genealodzy.pl

Witam
proszę bardzo o wyjaśnienie etymologii nazwisk:
Anyszewski
Domeradzki
Marcinak
Walczak

Pozdrawiam
Kasia

Witam

Anyszewski - od imion typu Anna, Jan, Han.

Domeradzki - od nazw miejscowych typu Domaradzice, Domaradz, Domaradzyn.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Marcinak 1713 - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Marcin. Imię pochodzi od łacińskiego Martinus i oznaczało pierwotnie ‘należący do boga wojny Marsa’. W Polsce notowane od XIII wieku. Obok formy Macin spotyka się w średniowieczu Mercin, Morcin, Martyn.

Walczak 1767 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walczak - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Bardzo dziękuję
Kasia

Witam,

proszę o wyjaśnienie etymologii nazwiska Jagieliński i Jagieloński

Pozdrawiam,
Iwona

Witam

Jagieliński - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagieloński - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Witam

Bejnar - od niemieckiej nazwy osobowej Bein, ta od apelatywu Bein ‘kość, noga’.

Dowgiert - od litewskiej nazwy osobowej Dawgiert, z Daugirdas, od daugis ‘wiele, dużo’ i grdeti ‘słyszeć’.

Downar - nie znalazłam w moich źródłach
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Tyrra - od tyrać ‘ciężko pracować, męczyć się’, od staropolskiego ‘poniewierać; gromić, łajać’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Witam.Jakie jest pochodzenie nazwisk :Pruszkowski,Rutkowska,Domalewski,Pizon,Budzanowski,Tadzik,Zawal.Pozdrawiam-Halina

Witam

Budzanowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy bud -, por. buda, budzić, imion złożone typu Budzisław.

Domalewski - od dom lub od imion typu Domamir, Domasław, Dominik.
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Pizon - w grupie nazwisk pochodzącychod pizia ‘vulva’, piż ‘piżmo’.

Pruszkowski 1389 - od nazwy miasta Pruszków, dawniej Proszków (warszawskie).

Rutkowski 1462 - od nazwy miejscowej Rutki (częste), Rutkowice (kilka wsi).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

c. d. n.

ciąg dalszy dla Haliny:

Tadzik 1424 - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Zawal - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Ślicznie dziękuję pani Ewie Szczodruch.-Halina

Witam

Grubizna - od gruby.

Kłysik - od staropolskiego kłys ‘kciuk’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Witam.

Uprzejmie proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwisk:
Rudzki
Szczepanik
Książczak
Sońta

Pozdrawiam.

Rudzki - pierwszy raz odnotowane w 1700 r., od nazwy miejscowej Ruda.
Szczepanik - pierwszy raz odnotowane 1635 r., od imienia Szczepan, Stefan, pochodzenia greckiego - od stephanos 'wieniec, korona'. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII w.
Książczak - od ksiądz, książę. W formach pochodnych nie można ustalić podstawy; mogą pochodzić też od książka.
Sońta - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-; lub od sońta, suńta 'gatunek mięty'.
Źródło: Kazimierz Rymut "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Kraków 1999 - 2001
Pozdrawiam