Witam
Płuszczyk - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coś płaskim’.
Podeszwa - od podeszwa ‘spodnia część buta lub stopy’.
Podsiadły - od podsiąść, podsiadać.
Pszczółka 1593 - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.
Rędzikowski - od podstawy ręd , por. rędzina ‘ziemia ruda’; od rdzenia rud , por. rudy.
Rożenek 1401 - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.
Rożenek - od rożen ‘spiczasty pręt metalowy do pieczenia mięsa’.
Rutkowicz - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.
Sałagacki - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.
Sigut - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw szyg-, sig-, por. szyga ‘przezwisko Żyda’, dawne sygać ‘cisnąć, rzucic’, syga ‘sroka’, niemiecka nazwa osobowa Sieg.
Skurzewski - od nazwy miejscowej Skórzewo (poznańskie, gmina Dopiewo).
Sulikowski 1448 od nazwy miejscowej Sulików (katowickie, gmina Siewierz).
Szimaliak - od imienia Szymon, pochodzenia hebrajskiego, gdzie występowało w dwóch formach: Shime’on, Shim’on i znaczyło pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’. Dwie formy hebrajskie przekształciły się w dwa imiona: Simon i Simeon. Pierwsze upowszechniło się w Kościele zachodnim, drugie we wschodnim. W Polsce imię notowano od XII wieku. Obok Szymon występują postaci Szyman, Szymun. Od XIV wieku występują w źródłach staropolskich formy zlatynizowaneSimeon, Semeon. W językach wschodniosłowiańskich spotykane są formy Semen, Semien, skąd forma Siemion, używana w średniowieczu na Kresach Wschodnich.
Sztefek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Sztec - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Szymkowski - od imienia Szymon, pochodzenia hebrajskiego, gdzie występowało w dwóch formach: Shime’on, Shim’on i znaczyło pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’. Dwie formy hebrajskie przekształciły się w dwa imiona: Simon i Simeon. Pierwsze upowszechniło się w Kościele zachodnim, drugie we wschodnim. W Polsce imię notowano od XII wieku. Obok Szymon występują postaci Szyman, Szymun. Od XIV wieku występują w źródłach staropolskich formy zlatynizowaneSimeon, Semeon. W językach wschodniosłowiańskich spotykane są formy Semen, Semien, skąd forma Siemion, używana w średniowieczu na Kresach Wschodnich.
Szyndler 1402 - od szyndlar ‘wyrabiający gonty, dekarz’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schindler, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schindeler ‘wyrabiający gonty, dekarz’.
Ściskała 1494 - od ściskać ’gnieść, tłoczyć; ściągać; zwierać, zacisnąć; obejmować uściskiem’; od gwarowego ściskała ‘dusigrosz’.
Ściskała - od ścisły ‘dokładny; zwarty, spoisty’.
Waśko 1583 od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.
Wygrys - od wygryz ‘coś wygryzionego’, wygryzać.
Zowada - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).
Bryszewski 1536 - od nazwy miejscowej Brzyszewo (wlocławskie, gmina Chodecz).
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Pozdrawiam cieplutko,
Ewa Szczodruch