* W (zablokowany)

[Desta]

Witam

[mariuszek69]

Czy 150km to tak dużo? Przeciętna pielgrzymka na Jasną Górę pokonuje 30km dziennie.
Jeden z moich przodków ożenił się (w 1811r.) 500km od miejsca urodzenia. A brat prababci - ponad 3500km.

Pozdrawiam,
Mariusz

[Krystyna.waw]

Igor, może poszukasz czym w tamtych czasach i okolicach się przemieszczali?
Srodki transportu -
karetki pocztowe? Regularne kursy bryczek, furmanek?
Może być ciekawe

[Desta]

Czy 150km to tak dużo? Przeciętna pielgrzymka na Jasną Górę pokonuje 30km dziennie.
Jeden z moich przodków ożenił się (w 1811r.) 500km od miejsca urodzenia. A brat prababci - ponad 3500km.

Pozdrawiam,
Mariusz

K

[Andrzej75]

Czy i w jaki sposób jest możliwe, aby Konstanty wziął ślub 150 kilometrów (w linii prostej na mapie) od miejsca urodzenia?

1. Czy jest możliwe? Coś, co się zdarzyło, z samej definicji jest możliwe.
2. W jaki sposób jest możliwe? Skoro w chwili ślubu nie mieszkał w miejscu swego urodzenia, to znaczy, że się wcześniej przesiedlił. W chwili ślubu miał ok. 6 km do kościoła.

[Desta]

Czy i w jaki sposób jest możliwe, aby Konstanty wziął ślub 150 kilometrów (w linii prostej na mapie) od miejsca urodzenia?

1. Czy jest możliwe? Coś, co się zdarzyło, z samej definicji jest możliwe.
2. W jaki sposób jest możliwe? Skoro w chwili ślubu nie mieszkał w miejscu swego urodzenia, to znaczy, że się wcześniej przesiedlił. W chwili ślubu miał ok. 6 km do kościoła.

C

[janusz59]

Niekiedy jaśnie pan zabierał sługę do drugiej posiadłości bądź polecał szwagrowi wiernego sługę .
Ludzie młodzi przemieszczali się w poszukiwaniu miejsca , w którym mogli znaleźć pracę . Nie każdy był synem gospodarza dziedziczącym gospodarstwo. Karetkami i furmankami jeździli bogatsi , reszta chodziła na piechotę . Niektórzy co rok zmieniali miejsce służby i w ten sposób mogli oddalić się daleko od miejsca urodzenia.
Ile ludzi , tyle historii.

Pozdrawiam
Janusz

[111chris]

A czy wiadomo z czego się utrzymywał? W akcie ślubu określony jako 'uczciwy' - może był rzemieślnikiem?

Wówczas:

Otóż czeladnik przed „wyzwoleniem na mistrza”, zgodnie z klasycznym cechowym prawem, na całe dwa długie lata musiał opuścić swoje rodzinne strony podejmując wędrówkę, której celem było w pierwszej kolejności odnalezienie innego mistrza, który zechciał douczyć go fachu. W następnym etapie młody czeladnik musiał znaleźć miejsce, w którym po wykonaniu pracy potwierdzającej poziom jego umiejętności (tzw. majstersztyku), zdobywał on mistrzostwo, co umożliwiało mu ostateczne przystąpienie do miejscowego cechu i znalezienie docelowego miejsca zamieszkania oraz pracy. Mimo wielu uciążliwości dla młodego czeladnika, miało to też swoją dobrą stronę, którą była możliwość nie tylko nabrania praktyki, ale również zaznajomienia się z umiejętnościami fachowców z innych miast i regionów, a także rozpoznania swojego przyszłego środowiska, w którym przyszły mistrz – rzemieślnik świadczyć miał swoje usługi. Był to więc dla niego, jak to byśmy dziś powiedzieli, czynnik bardzo prorozwojowy.
[źr.: internet]

Krzysiek