Daniel Beauvois, Polacy na Ukrainie 1831-1863. Szlachta polska na Wołyniu, Podolu i Kijowszczyźnie, Paryż 1987, ss. 294.
Daniel Beauvois, Walka o ziemię, Szlachta polska na Ukrainie prawobrzeżnej pomiędzy caratem a ludem ukraińskim 1863-1914, Suwałki 1996, ss. 304.
Daniel Beauvois, Trójkąt ukraiński. Szlachta, carat i lud na Wołyniu, Podolu i Kijowszczyźnie 1793-1914, 2021, Toruń, ss. 792.
Irena Rychlikowa , Deklasacja drobnej szlachty polskiej w Cesarstwie Rosyjskim. Spór o ,,pułapkę
na szlachtę" Daniela Beauvois, PH 1988, t. LXXIX, z. 1:
https://bazhum.muzhp.pl/media/files/Prz ... 21-147.pdf
Jolanta Sikorska-Kulesza, Deklasacja drobnej szlachty na Litwie i Białorusi w XIX wieku, 1995:
http://otworzksiazke.pl/images/ksiazki/ ... _wieku.pdf
Wszyscy tylko - szlachta wylegitymowana i wylegitymowana. A, Profesor Daniel Beauvois natomiast podaje, że w archiwum kijowskim znajduje się przepastny zbiór zawierający dokumenty, które zostały zarekwirowane przez Carat, tym z legitymujących się, którzy potwierdzenia szlachectwa nie otrzymali. Taka procedura była stworzona po to, żeby odciąć na przyszłość możliwość dalszych starań o potwierdzenie szlachectwa. Często są to różne, oryginalne i poprzez to cenne dokumenty.
W tej chwili nie jestem w stanie odtworzyć szczegółów tej informacji: o jakie tu archiwum w Kijowie chodzi i czy jest to zbiór niezależny (osobny) od dokumentacji szlachty wylegitymowanej. Liczę na odpowiedź znawców tematu.
Poprzez analogię z Cesarstwem Rosyjskim, jak się rzecz miała na terenie Królestwa Polskiego.
Na stronie internetowej AGAD w Warszawie zamieszczono dwa spisy:
https://www.agad.gov.pl/niewylegitymowa ... owani.html
Pierwszy z wykazów obejmuje osoby, które zwracały się o potwierdzenie swego szlachectwa, lecz nie zdołały go wystarczająco udokumentować.
Drugi wykaz obejmuje osoby, które miały udokumentowany swój szlachecki status, lecz utraciły go wskutek własnych czynów.
Z opracowania Jerzego Jedlickiego pt. Klejnot i bariery społeczne Przeobrażenia szlachectwa polskiego w schyłkowym okresie feudalizmu, Warszawa 1968, ss. 469, można się dowiedzieć, że na terenie Królestwa Polskiego około 280 tyś - 300 tyś osób utraciło status szlachectwa. W związku z tym rodzi się kolejne pytanie. Czy w przewadze jest to liczba ludności, która podawała się/uważana była za szlachtę, ale w ogóle nie przystąpiła do legitymacji? Czy wyłącznie stanowią ją członkowie rodzin tych osób, którzy potwierdzenia nie uzyskali lub je utracili? Bo, jeżeli to drugie, to coś się tu liczebnie nie zgadza.