Witam.
Nazwisko Miś może pochodzić od nazwy osobowej – przezwiska lub imienia Miś a ono może oznaczać:
• niedźwiedź ( żartobliwie o niedźwiedziu ),
• grubas ( człowiek tłusty i dużo jedzący ),
• człowiek chuderlawy i podstępny,
• zdrobnienie od imienia typu Michał, Miszo, Misza.
Nazwisko to może należy do nazwisk utworzonych od nazw zwierząt i może nieść ze sobą przesłanie o pierwszej osobie, która nosiła to nazwisko ( przezwisko ). Osoba ta mogła posiadać cechy ( albo jedna cecha ) jakimi charakteryzował się „Miś” ‘niedźwiedź’. Może też być utworzone od zdrobniałych form takich imion jak: Misza, Miszo, Michał. Nazwisko Miś może pochodzić od starszej formy zapisu tego nazwiska ( przezwiska ), to jest od Mis(z), z wtórną zamianą wygłosowego sz na ś. Zatem może też powstać od rdzenia mis(z)- na przykład, na przykład misa albo staropolskiego słowa misić, miszyć ‘mieszać’ lub dawnego słowa misić ‘kastrować’ - wtedy nazwa osobowa byłaby nazwą skróconą ale chyba jest to mniej prawdopodobne.
Pozdrawiam – Roman.
Źródła:
Słownik języka polskiego ( tak zwany warszawski ).
Boryś W., Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005.
Siołkowice Stare. Z zespołowych badań etnograficznych przeprowadzanych na Górnym Śląsku pod kierunkiem Mieczysława Gładysza. Zakład Narodowy im. Ossolińskich-Wydawnictwo, Wrocław 1958.
Wielki słownik ortograficzny PWN.
Pochodzenie nazwisk (cz.6)
Moderatorzy: elgra, Galinski_Wojciech, maria.j.nie
Nazwisko Miś.
Witam.
Moja prababcia nazywała się z domu Miś - więc mam dość sporo osób o tym nazwisku. Może będę mogła coś pomóc. Napisz z jakiego regionu pochodzą Twoi przodkowie ?
Moja prababcia nazywała się z domu Miś - więc mam dość sporo osób o tym nazwisku. Może będę mogła coś pomóc. Napisz z jakiego regionu pochodzą Twoi przodkowie ?
Pozdrawiam
Beata
Otfinowski/a, Skiba, Toporek, Nowak, Miś, Popek, Kwapień, Kwaśniwski/a
Parafie małopolskie i świętokrzyskie: Książ Wielki, Niegardów, Proszowice, Prandocin, Kozłów i okoliczne
.
Beata
Otfinowski/a, Skiba, Toporek, Nowak, Miś, Popek, Kwapień, Kwaśniwski/a
Parafie małopolskie i świętokrzyskie: Książ Wielki, Niegardów, Proszowice, Prandocin, Kozłów i okoliczne
.-
Arek_Bereza
- Posty: 5887
- Rejestracja: pt 26 cze 2015, 09:09
Witam,
Jeśli temat już był to z góry przepraszam ale nie mogłem znaleźć. Chodzi mi o pochodzenie nazwisk Wróbel i Wróblewski. Z pozoru rzecz jest oczywista i taka dla mnie była do wczoraj. Odnalazłem przodka Franciszka Wróbla, który żeni się w Białej Górnej, okolice Kłobucka z Barbarą Poliwką. Pan młody pochodzi z Rogowa Opolskiego, jest rok 1813. Zacząłem się zastanawiać czy przybysz z Opolszczyzny (urodzony tamże około 1790 r.) mógł się w ogóle nazywać Wróbel (metryki chrztu nie miał, był sporządzony akt znania więc mógł zmyślić, wg aktu małżeństwa rodziny brak). Dopowiem, że synowi dał na imię Wilhelm. Ale to tylko tło. Pomyślałem, że sprawdzę jak jest po niemiecku Wróbel i coś na temat nazwiska i ptactwa przeczytam.
Zwykle wywodzimy nazwisko wróbel od nazwy ptaka, bo to oczywiste. Tymczasem przeczytałem, że:
W czasach Linneusza (1707-1778) wróble dopiero zaczęły się pojawiać w Polsce i Szwecji.
http://wystawa.jestemnaptak.pl/wrobel-h ... icusi.html
i wiele innych stron (które być może przepisują od siebie nawzajem jakąś nieprawdziwą tezę-nie wiem).
W czasach króla Augusta Mocnego (1694-1733) wróbla domowego w Polsce nie obserwowano - tak twierdzi wikipedia powołując się na książkę - Dariusz Graszka-Petrykowski: Ptaki: profesjonalny przewodnik dla początkujących obserwatorów. Warszawa: Klub dla Ciebie, 2005, s. . Tym samym wróbel (ptak) stał się w Polsce powszechny w czasach, gdy dość powszechne było już nazwisko Wróbel (w bliskim mi Jeruzalu mińskim w 1752 znajduję małżeństwo Walentego Wróbla i Elżbiety Kienek. W Mińsku Maz. akty urodzenia Wróblów z XVII w. Drugim sposobem tłumaczenia jest wróbel - jako rząd snopków na wierzchowaniu w postawie stojącej ustawionych, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII. Czy ktoś z Państwa wie skąd pochodzi wyraz wróbel oznaczający właśnie ów rząd snopków, bo w tłumaczenie pochodzenia nazwiska od nazwy ptaka jakoś teraz nie bardzo chce mi się wierzyć.
Pozdrawiam serdecznie,
Arek
Jeśli temat już był to z góry przepraszam ale nie mogłem znaleźć. Chodzi mi o pochodzenie nazwisk Wróbel i Wróblewski. Z pozoru rzecz jest oczywista i taka dla mnie była do wczoraj. Odnalazłem przodka Franciszka Wróbla, który żeni się w Białej Górnej, okolice Kłobucka z Barbarą Poliwką. Pan młody pochodzi z Rogowa Opolskiego, jest rok 1813. Zacząłem się zastanawiać czy przybysz z Opolszczyzny (urodzony tamże około 1790 r.) mógł się w ogóle nazywać Wróbel (metryki chrztu nie miał, był sporządzony akt znania więc mógł zmyślić, wg aktu małżeństwa rodziny brak). Dopowiem, że synowi dał na imię Wilhelm. Ale to tylko tło. Pomyślałem, że sprawdzę jak jest po niemiecku Wróbel i coś na temat nazwiska i ptactwa przeczytam.
Zwykle wywodzimy nazwisko wróbel od nazwy ptaka, bo to oczywiste. Tymczasem przeczytałem, że:
W czasach Linneusza (1707-1778) wróble dopiero zaczęły się pojawiać w Polsce i Szwecji.
http://wystawa.jestemnaptak.pl/wrobel-h ... icusi.html
i wiele innych stron (które być może przepisują od siebie nawzajem jakąś nieprawdziwą tezę-nie wiem).
W czasach króla Augusta Mocnego (1694-1733) wróbla domowego w Polsce nie obserwowano - tak twierdzi wikipedia powołując się na książkę - Dariusz Graszka-Petrykowski: Ptaki: profesjonalny przewodnik dla początkujących obserwatorów. Warszawa: Klub dla Ciebie, 2005, s. . Tym samym wróbel (ptak) stał się w Polsce powszechny w czasach, gdy dość powszechne było już nazwisko Wróbel (w bliskim mi Jeruzalu mińskim w 1752 znajduję małżeństwo Walentego Wróbla i Elżbiety Kienek. W Mińsku Maz. akty urodzenia Wróblów z XVII w. Drugim sposobem tłumaczenia jest wróbel - jako rząd snopków na wierzchowaniu w postawie stojącej ustawionych, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII. Czy ktoś z Państwa wie skąd pochodzi wyraz wróbel oznaczający właśnie ów rząd snopków, bo w tłumaczenie pochodzenia nazwiska od nazwy ptaka jakoś teraz nie bardzo chce mi się wierzyć.
Pozdrawiam serdecznie,
Arek
-
Sadaj_Ziółkowska
- Posty: 141
- Rejestracja: czw 12 lis 2015, 14:41
-
Gawroński_Zbigniew
- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
Bardzo ciekawie postawiona sprawa. Pozwolę sobie odpowiedzieć na postawione pytanie w miarę zbierania hipotez uzupełniając je w tym poscie.Arek_Bereza pisze:Witam,
Jeśli temat już był to z góry przepraszam ale nie mogłem znaleźć. Chodzi mi o pochodzenie nazwisk Wróbel i Wróblewski. (...)
Na początek etymologia ściśle niemiecka. Nazwisko Wrobel/Robel/Rublak nie ma nic wspólnego z ptakiem z rodziny wróblowatych. Jest to typowe niemieckie "Rufname" tj. imię od powołania, od życzenia jakie rodzice składali dziecku co do jego "misji" życiowej.
Hruod-balt jest złożeniem: hroud = chluba, chwała + balt = śmiały, odważny, silny. Tak sobie szukam w pamięci polskiego odpowiednika tego imienia.... Może Sławobor?
W każdym razie Wrobel/Robel/Roblak/Wrabil/Wroblak są - niemieckimi zdrobnieniami wskazanego wyżej imienia. Przy czym najstarsze zanotowane pochodzi już z roku 1281. Zanotowane w niemieckich źródłach.
Tyle na początek.
edi1
Słownik staropolski podaje nieco inne argumenta, aniżeli cytowane wyżej.
Słowo wrobel w znaczeniu ptak pojawiło się po raz pierwszy w 1472 roku i praktycznie natychmiast znalazł sobie bardzo dużo przysłów w których się pojawił:
"zaprawdo wrobel nalazł sobe dom"
"przenesy se na gorę jako wrobel"
"tamo wroblowe gnezdzycz będą, rarogowy dom woywoda yest gych"
To świadczy nie o egzotyczności ale o skrajnej powszechności tego ptaszka moim zdaniem jednoznacznie. Ptaki egzotyczne raczej przysłów liczonych w dziesiątki nie tworzyły. Wszystko to przed rokiem 1500.
Do toku 1500 znano powszechnie - ci co znali to znali - "wróbla": było to zioło służące do... wolnego seksu bez konsekwencji. Zioło to w postaci jakiejś prymitywnej maści zastępowało bardzo skutecznie tabletki antykoncepcyjne. "Wróbel", "wróble proso" to dzisiejszy zapomniany jako zioło nawrot lekarski - (Lithospermum officinale)
W tym samym czasie "wróblem", "wróblim prosem2" był ościsty gatunek skalniczki (saxifraga) nie powiem dokładnie który, bo nie potrafię dojść do ładu z tymi starymi nazwami. W każdym razie gatunek ten tworzył naturalne zimozielone, bardzo duże "poduchy".
Tyle jeśli chodzi o odniesienia ze słownika staropolskiego.
edit2
Moim zdaniem owe "wróble na dachu" to bardzo ciekawa ścieżka dla nazwisk młodszych czasowo. Cóż to był ów "wróbel"? Był to element strzechy - słomianego pokrycia dachu. Cały dach wiązało się do łat ze snopków słomy takich - umówmy się tutaj - mniejszych Większe snopki tworzyły tylko dolną krawędź dachu tj okap i górną część dachu tj kalenicę. Normalny dach słomiany przeżywał zazwyczaj każdą wichurę, ale nie kalenica. Ta była zrywana często przez wichury i wymagała napraw niekiedy ze dwa razy w roku. Możliwe zatem, że nazwisko - przezwisko określało pierwotnie kogoś o umiejętności szybkiej naprawy pouszkadzanych "wróbli"=kalenic.
Wróble były ptakami, które zaspokajały głód najuboższych. Były cenionym ptakiem łownym. Jeszcze z dzieciństwa pamiętam opowiadania mojej babci o powszechności łapania wróbli nocujących w strzechach i przyrządzaniu ich w rosole czy potrawce. - Ślad tego mamy również w słowniku gwar polskich w postaci przysłowia: "Prosiemy na tę wróblą golenią" tj. na "wyżerkę".
Tyle jeśli chodzi o odniesienia do słownika gwar polskich - Karłowicza.
Ostatnio zmieniony sob 23 kwie 2016, 20:36 przez Gawroński_Zbigniew, łącznie zmieniany 1 raz.
Zbigniew
Witam
WRÓBEL
Nazwisko pochodzi od nazwy osobowej Wróbel, pochodzącej od rzeczownika wróbel, czyli: 1. ptak wróblowaty stożkodzioby z rodziny łuszczaków (wróble na plewy łowić = durzyć, tumanić kogoś), 2. rząd snopków na wierzchowaniu w postawie stojącej ustawionych, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 725. Por. też nazwę miejscową Wróbel z byłego powiatu kaliskiego, suwalskiego i pleszewskiego oraz Wróble, kilka wsi, w tym w b. pow. ostródzkim i ządzborskim i Wróblew, nazwa wsi w b. pow.: łęczyckim, sieradzkim, wieluńskim, sandomierskim, iłżeckim (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV s. 17-20). Nazwę osobową Wróbel odnotowano na terenie Polski w 1424 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 704).
Nazwisko proste, od przezwiska Wróbel, Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. VI s. 203-204, to od apelatywu wróbel/wróbl[1] ‘gatunek ptaka’. Źródłem motywacji mogła być także nazwa miejscowa Wróbel w byłym powiecie kaliskim i suwalskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XIV s. 17. Por. Wróblewski, Wróblowski. [1] Pierwotny nagłos ocalał w litewskim żwirblis < żwǐrb ‘świerkotanie’, A. Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, przedruk z I wydania, Warszawa 1957 s. 631-632.
WRÓBLOWSKI
Nazwisko[1] utworzone formantem -ski od nazwy miejscowej Wróblowa w byłym powiecie jasieńskim. Por. też Wróblowce w byłym powiecie kamienieckim i Wróblowice w byłym powiecie tarnowskim, wielickim, drohobyckim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XIV s. 20-21. Por. też apelatyw wróbel/wrob(e)[2]. Por. Wroblowski, nazwa odnotowana przez Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. VI s. 204. Por. Wróbel, Wróblewski. [1] Wróblowski herbu Jastrzębiec, Strzemię, K. Niesiecki, Herbarz polski, t. I-X, Lipsk 1839-1846, t. IX s. 444-445. [2] Zob. A. Cieślikowa, Staropolskie odapelatywne nazwy osobowe…, s. 141.
WRÓBLOWSKI
Nazwisko Wróblowski można wywodzić od nazwy miejscowej Wróblewo znajdującej się w okolicach Ciechanowa, a także w b. pow.: płońskim, sierpeckim, mławskim, szamotulskim, grudziądzkim lub od nazwy osobowej Wróbel, pochodzącej od rzeczownika wróbel. Por. też Wróble, kilka wsi, w tym w b. pow. ostródzkim i ządzborskim, Wróblew, nazwa wsi w b. pow.: łęczyckim, sieradzkim, wieluńskim, sandomierskim, iłżeckim, Wróblowice w byłym powiecie drohobyckim, czchowskim i wielickim (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV s. 18-21). Nazwa osobowa Wróblowski została odnotowana na terenie Polski już w 1435 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 704. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 764) odnotowuje kilka rodzin o tym nazwisku – Wróblowskich vel Wróblewskich herbu Gierałt, Wróblowskich vel Wróblewskich herbu Roch II, Wróblowskich herbu Roch.
WRÓBLEWSKI
Nazwisko utworzone formantem -ski od nazwy miejscowej Wróblewo znajdującej się w okolicach Ciechanowa, a także w b. pow.: płońskim, sierpeckim, mławskim, szamotulskim, grudziądzkim lub od nazwy osobowej Wróbel, pochodzącej od rzeczownika wróbel. Por. też Wróble, kilka wsi, w tym w b. pow. ostródzkim i ządzborskim i Wróblew, nazwa wsi w b. pow.: łęczyckim, sieradzkim, wieluńskim, sandomierskim, iłżeckim (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV s. 18-20). Nazwa osobowa Wróblewski została odnotowana na terenie Polski już w 1394 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 704. To nazwisko odnotowuje w swej pracy M. Jaracz (Nazwiska mieszkańców Kalisza od XVI do XVIII wieku, Bydgoszcz 2001, s. 413): bap. Helenam Honesti Martini Wroblewski et Catharinae leg. con. de Kalisz Braxatoris 1721, Bartholomaeus Wroblewski 1749, Nobilis Elsabeth Wroblewska 1751, Generosa Domina Dorothea Wroblewska 1754, Generosus Bartholomaeus Wroblewski 1754, bap. Bartholomaeum famati Matthaei et Hedvigis Wroblewskich 1764. Przytaczają je także B. Mossakowska w pracy Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego (Gdańsk 1993, s. 32): Oswaldo Wroblewsky 1652, L. Dacewicz w Antroponimii Białegostoku w XVII-XVIII wieku (Białystok 2001, s. 260): Joannes Wroblewski 1740, Laboriosis Andrea Wroblewski 1746, Norberto Wroblewski 1744, Jan Wroblewski Kucharz Stary z Maryanną Zoną 1771-1772
w/g
dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
Pozdrawiam
WRÓBEL
Nazwisko pochodzi od nazwy osobowej Wróbel, pochodzącej od rzeczownika wróbel, czyli: 1. ptak wróblowaty stożkodzioby z rodziny łuszczaków (wróble na plewy łowić = durzyć, tumanić kogoś), 2. rząd snopków na wierzchowaniu w postawie stojącej ustawionych, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 725. Por. też nazwę miejscową Wróbel z byłego powiatu kaliskiego, suwalskiego i pleszewskiego oraz Wróble, kilka wsi, w tym w b. pow. ostródzkim i ządzborskim i Wróblew, nazwa wsi w b. pow.: łęczyckim, sieradzkim, wieluńskim, sandomierskim, iłżeckim (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV s. 17-20). Nazwę osobową Wróbel odnotowano na terenie Polski w 1424 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 704).
Nazwisko proste, od przezwiska Wróbel, Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. VI s. 203-204, to od apelatywu wróbel/wróbl[1] ‘gatunek ptaka’. Źródłem motywacji mogła być także nazwa miejscowa Wróbel w byłym powiecie kaliskim i suwalskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XIV s. 17. Por. Wróblewski, Wróblowski. [1] Pierwotny nagłos ocalał w litewskim żwirblis < żwǐrb ‘świerkotanie’, A. Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, przedruk z I wydania, Warszawa 1957 s. 631-632.
WRÓBLOWSKI
Nazwisko[1] utworzone formantem -ski od nazwy miejscowej Wróblowa w byłym powiecie jasieńskim. Por. też Wróblowce w byłym powiecie kamienieckim i Wróblowice w byłym powiecie tarnowskim, wielickim, drohobyckim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XIV s. 20-21. Por. też apelatyw wróbel/wrob(e)[2]. Por. Wroblowski, nazwa odnotowana przez Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. VI s. 204. Por. Wróbel, Wróblewski. [1] Wróblowski herbu Jastrzębiec, Strzemię, K. Niesiecki, Herbarz polski, t. I-X, Lipsk 1839-1846, t. IX s. 444-445. [2] Zob. A. Cieślikowa, Staropolskie odapelatywne nazwy osobowe…, s. 141.
WRÓBLOWSKI
Nazwisko Wróblowski można wywodzić od nazwy miejscowej Wróblewo znajdującej się w okolicach Ciechanowa, a także w b. pow.: płońskim, sierpeckim, mławskim, szamotulskim, grudziądzkim lub od nazwy osobowej Wróbel, pochodzącej od rzeczownika wróbel. Por. też Wróble, kilka wsi, w tym w b. pow. ostródzkim i ządzborskim, Wróblew, nazwa wsi w b. pow.: łęczyckim, sieradzkim, wieluńskim, sandomierskim, iłżeckim, Wróblowice w byłym powiecie drohobyckim, czchowskim i wielickim (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV s. 18-21). Nazwa osobowa Wróblowski została odnotowana na terenie Polski już w 1435 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 704. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 764) odnotowuje kilka rodzin o tym nazwisku – Wróblowskich vel Wróblewskich herbu Gierałt, Wróblowskich vel Wróblewskich herbu Roch II, Wróblowskich herbu Roch.
WRÓBLEWSKI
Nazwisko utworzone formantem -ski od nazwy miejscowej Wróblewo znajdującej się w okolicach Ciechanowa, a także w b. pow.: płońskim, sierpeckim, mławskim, szamotulskim, grudziądzkim lub od nazwy osobowej Wróbel, pochodzącej od rzeczownika wróbel. Por. też Wróble, kilka wsi, w tym w b. pow. ostródzkim i ządzborskim i Wróblew, nazwa wsi w b. pow.: łęczyckim, sieradzkim, wieluńskim, sandomierskim, iłżeckim (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV s. 18-20). Nazwa osobowa Wróblewski została odnotowana na terenie Polski już w 1394 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 704. To nazwisko odnotowuje w swej pracy M. Jaracz (Nazwiska mieszkańców Kalisza od XVI do XVIII wieku, Bydgoszcz 2001, s. 413): bap. Helenam Honesti Martini Wroblewski et Catharinae leg. con. de Kalisz Braxatoris 1721, Bartholomaeus Wroblewski 1749, Nobilis Elsabeth Wroblewska 1751, Generosa Domina Dorothea Wroblewska 1754, Generosus Bartholomaeus Wroblewski 1754, bap. Bartholomaeum famati Matthaei et Hedvigis Wroblewskich 1764. Przytaczają je także B. Mossakowska w pracy Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego (Gdańsk 1993, s. 32): Oswaldo Wroblewsky 1652, L. Dacewicz w Antroponimii Białegostoku w XVII-XVIII wieku (Białystok 2001, s. 260): Joannes Wroblewski 1740, Laboriosis Andrea Wroblewski 1746, Norberto Wroblewski 1744, Jan Wroblewski Kucharz Stary z Maryanną Zoną 1771-1772
w/g
dr hab. Alina Naruszewicz-Duchlińska – profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
Pozdrawiam
Andrzej
-
Arek_Bereza
- Posty: 5887
- Rejestracja: pt 26 cze 2015, 09:09
Zbigniewie, Andrzeju,
Bardzo serdecznie dziękuję za te wspaniałe i niezwykle wyczerpujące wyjaśnienia. Cieszę się też, że ów opolski Franciszek Wróbel nie musiał wcale zmieniać nazwiska po przyjeździe do Królestwa Polskiego, bo ono w języku niemieckim istniało. Jego syn był już Wróblewskim. Czyli jednak wychodzi na to, że pogłoski o późnym pojawieniu się wróbla (ptaka) są chyba nieprawdziwe. Ale i inne tropy przez Was przedstawione uzupełniają moją wiedzę i pobudzają wyobraźnie.
Skorzystam z okazji i zapytam o pochodzenie jeszcze jednego nazwiska, które przechodziło liczne zmiany. Chodzi o nazwisko Santarek. Jest ono w przypadku moich bliskich używane od trzech pokoleń. Dwa/trzy wcześniejsze pokolenia używały nazwiska Santorek, a jeszcze wcześniej nazwisko to brzmiało Sątorek lub Sętorek. Najstarsze rodzinne ślady wiodą do parafii Parysów oraz pobliskiego Latowicza.
Pozdrawiam i jeszcze raz pięknie dziękuję,
Arek
Bardzo serdecznie dziękuję za te wspaniałe i niezwykle wyczerpujące wyjaśnienia. Cieszę się też, że ów opolski Franciszek Wróbel nie musiał wcale zmieniać nazwiska po przyjeździe do Królestwa Polskiego, bo ono w języku niemieckim istniało. Jego syn był już Wróblewskim. Czyli jednak wychodzi na to, że pogłoski o późnym pojawieniu się wróbla (ptaka) są chyba nieprawdziwe. Ale i inne tropy przez Was przedstawione uzupełniają moją wiedzę i pobudzają wyobraźnie.
Skorzystam z okazji i zapytam o pochodzenie jeszcze jednego nazwiska, które przechodziło liczne zmiany. Chodzi o nazwisko Santarek. Jest ono w przypadku moich bliskich używane od trzech pokoleń. Dwa/trzy wcześniejsze pokolenia używały nazwiska Santorek, a jeszcze wcześniej nazwisko to brzmiało Sątorek lub Sętorek. Najstarsze rodzinne ślady wiodą do parafii Parysów oraz pobliskiego Latowicza.
Pozdrawiam i jeszcze raz pięknie dziękuję,
Arek
-
Gawroński_Zbigniew
- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
Z tym Sątorkiem to trudna sprawa jest.
Nazwisko Santor/Sątor/Sętor zdaniem Aleksandry Cieślikowej i Kazimierza Rymuta ma z pewnością korzenie prasłowiańskie. Być może pochodzi od prasłowiańskiego - zachowanego do dziś w dolnołużyckim "sutor" ("sótor'")* = zawierucha, zamieć.
Mam kłopot z zapisem dokładnym słów ponieważ klawiatura ani phpBB nie oferuje znaków alfabetu potrzebnych do prawidłowego zapisu tego słowa.
w słowie literę "ó" należy rozumieć jako "o" z dyftągiem przypominające "ą"
z kolei r' to litera r z twardym jerem.
W słowniku Taszyckiego mamy wyraźny zapis Sa+n+tor - co oznacza wstawienie literki n. Pierwotne brzmienie nazwiska zatem koresponduje wyraźnie ze wspomnianym źródłosłowem prasłowiańskim. Sator u Taszyckiego pojawił się już w roku 1236 jako komes. Natomiast Santorz/Sątorz pojawił się w roku 1400 w okolicach Radzikowa.
W Niemczech nazwiska: Sandin / Sand / Sande / Sanden / Sanders / Sandes / Sandner / Sandor / Sandt / Zant / Zander / Zandorf / Zanthier / Zantopp wywodzone są od imienia Aleksander. Jeżeli natomiast nazwisko ma korzenie prusko-litewsko-żmudzkie to wywodzone jest od staropruskiego: "sanda, sando" = belka nośna tj. podwała, albo od również staropruskiego zanda, tj żuchwa, dolna szczęka.
Pozdrawiam pięknie.
Nazwisko Santor/Sątor/Sętor zdaniem Aleksandry Cieślikowej i Kazimierza Rymuta ma z pewnością korzenie prasłowiańskie. Być może pochodzi od prasłowiańskiego - zachowanego do dziś w dolnołużyckim "sutor" ("sótor'")* = zawierucha, zamieć.
Mam kłopot z zapisem dokładnym słów ponieważ klawiatura ani phpBB nie oferuje znaków alfabetu potrzebnych do prawidłowego zapisu tego słowa.
w słowie literę "ó" należy rozumieć jako "o" z dyftągiem przypominające "ą"
z kolei r' to litera r z twardym jerem.
W słowniku Taszyckiego mamy wyraźny zapis Sa+n+tor - co oznacza wstawienie literki n. Pierwotne brzmienie nazwiska zatem koresponduje wyraźnie ze wspomnianym źródłosłowem prasłowiańskim. Sator u Taszyckiego pojawił się już w roku 1236 jako komes. Natomiast Santorz/Sątorz pojawił się w roku 1400 w okolicach Radzikowa.
W Niemczech nazwiska: Sandin / Sand / Sande / Sanden / Sanders / Sandes / Sandner / Sandor / Sandt / Zant / Zander / Zandorf / Zanthier / Zantopp wywodzone są od imienia Aleksander. Jeżeli natomiast nazwisko ma korzenie prusko-litewsko-żmudzkie to wywodzone jest od staropruskiego: "sanda, sando" = belka nośna tj. podwała, albo od również staropruskiego zanda, tj żuchwa, dolna szczęka.
Pozdrawiam pięknie.
Ostatnio zmieniony ndz 24 kwie 2016, 09:21 przez Gawroński_Zbigniew, łącznie zmieniany 1 raz.
Zbigniew
-
Arek_Bereza
- Posty: 5887
- Rejestracja: pt 26 cze 2015, 09:09
Pochodzenie nazwiska Sobek-Zobek-Sobbek na Pomorzu
Witam serdecznie ....
Poszukuje informacji o pochodzeniu nazwiska Sobek ,pisane niekiedy przez Zobek lub tez Sobbek ....powyzsze nazwiska z lat 1801 i ponizej które osoby zamieszkiwali teren powiatu Złotów ...i całego Pomorza .
Z góry serdecznie dziekuje za rozpatrzenie mojej gorącej prosby .
Łącze wyrazy szacunku ,oraz serdecznie pozdrawiam
Dariusz
* Moderacja Regulamin: Zabronione jest używanie w tytułach tematów samych Wielkich (Dużych) liter [...] (JarekK)
Poszukuje informacji o pochodzeniu nazwiska Sobek ,pisane niekiedy przez Zobek lub tez Sobbek ....powyzsze nazwiska z lat 1801 i ponizej które osoby zamieszkiwali teren powiatu Złotów ...i całego Pomorza .
Z góry serdecznie dziekuje za rozpatrzenie mojej gorącej prosby .
Łącze wyrazy szacunku ,oraz serdecznie pozdrawiam
Dariusz
* Moderacja Regulamin: Zabronione jest używanie w tytułach tematów samych Wielkich (Dużych) liter [...] (JarekK)
Re: POCHODZENIE NAZWISKA SOBEK-ZOBEK-SOBBEK NA POMORZU
Onomastica, rocznik 1984, podaje dwie wersje - od imion Sobiesław oraz Sebastian.BEGIERT pisze:Witam serdecznie ....
Poszukuje informacji o pochodzeniu nazwiska Sobek ,pisane niekiedy przez Zobek lub tez Sobbek ....powyzsze nazwiska z lat 1801 i ponizej które osoby zamieszkiwali teren powiatu Złotów ...i całego Pomorza .
Z góry serdecznie dziekuje za rozpatrzenie mojej gorącej prosby .
Łącze wyrazy szacunku ,oraz serdecznie pozdrawiam
Dariusz
Za to np. Encyklopedia Powszechna z 1866, Staropolska z 1903 - podają Sobek jako skróconą formę przezwiska/nazwiska sobieraj lub sobierad (których znaczenie tłumaczą jako samolub, egoista). Pozdrowienia! Witek
Re: POCHODZENIE NAZWISKA SOBEK-ZOBEK-SOBBEK NA POMORZU
Witam serdecznie Szanowny Panie Witku...
Bardzo dziekuje za okazaną pomoc .
Pozdrawiam serdecznie
Dariusz
Bardzo dziekuje za okazaną pomoc .
Pozdrawiam serdecznie
Dariusz
-
Gawroński_Zbigniew
- Posty: 2694
- Rejestracja: wt 16 cze 2015, 13:29
Ja niestety nie pomogę. Zaliczyłem pad komputera z utratą całej mojej biblioteki elektronicznej.
Z głowy typuję poszukać wokół imienia Sobestian/Sebastian/Błażej/Błoch i jego zdrobnień.
Jeśli nazwisko pochodzi z Kaszub i okolic, ewentualnie z prowincji Prus od strony dzisiejszego Trójmiasta (Pomezanii, Pogezanii, Warmii) możliwa jest etymologia od staroprusko - pomorskiego "sobis" = morze = "mieszkający nad morzem"/"pochodzący znad morza".
Do rodziny nazwisk od słowa "Sobis" pochodzą m.in takie nazwiska: Soboll / Sobe / Sobol / Sobel / Sobing / Sobbe / Sobania / Sobolewski / Sobecki / Sobisch / Sobieraj / Sobotka / Sobocki/Sobe/Sobek/ Soba/Zoba. Najstarsze z nich Zoba zanotowano już w roku 1136 Sam zaś Sobek w znaczeniu "odmorskim" pojawił się w roku 1393.
Na szczegóły w ewentualnym moim komentarzu jednak liczyć nie można . Lizanie ran zajmie kilka tygodni. Żyć trzeba.
Pozdrawiam pięknie.
Z głowy typuję poszukać wokół imienia Sobestian/Sebastian/Błażej/Błoch i jego zdrobnień.
Jeśli nazwisko pochodzi z Kaszub i okolic, ewentualnie z prowincji Prus od strony dzisiejszego Trójmiasta (Pomezanii, Pogezanii, Warmii) możliwa jest etymologia od staroprusko - pomorskiego "sobis" = morze = "mieszkający nad morzem"/"pochodzący znad morza".
Do rodziny nazwisk od słowa "Sobis" pochodzą m.in takie nazwiska: Soboll / Sobe / Sobol / Sobel / Sobing / Sobbe / Sobania / Sobolewski / Sobecki / Sobisch / Sobieraj / Sobotka / Sobocki/Sobe/Sobek/ Soba/Zoba. Najstarsze z nich Zoba zanotowano już w roku 1136 Sam zaś Sobek w znaczeniu "odmorskim" pojawił się w roku 1393.
Na szczegóły w ewentualnym moim komentarzu jednak liczyć nie można . Lizanie ran zajmie kilka tygodni. Żyć trzeba.
Pozdrawiam pięknie.
Zbigniew
Re: POCHODZENIE NAZWISKA SOBEK-ZOBEK-SOBBEK NA POMORZU
Bardzo proszę! Krajna to ciekawy region. Źródło wielu unikalnych nazwisk. Pozdrowienia! WitekBEGIERT pisze:Witam serdecznie Szanowny Panie Witku...
Bardzo dziekuje za okazaną pomoc .
Pozdrawiam serdecznie
Dariusz
Re: POCHODZENIE NAZWISKA SOBEK-ZOBEK-SOBBEK NA POMORZU
Witam serdecznie Szanowny Panie Zbigniewie ...
Bardzo serdecznie dziekuje za wiadomosc jest ona powiekoszona w otoczeniu tego nazwiska ...bede szukał dalej przodków moich ,zamieszkiwali oni tereny Pomorza ,i Prus Zachodnich ,ale całkiem jest mozliwe ze z innych terenów na te przyszły .
Łącze wyrazy szacunku ,oraz serdecznie
pozdrawiam
Dariusz
Bardzo serdecznie dziekuje za wiadomosc jest ona powiekoszona w otoczeniu tego nazwiska ...bede szukał dalej przodków moich ,zamieszkiwali oni tereny Pomorza ,i Prus Zachodnich ,ale całkiem jest mozliwe ze z innych terenów na te przyszły .
Łącze wyrazy szacunku ,oraz serdecznie
pozdrawiam
Dariusz