genealodzy.pl

Sawicki_Julian pisze:Imiona nadawane w dawnych wiekach były tylko według świętych imion i nie mogły być przekręcane . Ale zmiany w nazwiskach tej samej osoby były i kto by trafił za pisaniem metryk w dawnych wiekach przez księdza , ilu było kolejnych księży w parafii tyle zmian w nazwiskach ,jak się trafił może głuchy to gość miał nowe nazwisko od razu ten nowo narodzony . Ludzie też sobie zmieniali nazwisko które było przydomkiem ,czyli przezwiskiem z dodaniem cz lub sz ,widocznie taka była moda. Na sejmie po roku 1601 król nakazał zostać i nie zmieniać herbów i nazwisk po ojcach , ale jak to w Polsce bywa jak nie wolno to szybko ,a że mało było piśmiennych to ten co podpisywał się krzyżykiem wierzył temu co tam napisał . Tak było jak pewna panienka podpisywała pocztę trzema krzyżykami, a raz podpisała trzema kółkami ,listonosz pyta czemu tak , panienka mówi ; przecież wyszłam za mąż . Jedynie z rozwiniętą kulturą żyli w Polsce Żydzi którzy od zawsze umieli pisać ,czytać i rachować ,za ci ich król Polski przyjął w 1098 roku na stale do Polski . Teraz czasy są inne ,nie wolno zrobić żadnego błędu w pisowni ,choćby napisać prawdę złotymi literami ale jak wyłapią błąd to i tak nas Polaków wyśmieją choć sami nie maja się czym chwalić ,chyba ze służbą u zaborców którym kłaniali się w pas , ale to już inny temat .Pozdrawiam - Julian

Bartek_M pisze:Odłożyłem na bok Bonifacego i chyba mam rozwiązanie - Briccius.

Tak można było zapisać imię jednego ze świętych:
1) Brictius (Brykcjusz) - biskup Martuli, zmarł w IV w.
2) Britius (Brycjusz) - biskup Tours, zm. 444

Pierwszego wspominano 9 lipca, drugiego - 13 listopada.