może to zbieg okoliczności :
Esther Binsztok ur w Warszawie w 1867 wyemigrowała w 1921 roku do USA (lat 54)
razem z nią podróżował Dawid Binsztok lat 25 chyba syn?
https://familysearch.org/search/record/ ... 3ABinsztok
na familySearch.org jest więcej osób o tym nazwisku - może cos się przyda?
pozdrawiam
Warszawa - Cyrkuły, parafie
Moderatorzy: elgra, Galinski_Wojciech, maria.j.nie
-
marcinguzek
- Posty: 516
- Rejestracja: pn 03 lis 2014, 23:07
-
Rychter_Ida
- Posty: 334
- Rejestracja: ndz 17 lis 2013, 20:07
Parafie warszawskie
Witam już raz pytałam w kwestii warszawskich parafii ale nie mogę znaleźć brata mojego przodka w projekcie indeksacji. Czy w Warszawie w 1852 r rzeczywiście było tak mało parafii? W Kurierze Warszawskim jest nekrolog miejsce wyprowadzenia i miejsce mszy Kościół Powązkowski, ale to chyba nie był kościół parafialny, bo go w spisie projektu nie ma.Brat mojego przodka był lekarzem wcielonym do armii carskiej i mieszkał na terenie koszar mikołajewskich. Serdecznie dziękuję za pomoc. Barbara Górska
Witaj.
W 1852 roku na Powązkach w Warszawie był tylko jeden kościół i parafia. Zacytuję fragment z historii kościoła i parafii św. Karola Boromeusza na Starych Powązkach w Warszawie. „Początki parafii św. Karola Boromeusza na warszawskiej Woli sięgają końca XVIII wieku. Budowa świątyni wiąże się z uprowadzeniem i wywiezieniem za miasto króla Stanisława Augusta Poniatowskiego przez konfederatów barskich 3 listopada 1771 roku. Ponieważ już następnego dnia - niedaleko Powązek, we wspomnienie św. Karola Boromeusza - król, pozostawiony z porywaczem Janem Kuźmą, przekonał go do uwolnienia, fakt ten został stosownie upamiętniony. Kiedy za rogatkami powązkowskimi powstał cmentarz dla parafii św. Jana, Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja, w jego wschodniej części, pośrodku dłuższego boku - z fundacji króla Stanisława Augusta Poniatowskiego i jego brata, prymasa Michała Poniatowskiego - trwała już budowa kościoła zaprojektowanego przez architekta królewskiego Dominika Merliniego. 20 maja 1792 roku odbyło się poświecenie kamienia węgielnego, a 21 października - poświęcenie kościoła. Pierwszy dom Boży był budynkiem jednonawowym, niepodpiwniczonym, a ponieważ pełnił jednocześnie funkcję kostnicy, dla utrzymania w środku niskiej temperatury w elewacji południowej nie było okien. Od południa przy prezbiterium były dwie zakrystie. Wnętrze o otynkowanych ścianach przykrywał drewniany strop, drewniana była podłoga, chór pod północnym oknem wspierały filary. Skromne ołtarze poświęcone były patronom poszczególnych parafii, a na ołtarzu kolegiackim zawisł obraz przedstawiający modlącego się św. Karola Boromeusza pędzla Józefa Walla, dar prymasa. W latach w 1820 i 1837 odbyły się remonty świątyni, która w tym czasie wzbogaciła się o obraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny pędzla Józefata Łukaszewicza. W larach 1844-1846 Mielicie Chiarini pomalował sklepienie. W latach 30. XIX wieku, po zamknięciu cmentarzy świętokrzyskiego i ujazdowskiego, zdecydowanie wzrosła liczba nabożeństw pogrzebowych sprawowanych w niewielkim kościółku. W 1849 roku rozpoczęła się przebudowa pod kierunkiem architekta Alfonsa Kropiwnickiego, a nadzór na całością sprawował Alfons Welke. Odnowienie zmieniło się w częściową rozbudowę świątyni. Kościół przedłużono w kierunku południowym, w ścianie południowej wybito okna, zmieniono fragmenty stropu i dach pokryto blachą, skromne wejście wzbogacono o trzystronne schody, wstawiono trzy nowe ołtarze i odrestaurowano obraz Józefa Walla. Po ukończeniu przebudowy, 22 września 1850 roku bp Melchior Fijałkowski dokonał uroczystej konsekracji świątyni. (…).”.
Wynika z tego, że jest to dość stara warszawska parafia. Napisałaś, że „Brat mojego przodka był lekarzem wcielonym do armii carskiej i mieszkał na terenie koszar mikołajewskich.”. Koszary te znajdowały się na Placu Broni w Warszawie. Plac Broni został wytyczony w 1824 na rozkaz wielkiego księcia Konstantego Pawłowicza. Plac miał kształt kwadratu o boku 420 metrów i był największym placem XIX-wiecznej Warszawy. Jego obszar wyznaczony był przebiegiem ulic Stawki (od południa), Pokornej (od wschodu) oraz Dzikiej (od północy). We wschodniej części placu zbudowane zostały koszary piechoty, natomiast na północ od niego znajdowało się co najmniej 7 młynów (wiatraków). Do 1830 plac był miejscem musztry oraz pokazów wojska Królestwa Polskiego. Po upadku powstania listopadowego plac pozostał miejscem ćwiczeń wojskowych, tym razem armii carskiej. Istniejące tu koszary zostały przemianowane na Koszary Mikołajewskie. W 1849 nawierzchnię placu wyremontowano. Plac Broni w Warszawie istniał od 1824 do około 1890 roku. Plac Broni w Warszawie oraz Koszary Mikołajewskie, które znajdowały się na tym placu w położone był niedaleko kościoła na Powązkach – w zasadzie można powiedzieć, że tuż obok. Tu jest link pod którym znajduje się mapa Warszawy z 1856 roku, na której możesz zobaczyć położenie Placu Broni w Warszawie w stosunku do parafii i kościoła oraz cmentarza katolickiego na Powązkach w Warszawie:
http://stareplanymiast.pl/plan-miasta-warszawy-z-1856r/
http://stareplanymiast.pl/PM/WARSZAWA/PM1856/
Może warto skontaktować się z kancelarią parafii lub z zarządem cmentarza na Powązkach w Warszawie i poprosić o sprawdzenie w księgach zmarłych. Tu jest link do danych teleadresowych:
http://www.parafia-starepowazki.pl/pl/kancelaria
e-mail do parafii: parafia.powazki[at]gmail.com
Może powyższe informacje pomogą Ci w poszukiwaniach?
Pozdrawiam – Roman.
http://www.parafia-starepowazki.pl/pl/historia
https://pl.wikipedia.org/wiki/Plac_Broni_w_Warszawie
W 1852 roku na Powązkach w Warszawie był tylko jeden kościół i parafia. Zacytuję fragment z historii kościoła i parafii św. Karola Boromeusza na Starych Powązkach w Warszawie. „Początki parafii św. Karola Boromeusza na warszawskiej Woli sięgają końca XVIII wieku. Budowa świątyni wiąże się z uprowadzeniem i wywiezieniem za miasto króla Stanisława Augusta Poniatowskiego przez konfederatów barskich 3 listopada 1771 roku. Ponieważ już następnego dnia - niedaleko Powązek, we wspomnienie św. Karola Boromeusza - król, pozostawiony z porywaczem Janem Kuźmą, przekonał go do uwolnienia, fakt ten został stosownie upamiętniony. Kiedy za rogatkami powązkowskimi powstał cmentarz dla parafii św. Jana, Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja, w jego wschodniej części, pośrodku dłuższego boku - z fundacji króla Stanisława Augusta Poniatowskiego i jego brata, prymasa Michała Poniatowskiego - trwała już budowa kościoła zaprojektowanego przez architekta królewskiego Dominika Merliniego. 20 maja 1792 roku odbyło się poświecenie kamienia węgielnego, a 21 października - poświęcenie kościoła. Pierwszy dom Boży był budynkiem jednonawowym, niepodpiwniczonym, a ponieważ pełnił jednocześnie funkcję kostnicy, dla utrzymania w środku niskiej temperatury w elewacji południowej nie było okien. Od południa przy prezbiterium były dwie zakrystie. Wnętrze o otynkowanych ścianach przykrywał drewniany strop, drewniana była podłoga, chór pod północnym oknem wspierały filary. Skromne ołtarze poświęcone były patronom poszczególnych parafii, a na ołtarzu kolegiackim zawisł obraz przedstawiający modlącego się św. Karola Boromeusza pędzla Józefa Walla, dar prymasa. W latach w 1820 i 1837 odbyły się remonty świątyni, która w tym czasie wzbogaciła się o obraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny pędzla Józefata Łukaszewicza. W larach 1844-1846 Mielicie Chiarini pomalował sklepienie. W latach 30. XIX wieku, po zamknięciu cmentarzy świętokrzyskiego i ujazdowskiego, zdecydowanie wzrosła liczba nabożeństw pogrzebowych sprawowanych w niewielkim kościółku. W 1849 roku rozpoczęła się przebudowa pod kierunkiem architekta Alfonsa Kropiwnickiego, a nadzór na całością sprawował Alfons Welke. Odnowienie zmieniło się w częściową rozbudowę świątyni. Kościół przedłużono w kierunku południowym, w ścianie południowej wybito okna, zmieniono fragmenty stropu i dach pokryto blachą, skromne wejście wzbogacono o trzystronne schody, wstawiono trzy nowe ołtarze i odrestaurowano obraz Józefa Walla. Po ukończeniu przebudowy, 22 września 1850 roku bp Melchior Fijałkowski dokonał uroczystej konsekracji świątyni. (…).”.
Wynika z tego, że jest to dość stara warszawska parafia. Napisałaś, że „Brat mojego przodka był lekarzem wcielonym do armii carskiej i mieszkał na terenie koszar mikołajewskich.”. Koszary te znajdowały się na Placu Broni w Warszawie. Plac Broni został wytyczony w 1824 na rozkaz wielkiego księcia Konstantego Pawłowicza. Plac miał kształt kwadratu o boku 420 metrów i był największym placem XIX-wiecznej Warszawy. Jego obszar wyznaczony był przebiegiem ulic Stawki (od południa), Pokornej (od wschodu) oraz Dzikiej (od północy). We wschodniej części placu zbudowane zostały koszary piechoty, natomiast na północ od niego znajdowało się co najmniej 7 młynów (wiatraków). Do 1830 plac był miejscem musztry oraz pokazów wojska Królestwa Polskiego. Po upadku powstania listopadowego plac pozostał miejscem ćwiczeń wojskowych, tym razem armii carskiej. Istniejące tu koszary zostały przemianowane na Koszary Mikołajewskie. W 1849 nawierzchnię placu wyremontowano. Plac Broni w Warszawie istniał od 1824 do około 1890 roku. Plac Broni w Warszawie oraz Koszary Mikołajewskie, które znajdowały się na tym placu w położone był niedaleko kościoła na Powązkach – w zasadzie można powiedzieć, że tuż obok. Tu jest link pod którym znajduje się mapa Warszawy z 1856 roku, na której możesz zobaczyć położenie Placu Broni w Warszawie w stosunku do parafii i kościoła oraz cmentarza katolickiego na Powązkach w Warszawie:
http://stareplanymiast.pl/plan-miasta-warszawy-z-1856r/
http://stareplanymiast.pl/PM/WARSZAWA/PM1856/
Może warto skontaktować się z kancelarią parafii lub z zarządem cmentarza na Powązkach w Warszawie i poprosić o sprawdzenie w księgach zmarłych. Tu jest link do danych teleadresowych:
http://www.parafia-starepowazki.pl/pl/kancelaria
e-mail do parafii: parafia.powazki[at]gmail.com
Może powyższe informacje pomogą Ci w poszukiwaniach?
Pozdrawiam – Roman.
http://www.parafia-starepowazki.pl/pl/historia
https://pl.wikipedia.org/wiki/Plac_Broni_w_Warszawie
-
Luziński_Marcin
- Posty: 246
- Rejestracja: ndz 28 paź 2007, 22:10
-
Rychter_Ida
- Posty: 334
- Rejestracja: ndz 17 lis 2013, 20:07
Podziękowanie
Bardzo dziękuję za pomoc Barbara
-
Irena_Powiśle
- Posty: 2432
- Rejestracja: sob 22 paź 2016, 23:36
A jak w ogóle brzmi nazwisko osoby której szukasz? To chyba parafia na Nowym Mieście Cię powinna zainteresować(ale pewności nie mam), tylko czy jest gdzieś rocznik 1852 który Cię interesuję tego nie wiem w metrykach i SzwA nie widzę.Irena_Powiśle pisze:Zobaczyłabym na Żoliborzu, bo obok tych koszar/placu.
Pozdrawiam,
Irena
Pozdrawiam,
Artur
-
Rychter_Ida
- Posty: 334
- Rejestracja: ndz 17 lis 2013, 20:07
parafie
Poszukuję zmarłego sztabs kapitana Antoniego Żabczyńskiego zm 03.09.1852 /nagrobek znajduje się na Powązkach. Tylko rzeczywiście jeśli chodzi o 1852 są braki. Chciałam napisać do archiwum ale nie wiem o któtą parafię pytać.
Bardzo wszystkim dziękuję za pomoc Barbara
Bardzo wszystkim dziękuję za pomoc Barbara
Re: parafie
W Wawrzyszewie nie ma...Rychter_Ida pisze:Poszukuję zmarłego sztabs kapitana Antoniego Żabczyńskiego zm 03.09.1852 /nagrobek znajduje się na Powązkach. Tylko rzeczywiście jeśli chodzi o 1852 są braki. Chciałam napisać do archiwum ale nie wiem o któtą parafię pytać.
Bardzo wszystkim dziękuję za pomoc Barbara
Jeśli chodzi o par.Św Krzyża czy Nawiedzenia NMP to musi się wypowiedzieć ktoś bardziej rozeznany w brakach w Warszawie.W obu parafiach brak zgonów z 1852.... są aneksy ale tylko dostępne w archiwum ale nie wiem co się w takich aneksach znajduje
Pozdrawiam,
Artur
-
Rychter_Ida
- Posty: 334
- Rejestracja: ndz 17 lis 2013, 20:07
Witam,
Do jakiej jednostki należała wieś podwarszawska Polków. to były tereny od
Cytadeli do Lasku Bielańskiego.
Chodzi mnie o czas przed 1808 rokiem.
Akta tej wsi znajdują się ASC Cyrkuł II 1808 - 1825 oraz w parafii Nawiedzenia NMP od 1826 r.
Nie udało mnie się ustalić tej daty przed 1808 r.
Proszę o pomoc.
Pozdrawiam
Marek
Do jakiej jednostki należała wieś podwarszawska Polków. to były tereny od
Cytadeli do Lasku Bielańskiego.
Chodzi mnie o czas przed 1808 rokiem.
Akta tej wsi znajdują się ASC Cyrkuł II 1808 - 1825 oraz w parafii Nawiedzenia NMP od 1826 r.
Nie udało mnie się ustalić tej daty przed 1808 r.
Proszę o pomoc.
Pozdrawiam
Marek
A może chodzi o tą wieś https://ulicetwojegomiasta.pl/ulica/pulkowapen60 pisze:Witam,
Do jakiej jednostki należała wieś podwarszawska Polków. to były tereny od
Cytadeli do Lasku Bielańskiego.
Chodzi mnie o czas przed 1808 rokiem.
Akta tej wsi znajdują się ASC Cyrkuł II 1808 - 1825 oraz w parafii Nawiedzenia NMP od 1826 r.
Nie udało mnie się ustalić tej daty przed 1808 r.
Proszę o pomoc.
Pozdrawiam
Marek
bo cytadela to była Fawory chyba, na mapie z 1808 Pułków był już za Cytadelą( której jeszcze nie było).
Pozdrawiam serdecznie
Artur
Witam,
Temat ten dotyczący historii wsi Polków znany mnie jest.
Trochę historii:
Z roku 1367 pochodzi pierwsza wzmianka o wsi Polikowo, której zabudowania znajdowały się w okolicy dzisiejszego pl. Słonecznego, zaś jej grunty sięgały od Starych Bielan na północy do Nowego Miasta na południu. W kierunku zachodnim ciągnęły się aż do wsi Powązki.
Polikowo, zwane też Polkowem lub Pólkowem, należało do książąt mazowieckich z dynastii Piastów, zaś po wygaśnięciu tego rodu – do królów Polski. W 1414 r. książę Janusz I Starszy wyznaczył wspólnego wójta dla Nowego Miasta i Polikowa, któremu nadał włókę ziemi, ciągnącą się do Powązek. Obok włóki wójtowskiej znajdowały się tam dwie inne, na-leżące do osób prywatnych; ich część – po północnej stronie Drny – stanowiła od XVII w. do 1766 r. przedmiot sporu kamedułów z prowizorami szpitala św. Ducha.
W tym samym czasie powstały dwór i folwark w Polkowie. Folwark położony był między wsią a dworem, nadanym w 1641 r. kamedułom. W 1639 r. król Władysław IV sprowadził ten zakon z Krakowa i osadził na wzniesieniu nazywanym Polkową Górą (dziś Las Bielański). Wzniesiono tam drewniane zabudowania – klasztor, kościół i domki eremickie. Początkowo kameduli otrzymali jedynie folwark Ruda, zaś w 1641 zostali właścicielami całej wsi Polków. Tymczasem dwór polikowski należał do Starej Warszawy aż do 1694 r., kiedy to został przejęty przez konwent jezuitów prowincji litewskiej.
W 1656 r., w czasie próby odbicia Warszawy przez wojska polskie z rąk Szwedów, doszło do bitwy na terenie między Powązkami a Polikowem. W jej wyniku zarówno wieś, jak i jej okolice zostały zniszczone.
W późniejszym okresie grunty Polikowa/Polkowa były parcelowane i ich sporą część dzierżyła rodzina Wołczyńskich, następnie zaś Szymanowskich. Ci ostatni posiadali w XVIII w. obszar od Wisły do Powązek, a więc od ul. Inflanckiej po ul. Tanią i Żółwią, gdzie prze-biegała granica z gruntami szpitala św. Ducha. W 1775 r. kameduli sprzedali wieś Adamowi Ponińskiemu, który pod koniec XVIII w. odsprzedał go z kolei rodzinie Myszkowskich. Wkrótce później oddzielono Polków od folwarku Fawory i ten drugi został włączony do Warszawy na mocy prawa o miastach. Po rozpoczęciu budowy Cytadeli, Polków stracił część zabudowań w okolicy dzisiejszej ul. Krasińskiego, gdzie prawdopodobnie znajdował się również dwór Myszkowskich.
Jeszcze raz proszę o pomoc.
W tej wsi mieszkała rodzina przodków mojej żony. Szukam w niej dalszych potomków.
Pozdrawiam
Marek
Temat ten dotyczący historii wsi Polków znany mnie jest.
Trochę historii:
Z roku 1367 pochodzi pierwsza wzmianka o wsi Polikowo, której zabudowania znajdowały się w okolicy dzisiejszego pl. Słonecznego, zaś jej grunty sięgały od Starych Bielan na północy do Nowego Miasta na południu. W kierunku zachodnim ciągnęły się aż do wsi Powązki.
Polikowo, zwane też Polkowem lub Pólkowem, należało do książąt mazowieckich z dynastii Piastów, zaś po wygaśnięciu tego rodu – do królów Polski. W 1414 r. książę Janusz I Starszy wyznaczył wspólnego wójta dla Nowego Miasta i Polikowa, któremu nadał włókę ziemi, ciągnącą się do Powązek. Obok włóki wójtowskiej znajdowały się tam dwie inne, na-leżące do osób prywatnych; ich część – po północnej stronie Drny – stanowiła od XVII w. do 1766 r. przedmiot sporu kamedułów z prowizorami szpitala św. Ducha.
W tym samym czasie powstały dwór i folwark w Polkowie. Folwark położony był między wsią a dworem, nadanym w 1641 r. kamedułom. W 1639 r. król Władysław IV sprowadził ten zakon z Krakowa i osadził na wzniesieniu nazywanym Polkową Górą (dziś Las Bielański). Wzniesiono tam drewniane zabudowania – klasztor, kościół i domki eremickie. Początkowo kameduli otrzymali jedynie folwark Ruda, zaś w 1641 zostali właścicielami całej wsi Polków. Tymczasem dwór polikowski należał do Starej Warszawy aż do 1694 r., kiedy to został przejęty przez konwent jezuitów prowincji litewskiej.
W 1656 r., w czasie próby odbicia Warszawy przez wojska polskie z rąk Szwedów, doszło do bitwy na terenie między Powązkami a Polikowem. W jej wyniku zarówno wieś, jak i jej okolice zostały zniszczone.
W późniejszym okresie grunty Polikowa/Polkowa były parcelowane i ich sporą część dzierżyła rodzina Wołczyńskich, następnie zaś Szymanowskich. Ci ostatni posiadali w XVIII w. obszar od Wisły do Powązek, a więc od ul. Inflanckiej po ul. Tanią i Żółwią, gdzie prze-biegała granica z gruntami szpitala św. Ducha. W 1775 r. kameduli sprzedali wieś Adamowi Ponińskiemu, który pod koniec XVIII w. odsprzedał go z kolei rodzinie Myszkowskich. Wkrótce później oddzielono Polków od folwarku Fawory i ten drugi został włączony do Warszawy na mocy prawa o miastach. Po rozpoczęciu budowy Cytadeli, Polków stracił część zabudowań w okolicy dzisiejszej ul. Krasińskiego, gdzie prawdopodobnie znajdował się również dwór Myszkowskich.
Jeszcze raz proszę o pomoc.
W tej wsi mieszkała rodzina przodków mojej żony. Szukam w niej dalszych potomków.
Pozdrawiam
Marek