genealodzy.pl

Czy można spytać po pochodzenie nazwiska Kałafatiuk? Mam pewną teorię na ten temat, ale nie podpartą żadnymi dowodami.

Znalazłem tylko coś takiego:
http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=44&sub=541

Witam

Kałafatiuk - od rumuńskiego kalapód ‘kopyto szewskie’, calafat ‘pakuły’.

Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Witaj ponownie Przemysławie!

Pytasz: „Czy mogę mieć też, w związku z ogromną wiedzą, pytanie o moje własne nazwisko, Lewicki? Wiem, że moja rodzina przyjęła je między 1754 a 1779, wcześniej Paweł Lewicki nosił nazwisko Beda, a było to w ziemi wieluńskiej, jego syn Filip (i jego synowie) był stajennym u Wierzchlejskich z Wierzchlasu.”.

Nazwisko Lewicki.

Według etymologii opracowanej przez p. Ewę Szczodruch na portalu Genealogia Stankiewicze z przyjaciółmi nazwisko Lewicki ma następującą genezę:
• „Lewicki - 1659 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.”.
http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=44&sub=543


W roku 2004 Instytut Kaszubski w Gdańsku wydał 6 tom Acta Cassubiana. W periodyku tym, w części 1 Studia i materiały, znajduje się opracowanie Edwarda Brezy pt. Wybrane nazwiska pomorskie (cd.). Autor na stronie 262 – 265 pod pozycją 57 zamieszcza notę noszącą tytuł Lewa, Lewek, Lewan, Lewanczyk, Lewańczyk, Lewański, Lewon, Lewicki i podobne. Zacytuję całą notę ponieważ daje ona całościowy obraz etymologii nazwiska Lewicki. Tak więc ” SNWPU podaje 194 osoby o nazwisku Lewa: 16 w woj. bydgoskim, 5 gdańskim, 144 łódzkim; 713 Lewek: 5 w woj. elbląskim, 31 gdańskim, 4 słupskim, 161 kaliskim, 103 wrocławskim, 89 katowickim, 1 Lewekowiczw woj. łódzkim; od Lewek występuje wiele form pochodnych, jak np. ( notuję tylko te, które występują na Pomorzu Gdańskim): 4405 Lewczuk; 46 w woj. bydgoskim 109 elbląskim, 146 gdańskim, 27 słupskim, 1 096 bialskopodlaskim, 347 chełmskim, 214 siedleckim, 150 katowickim; 519 Lewczyk: 18 w woj. bydgoskim, 11 elbląskim, 3 gdańskim, 102 zamojskim, 61 tarnobrzeskim; 158 Lewczyński: 24 w woj. bydgoskim, 3 gdańskim, 23 bielsko-podlaskim, po 19 w warszawskim i lubelskim; 64 Lewan: 12 w woj. bydgoskim, 33 katowickim, 5 legnickim, po 4 koszalińskim i krakowskim, po 2 warszawskim i wałbrzyskim, po 1 gorzowskim i opolskim; 40 Lewanczyk: 34 w woj. gdańskim, 3 elbląskim, 2 słupskim, 1 pilskim; 91 Lewaniak: 69 w woj. pilskim, 11 łódzkim, 5 kieleckim, po 2 chełmskim i olsztyńskim, po 1 warszawskim i skierniewickim; 1 Lewaniec w woj. szczecińskim; 20 Lewaniewski: 17 w woj. olsztyńskim, 3 przemyskim; Lewanik O; Lewaniowska O; Lewaniuk O; 4 Lewankowski: 1 w woj. bydgoskim, 3 szczecińskim; 82 Lewanowicz: 1 w woj. gdańskim, 13 olsztyńskim, 9 toruńskim, 8 pilskim, 7 jeleniogórskim; 59 Lewanowski: 31 w woj. słupskim, po 3. bydgoskim, konińskim i koszalińskim, 6 wrocławskim; Lewañ O; 17 Lewańczuk: po 5 w woj. gdańskim i łomżyńskim, 3 szczecińskim, po 2 warszawskim i opolskim; 510 Lewańczyk: 28 w woj. elbląskim, 415 gdańskim, 28 elbląskim i płockim, 9 słupskim, 13 wałbrzyskim; 566 Lewański: 11 w woj. bydgoskim, 8 elbląskim, 35 gdańskim, 30 słupskim, 89 toruńskim, 33 łódzkim, 21 konińskim; 35 Lewon 1 w woj. bydgoskim, 14 zielonogórskim, 7 koszalińskim, 6 warszawskim; Lewoncewicz O, 5 Lewonczuk w woj. białostockim; 21 Lewoniak: 3 w woj. koszalińskim, 18 szczecińskim; 1 Lewonicka w woj. wrocławskim; 27 Lewoniec: po 6 w woj. poznańskim i szczecińskim, 5 olsztyńskim, 4 zielonogórskim, po 2 w woj. warszawskim, nowosądeckim i opolskim; 154 Lewoniewski: 1 w woj. bydgoskim, 4 elbląskim, 14 gdańskim, 58 białostockim, 17 zielonogórskim; 15 Lewonik: po 4 w woj. gdańskim i szczecińskim, 7 olsztyńskim; 49 Lewoniuk: 28 w woj. białostockim, 7 wrocławskim, 5 koszalińskim;12 Lewonowicz: 10 w woj. białostockim, 2 katowickim; 89 Lewonowski: po 1 w woj. bydgoskim i słupskim, 50 białostockim, 9 warszawskim; 223 Lewoń: 1 w woj. bydgoskim, 10 gdańskim, 3 słupskim, 97 suwalskim, 24 olsztyńskim, 18 łomżyńskim, 16 szczecińskim; Lewońcio O; 81 Lewończuk: 65 w woj. białostockim, po 4 warszawskim, łomżyńskim i suwalskim; 7 Lewończyk: 2 w woj. słupskim, 5 suwalskim; 24 Lewońko: 11 w woj. suwalskim, 5 olsztyńskim, 4 katowickim; 7 Lewoński: 3 w woj. warszawskim, 4 wrocławskim.
SSNO III 253 notuje z kresów południowo-wschodnich robotnika Lewkę, zwanego inaczej Lewa ( laborios(us ) Lewko alias Lewa) z roku 1486. Lewek ma bardzo dużo zaświadczeń, zbiera je M. Malec ( MaI III 270 ), wszystkie ze wspomnianych kresów: Lewka z roku 1441, Lewko wspomniany 13 razy w roku 1430 i 1442; Lewo w roku 1457, Lewik w roku 1438; jest to więc wschodniosłowiańska postać im. Leon, od której pochodzą wyliczone wyżej nazwiska: Lewa, Lewek, formy patronimiczne: Lew(e)kowicz, Lewczuk, Lewczyk i modelowa, utworzona za pomocą przyrostka -vński: Lewczvński. S. Rospond ( SEMiG 185 ( s. v. Lewin Brzeski ) pisze: "W latach 1257 r., 1284 r. jest Lewin, czyli n. dzieeż. od imienia Lewa, spolszczonego Leona i Leonarda ". Wyliczone nazwiska często zbliżone są fonetycznie do przezwiska Lewy : lewy 'położony po stronie serca', imienia hebr. Lewi, jakie nosił jeden z synów patriarchy Jakuba, protoplasta kapłańskiego pokolenia Lewiego, imienia, potem nazwiska Lewin, o których szerzej w NP III 199-200, i przezwiska bądź im. Lew. Do "kompletu" omawianych nazw należy także północno-kaszubskie, drobnoszlacheckie nazwisko Lewiński ze wsi Lewin(o) w pow. Wejherowo, której nazwę J. Treder ( PMT XIV 60 ) wywodzi od im. Lewa lub Lewi. Nietrudno zauważyć, że nazwiska typu Lewan(cz)yk plasują się na Pomorzu Gdańskim ( częste na północnych i środkowych Kaszubach ), typu Lewoń( cz)yk na wschodnich lub centralnych ziemiach Polski. Od strony słowotwórczej mamy w tym materiale ( pomijając formy od podstawy Lewek, o których była już mowa ) struktury na -an, -ań, -on, -oń ( o ile to nie etymologiczne -on z im. Leon z dyftongiczną, bilabialną wymową o jako wo): Lewan, Lewań, Lewon, Lewoń; patronimiczne na -ak: Lewaniak, Lewoniak ( 21 nosicieli: 3 w woj. koszalińskim, 18 szczecińskim ); -ec: Lewaniec, Lewoniec ( 27 nosicieli ), -ik: Lewanik, Lewonik; (-cz)yk: Lewańczyk); (-cz)uk: Lewaniuk, Lewańczuk, Lewoniuk ( 49 osób), Lewończuk ( 81 osób ), modelowe, utworzone za pomocą strukturalnych przyrostków (-ow )ski, (-ew)ski: Lewan(k)owski, Lewoniewski i inne.
Na Pomorzu Gdańskim mamy niewiele historycznych zaświadczeń omawianych tu nazwisk. Poza podanymi w NP III 199-200 spotkałem w źródłach: Adrian Lewek w roku 1664 w CzarnymIesie ( F 32, s. 48 ); w roku 1789 w par. Miłobądz pod Tczewem zapisana została Marianna Lewkowska, w roku 1796 chrzczone było dziecko Michaelis Lewkowski; w księdze ślubów par. Kościerzyna w roku 1881 zapisany został Liwek Joseph ( AP XII 199 ); w księdze metrykalnej par. Reda zapisani zostali: Andreas Lewa w roku 1772, Jacobus Leva rok 1795; Emestus Levan rok 1808; Michael Lewek w roku 1774 ( księga niepaginowana ); w księdze metrykalnej par. Kielno wystąpił Franz Lewanczyk w roku 1839 ( AP IX 59 ).
Osobne zagadnienie to pochodzenie nazwiska, powiedzmy zaraz, homonimicznego Lewicki, noszonego przez 13441 osób: 754 w woj. bydgoskim, 214 elbląskim, 857 gdańskim, 171 słupskim, 1011 warszawskim, 682 wrocławskim, 594 toruńskim. Notowane było w SSNO III 254 w roku 1401 w Wielkopolsce i w roku 1457 na Mazowszu u starosty ( capitaneus ) czerskiego oraz odniesione przez SEMotIII 100 do wsi Lewice, gm. Międzychód, woj. gorzowskie i n. m. Lewiczyn, gm. Belsk Duży, woj. radomskie; herbarze, np. Leszczyca ( s. 277, 282 ) notują Lewickich herbu Rawa z Galicji i h. Rogala z ziemi bielskiej z roku 1540, nie podając tzw. gniazda, czyli wsi rodowej. Po wtóre już SSNO III 254 notuje od roku 1427 nazwisko patronimiczne Lewic z Małopolski, również stamtąd od roku 1429 Lewiec; nadto SNWPU podaje 111 osób noszących nazwisko Lewik ( brak na Pomorzu Gdańskim ); od tych form można było ( i na pewno tę możliwość wyzyskano ) utworzyć nazwisko Lewicki. Prof. H. Gómowicz zawsze mawiał, że Lewicki pochodzi od substantywizowanego przymiotnika lewicki 'pochodzący z nieprawego
łoża', wyrazu przez słowniki nienotowanego, ale zyskującego potwierdzenie np. w takich kaszubskich strukturach, jak archaiczne lewiczka 'kobieta niezamężna i niedziewica' - antonim wobec prawiczka; lewiczëc 'psuć' i pochodne z lewiczëc: 1) 'zepsuć', 2) 'zgwałcić, pozbawić dziewictwa'; lewiczëc so - 'prowadzić życie rozpustne', Sych II 364. Historycznie Lewicki notowany był często na Kociewiu, np. w archiwaliach pelplińskich Tomasz Lewicki 1744, Katarzyna Lewicka tegoż roku, w księdze metrykalnej par. Miłobądz Anna Lewicka 1788 ( Damps 177 ).
W świetle przedstawionego tu materiału szerzej trzeba spojrzeć także na pochodzenie nazwiska Lewna, notowanego od roku 1330 w SSNO III 255 i pochodnych patronimicznych form Lewnic od roku 1419 i Lewnik 1449, wyprowadzonego w SEMot I 143 od podstawy lewna ( flasza ) 'forma odlewnicza', a przeze mnie ( NP 249-250 ) od hipotetycznego lewna 'mańkut'. Okazuje się, że w interpretacji tego nazwiska wziąć trzeba także imiona Lewa, Lewi, Lew, może to być więc nazwisko homonimiczne ( poligenetyczne, jak się wyrażał B. Kreja ).”.

Z etymologią konkretnego nazwiska, w zasadzie każdego nazwiska, moim zdaniem, zawsze jest jakiś problem z ustaleniem jednoznacznej genezy jego powstania. Jak pisał profesor Kazimierz Rymut „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeb by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”. W pełni się zgadzam ze stwierdzeniem profesora. Tak więc tylko wszechstronna kwerenda genealogiczna może z dużą dozą prawdopodobieństwa odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób, kiedy i dlaczego powstało jednostkowe nazwisko. Nie zawsze jest to możliwe, czasami po prostu brakuje danych źródłowych.

Pozdrawiam – Roman.

Witaj Sławomirze!

W swoim poście napisałeś: „(…) proszę o wyjaśnienie pochodzenia nazwiska Darmetko. Nazwisko występuje w okolicach Łomży i Kolna.”.

Profesor Kazimierz Rymut w jednej ze swoich prac napisał: „By w sposób prawidłowy podać genezę konkretnego nazwiska, trzeb by śledzić historię danej rodziny. Tak samo brzmiące dzisiejsze nazwiska dwu rodzin mogą mieć bowiem dwie różne genezy”.

Pierwszą z genez nazwiska Darmetko podała Ci pani Ewa Szczodruch, która na podstawie publikacji profesora Kazimierza Rymuta pt. "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", wydanego przez Instytut Języka Polskiego PAN w Krakowie w roku 1999, tak napisała o tym nazwisku: „Darmetko - od darmy ‘daremny’, darmo.”.

Druga geneza nazwiska Darmetko będzie oparta o moje rozważania na temat jego pochodzenia i znaczenia. Tak więc, w mojej ocenie, ta nazwa osobowa jest sufiksalnym nazwiskiem, derywatem. Miano to zbudowane jest z tematu Darmet– oraz z sufiksu –ko [ Darmet + ko = Darmetko; Darmet–ko ]. Zacznę od opisu przyrostka –ko, który ma też znaczenie dla tej nazwy osobowej. Przyrostek –ko należy do sufiksów zdrobniających wyraz podstawowy. Tworząc wyrazy zdrobniałe od apelatywów pospolitych, na przykład szkło > szkiełko. Przy pomocy tego przyrostka były też konstruowane imiona, przezwiska oraz nazwiska od dwuczłonowych imion słowiańskich oraz imion chrześcijańskich. Przyrostek –ko pełnił też funkcję patronimiczną, to jest tworzenie przezwisk, nazwisk od nazwy osobowej ojca. Tak więc, przyrostek ten tworzy też pojęcie osoby mniejszej lub relacji przynależności między ojcem i synem. Przyrostek –ko w przezwiskach lub nazwiskach nie jest polskim sufiksem. Do języka polskiego nazwy zakończone na –ko (oraz –o) dostały się przez język ukraiński oraz białoruski [ litewski ]. W języku ukraińskim sufiks ten tworzy zdrobniałe formy imion, na przykład Pieczko – od imienia Piotr. Sufiks –ko uważany jest jako wariant polskiego przyrostka –ek. Widać jest to dobitnie w nazwisku Jochenek oraz w nazwisko Jochenko. Przyrostek –ek najczęściej występował w nazwach osobowych Małopolski a przyrostek –ko rozpowszechniony był na dawnych wschodnich ziemiach Polski. Można powiedzieć, że nazwiska z przyrostkiem –ko bardziej są pochodzenia ukraińskiego, białoruskiego niż polskiego. Za przykład niech posłużą następujące nazwiska ukraińskie: Iwaneko – mały Iwan, syn Iwana albo Żmieńko, które pochodzi od apelatywu жменя – garść albo nazwiska białoruskie: Aniśko, Chwiećko, Mojsiuszko, Panasko, Rećko lub nazwiska litewskie: Moniuszko, które pochodzi od imienia Moniwid. Zatem nazwiska zakończone sufiksem –ko w zasadzie pochodzą z terenów zamieszkałych przez Rusinów. Niemniej jednak w języku polskim, ukraińskim oraz białoruskim sufiks –ko ma utrwaloną pozycję w systemie słowotwórczym. Dodam, że największym zgrupowaniem nazwisk z sufiksem –ko jest historyczny obszar Podlasia i Kresów [ Podlasie - historyczne Podlasie obejmuje centralną i południową część województwa podlaskiego, północny wschód i północ województwa lubelskiego oraz wschodni skrawek województwa mazowieckiego ].

Wspomniałeś, iż nazwisko Darmetko występuje w okolicach Łomży i Kolna. Tak więc region jego występowania zgadza się z obszarem największego zgrupowania nazwisk zakończonych formatem –ko. Zatem miano Darmetko może być zdrobnieniem nazwiska Darmet. Osobiście stawiam, że w pierwotnym znaczeniu nazwisko Darmetko było patronimiczną [ odojcowską ] nazwą osobową. Darmetko to syn Darmeta; ojciec Darmet – syn Darmetko.

Pozostaje tylko ustalić co znaczy nazwa osobowa Darmet. Według mnie jest to z bardzo dużą dozą prawdopodobieństwa nazwisko francuskie. Zapewne zapytasz dlaczego stawiam taką hipotezę? Mam dwie robocze hipotezy, które zakładają dwa różne okresy, w których pewien francuz o nazwisku Darmet osiedlił się gdzieś w okolicy Łomży lub/i Kolna. Pierwszy okres to mniej więcej czas powstania Księstwa Warszawskiego. Księstwo warszawskie powstało na mocy postanowień pokoju w Tylży w roku 1807, był on konsekwencją pruskiej i rosyjskiej klęski w wojnie z Francją. Działania te objęły ówczesne ziemie polskie będące pod pruskim panowaniem. Najcięższe walki toczyły się w Prusach Wschodnich, a po klęsce sprzymierzonych w bitwie pod Frydlandem 14 czerwca 1807 roku przeniosły się one na Suwalszczyznę. Dotarli tu w pościgu za pokonanymi zarówno Francuzi, jak i Polacy. Wniosek jest taki, że w okolicy Łomży lub/i Kolna pozostał jeden żołnierz francuski, który mógł być ranny lub chory. Mogła być to też cywilna osoba, który coś robiła przy wojsku francuskim i z jakiś powodów postanowiła zostać. Drugi okres to czas wojny Francusko – Rosyjskiej. W 1812 roku Cesarz Francuzów Napoleon Bonaparte idąc na Rosję zatrzymał się w Łomży na krótki odpoczynek. W tym czasie mógł pozostać w tym mieście jakiś chory żołnierz francuski. Bardziej prawdopodobne jest jednak inne zdarzenie. Po przegranej wojnie z Rosją Napoleon Bonaparte w dniu 9 grudnia 1812 roku zatrzymał się w Łomży pospiesznie wracał do Paryża. Ten odwrót, raczej ucieczka niedobitków armii francuskiej przetoczył się też przez okolice Łomży i Kolna. Może jakiś wycieńczony, chory albo ranny żołnierz francuski pozostał lub został zostawiony przez brać żołnierską na dolę i niedolę w jakiś miejscu w okolicy Łomży lub/i Kolna.

Skoro ustaliliśmy jakiego pochodzenia może być nazwisko Dormet, to pozostaje ustalenie co może ono znaczyć? Przeszukałem znane mi francuskie strony genealogiczne i strony poświęcone etymologii francuskich nazwisk. Wydawało mi się, że sprawa będzie łatwa ale taka nie była. W końcu udało mi się ustalić co znaczy nazwisko Darmet. Faktycznie jest to francuskie nazwisko. Jego etymologia po francusku brzmi:
Origine et étymologie du patronyme Darmet:
„Origine: "darmet" est un nom de famille derive de darme, nom topographique, representant une variante de derme, issu du latin eremus lieu inculte.”.
Więcej pod linkiem: http://www.filae.com/nom-de-famille/DARMET.html

Po polsku brzmi to mniej więcej tak:
Pochodzenie i etymologia nazwiska Darmet:
Pochodzenie: „Darmet” jest pochodną, wariantem nazwiska Darme, nazwa topograficzna, wywodzi ona się od łacińskiego słowa eremus. [ może ktoś to lepiej przetłumaczy? ]
Eremus – pustelnia. Wskazywałoby to wówczas na miejsce zamieszkania dalekie od innych siedzib ludzkich. Zatem, osoba nosząca nazwisko Darmet [ Darme ] została tak nazwana ponieważ mieszkała gdzieś na pustkowiu, w miejscu oddalonym od siedzib ludzkich.

Z etymologią konkretnego nazwiska, w zasadzie każdego nazwiska, moim zdaniem, zawsze jest jakiś problem z ustaleniem jednoznacznej genezy jego powstania. Tak więc tylko wszechstronna kwerenda genealogiczna może z dużą dozą prawdopodobieństwa odpowiedzieć na pytanie od kogo, od czego, w jaki sposób, kiedy i dlaczego powstało jednostkowe nazwisko. Nie zawsze jest to możliwe, czasami po prostu brakuje danych źródłowych.

Na koniec dodam jeszcze, iż nazwisko Darmetko może być hybrydą językową, utworzoną na bazie francuskiego nazwiska Darmet i polskiego sufiksu -ko.

Oczywiście są to tylko moje hipotezy, raczej rozważania o pochodzeniu i znaczeniu nazwiska Darmetko.

Pozdrawiam – Roman.

Witaj Romanie,
bardzo dziękuję za tak obszerne wyjaśnienie.
Pozdrawiam
Sławomir

Mnie zastanawia dlaczego kilkanaście nazwisk bardzo podobnych do Darmetko (Darmiejko/Darmieniuk itp.) Rosjanie wiążą z reliktami najazdów mongolskich i imieniem męskim mongolskim Darma (Дарма) = mniej więcej: młody, pełen sił. Albo od imienia męskiego Darmen (Дармен) = siła moc. To drugie jednak jest popularnym imieniem tatarskim. Nie pisałem tego wcześniej, żeby nie ściągać dyskusji na niepotrzebnie poboczne tory. Teraz jednak jako pewnego rodzaju dopełnienie ma sens.

Dziękuję za wyjaśnienie, dodam jeszcze, że dość dużo rodzin o nazwisku Darmetko mieszkało w okolicach Kolna już na początku XIX wieku, więc pochodzenie z języka francuskiego jest raczej mało prawdopodobne. Te rodziny, które znam, to rodziny chłopskie, wsie Borkowo, Czerwone, Zaskrodzie, Czernice - wszystkie w pobliżu Kolna.
Pozdrawiam
Sławomir

Witam serdecznie. Czy mogę prosić o pomoc w sprawie pochodzenia nazwisk Szlamka, Romański, Kobyłecki.
Dziękuję

Witam !
Oto pochodzenie nazwisk w telegraficznym skrócie
Szlamka - od szlam, ślam ‘rzadki muł, śluz’, szlama, ślama ‘kobieta zaniedbana’
Romański 1651 od nazwy miejscowej Romany (kilka wsi)
Kobylecki/ Kobyłecki - od nazwy miejscowej Kobielice (włocławskie, gmina Dobre).

Pozdrawiam
Marek

dzięki

Szlamka pisany z niemiecka w kilkunastu wersjach zapisu np Schlamke/ Schlamka/ Schlammke itp to odpowiednik polskiego Tarnicki, to od nazwy kolczastego krzewu - tarniny.

Szlamka to również nazwisko charakterystyczne dla Litwy i Łotwy. Niestety nie mogę dociec transkrypcją jakiego niemieckiego imienia męskiego na litewski i łotewski jest.

Oczywiście inne wersje są równie uprawnione.

Witam,
moja 4xprababka Elżbieta Paprocka w 1818 roku poślubiła Wawrzyńca Oszkandy. Rodzina Oszkandy jest notowana w metrykach parafii Łęki Górne od lat 90 XVIII wieku. Co oznacza i skąd pochodzi to nazwisko? Serdecznie proszę o etymologię nazwiska Oszkandy.

Witam!

Czytałem kiedyś ciekawy artykuł w internecie odnośnie pochodzenia nazwiska Moskwa. Autor twierdził, że pewnej grupie chłopów zasłużonej w walce o Moskwę, nadano szlachecki tytuł i nazwisko Moskwa na pamiątkę.
Nie mogę teraz nigdzie znaleźć tego artykułu. Czy ktoś z Was o tym słyszał ? Czy ktoś posiada jakieś źródła potwierdzające tą historię?

pozdrawiam

Witam,

mam dosc rzadkie nazwisko: PARALEWICZ - zamieszkiwali Litwe. Szlachta ale w herbarzach nie widnieje to nazwisko. Skad moga pochodzic?

Widzalem PAROLEWICZOW na Mazowszu, nie wiem czy te dwa nazwiska sa ze soba powiazane (Parolewicz widnieje w herbarzach, ale bez podanego herbu)

Dziekuje z gory.

witam

Chciałbym dowiedzieć się co znaczy nazwisko Sztandera Synowski Warciński i Wilk
przemek