genealodzy.pl

ciąg dalszy dla Kefas:

Kowalczyk 1427 - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kować ‘kuć metal’ kowal.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Lanc (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Mirek 1210 - w grupie nazwisk pochodzących od mir ‘pokój’, od imion złożonych typu Mirosław.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo naukowe DWN, Kraków 2001

c. d. n.

ciąg dalszy dla Kefas:

Potocki 1400 – na nazwy miejscowej Potok (częste).

Węgrowski 1406 - od nazw miejscowych Węgrów, Węgrowo, Węgry (kilka miejscowości).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo naukowe DWN, Kraków 2001

Witaj Katarzyno

Szomek (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego som ‘ryba, sum’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo naukowe DWN, Kraków 2001

Witaj

Dla ula382 :

Lasota 1198 – od staropolskiego tłumaczenia imienia Sylwester.
Pikuła 1384 – od pikuła ‘ karzeł; pół centa’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo naukowe DWN, Kraków 2001

c. d. n.

Dla ula382

Smolarska 1686 – od smoła, smolić, smolarz ‘wyrabiający lub handlujący smołą’.

Surmański (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Surmann, ta od średnio- wysoko –niemieckiego sur, suwer ‘kwaśny, gorzki’, też od gwarowego surman ‘grający na surmie’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo naukowe DWN, Kraków 2001

c. d. n.

Dla ula382

Gwardecki (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od gwardian, ze staropolskiego gardian ‘przełożony klasztoru w niektórych zakonach’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Zaborek (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od imienia złożonego Zabor, lub od za + bor 'las'.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo naukowe DWN, Kraków 2001

Ewa_Szczodruch pisze:ciąg dalszy dla Kefas:

Potocki 1400 – na nazwy miejscowej Potok (częste).

Węgrowski 1406 - od nazw miejscowych Węgrów, Węgrowo, Węgry (kilka miejscowości).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo naukowe DWN, Kraków 2001

Dziękuję bardzo za odpowiedzi!
Pozdrawiam!

Ewa_Szczodruch pisze:Witaj
Dla ula382 :
Lasota 1198 – od staropolskiego tłumaczenia imienia Sylwester.

...co oznacza "leśny", "z lasu".

Ewa_Szczodruch pisze:ciąg dalszy dla Kefas:

Karwowski 1455 – odnazw miejscowych Karwowo, Karwów (kilka wsi).

Zastanawiam się czy nazwy wsi i/lub nazwisko nie pochodzą od słowa "karw" będącego staropolskim określeniem wołu - zwierzęcia pociągowego.
Tak jak Lisowski, Bobrowski, itp...

Serdecznie dziękuję Pani Ewo za szybką odpowiedz.
Pozdrawiam u_zaborek

Witaj Wojtku

Kortas (bez daty źródlowej) – w grupie nazwisk pochodzących od kort, dawniej ‘rodzaj sukna’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Zyś (bez daty źródlowej) – w grupie nazwisk pochodzących od zys ‘orzeł przedni, lub odniemieckiej nazwy osobowej Sis, ta od Siso z imienia Sigismund.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo naukowe DWN, Kraków 2001

Bardzo dziękuje Pani Ewo za odpowiedz

Witam serdecznie. Mam na imie Magdalena i poszukuje pochodzen trzech nazwisk : Germański /ska Pieżga oraz Podkalicki/ka . Bede wdzieczna za udzielenie informacji. Pozdrawiam serdecznie

Witaj Magdaleno

Germański (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od imienia German, z łacińskiego Germanus lub od niemieckiej nazwy osobowej German, lub od nowszego German ‘Niemiec’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

c. d. n.