genealodzy.pl

Witaj

Andruszczyszyn (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od aner, andros ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos, notowane w Polsce od XII wieku.

Cwen – nie znalazłam.

Genibor – nie znalazłam.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

c. d. n.

ciąg dalszy dla 87kinia87:

Martyniuk (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od imienia Marcin. Imię pochodzi od łaćińskiego Martinus i oznaczało pierwotnie ‘należący do boga wojny Marsa’. W Polsce notowane od XIII wieku też jako Mercin, Morcin, Martyn.

Więckowski 1387 – od nazw miejscowych Więckowice, Więckowo (kilka wsi).

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Witam
W sprawie nazwiska CWEN.
CWEN- znaczy: żona,kobieta

Dokładny opis pod linkiem:
http://en.wiktionary.org/wiki/cwen

Pozdrawiam, zelmir

Witam Wszystkich pasjonatow!
potrzebuje Waszej pomocy..
szukam informacji o 3 nazwiskach:
Wenerowicz
Gryboś
Buckiewicz

Ewo widzialam juz Twoj profil na Genpol moze i mi bedziesz mogla pomoc.
Pozdrawiam i z gory dziekuje za jakiekolwiek info!
magda

Witam wszystkich.Interesuje mnie pochodzenie nazwisk : Andryszczak, Kwolik, Burdak.Za wszelkie informacje z góry dziękuje!Pozdrawiam
Walerian

Witaj Magdo

Pomagam, jesli tylko mogę

Buckiewicz (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od buczeć ‘ryczeć, brzęczeć; głośno płakać; butwieć’, w pochodnych też od buk.

Gryboś (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od grzyb.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

c. d. n.

ciąg dalszy dla Magdy:

Wenerowicz (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Wener, ta od średnio-wysoko-niemieckiego wagener, wegener ‘stelmach, kołodziej’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Witaj Walerianie

Andryszczak (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od aner, andros ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowanbe w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Burdak 1676 – w grupie nazwisk pochodzących od burda ‘awantura’, burdać ‘przewracać się, rozrzucać’.

Kwolik (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Witam:)
Pani Ewo czy wie pani coś o pochodzeniu nazwiska: Gontarek, Goszczyński i Sasin??
Ala

Witaj Alu

Gontarek (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Goszczyński 1391 – od nazwy miejscowej Goszczyn (kilka wsi), Goszczyno (płockie, gmina Staroźreby).

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

c. d. n.

ciąg dalszy dla Ali:

Sasin 1233 – od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kościele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Sasannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Jeśli chodzi o dwa ostatnie, sprawa jest prosta - Sikorski jako nazwisko sekundarne, nasuwa na myśl szlacheckość, jednakże poprzez brak wyznacznika dzierżawczości (byłoby Sikorowski) można stwierdzić, że nazwisko pochodzi po prostu od miłego małego ptaszka. Jest to jedno z najpopularniejszych polskich nazwisk (84. pod względem częstotliwości występowania), dlatego trudno jednoznacznie stwierdzić, skąd się ono wywodzi i która część kraju jest jego źródłem. Jedyne, co można niepewnie stwierdzić, to fakt, że częściej można je spotkać w południowej części naszego kraju.
Pawlak zaś to również popularne nazwisko, jedynie sufiks - ak pomaga w stwierdzeniu, że nazwisko prawdopodobnie powstało w rejonie Mazowsza, które charakteryzuje się takim właśnie sufiksem nazwiskotwórczym. Znaczy tyle, co syn Pawła Przeważa w Polsce Centralnej (Warszawa, Łódź) oraz w Wielkopolsce. Istnieją bardzo nieliczne powiaty, gdzie w ogóle nie występuje (głównie na Mazurach).
Największego problemu (przynajmniej z mojego maluczkiego punktu widzenia) nastręcza nazwisko Skonieczka. Można je wywodzić od skonu (zgon, dokonanie czegoś, uczynek), końca, bądź nazw miejscowych typu Koniecki (Podlasie), Konieczki (Śląsk). Biorąc jednak pod uwagę geografię występowania, może pochodzić od Konecka, leżącego na Kujawach, nieopodal Włocławka. To właśnie na Kujawach i Pomorzu nazwisko to występuje najczęściej. Jest go też dużo w okolicach Łodzi, Wałcza i Kętrzyna. Osób o takim nazwisku jest w Polsce około 750.
Pozdrawiam:)

Witam

Służę etymologią:

Pawlak 1640 – w grupie nazwisk pochodzących od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Sikorski 1444 – od nazw miejscowych Sikorzyce, Sikorzyn, Sikory.

Skonieczka, m. (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od skonieczny, mieszkający na skraju’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Witam serdecznie. W temacie wpisałem kolejną turę nazwisk, których pochodzenia jestem ciekaw Zaznaczam, iż nie chodzi mi jedynie o znaczenie, lecz także o występowanie geograficzne.
Dziękuję z góry za wszelkie informacje!

Witaj

Domański 1436 – od nazw miejscowych Domian, Domianice (kilka wsi); późniejsze też od imienia Doman (= Damian).

Idzi (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od imienia Idzi, co stanowi polską wersję imienia Aegidus. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidos, od agis, Agios ‘tarcza dębowa’. W Polsce znane od XII wieku.

Kacprzak (bez daty źródłowej) – w grupie nazwisk pochodzących od imienia Kasper, znanego w Polsce od XIV wieku, pochodzenia niepewnego, być może z języka perskiego od kansbar ‘stróż skarbca’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

c. d. n.