genealodzy.pl

Pani Ewo,

nazwisko Wędrowczyk wydaje się mieć bardzo prostą etymologię, ale (zawsze jest jakieś "ale") przed rokiem 1800 mojego prapra zapisywano, jako Ondrawczyka lub Ondrowczyka. Z innego źródła wiem, że właśnie wtedy przybył on do wsi pod Skierniewicami, w której się osiedlił - jest taki zapis w metrykach. Przekaz rodzinny mówi, że przybył z Węgier. Moje pierwsz skojarzenie było Ondrawczyk - Ondraszek. Co Pani o tym myśli?

Maja

Witam Pani Ewo ponownie, mam jeszcze jedną prośbę a mianowicie chodzi o etymologię nazwiska Maroszuk.
Z góry dziękuje i pozdrawiam

Ogulinda pisze:Witam Pani Ewo ponownie, mam jeszcze jedną prośbę a mianowicie chodzi o etymologię nazwiska Maroszuk.
Z góry dziękuje i pozdrawiam :)

Ciekawa, choć przejrzysta, jest geneza nazwiska Maroszuk:
Morfologia jest charakterystyczna dla nazwisk patronimicznych ukraińskich, w których sufiksy - czuk, -uk, -juk wskazują na rejon powstawania: Podole, Bukowina, Wołyń. Ale pierwszy człon (imię Marosz) jest słowackim odpowiednikiem polskiego Marka (Maroš). A więc z ukraińskiej końcówki do imienia słowackiego powstało to nazwisko, prawdopodobnie na styku tych dwóch kultur i w tej postaci występuje też w Polsce.

Witam

Ondrawczyk, Ondrowczyk - nazwiska te z pewnością pochodzą od imienia Andrzej, a dokładniej Ondrzej podobnie jak Ondraszek - w etymologii polskiej. Nie występują już w cytowanym "Słowniku" prof. Rymuta. Imię Andrzej jest pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Wędrowczyk - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Witam

Maroszuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Mar-, por. imiona Marcin, Maria, Marek lub od mara, marzyć.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Ślicznie dziękuję za Wędrowczyka i Ondrowczyka,

przy okazji dowiedziałam się również, że niemieckie nazwisko Wanderer (wędrowiec) również pochodzi od Andreasa (Andrzeja).

Maja

Witam

Nie do końca

Wanderer - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Ewo, jak zwykle masz rację.

Mój 3xpra nazywał się Johan Wanderer i był budowniczym kościołów. Osiedlił się w małej wsi w Galicji na początku XIX wieku i tam nazywano go Wandrem, Wanderem i Wandererem. W księgach zapisywano go jako Wanderera, a 100 lat później nazwisko skrócono do Wander.

Jeszcze raz pięknie dziękuję.

Maja

Witam, bardzo proszę o podanie pochodzenia nazwiska Pazera lub Pazyra

Witam

Pazera, Pazyra - od pazera, pazyra ‘kłótnik, awanturnik’, pażyra ‘żarłok’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001

Witam, interesuje mnie pochodzenie oraz znaczenie nazwiska "Hadyk"

Witam Serdecznie!
Proszę o informację o etymologii nazwisk:
-Ponisz
-Kruszak
-Homel
-Kadulski

Dziękuję i pozdrawiam:)

Witam

Hadyk - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Witam

Homel - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Kadulski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kruszak 1426- w grupie nazwisk pochodzących od podstawy krusz-, por. kruszyć ‘łamać’, od staropolskiego krusz ‘bryła, gruda’, od północnopolskiego krusza ‘grusza’.

Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Ponisz - od poniżyć ‘upokorzyć’, poniż ‘poniżej, w dole’.

Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001[/i]