Witam
Bąk 1166 - od podstawy bąk , też od bącz , por. bąk, bąkać ‘wydawać niewyraźny głos’, bączeć, bączek, bęczeć ‘brzęczeć’.
Bielak - od podstawy biał , też biel , bil , por. biały, biel, bielić, bil ‘biel, tłuszcz’, ukraińskie biłyj, białoruskie beły, czeskie bily; od bielak ‘człowiek o białych włosach’.
Biernacki - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Bernard, notowanego w Polsce od XII wieku, pochodzenia germańskiego, od Bernhard, to od beren ‘niedźwiedź’ i hard ‘mocny’.
Biernacki 1404 - od nazw miejscowych Biernacice, Biernaty, Biernatki (kilka wsi).
Cięciwa 1387 - od cięciwa.
Drożdż 1480 - od drozd ‘ptak śpiewający’ lub od drożdża, dawniej drożdże.
Dybaś - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’ v Bałut 1391 - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy bal , por. prasłowiańskie bal?ji ‘czarownik, znachor’, bal ‘kloda, zwój płótna’, imię Baltazar; na południu Polski też pochodzenia węgierskiego lub od bała ‘człowiek niezgrabny’.
Goleń 1166 - od goleń ‘kość podudzia’, też od golony.
Górniak - od podstawy gor-, występującej w takich formach, jak góra, gorzeć ‘palic się’, gorzki, w imionach złożonych typu Gorzysław.
Hołowicki (pod wpływem ukraińskim) - od głowa.
Jabłoński 1400 - od nazw miejscowych Jabłonna, Jabłonie (kilka wsi).
Klocek 1387 - od kloc ‘duży kawał drzewa, kłoda’; od klocek.
Kosiba 1701– od podstawy kos-, por. kos ‘ptak z rodziny drozdów’, kosić, kosa.
Król 1369 - od król.
Kuźniarowicz - od kuźnia.
Kwarciany - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’; por. ‘żołnierz kwarciany’.
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Lachor - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.
Leśniara – od las.
Leśnik - od las lub od leśnik.
Pawlik 1212 - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od Paulus ‘mały’.
Przetacznik 1591 - od przetak ‘rodzaj dużego sita’; przetacznik ‘wyrabiający przetaki, sita’.
Rosół 1445 - od rosół ‘wywar z mięsa’.
Sromek 1597 - od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.
Tokarczyk 1614 - od tokarz ‘rzemieślnik specjalizujący się w obróbce drzewa’.
Tomasiak - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.
Tyrkiel - od terkać, tyrkać ‘dotykać czegoś; terkotać’.
Urban - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’. - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta.
Wierzbicki 1488 - od nazw miejscowych Wierzbica, Wierzbice (częste).
Źrółka - od dawnego żrały, zdrzały ‘dojrzały’, od gwarowego źraleć ‘dojrzewać’.
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001