Witam
Cybulski 1439 - od nazwy miejscowej Cybulice (warszawskie, gmina Czosnów), Cybulina (plockie, gmina Bodzanów) lub od apelatywu cebula.
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Matysiak 1687 - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Maciej. W języku hebrajskim były dwa warianty imienia: mettithejah (u) i mattanejah (u) ‘dar Jahwe’, przejęte do greckiego jako Matthias, Matthauos, Maththaios, a do łacińskiego jako Matthias, Matthaeus. Z form łacińskich w języku polskim powstały trzy imiona: Maciej, Matyjasz oba pochodzące od wariantu Matthias i Mateusz, utworzone od Matthaeus. W Kościele prawosławnym od form greckich utworzone zostało imię Matwiej, wtórnie Matfiej. Te cztery imiona, a także ich skrócone formy Mat- i Mac- mieszały się w źródłach historycznych.
Szymaniak 1761 - od imienia Szymon, pochodzenia hebrajskiego, gdzie występowało w dwóch formach: Shime’on, Shim’on i znaczyło pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’. Dwie formy hebrajskie przekształciły się w dwa imiona: Simon i Simeon. Pierwsze upowszechniło się w Kościele zachodnim, drugie we wschodnim. W Polsce imię notowano od XII wieku. Obok Szymon występują postaci Szyman, Szymun. Od XIV wieku występują w źródłach staropolskich formy zlatynizowaneSimeon, Semeon. W językach wschodniosłowiańskich spotykane są formy Semen, Semien, skąd forma Siemion, używana w średniowieczu na Kresach Wschodnich.
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch
Bałkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy bal , por. prasłowiańskie bal?ji ‘czarownik, znachor’, bal ‘kloda, zwój płótna’, imię Baltazar; na południu Polski też pochodzenia węgierskiego lub od bała ‘człowiek niezgrabny’.
Bołkowski – nie znalazłam.
Czebotar – nie znalazłam.
Gałafin – może - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.
Grobelny 1656 - od grobla ‘nasyp ziemi dla zatrzymania wody’; od staropolskiego grobelny ‘pobierający grobelne, tj. opłatę za przejazd groblą’.
Kubiak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw;
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Osmelak - od osmolić ‘okopcić dymem’.
Pytel 1415 - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.
Świtała 1566 - od świt ‘pora, gdy zaczyna dnieć; brzask’, świtać.
Załęcki - od za + staropolskie łęk ‘wygięta część siodła’, też od nazwy miejscowej Załęcze (kilka wsi).
Źródło: Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
Pozdrawiam cieplutko, Ewa Szczodruch