Pochodzenie nazwisk (cz.6)
Moderatorzy: elgra, Galinski_Wojciech, maria.j.nie
-
paragornus

- Posty: 17
- Rejestracja: czw 06 sty 2011, 01:52
-
Christian_Orpel

- Posty: 739
- Rejestracja: pn 28 sie 2006, 01:02
- Lokalizacja: HENIN-BEAUMONT , Francja
- Kontakt:
Sołyga
""""""Sołyga - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.
Źródło: Kazimierz Rymut """"""
Ale według Lucyny Tomczak (Słownik odapelatywnych nazwisk Polaków)
Sołyga cf Sałęga : gwarowy "jadło z łobody "
Pozdrawiam
Chrystian
Źródło: Kazimierz Rymut """"""
Ale według Lucyny Tomczak (Słownik odapelatywnych nazwisk Polaków)
Sołyga cf Sałęga : gwarowy "jadło z łobody "
Pozdrawiam
Chrystian
- Spodyniuk_Tomasz
- Posty: 4
- Rejestracja: czw 26 kwie 2007, 09:23
- Ewa_Szczodruch

- Posty: 4159
- Rejestracja: ndz 10 gru 2006, 17:22
- Lokalizacja: Toruń
- Ewa_Szczodruch

- Posty: 4159
- Rejestracja: ndz 10 gru 2006, 17:22
- Lokalizacja: Toruń
Witam 
Brenek, Brennek - nie znalazłam
Radecki 1401 - od nazwy miejscowej Radecz, dziś Redecz (włocławskie, gmina Lubraniec) i Recz (bydgoskie, gmina Rogowo).
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Brenek, Brennek - nie znalazłam
Radecki 1401 - od nazwy miejscowej Radecz, dziś Redecz (włocławskie, gmina Lubraniec) i Recz (bydgoskie, gmina Rogowo).
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
-
Christian_Orpel

- Posty: 739
- Rejestracja: pn 28 sie 2006, 01:02
- Lokalizacja: HENIN-BEAUMONT , Francja
- Kontakt:
'''''' Bancler - nie znalazłam nazwiska; może pochodzić od niemieckich nazw osobowych Balzar, Balzer, te od imienia Balthassar.
Wilimitus - nazwisko również nie występuje w mojej bazie; pochodzić może od imienia Wilhelm, notowanego w Polsce od XiI wieku, pochodzenia germańskiego, od wil- ‘chęć, wola’+ helm ‘hełm’. W Polsce w średniowieczu imię wykazywało wahania fonetyczne, występowały też formy: Willehelm, Wilaham, Wilheln, Wiliam, Wilam, Wilum, Wilun. '''
Nie można takich etymologii przyjąć !
Wilimitus - nazwisko również nie występuje w mojej bazie; pochodzić może od imienia Wilhelm, notowanego w Polsce od XiI wieku, pochodzenia germańskiego, od wil- ‘chęć, wola’+ helm ‘hełm’. W Polsce w średniowieczu imię wykazywało wahania fonetyczne, występowały też formy: Willehelm, Wilaham, Wilheln, Wiliam, Wilam, Wilum, Wilun. '''
Nie można takich etymologii przyjąć !
-
Chrobasik_Olek

- Posty: 34
- Rejestracja: czw 22 sie 2013, 18:38
- Ewa_Szczodruch

- Posty: 4159
- Rejestracja: ndz 10 gru 2006, 17:22
- Lokalizacja: Toruń
Witam 
Choderski - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW); od gwarowego choda ‘chodzenie, droga, ścieżka’.
Fedorczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.
Jastrzębski 1471 - od nazw miejscowych Jastrzębie, Jastrząbki (częste).
Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Choderski - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW); od gwarowego choda ‘chodzenie, droga, ścieżka’.
Fedorczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.
Jastrzębski 1471 - od nazw miejscowych Jastrzębie, Jastrząbki (częste).
Źródło:Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
- Ewa_Szczodruch

- Posty: 4159
- Rejestracja: ndz 10 gru 2006, 17:22
- Lokalizacja: Toruń
Witam 
Baluch – nie znalazłam
Basek - od bas ‘niski głos męski, człowiek mówiący niskim głosem’, basy ‘instrument muzyczny’, też od imienia Sebastian; w formach pochodnych trudno odróżnić od nazw osobowych na Basz .
Buhl – nie znalazłam
B ul 1430- w grupie nazwisk pochodzących od bula, buła ‘zgrubienie, guz’, może od prasłowiańskiego buliti ‘obrzmiewać, pęcznieć; wytrzeszczać oczy, od gwarowego bula ‘byk’, też boła, bulla ‘dekret’.
Chrobasik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy chrob-, por. prasłowiańskie Xrobati ‘skrobać, gryźć’, chrobak, chrobot.
Dyjas - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.
Dyjas - od dias ‘diabeł’.
Gałuszka 1607 - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti; lub od gwarowego gałuszka ‘kuleczka’.
Kolon - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kol-, por. koło,k ół, kolić ‘kołysać’, kolnąć ‘ukłuć’, imię Nicolaus, niemiecka nazwa osobowa Kohl.
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Lamper - od lampart ‘zwierzę drapieżne’, też od niemieckiego imienia Lampert.
Larysz 1608 - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.
Mierzwa 1572 - od mierzwa ‘pognieciona słoma; odchody zwierzęce’.
Mondry – od mądry.
Pokuta - od pokuta ‘kara, zadośćuczynienie’.
Strang - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Szwadzba - od staropolskiego swadźba ‘ślub, wesele’.
Szyma 1155 - od imienia Szymon, pochodzenia hebrajskiego, gdzie występowało w dwóch formach: Shime’on, Shim’on i znaczyło pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’. Dwie formy hebrajskie przekształciły się w dwa imiona: Simon i Simeon. Pierwsze upowszechniło się w Kościele zachodnim, drugie we wschodnim. W Polsce imię notowano od XII wieku. Obok Szymon występują postaci Szyman, Szymun. Od XIV wieku występują w źródłach staropolskich formy zlatynizowaneSimeon, Semeon. W językach wschodniosłowiańskich spotykane są formy Semen, Semien, skąd forma Siemion, używana w średniowieczu na Kresach Wschodnich.
Tatoj - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Baluch – nie znalazłam
Basek - od bas ‘niski głos męski, człowiek mówiący niskim głosem’, basy ‘instrument muzyczny’, też od imienia Sebastian; w formach pochodnych trudno odróżnić od nazw osobowych na Basz .
Buhl – nie znalazłam
B ul 1430- w grupie nazwisk pochodzących od bula, buła ‘zgrubienie, guz’, może od prasłowiańskiego buliti ‘obrzmiewać, pęcznieć; wytrzeszczać oczy, od gwarowego bula ‘byk’, też boła, bulla ‘dekret’.
Chrobasik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy chrob-, por. prasłowiańskie Xrobati ‘skrobać, gryźć’, chrobak, chrobot.
Dyjas - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.
Dyjas - od dias ‘diabeł’.
Gałuszka 1607 - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti; lub od gwarowego gałuszka ‘kuleczka’.
Kolon - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kol-, por. koło,k ół, kolić ‘kołysać’, kolnąć ‘ukłuć’, imię Nicolaus, niemiecka nazwa osobowa Kohl.
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Lamper - od lampart ‘zwierzę drapieżne’, też od niemieckiego imienia Lampert.
Larysz 1608 - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.
Mierzwa 1572 - od mierzwa ‘pognieciona słoma; odchody zwierzęce’.
Mondry – od mądry.
Pokuta - od pokuta ‘kara, zadośćuczynienie’.
Strang - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Szwadzba - od staropolskiego swadźba ‘ślub, wesele’.
Szyma 1155 - od imienia Szymon, pochodzenia hebrajskiego, gdzie występowało w dwóch formach: Shime’on, Shim’on i znaczyło pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’. Dwie formy hebrajskie przekształciły się w dwa imiona: Simon i Simeon. Pierwsze upowszechniło się w Kościele zachodnim, drugie we wschodnim. W Polsce imię notowano od XII wieku. Obok Szymon występują postaci Szyman, Szymun. Od XIV wieku występują w źródłach staropolskich formy zlatynizowaneSimeon, Semeon. W językach wschodniosłowiańskich spotykane są formy Semen, Semien, skąd forma Siemion, używana w średniowieczu na Kresach Wschodnich.
Tatoj - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
- Ewa_Szczodruch

- Posty: 4159
- Rejestracja: ndz 10 gru 2006, 17:22
- Lokalizacja: Toruń
Witam 
Bonatowski - od niemieckiej nazwy osobowej Bonat, ta od imienia Bonard.
Goliszewski 1390 - od nazwy miejscowej Goliszew (kaliskie, gmina Żelazków).
Grzymski - od podstawy grzym-, por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Bonatowski - od niemieckiej nazwy osobowej Bonat, ta od imienia Bonard.
Goliszewski 1390 - od nazwy miejscowej Goliszew (kaliskie, gmina Żelazków).
Grzymski - od podstawy grzym-, por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
-
Kaniewski_Eugeniusz

- Posty: 115
- Rejestracja: sob 05 maja 2012, 11:47
- Ewa_Szczodruch

- Posty: 4159
- Rejestracja: ndz 10 gru 2006, 17:22
- Lokalizacja: Toruń
Witam 
Gromliński - tego nazwiska nie ma już w bazie prof. Rymuta; z pewnością pochodzi jednak od grom ‘piorun’, gromić ‘razić, rozbijać’.
Wiechciński - od wiecheć ‘wiązka słomy lub chrustu’, też ‘nicpoń, gałgan’.
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Gromliński - tego nazwiska nie ma już w bazie prof. Rymuta; z pewnością pochodzi jednak od grom ‘piorun’, gromić ‘razić, rozbijać’.
Wiechciński - od wiecheć ‘wiązka słomy lub chrustu’, też ‘nicpoń, gałgan’.
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
Witam! Mam gorącą prośbę do Ewy o etymologię nazwisk.
Puławski lub Pułaski
Okoński
Seweryński
Siudmak
Zimmermann
Pagórek
Półtorak lub Pułtorak
Dziękuję
Puławski lub Pułaski
Okoński
Seweryński
Siudmak
Zimmermann
Pagórek
Półtorak lub Pułtorak
Dziękuję
Pozdrawiam
Grzegorz Wiczewski
Poszukuję informacji o nazwiskach:
Wizła i Półtorak (Gniezno, Czerniejewo, Września),
Wiczewscy (Poznań, Gniezno),
Krajewscy (Wolsztyn, Krajewice, Poznań),
zapraszam na blog:
http://wiczewski.blogspot.com/
Grzegorz Wiczewski
Poszukuję informacji o nazwiskach:
Wizła i Półtorak (Gniezno, Czerniejewo, Września),
Wiczewscy (Poznań, Gniezno),
Krajewscy (Wolsztyn, Krajewice, Poznań),
zapraszam na blog:
http://wiczewski.blogspot.com/