Witam
Proga - od
próg.
Wiwała - nie znalazłam
Simiński- od imienia
Szymon, pochodzenia hebrajskiego, gdzie występowało w dwóch formach:
Shime’on, Shim’on i znaczyło pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’. Dwie formy hebrajskie przekształciły się w dwa imiona:
Simon i Simeon. Pierwsze upowszechniło się w Kościele zachodnim, drugie we wschodnim. W Polsce imię notowano od XII wieku. Obok Szymon występują postaci
Szyman, Szymun. Od XIV wieku występują w źródłach staropolskich formy zlatynizowane
Simeon, Semeon. W językach wschodniosłowiańskich spotykane są formy
Semen, Semien, skąd forma Siemion, używana w średniowieczu na Kresach Wschodnich.
Simiński - od nazw miejscowych
Siemienino, Siemino, dziś
Zimin (poznańskie, gmina Kleszczewo), Siemień (kilka wsi).
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Hochroń - brak
może od niemieckiej nazwy osobowej
Horch, ta od apelatywu
horchen ‘słuchać, podsłuchiwać’.
Hachroń - od
charkać, charchać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od
harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’ lub od
charkot.
Charchoń - od
charkać, charchać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od
harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’ lub od
charkot.
Chorchoń - nie występuje w bazie
Kucikowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy
kut-, por. k
utać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego
kuta ‘habit zakonny’,
kuty, kuć; od
kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.
Bulanowski - w grupie nazwisk pochodzących od
bula, buła ‘zgrubienie, guz’, może od prasłowiańskiego
buliti ‘obrzmiewać, pęcznieć; wytrzeszczać oczy, od gwarowego
bula ‘byk’, też
boła, bulla ‘dekret’.
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Przepraszam za umieszczenie kilku odpowiedzi w jednym poście. To przyśpieszy dotarcie ich na forum
