Witam
Cejler – nie znalazłam
Eugeman - nie znalazłam; pewnie od imienia
Eugeniusz.
Fabian, Fabjan - od łacińskiego
Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od
Fabianus, to od nazwy rodu
Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie
Pabijan i Fabijan.
Fabrykowski - od
fabryka.
Gabryński - od imienia
Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od
geber ‘mąż’ +
el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach
Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich
Hawryło, Hawryło, Awryło.
Hofman 1377 - od niemieckich nazw osobowych
Hofman, Ofman, te od apelatywu
Hofmann ‘ dworzanin’.
Jańczyk 1536 - od imienia
Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od
Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako
Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać
Jan notowana od początku XIII wieku.
Kaczmarek 1596 - od
karczma ‘gospoda, zajazd’.
Kasprzak 1661 - od imienia
Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako
Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od
kansbar ‘stróż skarbca’.
Kochatzki - od
kochać, też od niemieckiej nazwy osobowej
Koch, ta od średnio – wysoko - niemieckiego
koch ‘kucharz’.
Kubik - od imienia
Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego J
aaqob ‘niech Bóg strzeże’. W staropolszczyźnie przejmowane jako
Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także
Jakow, Jakuw.
Żródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Lektarski - od l
ektor ‘czytający; kleryk’.
Letarski - od
latać, lato.
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001