Paulina_W pisze:Witam,
mam taką zagadkę odnośnie zmiany nazwiska na podstawie ustaleń z metryk i inwentarzy. W 1724 Andrzej May przyjął nazwisko Czyza/Cyza. Z zawodu był szewcem. Jakie jest znaczenie nowego nazwiska?
Paulino, dobry wieczór.
Pytasz o znaczenie nazwiska Czyza / Cyza. Pani Ewa za profesorem Kazimierzem Rymutem podaje, że nazwa osobowa Cyza, Czyża pochodzi od czyż 'ptak'. Podobnego zdania jest też Tadeusz, który poparł to stanowisko. Poniżej przedstawię Ci moje spojrzenie jak mogło dojść do powstania interesującego cię nazwiska.
Rozważania o genezie nazwy osobowej Czyza / Cyza.
1.
Na stronie Narodowego Centrum Kultura, pod kategorią: etymologia, zwierzęta, zamieszczony został artykuł noszący tytuł „Czyż to Czyżyk?”, w którym czytamy: „Wiecie, że zanim na salonach miłośników ptasich treli pojawiły się klateczki z kanarkami, w roli śpiewających umilaczy dnia powszedniego występowały CZYŻYKI?
CZYŻ i CZYŻYK to dwie nazwy tego samego ptaka: małego, ruchliwego, żółto- lub szarozielonego z czarnymi znaczeniami i żółtymi dodatkami, bardzo towarzyskiego i pięknie śpiewającego. Wydawałoby się, że CZYŻYK to zwykłe zdrobnienie od słowa CZYŻ, ale CZYŻYK ma trochę inną językową historię niż CZYŻ.
Nazwa CZYŻ jest stara, jeszcze prasłowiańska i zawiera w sobie praindoeuropejski pierwiastek wskazujący na ptaka śpiewającego, ćwierkającego, rozszczebiotanego. Językowe odpowiedniki naszego CZYŻA w grece i w sanskrycie oznaczają nie czyżyka, lecz drozda (który też jest ceniony za piękny śpiew). W polszczyźnie CZYŻ miał najpierw postać CZYZ lub CYŻ, ale że nie najłatwiej to wymówić (bo po każdej stronie samogłoski jest inaczej artykułowana spółgłoska), to rychło nastąpiło wyrównanie asymilacyjne do CZYŻ (bo czyż tak nie łatwiej wymówić?). Zdrobnienie CZYŻYK natomiast zastąpiło wcześniejszą formę CZYZEK / CZYŻEK pod wpływem dawnego niemieckiego zisik (od: zisek / sisek, obecnie Zeisig ‘czyżyk’). No cóż, ponoć ptasznictwa, czyli odławiania ptaków przeznaczonych do późniejszej hodowli, uczyliśmy się od Niemców…”.
Z cytowanego wyżej artykułu dowiadujemy się, że „Nazwa CZYŻ jest stara, jeszcze prasłowiańska i zawiera w sobie praindoeuropejski pierwiastek wskazujący na ptaka śpiewającego, ćwierkającego, rozszczebiotanego. Językowe odpowiedniki naszego CZYŻA w grece i w sanskrycie oznaczają nie czyżyka, lecz drozda (który też jest ceniony za piękny śpiew). W polszczyźnie CZYŻ miał najpierw postać CZYZ lub CYŻ, ale że nie najłatwiej to wymówić (bo po każdej stronie samogłoski jest inaczej artykułowana spółgłoska), to rychło nastąpiło wyrównanie asymilacyjne do CZYŻ (bo czyż tak nie łatwiej wymówić?).”.
Paulino, z twoich informacji wynika, że w roku 1724 nazwisko twojego krewnego [ ? ] w dokumentach było zapisywane pod postacią graficzną Czyza albo Cyza. W takim razie obie formy nazwy osobowej, to jest Czyza i Cyza, z jakimś prawdopodobieństwem mogły zostać utworzone od prasłowiańskiej nazwy ptaka brzmiącej czyz albo cyż. Istnieje też możliwość, że ich motywatorem było miano Czyż albo późniejsza nazwa ptaka o brzmieniu czyż, które to nazwy na skutek mazurzenia* były wypowiadane jako Cyz albo cyz. A skutkiem tego było nazwisko Cyza. W przypadku nazwy osobowej Czyza mogła ona zostać niechlujnie zapisana przez osobę spisującą metryki lub inne dokumenty. Dość często zdarzało się, że pisarze albo inne osoby sporządzające dokumenty pomijali znaki diakrytyczne**. I tym sposobem z nazwiska Czyża powstało miano Czyza.
Wyjaśnienia wymaga też forma zapisu miana Czyza i nazwy osobowej Cyza. W obu przypadkach nazwiska te zakończone są literą a [ Czyz + a = Czyza; Cyz + a = Cyza ]. Taka forma zapisu:
A. może przemawiać, że oba nazwiska zapisane są w formie dopełniaczowej od Czyz: Czyz > Czyza / Cyz: Cyz > Cyza – typ dopełniaczowy,
B. może wskazywać, że oba miana powstały z tak zwaną zmianą paradygmatu [ dodane a ]; aby odsunąć nazwę osobową od motywującego wyrazu pospolitego; na przykład: Balona od Balon, Cepa od Cep, Capa od Cap. Tak więc, Czyza / Cyza od Czyż,
C. może mówić, że oba miana mogą być nazwiskami powstałymi na skutek dodania nacechowanej emocjonalnie końcówki fleksyjnej rodzaju żeńskiego -a do Czyz i Cyz; Czyz + a = Czyza, Cyz + a = Cyza. W takim przypadku powstają nazwy osobowe z dużym ładunkiem emocjonalnym [ ujemnym lub dodatnim ],
D. może sugerować, że oba nazwiska są mianami dopełniaczowymi, które określą pochodzenie od ojca [ miano patronimiczne ]. Zatem, mógł być Bartosz od Czyza i Bartosz [ czyj? ] Czyza; Roman od Cyza oraz Roman [ czyj? ] Cyza. Zatem, oba nazwiska dopełniaczowe z pochodzenia – ojciec Czyz a syn jego to Czyza; ojciec Cyz a syn jego to Cyza.
2.
Wartym odnotowania jest też informacja zawarta w internetowym Słowniku Polszczyzny XVI Wieku Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Słownik ten notuje hasło cyza / cyża - rodzaj podatku, zwłaszcza od wyszynku piwa. Może ten wyraz pospolity jest motywatorem powstania nazwy osobowej Czyza / Cyza?
Rodzaj podatku, zwłaszcza od wyszynku piwa [cisa (zapisy: cissa, czisza, czyza) Łac śr; niem. Ziese] (2): Coemtio, czyza BartBydg 29b; [Inwentarz dóbr Koronnych] Item, Cłá ſtáré y nowé, y wodné. Item, dochody Porádlnégo, Fum, Wcále, Ciſzy, etć. SarnStat 106.; [Cyżej od warzenia każdej wasy piwa per sol. 10 [...] czyni na rok mc. 2 LustrPom 164, 105.] [Pożyczka z łaciny lub niemieckiego; w SarnStat prawdopodobnie mechaniczna transliteracja obcego zapisu.]
Paulino, to tylko moja robocza hipoteza o możliwej genezie nazwiska Czyza / Cyza.
Pozdrawiam – Roman.
*- Mazurzenie to proces fonetyczny polegający na wymawianiu zamiast spółgłosek dziąsłowych cz, sz, ż, dż głosek zębowych: c, s, z, dz. Na przykład: czapka jako capka, kosz jako kos, żaba jako zaba, dżdżownica jako dzdzownica. Zatem, mazurzenie polega na uproszczeniu wymowy w ten sposób, że niknie cała grupa spółgłosek dziąsłowych, zwanych też spółgłoskami szumiącymi.
**- Znaki diakrytyczne, diakrytyki (stgr. διακριτικός diakritikós „odróżniający”) – znaki graficzne używane w alfabetach i innych systemach pisma, umieszczane nad, pod literą, obok lub wewnątrz niej, zmieniające sposób odczytu tej litery i tworzące przez to nową literę. W alfabetach sylabowych mogą zmienić znaczenie całej sylaby.
