może i tak by było gdyby nie ten szczegół:
Prądnik należy do najstarszych miejscowości podkrakowskich wymienionych w dokumentach. Po raz pierwszy pojawia się w 1105 r. Prawdopodobnie od końca XII wieku wieś rozdzielona traktem, zwanym potem warszawskim, dzieli się na prądnik Biały (zachodni) i Prądnik Czerwony (wschodni). Władza Benedyktynów tynieckich nad Prądnikiem Czerwonym utrzymała się prawdopodobnie do XIV wieku, kiedy to znaczna część terenów przeszła we władanie zarówno świeckie – folwarki Cellarich i Montelupich, jak również władz kościelnych – Karmelitów Bosych, Franciszkanów, parafii Św. Mikołaja (dzisiejsza ulica Kopernika) oraz od XV wieku OO.Dominikanów. Ci ostatni stworzyli tutaj wielki folwark, składający się z pól, łąk i stawów. Dominikanie objęli także sołectwo wsi, co nadało im rangę władzy nad całością, na tyle znaczącą, że z czasem całą wieś zaczęto nazywać Prądnikiem Dominikańskim. ////Park Zaczarowanej Dorożki leży na terenie tego właśnie folwarku. Pierwotne tereny te były najprawdopodobniej wykorzystywane rolniczo, ale około 1604 roku Dominikanie postanowili przenieść w rejon dzisiejszej ulicy Dobrego Pasterza swoje zabudowania i obiekty gospodarcze, tworząc na terenie dzisiejszego kościoła św. Jana Chrzciciela kaplicę i centrum folwarku. Także wówczas z terenu wcześniejszego gospodarstwa sołeckiego, położonego w rejonie dzisiejszego zakonu SS. Albertynek, narażonego na liczne wylewy pobliskiej rzeki Prądnik (później i do dziś zwanej Białuchą), postanowiono przenieść młyn i stawy rybne.//// W tym celu jedną z odnóg Prądnika, tzw. “młynówkę robotną”, postanowiono połączyć z płynącym od północy Sudołem, a u zbiegu tych dwóch cieków wybudowano młyn wodny, zaś na zachód od niego 2 duże stawy. Pierwotnie młyn był budynkiem drewnianym, 2 kołowym, nosił nazwę Młyna Dominikańskiego, ale zwano go także Żabim Młynem. Tereny te były w 1587 roku miejscem bitwy między wojskami hetmana Jana Zamojskiego a wojskami arcyksięcia Maksymiliana Habsburga o sukcesję tronu po zmarłym królu Stefanie Batorym. W wyniku starć wieś została częściowo zniszczona, jednak nie ma szczegółowych informacji na ile zniszczenia doznał folwark dominikański. Z całą pewnością ogromne zniszczenia folwarku przyniósł potop szwedzki, podczas którego w 1655 roku Szwedzi oblegając Kraków zniszczyli wieś i zasypali większość cieków wodnych. Ich odbudowa nastąpiła jednak dość szybko i młyn działał ponownie, nieprzerwanie do XX wieku.
I to:
Klasztor św. Ducha w Krakowie zbudowany został dla duchaków, zakonników św. Augustyna de Saxia, którzy do Polski przybyli z Francji, w pierwszych latach XIII w. W 1220 r. biskup krakowski Iwo Odrowąż osadził ich na ///podkrakowskim Prądniku tworząc tam szpital, ale już w 1244 r. biskup krakowski Prandota przeniósł ich bliżej ówczesnego ośrodka miejskiego (położony na Prądniku szpital był zbyt oddalony od miasta) i osadził ich przy parafialnym, istniejącym do dzisiaj, kościele Św. Krzyża.
Wówczas to zostały wzniesione budynki klasztoru duchackiego oraz obszernego szpitala (duchacy bowiem byli zakonem szpitalnym) dla ubogich i podrzutków. Najstarsza wzmianka o samym kościele Św. Ducha pochodzi z 1333 r. W późniejszych stuleciach, położone blisko siebie i zarządzane przez jedną wspólnotę zakonną kościoły Św. Ducha i Św. Krzyża często pojawiały się w źródłach razem.
Kompleks został opatrzony bogatym uposażeniem (m.in. należały do niego podkrakowskie wsie, w tym: Krowodrza, od II połowy XIII w. Zielonki, od końca XIV w. Wola Duchacka i Rżąka, a od XV w. Kurdwanów, //// UWAGA młyny na Prądniku////, otrzymywał też dochody z żup krakowskich oraz - często pochodzące z darowizn czy testamtnów mieszczan krakowskich - kamienic, młynów itp.). Początkowo znajdował się poza zasięgiem miasta (nawet po lokacji z 1257 r., mimo iż obecnie znajduje się wewnątrz Plant) - w obrębie murów miejskich znalazł się pod koniec XIII w., podczas powiększenia zasięgu miasta lokacyjnego za czasów Leszka Czarnego lub Wacława II (od początku jednak mógł być pomyślany jako element wzmocnienia obronności miasta). Posługą dla chorych kobiet zajmowały się siostry duchaczki (pierwsza wzmianka o nich pochodzi z 1425 r., w 1490 r. posiadały murowany klasztor na południe od zespołu duchaków), szpital przyjmował też ubogich studentów (w XV w. powstał tuż obok osobny szpital dla studentów pod wezwaniem św. Rocha wraz z kaplicą). Funkcjonowała tu także szkoła (pierwszy raz wzmiankowana w 1424 r.).
W Krakowie istniały tzw. jurydyki ok. XVI wieku tak samo w sąsiednim Kazimierzu i Kleparzu
np. (tutaj Szpital) krakowska rada miejska czyniła starania o przejęcie tego gruntu i ostatecznie uzyskała korzystny dla siebie wyrok sądu królewskiego w 1617 r.: podzielił on argumentację gminy, że Błonie stanowiło nadanie przeznaczone na utrzymanie szpitala, a zatem skoro gmina przejęła zarząd tego ostatniego po 1528 r., Błonie powinno przypaść również jej; dzięki temu Błonie zostało przekształcone w jurydykę miejską.
Podobnie jurydyki miejskie, takie jak: Błonie, Biskupie, Pędzichów, Szlak, Prądnik - tego ostatniego nie jestem pewien, bowiem według INNEGO źródła: "//Nowa Wieś powstała na obszarze nadanym gminie
krakowskiej w dokumencie lokacyjnym z 1257 r. Posiadłości miejskie miały znajdować się na północny
wschód od miasta, miedzy Krakowem a linią łuku biegnącego od wsi Rybitwy po rzekę
Prądnik i wieś Krowodrzę (//z wyłączeniem posiadłości biskupich w Krowodrzy i nad Prądnikiem).
W zasięgu tego łuku leżały wsie Grzegórzki i Dąbie, późniejsza osada Wesoła i Nowa Wieś, wchodzące
w skład własności miejskiej, mimo że nie zostały wspomniane w przywileju lokacyjnym2.
//Z czasem stosunki własnościowe na terenie Nowej Wsi stały się dosyć skomplikowane. Nowa Wieś,
podobnie jak sąsiadująca z nią Czarna Wieś, podlegała wielkorządcom krakowskim, ale poszczególne
ogrody i siedliska stanowiły własność mieszczan krakowskich i kleparskich oraz osób i instytucji
duchownych3. Pod względem organizacji kościelnej Nowa Wieś należała do krakowskiej parafii św.
Szczepana razem z wsiami: Czarną Wsią, Czarną Ulicą, Łobzowem, Kawiorami, Półwsiem4, Biskupiem,
Mydlnikami, Krowodrzą, Bronowicami Wielkimi i Rząską"
----Przy okazji - pytanie do Krakusów: to w końcu Prądnik Czerwony (z posiadłościami zakonnymi) gdzie należał:
do Krakowa, Kazmierza, Kleparza? czy był tzw. jurydyką? Wątpliwe jest żeby całkowicie wyłączono bardzo dochodowe dobra kościelne spod władzy miasta, tylko którego?
Witamy w Krakowie, niekończące się spory..
I co się stało z dawnym szpitalem na Prądniku? może tutaj jest klucz do tego wszystkiego z tą pierwszą oskarżoną, rożnica w czasie nie jest wielka
Na pewno wynika z tego że chodzi o ten teren, Kasina nie miała tak skomplikowanych regulacji, chociaż tam je stracono..
