew pisze: Zatem Kamiński - nazwisko znane w każdym kraju w Europie chyba w tysiącach odmian i wariantów już to chrześcijańskich, już to normańskich - zawsze odnoszące się znaczeniowo do skały, twierdzy na skałach, albo "twierdzy jak skała" - musiał być wyjatkowa chudzina, że go szponder przezwali.
: ndz 09 gru 2018, 20:14
Witam,
Drodzy moi mili, może wiecie coś więcej ode mnie na temat nazwiska Deszczka?
Dziękuje z góry za pomoc.
Drodzy moi mili, może wiecie coś więcej ode mnie na temat nazwiska Deszczka?
Dziękuje z góry za pomoc.
: ndz 09 gru 2018, 20:26
Nawizko Jopczyński Jabczyński
z góry dzieke za pomoc
z góry dzieke za pomoc
Nazwiska Nizgorski, Kapusta, Rulka. Geneza nazwiska.
: ndz 09 gru 2018, 22:26
Nizgorski pochodzenie i znaczenie nazwiska.
Witam,
Badając korzenie rodziny Nizgorskich oraz odkrywając historię mojej rodziny nie od dzisiaj zastanawiałem się jak to jest i jak to się stało, że noszę nazwisko które nie spotyka się na co dzień. Na początku bawiłem się nazwiskiem a w zasadzie z jakich wyrazów powstało nazwisko Nizgorski. Zacznę od skrotu "niz." który figuruje w Słowniku Języka Polskiego PWN. Skrót ten oznacza nic innego jak "nizinę". Kolej na wyraz "gorski". Wyraz ten tak podobny do wyrazu "góra" dlatego nazwisko Nizgorski jest często pisane przez postronne osoby przez "ó" czyli Nizgórski czy nawet już bez "ó" dodając przedrostek "Nie" czyli Niezgorski albo o zgrozo Niezgórski. W historii mojej rodziny zmiana nazwiska Nizgorski na inne pochodne pisane przez "ó" czy zaczynając od "nie" to często powielany błąd w urzędach. Dlaczego Nizgorski to prawidłowa forma. Z pomocą przychodzi Słownik Staropolski. W którym bez trudu odnajdziemy słowo "Gorski". Słowo "gorski"oznacza gorzki; bolesny, przykry, nieszczęśliwy. Można śmiało napisac, że Nizgorski to człowiek mieszkający na nizinach być może uprawiający rolę który jest gorzki, przykry jednym słowem straszny maruda. Jedno jest pewne rodzinną cechą Nizgorskich jest niesamowita upartość, wiem o czym mówię
Nizgorski wydaje się być zapomnianym nazwiskiem, którego nie spotykamy na co dzień. Pragnę choć trochę pokazać z że nie tylko szlachetne nazwiska mają ciekawe pochodzenie. Wielkie znaczenie ma tutaj zabawa językiem polskim, dlatego Nizgorski a mianowicie podstawa naziwska to nazwa miejscowa Nizgórce/Nizgorce z powiatu berdyczowskiego. Były to dobra nad rzeką Ułańską leżące w powiecie lepelskim. Informacje te zostały odszukane w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII, s. 165-166.Warszawa : nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego. Data wydania:1880 1914
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_VII
Kolej na kolejne nazwisko mojego drzewa genealogicznego. Nazwisko to po nosiła Pra Pra Pra Babka. Mowa mianowicie o nazwisku Rulka.
Potencjalne podstawy nazwiska to: I. ruła ‘rura’, zob. tzw. Słownik warszawski, t. V, s. 767; II. niemiecka nazwa osobowa Ruhl, pochodząca od imion zaczynających się na Ru-, np. Rudolf lub od nazwy miejscowej Ruhla (Turyngia), zob. R. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Manheim 2005, s. 562; III. Imię Ruland, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 371. Nazwisko można wywodzić także od rzeczownika rola, czyli: 1. pole orne, grunt uprawny, ziemia pod zasiew, 2. zwój papieru, 3. spis, rejestr, lista, 4. wszystko co przypada do mówienia danej osobie, biorącej udział w przedstawieniu, zob. tzw. Słownik warszawski, t. V, s. 558 lub od nazwy herbu Rola. Por. także nazwę miejscową Rola z byłego powiatu mohilowskiego i borysowskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IX, s. 716.
Kolej na kolejne nazwisko, które nosiła kolejna znana mi Pra Pra Pra Babka. Nazwisko może brzmieć pospolicie mowa o Kapusta.
Nazwisko Kapusta pochodzi od tak samo brzmiącego rzeczownika, oznaczającego gatunek rośliny warzywnej. To bardzo stara nazwa osobowa, odnotowano ją już w 1318 roku, zob. K. Rymut, Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 1999, t. I, s. 376.Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 283) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku: Kapusta, herbu Strzemię, 1450 rok.
Dla ciekawych polecam stronę aby poszukać znaczenia i pochodzenia własnego nazwiska
http://www.genezanazwisk.pl ( w chwili obecnej już od jakiegoś czasu w serwisie"geneza nazwisk" prowadzona jest przerwa techniczna.
Witam,
Badając korzenie rodziny Nizgorskich oraz odkrywając historię mojej rodziny nie od dzisiaj zastanawiałem się jak to jest i jak to się stało, że noszę nazwisko które nie spotyka się na co dzień. Na początku bawiłem się nazwiskiem a w zasadzie z jakich wyrazów powstało nazwisko Nizgorski. Zacznę od skrotu "niz." który figuruje w Słowniku Języka Polskiego PWN. Skrót ten oznacza nic innego jak "nizinę". Kolej na wyraz "gorski". Wyraz ten tak podobny do wyrazu "góra" dlatego nazwisko Nizgorski jest często pisane przez postronne osoby przez "ó" czyli Nizgórski czy nawet już bez "ó" dodając przedrostek "Nie" czyli Niezgorski albo o zgrozo Niezgórski. W historii mojej rodziny zmiana nazwiska Nizgorski na inne pochodne pisane przez "ó" czy zaczynając od "nie" to często powielany błąd w urzędach. Dlaczego Nizgorski to prawidłowa forma. Z pomocą przychodzi Słownik Staropolski. W którym bez trudu odnajdziemy słowo "Gorski". Słowo "gorski"oznacza gorzki; bolesny, przykry, nieszczęśliwy. Można śmiało napisac, że Nizgorski to człowiek mieszkający na nizinach być może uprawiający rolę
który jest gorzki, przykry jednym słowem straszny maruda. Jedno jest pewne rodzinną cechą Nizgorskich jest niesamowita upartość, wiem o czym mówię Nizgorski wydaje się być zapomnianym nazwiskiem, którego nie spotykamy na co dzień. Pragnę choć trochę pokazać z że nie tylko szlachetne nazwiska mają ciekawe pochodzenie. Wielkie znaczenie ma tutaj zabawa językiem polskim, dlatego Nizgorski a mianowicie podstawa naziwska to nazwa miejscowa Nizgórce/Nizgorce z powiatu berdyczowskiego. Były to dobra nad rzeką Ułańską leżące w powiecie lepelskim. Informacje te zostały odszukane w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII, s. 165-166.Warszawa : nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego. Data wydania:1880 1914
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_VII
Kolej na kolejne nazwisko mojego drzewa genealogicznego. Nazwisko to po nosiła Pra Pra Pra Babka. Mowa mianowicie o nazwisku Rulka.
Potencjalne podstawy nazwiska to: I. ruła ‘rura’, zob. tzw. Słownik warszawski, t. V, s. 767; II. niemiecka nazwa osobowa Ruhl, pochodząca od imion zaczynających się na Ru-, np. Rudolf lub od nazwy miejscowej Ruhla (Turyngia), zob. R. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Manheim 2005, s. 562; III. Imię Ruland, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 371. Nazwisko można wywodzić także od rzeczownika rola, czyli: 1. pole orne, grunt uprawny, ziemia pod zasiew, 2. zwój papieru, 3. spis, rejestr, lista, 4. wszystko co przypada do mówienia danej osobie, biorącej udział w przedstawieniu, zob. tzw. Słownik warszawski, t. V, s. 558 lub od nazwy herbu Rola. Por. także nazwę miejscową Rola z byłego powiatu mohilowskiego i borysowskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IX, s. 716.
Kolej na kolejne nazwisko, które nosiła kolejna znana mi Pra Pra Pra Babka. Nazwisko może brzmieć pospolicie mowa o Kapusta.
Nazwisko Kapusta pochodzi od tak samo brzmiącego rzeczownika, oznaczającego gatunek rośliny warzywnej. To bardzo stara nazwa osobowa, odnotowano ją już w 1318 roku, zob. K. Rymut, Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 1999, t. I, s. 376.Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 283) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku: Kapusta, herbu Strzemię, 1450 rok.
Dla ciekawych polecam stronę aby poszukać znaczenia i pochodzenia własnego nazwiska
http://www.genezanazwisk.pl ( w chwili obecnej już od jakiegoś czasu w serwisie"geneza nazwisk" prowadzona jest przerwa techniczna.