genealodzy.pl

Jeśli się nie mylę, to ustawa o ochronie danych osobowych ma zastosowanie w sytuacjach "młodszych niż 100 lat". Zresztą najlepiej świadczy o tym fakt, że księgi metrykalne ponad stuletnie trafiają do archiwów.
W takim przypadku o jakim piszesz zalecam tylko postawę "proszalną", bo nic nie da fakt, że ksiądz może się mylić. Nie pozwoli i już.

Ochrona danych osobowych dotyczy osób żyjących, a nie ksiąg młodszych niż 100 lat. Księgi faktycznie trafiają do Archiwum 100 lat po jej zamknięciu. Najczęściej są to księgi, gdzie razem są spięte chrzty, małżeństwa i zgony, a raczej trudno oddać karty z małżeństwami i zgonami, zostawiając chrzty

Oczywiście macie rację. Decyzja zapadła jedziemy niezależnie co będzie . I spróbujemy ładnie poprosić

Witam ja dopiero raczkuje w poszukiwaniach stad me pytanie.Czy można zamówić ksero ksiąg w Archiwach Archidiecezjalnych tak jak można w Archiwum Państwowym, a ksero po opłaceniu wyślą poczta????

i analogicznie (również diecezjalnych dotyczy) jak w APach - info znajdziesz na stronach właściwych archiwów

uprzedzając: podobnie będzie w wydzielonych państwowych (CAW, IPN), zagranicznych..

Pozwolę sobie w miarę krótkim temacie opisać rozmowę telefoniczną z dyrektorem pewnego Archiwum Diecezjalnego w Polsce. Mianowicie zapytałem go czy mógłbym wykonać fotografie indeksów z mikrofilmów niektórych parafii rzymkat. znajdujących się w zbiorach Archiwum pochodzących z XIX wieku. Stwierdził, że zapyta swojego zwierzchnika-biskupa, czy on wyrazi zgodę. Prawdopodobnie nie będzie takiej zgody, ponieważ można wykonać zdjęcie dla swoich potrzeb pojedynczych metryk, ale wykonanie zdjęć indeksów i umieszczenie spisów np w internecie jest niemożliwe, ponieważ udostępnia się dane innych osób. Proszę o rozsądne komentarze do tego problemu.

W niektórych archiwach bardzo nie lubią tej niecnej internetowej indeksacji.

Rok temu odwiedziłem Archiwum Diecezjalne w Płocku - była to moja druga wizyta w tym archiwum, po roku przerwy. Ks. Dariusz niezwykle sympatyczny, atmosfera, powiedzmy, zachęcająca. Przyjęto mnie niemal z otwartymi ramionami, bo informowałem, że przybywam z dość daleka i chciałem upewnić się, co i jak można.
Niestety, tempo mojej pracy oburzyło pracującą tam panią. Powiedziała, że na pewno pracuję na zlecenie, pytała - "ile bierzesz?" [sic!]. Powiedziała, że ona nie jest od usługiwania mn, usłyszałem "to ostatnia księga i proszę opuścić archiwum". Metryki przeglądały jeszcze dwie osoby, obie były w szoku zachowaniem kobiety (może jesteście tu gdzieś na forum?).
Byłem strasznie zszokowany, ale spokojny. Starałem się zwrócić uwagę na to, że poszukuję tylko osób o tym samym nazwisku, a tempo pracy wynika z wcześniejszego przygotowania (wiedziałem czego szukać).
Zostałem wyrzucony. Nie mogłem porozmawiać z nikim innym, ksiądz Majewski nie odpowiedział na moja późniejszą korespondencję w tym temacie (bo ja nie mam innego wyjścia niż wizyty w Płocku - księgi z Długosiodła są tylko tram). Wychodząc powiedziałem, co o tym myślę. Tak kobieta nie powinna tam pracować, bo hańbi bibliotekę, archiwum, dobre imię zwierzchnika i cały majestat Archidiecezji.

No, rozpisałem się nieco odchodząc od tematu - podsumowując: hasła "indeksacja, internet, fotografie" w uszach niektórych brzmią jako kradzież i przestępstwo.

a. zgoda na dostęp i skopiowanie "swoich" (i tu pole do interpretacji - przodkowie czy także linie boczne) powinien być standardem
b. "dane osób" oznaczają wg "danych osobowych"
- dane osób żyjących (w szerszym, bardziej elastycznym rozumieniu: takich, których nie można domyślnie uznać za zmarłe)
- takie dane, które pozwalają bez nadmiernego nakładu, czyli w rozsądny sposób zidentyfikować konkretną osobę.
Stąd większość rejestrów nie podlega ochronie jako dane osobowe. Te, które są nie skorowidzami a wypisami (dzienna data urodzenia, rodzice, etc) są - mogą "podpadać"

jest jeszcze "dobre imię zmarłego" - publikując dokumenty, bez komentarza, zmian - nie wchodzisz w ogóle na ten teren. To nie polemikę przedstawiasz, a fakty. A te nie obciążą dobrego imienia. Są faktami:)

I najważniejsze: publikujący ponosi ew. odpowiedzialność. Udostępnione już (na mikrofilmach) jest! Ten etap za nami dawno. teraz o łatwość przekazania informacji chodzi - ja wstawię skany- mnie mogą pozywać niechętni tradycji, nie biskupa. Biskup "już mi te skorowidze dał". Notatki mogłem zrobić i wstawić "do sieci". Skan nie jest jakimś Rubikonem patrząc fundamentalnie, tylko ułatwia przyspiesza, ale granicy "dostępne" nie przekracza.

Pomijam, że kościół i związki wyznaniowe są zwolnione (podmiotowo) od wymogów ustawy dla celów "własnych". Czy gromadzenie (to już miejsce wszak ma;), obróbka i udostępnianie, a w szczególności propagowanie tradycji i publikacje popularyzujące historię wyznawców są celami własnymi - tj czy biskup uważa, ze częścią misji jest ukazanie kto, od jakich czasów, jak osadzony w rzeczywistości jest Kościół Rzymskokatolicki...myślę, że obchodu 1050 lecia Chrztu Polski i stanowisko KEP są wsparciem i wskazują czy to część misji.

ew. może pomoże przykład innych diecezji (no cóż ...może zaszkodzić), gdzie ww uznawane jest za integralną część "posługi" i spełnienie konkordatowego wymogu udostępniania archiwów kościelnych

pozdrawiam

A ja mam takie pytanie do znawców tematu... czy archiwa kościelne nie mają obowiązku przekazywania swoich zbiorów do archiwum państwowego w formie jakiejś kopii, np. skanów? Ostatnio byłam bardzo mile zaskoczona gdy podczas wizyty w archiwum w Łodzi odkryłam, że prawie wszystkie zasoby metrykalne są także u nich i to w niezwykle wygodnej formie skanów komputerowych...
I drugie pytanie - kto jest później właścicielem takich skanów? Czy archiwum państwowe może nimi dysponować i np. udostępnić je nam do indeksacji?

Pozdrawiam
Ewa

nie mają

2: wszak udostępnia - dostęp masz - prawda?:)

PrzemysławPujer pisze:Rok temu odwiedziłem Archiwum Diecezjalne w Płocku - była to moja druga wizyta w tym archiwum, po roku przerwy. Ks. Dariusz niezwykle sympatyczny, atmosfera, powiedzmy, zachęcająca. Przyjęto mnie niemal z otwartymi ramionami, bo informowałem, że przybywam z dość daleka i chciałem upewnić się, co i jak można.
Niestety, tempo mojej pracy oburzyło pracującą tam panią. Powiedziała, że na pewno pracuję na zlecenie, pytała - "ile bierzesz?" [sic!]. Powiedziała, że ona nie jest od usługiwania mn, usłyszałem "to ostatnia księga i proszę opuścić archiwum". Metryki przeglądały jeszcze dwie osoby, obie były w szoku zachowaniem kobiety (może jesteście tu gdzieś na forum?).
Byłem strasznie zszokowany, ale spokojny. Starałem się zwrócić uwagę na to, że poszukuję tylko osób o tym samym nazwisku, a tempo pracy wynika z wcześniejszego przygotowania (wiedziałem czego szukać).
Zostałem wyrzucony. Nie mogłem porozmawiać z nikim innym, ksiądz Majewski nie odpowiedział na moja późniejszą korespondencję w tym temacie (bo ja nie mam innego wyjścia niż wizyty w Płocku - księgi z Długosiodła są tylko tram).

Wyrazy współczucia. Tam się podobno zmienił personel, a widać pani miała po prostu zły dzień. Co do jednego się nie zgadzam. Generalnie księgi przechowywane od dawien dawna w Płocku są zmikrofilmowane przez Mormonów. Czyni to je oczywiście dostępnymi do przeglądania w dowolnym Centrum Historii Rodziny.

PrzemysławPujer pisze:W niektórych archiwach bardzo nie lubią tej niecnej internetowej indeksacji.

Rok temu odwiedziłem Archiwum Diecezjalne w Płocku - była to moja druga wizyta w tym archiwum, po roku przerwy. Ks. Dariusz niezwykle sympatyczny, atmosfera, powiedzmy, zachęcająca. Przyjęto mnie niemal z otwartymi ramionami, bo informowałem, że przybywam z dość daleka i chciałem upewnić się, co i jak można.
Niestety, tempo mojej pracy oburzyło pracującą tam panią. Powiedziała, że na pewno pracuję na zlecenie, pytała - "ile bierzesz?" [sic!]. Powiedziała, że ona nie jest od usługiwania mn, usłyszałem "to ostatnia księga i proszę opuścić archiwum". Metryki przeglądały jeszcze dwie osoby, obie były w szoku zachowaniem kobiety (może jesteście tu gdzieś na forum?).
Byłem strasznie zszokowany, ale spokojny. Starałem się zwrócić uwagę na to, że poszukuję tylko osób o tym samym nazwisku, a tempo pracy wynika z wcześniejszego przygotowania (wiedziałem czego szukać).
Zostałem wyrzucony. Nie mogłem porozmawiać z nikim innym, ksiądz Majewski nie odpowiedział na moja późniejszą korespondencję w tym temacie (bo ja nie mam innego wyjścia niż wizyty w Płocku - księgi z Długosiodła są tylko tram). Wychodząc powiedziałem, co o tym myślę. Tak kobieta nie powinna tam pracować, bo hańbi bibliotekę, archiwum, dobre imię zwierzchnika i cały majestat Archidiecezji.

No, rozpisałem się nieco odchodząc od tematu - podsumowując: hasła "indeksacja, internet, fotografie" w uszach niektórych brzmią jako kradzież i przestępstwo.

Ja dwa lata temu miałem podobną sytuację w tymże AD, prawdopodobnie z tą samą "przemiłą" panią. Również na hasło fotografowanie, Internet, Genealodzy.pl dostała furii i stwierdziła, że ona nie jest od tego, żeby mi latać księgi przynosić, a ja sobie będę zdjęcia cykał. Niestety musiałem być opanowany, bo to mi zależało na księgach, ale już mnie ręka świerzbiła

pawel.dyda pisze:Wyrazy współczucia. Tam się podobno zmienił personel, a widać pani miała po prostu zły dzień. Co do jednego się nie zgadzam. Generalnie księgi przechowywane od dawien dawna w Płocku są zmikrofilmowane przez Mormonów. Czyni to je oczywiście dostępnymi do przeglądania w dowolnym Centrum Historii Rodziny.

Szkoda, że nie na dowolnym osobistym komputerze w domowym zaciszu

Sroczyński_Włodzimierz pisze:nie mają

2: wszak udostępnia - dostęp masz - prawda?:)

Poniekąd

Ale nie możemy tego chyba wrzucić do naszej bazy razem ze skanami (nawet po indeksacji) tak jak to było z księgami fotografowanymi przez Elizę?

AP nie jest dysponentem, nie ma pełnomocnictw do udzielania zgód
analogii ze zdjęciami wykonanymi w ramch umów PTG w AP nie ma
są (i do tego się odwoływałem) do robionych a ADach innych
nie chciałbym założycielowi wątku rozbijać, więc tylko napomknę że tam gdzie możemy/możecie chętnych jak na lekarstwo
w teorię "byśmy zrobili ale nie można" przestałem wierzyć już dawno, a ostatecznie została obalona już jakiś czas temu - od czasu "każdy może" a na palcach jednej ręki kto robi i się dzieli -stąd: "możemy" 'nei możemy" pojęcie bardzo pojemne i mało precyzyjne:)
ale fakt: są miejsca gdzie do części zasobu chętni (sprawdzeni, doświadczeni, wiarygodni, z pękatym portfolio) by byli i jest blokada (lub łagodniej - nie ma wystarczających działań by "ustawić współpracę"), więc w pewnej mierze to prawda - można by było parę rzeczy, nie tylko teoretycznie, potencjalnie

Dziękuję za kilka cennych uwag. Zastanawiam się jakie będzie wytłumaczenie Archiwum na brak zgody,co do fotografowania, powtarzam, tylko indeksów. Nie ukrywam, że interesują mnie konkretne roczniki z takich parafii, z których nie zachowały się duplikaty. Owszem zostają jeszcze parafie, ale chyba zrozumiałe jest, że zacząłem od rozmowy z Archiwum, gdzie wszystko jest na miejscu.