genealodzy.pl

Witam
Bardzo bym prosił o jakiekolwiek informacje na temat mojego
nazwiska Piller.
Za wszelką pomoc serdeczne dzięki.

Witaj Marku !
Nazwisko Piller pochodzi od piła - pilić

Pozdrawiam
Marek

Coś mi się zdaje, że włożę „kija w mrowisko“ .

Moim zdaniem, a mam, uważam, solidne ku temu podstawy etymologia nazwisk typu: Pillat / Pilatus / Pillet / Piller / Pillukat / Pillukeit jest zupełnie inna. We wszystkich tych nazwiskach mamy do czynienia ze staropruskim i rozpowszechnionym na całej północy dzisiejszej Polski włącznie z Litwą, Łotwą - tematem Pil. Wszędzie tam oznacza/ł on: miasto, twierdzę, „górę”, zamek (pile, pille, pils, piliagarbis). Tłumacząc „na nasze” Piler i podobne = „z zamku”, „z góry”, „z twierdzy” itp.
Ponadto rzeczownik Piller/Biller - to już inna etymologia - o wiele nam w czasie bliższa to dzwonek noszony na szyi przez zwierzęta.*

Wszystkie powyższe tezy opieram na słowniku języka pruskiego, który dość często tutaj cytuję.


To są moje „trzy grosze”, wierzyć nie trzeba. Wystarczy przyjrzeć się mapom całej północnej Polski…. .

-=-=-=

* edit: poprawiłem lapsusa: Ten dzwonek to słowo mazurskie, nie góralskie jakieś tam. Dokładniej Pil, Pille, Piller, Pillchen, Pillerchen Pillak - wszystkie notowane wg słownika na Mazurach.

Witaj.

Nazwisko Piller.

Dołożę też moje „trzy grosze” odnoszące się do ewentualnej genezy nazwiska Piller. Niestety nic bliżej nie napisałeś o tym nazwisku [ gdzie się pojawiło pierwszy raz, kiedy się pojawiło pierwszy raz, jakie były ewentualne formy graficzne, jakiej narodowości była pierwsza znana Ci osoba nosząca to nazwisko, itp. ]. No cóż pozostają tylko ogólne informacje. W Polsce na przestrzeni wieków osiedlały się osoby o różnej narodowości, w tym Francuzi, Niemcy, Anglicy [ Szkoci ], Żydzi, Hiszpanie, Szwedzi, Duńczycy, osoby te miały swoje nazwiska. Nazwiska te albo zostawały w niezmienionej postaci albo były przystosowywane do języka polskiego i podlegały różnemu zapisowi graficznemu.

Język francuski.
Apelatyw piller może pochodzić z języka francuskiego. W tym języku piller jest czasownikiem. Otwarty słownik francusko-polski V.9.2007, Copyright (c) Jerzy Kazojć - 2007 r. tak tłumaczy francuskie słowo piller ‘grabić, ograbić, szbrować’. Słownik prawniczo handlowy francusko-polski, Anna Słomczewska tak mówi o słowie piller ‘rabować, plądrować, ograbiać’. ECTACO słownik francusko-polski Słowniki o wyrazie piller tak pisze – piller ‘splądrować, złupić, łupić, plądrować, obrabować, rabować, ograbić, łup’.
Francuska etymologia apelatywu piller:
1. (XIIIe siècle) Apparait avec le sens de << malmener, houspiller >>, puis prend le sens de << dépouiller quelqu'un (par la ruse) >>, (XIVe siècle) peillier << prendre, se saisir de quelque chose par la violence >>. Voir espillier, despillier << maltraiter, malmener, houspiller >>.
2. Wallon, pii ; provenç. pilhar, pillar ; esp. pillar ; port. pilhar ; ital. pigliare, qui signifie prendre (d'où, au XVIe siècle, quand les italianismes abondaient dans le français, piller patience, YVER, p. 564) ; du lat pilare, voler, piller. L'l mouillée dans toutes les langues romanes suppose probablement une forme pileare.

Język niemiecki.
W pierwszym roku rozbiorów polski [ 1772 rok ] do Lwowa przybył z Wiednia Antoni Piller i złożył w tym mieście firmę drukarską. Adam Trojanowski w opracowaniu Pillerowie, Drukarze Lwowscy tak pisze o Antonim Pillerze: „Życie jego przebiegało w okresie przemian ustrojowych, jakie miały miejsce w Austrii zgodnie z duchem absolutyzmu oświeconego, poprzez reformę administracji, sądownictwa, finansów, szkolnictwa, wojska itd. Założył we Lwowie firmę drukarską, dla której sprowadził z Wiednia wyposaże­nie drukarni, tworząc w ten sposób solidną, nowoczesną na owe czasy bazę produkcyjną. Wykazując szczególną przedsiębiorczość zawodową, związał swój los z mało wtedy znaną, ogólnie nową prowincją cesarstwa w randze królestwa, nazwaną Galicją i Lodomerią. Jako sygnet drukarski firmy zastosował postać kobiecą oraz prasę drukarską z napisem Altius, a niżej Labore et Favore, stanowiący symboliczny przekaz, informujący iż firma Pillera kieruje się dążeniem ku rozwojowi poprzez pracę i zdobywanie uznania. W ciągu ośmiu lat swojej działalności we Lwowie wydał Antoni Piller około 70 tytułów w językach łacińskim, niemieckim, francuskim i polskim. Od rządu austriackiego otrzymał tytuł Typografa Gubernialnego Jego Cesarskiej Mości, a także Drukarza Uniwersyteckiego. Zdobył, jak widać, wybitną pozycję w społeczeństwie lwowskim. Drukował przede wszystkim wydawnictwa urzędowe, podręczniki, kalendarze, modlitewniki, a w 1776 r. rozpoczął wydawanie tygodnika „Gazette de Leopol”, w którym wprowadził wydruk reklamy swoich wydawnictw. Nie brakowało mu inicjatywy, przeto firma stała się czołową drukarnią lwowską, przejmującą w walce konkurencyjnej tamtejsze drukarnie, a mianowicie franciszkańską oraz jezuicką. Antoni Piller dawał sobie dobrze radę w czarno-żółtej rzeczywistości administracyjnej, skorzystawszy m.in. z reformy Józefa II, podporządkowującej kościół katolicki państwu. Swoje umiejętności oraz doświadczenie przekazał swym potomnym, jako rzutki, nowoczesny przedsiębiorca, umiejący się dostosować do wymogów i możliwości ówczesnego społeczeństwa galicyjskiego oraz władz. Zmarł we Lwowie w 1781 r. (…).”.
Z powyższego tekstu wynika, że na ziemiach polskich w roku 1772 pojawiło się nazwisko Piller. Posiadacz tego nazwiska przybył z Wiednia a więc z Imperium Habsburgów, potocznie i skrótowo Austria. Austria to język niemiecki. Duden Die deutsche Rechtschreibung tak mówi o pochodzeniu i znaczeniu słowa piller:
„Wortart: Substantiv, maskulin
Gebrauch: umgangssprachlich
Bedeutungsubersicht: Penis.
Herkunft: zu ostmitteldeutsch pillern, Nebenform von pullern.”.
Tak więc apelatyw piller to rzeczownik rodzaju męskiego i przynależy do potocznego języka. Piller ‘penis’. Pochodzi z niemieckiego dialektu wschodnio – środkowego od słowa pillern, oboczna forma rzeczownika sikać.

Na portalu Avotaynu zajmującym się genealogią żydowską znajduje się wykaz nazwisk używanych przez żydów w Galicji. Wykaz ten pochodzi z książki pt. A Dictionary of Jewish Surnames from Galicia, którą opracował Alexander Beider. Ksiązka zawiera informacje o około 25.000 różnych nazwisk używanych przez Żydów w Galicji. Każde nazwisko jest opisane przez autora: gdzie się pojawiło w Galicji, różne warianty tych samych nazwisk oraz pochodzenie nazwiska [ etymologia ]. Wykaz ten zawiera też nazwisko Piller. Tu jest link do przedmiotowego wykazu:
http://www.avotaynu.com/books/DJSGNames.htm
Tu jest link do opisu wspomnianej przeze mnie książki:
http://www.avotaynu.com/books/DJSG.htm
Tu jest link do strony głównej portalu Avotaynu:
http://www.avotaynu.com/index.htm

Jest też miejscowość w Austrii, która nazywają się Piller. Piller, Tyrol, Austria.

Język szwedzki, język duński.
Piller ‘pigułka’. Pochodzi od łacińskiego słowa pilula ‘pigułka, pastylka’.

Język angielski.
W języku angielskim występuje słowo pillar, które ma 3 znaczenia:
1. filar, kolumna, słup
2. słup (dymu lub ognia)
3. podpora
Może nazwisko Piller jest obocznością angielskiego nazwiska Pillar.

Język hiszpański.
W języku hiszpańskim słowo pillar ma 3 znaczenia:
1. chwytać, łapać, przyłapać
2. grabić, plądrować, obrabować
3. potocznie kumać, czaić
Może nazwisko Piller jest obocznością hiszpańskiego słowa pillar, które zostało zmienione w polskich metrykach.

Język polski.
Piller - od piła – pilić.
Etymologia opracowana przez p. Ewę Szczodruch na portalu Genealogia Stankiewicze z przyjaciółmi.
http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=44&sub=759

Zatem, Marku masz z czego wybierać.
Pozdrawiam – Roman.

http://www.cracovia-leopolis.pl/index.p ... art&id=110
http://www.lwow.com.pl/brama/gazeta/gazeta.html

Bardzo dziękuję wszystkim za pomoc.
Otóż dopiero zaczynam poszukiwania swoich przodków , i z tego co do tej pory udało mi się dowiedzieć to rodzina moja przybyła z okolic Lwowa zaraz po II Wojnie Światowej.

Witam
interesuje mnie pochodzenie nazwisk: Błach/Błachowicz i Wawrzak.
Pozdrawiam

Witaj.
W zasadzie nie wiem jak do Ciebie się zwracać. Według regulaminu forum, posty powinny być podpisane przynajmniej imieniem.

Geneza nazwiska Błach.

Posłużę się cytatem ze strony https://pl.wikipedia.org/wiki/B%C5%82ach Błach – nazwiska polskie:
„Najstarsza wzmianka o nazwie osobowej Błach pochodzi z 1336 roku. Antroponim ten pochodzi od imienia zaczynającego się na Bła-, typu Błażej. Imię chrześcijańskie Błażej notowane jest w Polsce od XIII wieku. Jest polską formą łacińskiego imienia Blasius i zostało przejęte prawdopodobnie za pośrednictwem języka czeskiego. Nazwa osobowa Błach składa się z rdzenia Bła- i przyrostka słowotwórczego -ch. W średniowieczu miał on znaczenie zdrabniające, spieszczające. Nazwiska utworzone z podstawowym -ch- w części przyrostkowej są bardzo stare[1]. Nazwa osobowa Błach była skróceniem imienia zaczynającego się na Bła- i zarazem jego zdrobnieniem. Stała się dziedziczna i do dziś jest nierzadko spotykanym nazwiskiem.”
[1] - Kazimierz Rymut: Nazwiska Polaków. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 85, 37, 39,43.

Nazwisko Błach w większej liczbie występuje w Małopolsce niż w innych dzielnicach. Zasięg gęstszego jego występowania obejmuje po kilka powiatów w Górach Świętokrzyskich oraz na pograniczu wielkopolsko-małopolsko-śląskim.

Geneza nazwiska Błachowicz.

Nazwa osobowa Błachowicz jest derywatem, nazwiskiem sufiksalnym i jest zbudowane z tematu Błach- oraz sufiksu -owicz [ Błach + owicz = Błachowicz; Błąch-owicz ]. O pochodzeniu i znaczeniu tematu Błach- napisałem powyżej. Według mnie nazwisk Błachowicz pochodzi od nazwiska lub/i imienia Błach i w pierwotnym znaczeniu oznacza syna Błacha. O takim pochodzeniu świadczy sufiks „-owicz”; Błach–owicz. Jest to nazwisko patrymoniczne, to znaczy, iż od nazwiska ojca pochodzą nazwiska dzieci. Nazwisko prawdopodobnie może wywodzić się z Wielkiego Księstwa, raczej ma rodowód Rusiński [ Białorusko – Ukraiński ]. Przemawia za tym sufiks –owicz, który pierwotnie brzmiał –owycz i był pochodzenia ukraińskiego. Polskim sufiksem jest sufiks –owic. Z biegiem czasu na terenie Rzeczypospolitej i Wielkiego Księstwa Litewskiego z obu sufiksów powstał jeden, to jest –owicz. Obecnie, na pierwszy rzut oka, trudno jest wnioskować czy nazwisko ma rodowód Polski, Ukraiński czy Białoruski. Aby to ustalić potrzebne są badania genealogiczne konkretnej rodziny.

Pierwotną polską formą nazwiska byłaby postać Błachowic, która z czasem mogła przybrać postać Błachowicz. W regionach polski gdzie występowało mazurzenie osoba nazywająca się Błachowicz zawsze mówiła Błachowic a nie Błachowicz. Stan taki wynikał z tego, iż mazurzenie to proces fonetyczny polegający na wymawianiu zamiast spółgłosek dziąsłowych 'cz', 'sz', 'ż','dż' głosek zębowych: 'c', 's', 'z', 'dz'. Na przykład: "czepek" jako "cepek", "szkoła" jako "skoła", "życie" jako "zycie". Mazurzenie jest bardzo charakterystyczne dla wielu polskich dialektów, szczególnie zaś na Mazowszu i Mazurach, a także na terenie Małopolski i Śląska. Również w Wielkopolsce, to jest na terenie niemazurzącym, w okolicach Puszczy Noteckiej w gwarze Mazurów wieleńskich [ osadników z Mazowsza ] występuje zjawisko mazurzenia.
Na koniec dodam, iż pierwotnie odojcowski charakter nazwisk wiąże się głównie z grupą przyrostków typu: -ak, -ek, -ec, -ik, -yk, -ewicz, -owicz. Z czasem format -owicz utracił patronimiczny charakter i stał się strukturalnym przyrostkiem tworzącym nazwiska strukturalne, tak zwane ulepszone. Aby stwierdzić jakie to jest nazwisko trzeba zawsze zbadać historię rodziny i zapis graficzny tego samego nazwiska [ to jest osoby je noszącej] na przestrzeni czasu.

Geneza nazwiska Wawrzak.

Według etymologii opracowanej przez p. Ewę Szczodruch na portalu Genealogia Stankiewicze z Przyjaciółmi nazwisko Wawrzak ma następującą gebnezę:
„Wawrzak - 1380 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.”.
http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=44&sub=555

Dodam coś od siebie o nazwisku Wawrzak. Miano to jest derywatem i jest zbudowane z rdzenia Wawrz- oraz przyrostka -ak [ Wawrz + ak = Wawrzak; Wawrz-ak ]. Format -ak należy do grupy sufiksów zdrobniających. Najczęściej występował i występuje w północnej części Polski i był stosowany dla określania istot młodych, niedorosłych. Tak więc sufiks ten miał dwie funkcje. Pierwsza zdrobniająca – Wawrzak to zdrobnienie imienia Wawrzyniec. Druga funkcja, która związana jest z nazywaniem istot młodych i niedorosłych, określająca stosunek ojca do syna. Ojciec Wawrzyniec, syna Wawrzak. W tym przypadku nazwisko Wawrzak miałoby pochodzenie odojcowskie. W ten sposób powstały też niektóre nazwy własne, na przykład nazwiska: Majchrzak, Antoniak, Baraniak itp.
Odojcowski charakter nazwisk pierwotnie wiąże się głównie z grupą przyrostków typu: -ak, -ek, -ec, -ik, -yk, -ewicz, -owicz.

Pozdrawiam – Roman.

Przepraszam za gapiostwo, dziękuję za odpowiedź.
Pozdrawiam
Waldemar Wawrzak

Dzien dobry,
Czy ma ktos z Panstwa pomysł na pochodzenie nazwiska
KARACZEWSKI
DANICKI
HUDZIK???
Jestem baaaaardzo ciekawa.
Dziekuje pięknie !!!
Kamila Karaczewska

Witam

A ja mam pytanie dotyczące Fundacjii Perucka z 1679 r już istniejącej i moje pytanie brzmi czy ową fundację założył /a jakiś/aś osoba nosząca nazwę Perucka ? skąd ta nazwa się wywodzi ? i dlaczego owa fundacja miała taką nazwę ? Czy nazwisko Perucki/a ma coś wspólnego z kanonikami kościelnymi ? czy ktoś z was natrafił może na nazwisko Perucki / a w swoich parafiach i metrykach z XVII - XVIII w?
Pomóżcie.
Przemek

Bardzo ciekawi mnie co Koleżeństwo napisze na temat nazwiska Karaczewski!? Pozwolę sobie pomilczeć jeszcze żeby niczego nie sugerować. W każdym razie ja piszę sobie gotowca do
Worda i wkleję później.

Nazwisko Dec - nazwisko z czasow Daków i ich krola Decebala [ur. 87, zm. 106 r. n.e.].


W 2008 r ukazaly sie dwie informacje o odkryciu przez archeologow kurhanow Dakow w rejonie Niska.

Jedna z nich napisana jest w stylu sensacji;
http://www.echodnia.eu/podkarpackie/wia ... ,id,t.html

Druga informacja/relacja dr Marka Florka jest bardziej stonowana i poparta bardzo istotnymi datami;
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/ ... dakow.html

Dr hab. M. Florek twierdzi, ze uzyskana z jednej ze spalonych belek stosu data radiowęglowa (C14) wskazuje, że kurhan usypano w ostatniej ćwierci III wieku bądź latach 20-tych IV wieku. Dotyczy to kurhanu w Przedzelu.

Młodszy, bo pochodzący prawdopodobnie z przełomu V i VI wieku, był kurhan w Kopkach, oddalonych ok. 10 km od Przędzela.

Datowanie kurhanu w Przedzelu odpowiada datowaniom skarbow monet rzymskich z Kopek, Przedzela i Zarzecza. Skarby te A. Nieweglowski; Z BADAN NAD MONETĄ RZYMSKĄ W POLSCE W OKRESIE WCZESNO- I ŚRODKOWORZYMSKIM, zalicza do I, II i pierwszej połowy III w. n.e..
Pamietac nalezy, ze od czasu wybicia monety, jej nagromadzenia, wedrowki az doczasu zakopania jako skarbu, uplywa kilkadziesiat lat.

Pani Monika Kuras i pan Marek Florek chyba nie beda mi mieli za zle, jesli informacje z wymienionych informacji prasowych, uzupelnie informacjami nagromadzonymi w Internecie w ciagu ostatnich 10 lat.

W sklad krolestwa Dakow [w j. lacinskim] lub Getae [w j. greckim] w czasach Decebala t.j. 87–106 r. n.e., wchodzilo 15 plemion. Oprocz Dakow, ktorzy w tym czasie juz ulegli slawizacji, na terenie polnocnej czesci Kotliny Panonskiej mialy siedziby Jazyges [Jazygowie uzywajacy juz j.slowianskiego], z ktorymi od polnocy graniczyli germanscy Quadi oraz Gotini [lub Cotini] czyli Kotynowie, zwani tez slowianskimi kowalami - napisze o nich pozniej i niewielkie koczownicze w tym czasie plemie Carpi [Karpowie, tez zaliczani do Slowian].
Zobacz;
https://en.wikipedia.org/wiki/Gotini#/m ... re_125.png

Dakowie przeciwko legionom rzymskim uzywali straszliwej broni dla legionistow, byl to rodzaj kosy/sierpu ktorym mozna bylo dosiegnac legioniste kryjacego sie za tarcza i przebic jego helm lub ciac jego nogi.
Zobacz kilka ilustracji tutaj;
https://en.wikipedia.org/wiki/Falx#/media/File:Falx.png

Kiedy Rzymianie wedlug swojej zasady "dziel i rzadz", spowodowali rozdzwieki w krolestwie Decebala i udoskonalili uzbrojenie legionow [wzmocniony helm i inne dodatki do uzbrojenia], cesarz Trajan pokonal Dakow Decebala w 106 r. n.e. a Decebal popelnil samobojstwo. Trajan przejal kopalnie zlota i srebra Dakow oraz pojal 100 000 niewolnikow dla Imperium.
Wiecej informacji jest tutaj;
http://www.imperiumromanum.edu.pl/szukaj/?q=dakowie

Ci ktorzy uciekli, mogli szukac wolnosci na polnoc od Karpat w strefie wplywow celtyckich ale i plemion uzywajacych jezyka slowianskiego - np. Kotynow.
Uciekajacy przed niewola, po smierci krola Decebala i takze pozniej, chyba przedkladali swoje i swoich bliskich zycie, ponad swoje stada. Czasem zabierali z soba monety rzymskie, ale co za nie mogli kupic w tym czasie nad Dolnym Sanem - drzewo ? Wiec skarb byl chowany w ziemi.
Nie byla to jednorazowa fala uciekinierow, przez nastepnych kilkaset lat przybywalo uciekinierow, bo trwaly wojny w Kotlinie Panonskiej, przybywalo rzymskich monet i z chwila smierci wazniejszej osoby wsrod przybylych, przybywalo kurhanow.
W pewnym momencie wszyscy stali sie rownymi, zmienily sie wierzenia i z tego okresu nie ma danych archeologicznych, ale nie oznacza to ze Puszcza Sandomierska opustoszala.
Pozostaly nazwiska, ktore wymienie ponizej, wskazujace na kilkusetletnia ciaglosc osadnicza na tych ziemiach.

Na stronie;
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_r ... cian_words
jest wyjasnienie, ze imie/nazwisko Decebalus [= Decebal] przyjal krol Dakow Diurpaneus, po zwyciestwach nad Rzymianami.

Przy imieniu/nazwisku Decaneus jest wyjasnienie, ze sklada sie ono z rdzenia Dec = znaczacego Dak, a w sumie Decaneus oznacza "Dak, ktory wie", czyli "Madry Dak".

Natomiast w imieniu/nazwisku krola - Decebalus, slowo "balus" oznacza silny, potezny, czyli Decebalus = Dec/Dak potezny" i jest to podobne okreslenie do nazwy naszego krola Boleslawa Chrobrego.

Okazuje sie, ze juz kilkaset lat przed nowa era, rzymianie mieli spisy legionistow wg nazwiska i imienia. Zatem juz wtedy utrwalala sie waznosc posiadania nazwiska i imienia.

Nazwisko Dec [czyli Dak] wystepuje w Czechach; np Deč Miroslav, Jezeřany-Maršovice i Slowacji; Dečová Mária, Košice.

W Polsce trudno ustalic etymologie nazwiska Dec; "Dec - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus lub od Denis na Kr W", to wg;
http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=44&sub=534

takze wynika to z dyskusji ;
http://www.goldenline.pl/grupy/Pozostal ... ka,199629/

niestety nikt nie zwiazal nazwiska Dec, z plemieniem Dakow i ich krolem Decebalem oraz malo znanymi odkryciami archeologicznymi w rejonie Niska.

Obecnie doceniam jak wielka zasluga prof. K. Rymuta, czlonka PAN, jest to, ze wg zasad PESEL w 2002 zestawil nazwiska wszystkich Polakow mieszkajacych w Polsce wg powiatow.

Wedlug strony;
http://www.moikrewni.pl/mapa/
mozna zobaczyc wystepowanie nazwiska Dec w Polsce w 2002 r ;
1.Leżajsk (579) 2.Łańcut (347) 3.Rzeszów (345) 4.m. Białystok (193)
5.Kolbuszowa (164) 6.Tarnobrzeg (157) 7.Warszawa (151) 8.Mońki (140)
9.m. Lublin (138) 10.Lubaczów (135), Stalowa Wola (wiecej niz 100), Nisko (75 do 100),
co utwierdza odkrycia pani Moniki Kuras i pana Marka Florka.

Zobacz ponizej informacje takze o Dackich nazwiskach Bajdas, Duma, Kosierb i Jaskot.

Nazwisko Dec wg J.M.Zawdzkiego i jego ksiazki "1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce" 2002, jest na 591 pozycji i nosilo go w 2002 r., 7583 Polakow.

Wg strony;
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_r ... cian_words
zanim Dakowie ulegli slawizacji, ze starodackim;

- słowem "lug" = moczary, bagno wiaze sie polskie slowo "ług" i nazwa rezerwatu w Lasach Janowskich "Imielty Ług" czyli "Moczary Jemioły" [bo Imielty to odmiana nazwiska Jemioła] , straznika i łowcy krolewskiego - nie jest to rosyjska nazwa pochodzaca z okresuu rozbiorów Polski,

- słowem "kasla" mamy nasze słowo "kaszel",

- słowm "baidas" = strachliwy, bojazliwy wiaze sie polskie nazwisko Bajdas, w Polsce w 2002 r, bylo 108 osób o nazwisku Bajdas, w tym w pow. Stalowa Wola 53 osob,

- słowem "dumas"= ciemnobrazowy, moze wiazac sie polskie nazwisko Duma, nazwisko osoby z takimi włosami, a w Polsce w 2002 r. bylo 1729 osób o nazwisku Duma; nazwisko to najczęściej występowalo w:
1.m. Tarnobrzeg (220), 2.Tarnobrzeg (118), 3.Bolesławiec (75), 4.Biłgoraj (66), 5.Sandomierz (62), 6.m. Lublin (51), 7.Lublin (47), 8.Zamość (46), 9.Stalowa Wola (45), 10.Kraśnik (41), Nisko ( 1 do 10).

Nazwisko Kosierb , chyba wiaze sie z Dackim wojownikiem z czasow krola Decebala, ktory walczyl uzywajac " kososierpu".
W Polsce w 2002 r. bylo 339 osób o nazwisku Kosierb, ale w pow. 1.Stalowa Wola (119) i 3.Krasnystaw (39), bylo az 158 osob.

Nazwisko Jaskot, byc moze wiaze sie z nazwa plemienia Jazygow, wspierajacych Dakow i nazwa Jazygot zostala w ciagu wiekow przeksztalcona w nazwisko Jaskot.
W Polsce w 2002 r, bylo 1469 osób o nazwisku Jaskot. Nazwisko 'Jaskot' najczęściej występowalo w:
1.Kolbuszowa (153), 2.Bolesławiec (112), 3.Nisko (93), 4.Stalowa Wola (77), 5.Dębica (62), 6.Tarnobrzeg (39), 7.Toruń (29), 8.m. Kraków (29), 9.Warszawa (2?), 10.Kraśnik (25)
Mapa nazwiska wskazuje wedrowke nazwiska od Przeleczy Dukielskiej do rejonu Niska i Stalowej Woli.

Czy Cotini = Kotynowie byli Celtami czy Slowianami okolo 150 r. n.e.? Jesli uzywali jezyka slowianskiego to byli Slowianami !.

A wskazuje na to rozmieszczenie nazwiska Kowal w Polsce wg ;
http://www.moikrewni.pl/mapa/
Nazwisko 'Kowal' najczęściej występowalo w 2002 r:
1.m. Kraków (800) 2.Przeworsk (549) 3.Biłgoraj (474) 4.Jarosław (426) 5.Warszawa (408) 6.Wieliczka (406) 7.m. Wrocław (383) 8.Nisko (374) 9.Dąbrowa Tarnowska (337) 10.Rzeszów (317)
Nazwisko przywedrowalo przez Brame Orawska lub Przelecz Dukielska z terenow obecnej Slowacji.

Takze potwierdza to nazwisko Wislan - Kuta i nazwisko Ledzian - Kata, pochodzace od slowa "kuć" - bo tak chyba tez nazywali kowali Kotynowie.
W Puszczy Sandomierskiej nie bylo zadnej "uczelni katowskiej", aby nazwisko Kata wiazac ze slowem "kat", po prostu jest to "gwarowa" wymowa nazwiska Kuta.

Nazwisko 'Kuta' najczęściej występowalo w 2002 r w:
1.Tarnów (510) 2.m. Tarnów (350) 3.Tomaszów Mazowiecki (253) 4.Puławy (201) 5.Dąbrowa Tarnowska (116) 6.Dębica (112) 7.m. Kielce (109) 8.Kielce (101) 9.Węgrów (91) 10.Jarosław (77)
Nazwisko to przywedrowalo przez Przelecz Dukielska.

Nazwisko 'Kata' najczęściej występowalo w 2002 r w:
1.Stalowa Wola (249) 2.Nisko (230) 3.Kolbuszowa (114) 4.Bolesławiec (106) 5.Opoczno (52) 6.Rzeszów (45) 7.Janów Lubelski (41) 8.Chełm (3?)
Takze to nazwisko przywedrowalo przez Przelecz Dukielska.

Rozne informacje wzajemnie uzupelniajace sie, wskazuja na bardzo ciekawa przeszlosc ziem Malopolski i ciaglosc osadnicza na tej ziemi az do czasow wspolczesnych.

Pozdrawiam - Wladyslaw.

Gawroński_Zbigniew pisze:Bardzo ciekawi mnie co Koleżeństwo napisze na temat nazwiska Karaczewski!? Pozwolę sobie pomilczeć jeszcze żeby niczego nie sugerować. W każdym razie ja piszę sobie gotowca do
Worda i wkleję później.

Prosze tak dlugo nie milczec !
Pozdrawiam
KAMILA KARACZEWSKA

Nazwisko Karaczewski może być nazwiskiem kresowym o etymologii starocerkiewnej. Wszystko zaczęło się od Apostoła Filipa. W zachodnim Kościele post przed Bożym Narodzeniem trwa 4 tygodnie. Natomiast w Kościele wschodnim od czasów średniowiecza trwał 40 dni, od 15 listopada do świąt. Post ten nazywał Postem Filipowym, Filipowką, Czterdziestówką, albo Karaczun.
Rusińskie słowo karaczun oznaczało jeszcze kilka spraw: jednego ze złych duchów, wzgórze grzebalne, wzgórze zgromadzeń, wzgórek w centrum osady.

Sama Wigilia i obrzędy wigilijne to również Karaczun. Skąd wzięła się ta pozornie dziwaczna nazwa Świąt Bożego narodzenia, postu, albo Wigilii? Przedchrześcijański zły duch obłaskawiany w święto przesilenia zimowego był uznawany za złego sprawcę młodocianych nienaturalnych śmierci, u dzieci, i młodzieży, zwłaszcza tych umierających w tzw. drgawkach. Zmieniła się istota święta, ale nazwa została za sprawą gry słów. Otóż staroruski.: koroczun (корочунъ), słowacki: Kraèun, bułgarski: крачунец = dzień narodzin, ale pochodzi od nieco dziwnego skrócenia łacińskiego: quartum jejunium (post czterotygodniowy, bo w tym czasie mniej więcej się skrócił z 40 dni do 4 tygodni). W tym znaczeniu zastąpiła wspomniany dzień kultu złego ducha skracającego życie. I tu mamy właśnie Apostoła Filipa i reformę cyrylo-metodiańską, która schrystianizowała słowo.
Podsumowanie: Karaczun to ktoś urodzony w Adwencie, pod warunkiem, że korzenie rodziny można wyprowadzić z terenów o których pisałem.

Bardzo pachnąca jest również etymologia odtatarska.

N. Karaczewski byłoby wtedy odmiejscowym od miejscowości Karaczew opodal Kazania w Tatarstanie. Nazwiskiem o etymologii po pierwsze odmiejscowej, po drugie odtureckiej. Nazwa miejscowości Karaczew pochodzi od tureckiego słowa „karaca” = śniady i ciemnowłosy, albo od również tureckiego „qaracy” - karbowy, nadzorca itp.

źródła:
- Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона. — С.-Пб.: Брокгауз-Ефрон. 1890—1907.
- Энциклопедический словар Брокгауза и Ефрона
- http://dic.academic.ru/dic.nsf/ruwiki/976043
- http://www.ufolog.ru/names/order/Карачевский
- http://www.ufolog.ru/names/order/Карачев
pominięte:
=- http://www.ufolog.ru/names/order/Карач
=- http://www.ufolog.ru/names/order/Карачаев
i ich odpowiedniki w słownikach.

Źródła polskie przekierowują do historycznego nazwiska Karczewski, od niego podają wiek wg najstarszych zapisów tj o ile pamiętam na 2 połowę 14 wieku dedykując nazwisko miejscowościom Karabczewo albo Korabczewo. Nazwiska podobne od karania (wymierzania kary), maści konia albo... karalucha.

Witaj Kamilo!

Do informacji podanych przez p. Zbigniewa o nazwisku Karczewski dołożę trochę dalszych wiadomości o Karczewskich.

W sieci jest strona nosząca tytuł „Strona Rodzinna Kokorzyckich”. Według informacji tam zamieszczonych ród Korzyckich jest spokrewniony z rodem Karczewskich.
Tu jest link do strony: http://www.kokorzycki.com/

Na stronie tej zamieszczone jest elektroniczna wersja książki Andrzeja Stanisława Korzyckiego pt.
HISTORIA I DZIEJE NAJNOWSZE RODZIN KOKORZYCKICH I KARCZEWSKICH Z FRAGMENTAMI WYDARZEŃ Z GENEALOGII RODZIN GLONKÓW, GRABANOWSKICH, DORENDÓW, NICKE,
PAWŁOWSKICH I WIŚNIEWSKICH; TORUŃ – CIECHOCINEK 1997-2010. Tu jest link:
http://www.kokorzycki.com/ksiazka/akoko/index.htm
Jest to bardzo obszerne i ciekawe opracowanie ponieważ autor dołożył wszelkich starań aby jego praca była jak najbardziej rzetelna i udokumentowana. Część poświęcona Karczewskich jest bardzo obszerna i zawiera wiele informacji o różnych liniach Karczewskich z terenu [ dawnej i obecnej ] Polski oraz herbach.

Tu jest link do jednego z wielu rozdziałów mówiących o Karczewskich. Rozdział nosi tytuł „KARCZEWSCY - historia rodu XIV- XVIII w.” w tym rozdziale zamieszczona jest etymologia nazwiska Karczewski. http://www.kokorzycki.com/ksiazka/akoko ... XIV-XX.pdf


Może w powyżej wymienionej publikacji odnajdziesz własne korzenie?

Życzę przyjemnej lektury.

Nazwisko Chudzik / Hudzik.

Za Kazimierz Rymut; Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny"; Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999.

Chudzik – od chudy, notowane w 1546 roku.
Hudzik – od chudy.


Pozdrawiam - Roman.