genealodzy.pl

Proszę o pomoc w wyjaśnieniu pochodzenia nazwisk Kojro i Rymajdo.
Rodziny o tym nazwisku zamieszkiwały dawne tereny Polski, obecnie jest to Białoruś.

Pzd serdecznie i z góry dziękuję
Monika :)

Witam

Kojro - nie znalazłam

Rymajdo - od litewskiej nazwy osobowej Rimátis.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch

Bardzo Dziękuję. Tak myślałam, że Rymajdo musi mieć litewskie korzenie.
Pzd Serdecznie.

Czy może ktoś mógłby mi podpowiedzieć, gdzie można szukać informacji o nazwisku Kojro?

Witam serdecznie!
Szukam informacji o znaczeniu/pochodzeniu poniższych nazwisk:
Krężel
Łabuda
Gacek
Bulaga
Łątka
Chochołowicz
Majcher
Kocaba
Rzońca
Kubicz
Hajdys
Pyrda
Kotlarz
Łabuz
Iwaniec
Grobra.

Z góry wiekie dzięki za pomoc!
Łukasz

Witam chciałbym poznac znaczenie pochodzenie nazwiska Misiaczyński

Pozdrawiam Damian

Witam serdecznie od jakiegoś czasu "chodzi za mną" moje nazwisko. Od strony mamy sprawa jest prosta - Sokołowska, więc wszystko jasne i nie ma żadnych problemów, wiem też dużo o rodzinie od strony mamy. Gorzej od strony ojca - tutaj jest problem : nazwisko Morżyk (zupełnie nic na ten temat znalazłam) oraz nazwisko Szortyka. Bardzo chciałabym poznać jakieś fakty na temat tych dwóch nazwisk (znaczenie/pochodzenie), szczególnie "Morżyk", które mi i nie tylko mi wydaje się wyjątkowo dziwne, dodatkowo rzadko występujące.
Z góry dziękuję za jakikolwiek znak. Pozdrawiam,
Monika

Witam.
Kończy mi się ,,zapas" nazwisk wystepujących na terenie
Kurpii i poproszę o nową porcję :

Pieńkos
Zaciek
Zapert
Gut
Merchel
Domian
Glinka
Bastek
Pozdrawiam
Waldemar

Witam

Bulaga - w grupie nazwisk pochodzących od bula, buła ‘zgrubienie, guz’, może od prasłowiańskiego buliti ‘obrzmiewać, pęcznieć; wytrzeszczać oczy, od gwarowego bula ‘byk’, też boła, bulla ‘dekret’.

Chochołowicz - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Gacek - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz lub od gacek ‘nietoperz’.

Grobra – nie znalazłam; może od grób ‘mogiła’, też od gwarowego grob ‘gruby, grubiański’.

Hajdys - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Iwaniec 1427- od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Kocaba - od kociuba, koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kotlarz 1467 - od kocioł, ze staropolskiego kocieł.

Krężel 1631 - od staropolskiego krężel, krężel, krędzel ‘część prząślicy’.

Kubicz - od kubeł ‘naczynie na płyny’; też od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw; Smułka w grupie nazwisk pochodzących od smoła ‘uboczny produkt suchej destylacji węgla lub drewna’, smolić ‘brudzić, powlekać smołą; palić’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Łabuda 1629 - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łabuz 1497 - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’; od gwarowego łabuź ‘włóczęga, hulaka’.

Łątka 1374 - od staropolskiego łątka ‘lalka, kukiełka’, też ‘nazwa owada’.

Majcher 1690 - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Melchior. Jest to imię pochodzenia hebrajskiego, od melki’or ‘król (Bóg) jest moją światłością’. W Polsce notowane od XIV wieku, wykazywało różnorodne wahania fonetyczne: Melchior, Malchior, Melchier, Malchier, Melchiar, Malchar, Malchier, Marchel, Merchar, Malchar, Marchał, Melchar,

Rzońca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Pyrda - od pyrda ‘dziewczyna (przezwisko), od gwarowego pyrdać ‘guzdrać się’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch

Witam. U dziadka w zapiskach znalazłem nazwisko jego babci Waszymirska. Mam pytanie czy takie nazwisko istniało? Czy z czasem uległo przekształceniu np. w nazwisko Wyszomirska? Będę wdzięczny za wskazówki.

Witam

Misiaczyński - od miś ‘niedźwiedź, grubas’, od starszego Misz (z), z wtórną zmianą wygłosowego sz na ś.

Morżyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy mor-, por. mór ‘zaraza’, mor ‘czarny’, mora ‘chorobliwy odór’, morzyć.
Szortyka - w grupie nazwisk pochodzących od sort, sorta ‘gatunek’ lub od szort ‘spódnica’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Bastek 1748 - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’, w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebastyjan, Sobestyjan i Bastyjan.

Domian - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyźnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Glinka 1673 - od glina, glinka.

Gut 1307 - od prasłowiańskiego gutati 'rozmyślać' lub od niemieckiego gut 'dobry'.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Merchel - od niemieckiej nazwy osobowej Markel, ta od podstawy Mark-, por. imiona germańskie na Mark-.

Merchel - od staropolskiego marcha ‘trup ludzki lub zwierzęcy’.

Pieńkos - od pień ‘zdrewniała łodyga drzewa’, pienić się, przenośnie ‘złościć się, gniewać; procesować się’.

Zaciek - nie znalazłam; pewnie od zaciekać, zacierać.

Zapert (z północnopolską zamianą ar- w er) - od staropolskiego zaparty ‘zamknięty, zatkany’.


Waszymirski - takiego nazwiska nie ma u Rymuta, ale to nie znaczy, że nie istniało i nie było używane wcześniej.


Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch

Bardzo dziękuję Pani Ewo!
Mam jeszcze prośbę o etymologię nazwisk ze strony mojej żony.
Szeliga
Lewicka
Pawlisz
Sawka
Bednarczyk
Szczęśniak
Palarczyk
Kołodziej
Guziak
Kobylarczyk
Związka
Pniaczek (ale to chyba od pnia

Z góry wielkie dzięki za pomoc!

Witam serdecznie,
czy ktoś z Państwa mógłby mi przedstawić pochodzenie nazwisk:

Pytkowski

Tybuś

Gala

Wieteska

Smułka

Z góry dziękuję!

Aneta z Pytkowskich

Witam

Bednarczyk - od bednarz ‘wyrabiający beczki’.

Guziak 1618 - od guz ‘zgrubienie, bąbel’.

Kobylarczyk 1711 - od kobyła.

Kołodziej 1330 - od kołodziej ‘rzemieślnik wyrabiający koła i wozy’.

Lewicki 1659 - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Palarczyk - od podstawy pal: od pal, palec, palić, pałać lub od palik.

Pawlisz 1325-27 - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od Paulus ‘mały’.

Pniaczek - od pniak ‘część drzewa pozostająca w ziemi po ścięciu pnia’.

Sawka 1422 - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Szeliga 1392 - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Szelig-, por. niemiecka nazwa osobowa Selig, ta od średnio-wysoko-niemieckiego selich ‘dobry, szczęśliwy’, od gwarowego szeliga ‘drążek’, seligać ‘przesuwać się na pośladkach’; był też herb Szeliga.

Szczęśniak - od szczęście, ze staropolskiego też szczeście ‘pomyślność, zadowolenie’.

Związka - od związek, związać.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch

Witam

Gala 1417 - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Pytkowski - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Smułka - od smoła ‘uboczny produkt suchej destylacji węgla lub drwna’, smolić ‘brudzić; powlekać smołą, palić’.

Smułka (za pośrednictwem języka jidisz) od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Tybuś - od imienia Tyburcy, notowanego w Polsce od XIV wieku, pochodzenia łacińskiego Tiburtius, od nazwy miasta Tibur, dziś Tivoli we Włoszech.

Wieteska m. - 1595 od prasłowiańskiego vet’, vet’chn, od staropolskiego wiochty ‘stary, dawny’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Pozdrawiam cieplutko,

Ewa Szczodruch

Witam,

Zwracam się z prośbą o wyjaśnienie etymologii nazwisk:
Tryjefaczka, Palonek, Brudnik, Bisztyga, Bojdo.

Dziękuję i pozdrawiam
Katarzyna