Na wstępie chciałbym wszystkich przywitać jako nowy user Poszukuję kogoś obcykanego w dziedzinie sfragistyki a dokładnie chodzi mi o rozszyfrowanie znaku i napisów na pieczęci lakowej.. Udało mi się dopasować podobny znak z herbu Ogończyk ale nie wiem czy idę w dobrym kierunku i zwracam się z prośbą właśnie do was Wykonana z brązu, 2x2 cm. Może ktoś mi pomoże ją zidentyfikować i wydatować.
Jeśli pomyliłem działy to sorry i proszę moderatora o przeniesienie.
Pozdrawiam
Witam nowy, może coś pomogę w rozszyfrowaniu Twojej pieczęcią z brązu jak mi się wydaje jeszcze z Runem, nie herbem Ogończyka. Rody Rycerskie które miały takie pieczecie byli Szlachetnie Urodzeni, tak ich nazywano w zamian za służbę w obronie Króla. Czyli oddawali swe życie w wojnach i to było dziedziczne, tz. że synowie i wnukowie także ginęli za Ojczyznę, a walczyli o wolność dla wszystkich, by mogli być dzisiaj dumni i się po polsku swym imieniem podpisać, ale to w naszym kraju jest za trudne by zrozumieć.
Herb zawsze wiązał się z imieniem i skąd ten rycerz jest, lub był to jego przydomek, potem nazwisko. Najstarszym tym herbem Ogończyk pieczętował się Wojsław Powała, tak napisał Gal Anonim, czyli zakonnik Marcin z Galii i było to przed rokiem 1116, za czasów Bolesława Krzywoustego. To tyle na temat tej pieczęci jako amator z historii, ale wiem jak mi jest z domu ; pozdrawiam - Julian
Ostatnio zmieniony wt 18 lut 2014, 16:37 przez Sawicki_Julian, łącznie zmieniany 1 raz.
Dziękuję Panie Julianie za zainteresowanie, idąc dalej za wikipedią początku niektórych z tych znaków trzeba szukać w tamgach sarmackich, ja natomiast skupie się teraz nad samym napisem w otoku.
Wszystkich którzy podobnie jak Pan Julian poczuli się dotknięci moją anonimowością najmocniej przepraszam.
Pozdrawiam Łukasz Czestkowski
Dzień dobry,
Pisałam wczoraj do Ciebie na priv, ale nie otrzymałam odpowiedzi. To co pokazałeś na fotografiach to jest tłok pieczęci. Jeśli jest to autentyczny zabytek (nie podróbka) to ma dużą wartość historyczną. Bardzo proszę, pokaż to konserwatorowi zabytków.
Pozdrowienia,
Małgorzata Żółtowska
Dzień dobry
Niestety nie otrzymałem żadnego powiadomienia o wiadomości dlatego dopiero teraz ją odczytałem i odpisałem.
Oczywiście w najbliższym czasie odwiedzę kustosza w swoim mieście.
Pozdrawiam
Łukasz Czestkowski
Witam Łukasz, pierwszy mój wpis trochę zmieniłem i tu piszemy sobie po imieniu. Co do odczytania co tam pisze na tym tłoku pieczętnym z runem, to mam taki opis z rysunkiem o najstarszym herbie ( runie ) Nowina. Napis w koło rysunku runa czytać go nie łatwo, bo wychodzi mi to czytać do tyłu i literki są jakby dwie w jednej. W moim przypadku napis w koło to jest imię właściciela tego pierścienie ze złota, księcia Świetoslawa ( kaleki ). To samo może być u Ciebie Łukasz, podaję opis i pozdrawiam - Julian ;
ANNULUM SVANTOSLAI czyli „pierścień Świętosława”.
Widok wykopanego niedawno na Kujawach szczerozłotego sygnetu z doby Piastowskiej, którego wielka tarcza (ze znakiem rodu Nowinów i napisem Annulum Svent(oslai) t. j. pierścień Świętosława) prawdziwym świeci blaskiem. Rysunek tego pierścienia, ważącego 2 1/16 dukata, wielkości. Pierścień Świętosława z XII—XIII w.
Sygnet Świętopełka, zwany także pierścieniem, to szczerozłoty zabytek średniowiecznej sztuki, który został odnaleziony w 1885 r. w Korzeczniku na pograniczu Kujaw i Wielkopolski.
W 1910 roku znalazcy przekazali go Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie (obecnie oddział Muzeum Narodowego), gdzie historyk Władysław Semkowicz zidentyfikował jego właściciela. Lilia, która widnieje na sygnecie, nazywana także „odwróconą kotwicą”, to symbol czystości, niewinności, nadziei oraz chwały, majestatu i władzy. Sygnet był atrybutem władzy książęcej, symbolizował więź między władcą i jego ludem.
Pieczęć sygnetowa Świętopełka jest najstarszym znanym pierścieniem sygnetowym polskim, o którym pisał dziewiętnastowieczny miłośnik zabytków przeszłości , Stefan Suchecki:
„Pierścień ten znaleziony niedawno przy kopaniu rowu w majątku Korzecznik (w gub. Kaliskiej, pow. Kolskim, własności p. Borodzicza), przedstawiony tu w podobiźnie naturalnej wielkości, wykonany jest ze złota bardzo wysokiej próby, może czystego nawet zupełnie i waży 7 gr. 3 decigr. 5 centigr., czyli 2 1/16 dukata. Zauważyć jednak można pewną różnicę w odcieniu barwy złota między tarczą sygnetu a obrączką na niekorzyść tej ostatniej, która także mniej masywną się wydaje i może później dorobioną została. Epokę, do której pierścień ten odnieść należy, pozwala dość ściśle określić charakter liter napisu oraz znak rodowy właściciela w pierwotnym swoim, nieuheraldyzowanym jeszcze na zachodnich wzorach kształcie. Napis daje się łatwo odczytać: ANULUM SVAT czyli ANNULUM SVANT, a w uzupełnieniu ANNULUM SVANTOSLAI czyli pierścień Świętosława.”
Jednak odczytanie napisu okazało się wcale nie takie łatwe, jak sądzono w XIX wieku. Dopiero kilkadziesiąt lat później wspomniany W. Semkowicz zweryfikował odczytanie napisu i odkrył jego prawdziwego właściciela.
Książę Świętopełk Wielki (1195–1266), władca Pomorza, był najstarszym synem Mściwoja I. Mało kto wie, że to on nadał Gdańskowi prawa miejskie, sprowadził do miasta zakon dominikanów i ustanowił doroczny jarmark dominikański. Książę przyczynił się także do rozwoju gospodarczego Pomorza oraz przeciwstawił ekspansji Krzyżaków. Świętopełk był najwybitniejszym władcą z dynastii Sobiesławiców. Szczątki kaszubskiego księcia spoczęły w Katedrze Oliwskiej.
W przeglądzie wykształconych, t. j. uheraldyzowanych godeł polskich znak Świętosława najwięcej przedstawia wspólnych pierwiastków z herbem Nowina czyli Złotogoleńczyk. Analogję tę uwydatnia osobliwie pieczęć przy dyplomacie z roku 1382 („Kodeks dyplom. wielkopolski”, tom IV, Pieczęcie LXII), wykazując zarazem stopniowe przeobrażanie się godła, tenże sam bowiem herb Nowina, który odnajdujemy na niej, aczkolwiek wyraźny całkiem w zasadniczych kształtach swoich zamiast integralnej w późniejszej dobie części t. j. miecza, podobnie jak w Świętosławowym znaku, zwyczajny krzyż jeszcze przedstawia. Trudniejszem się zdaje wyświetlenie samej osoby Świętosława. Przyjmując dla naszego pierścienia oznaczoną wyżej epokę, jednego tylko znajdujemy dostojnika polskiego tego imienia, któryby się do niej odnieść pozwolił a którego stanowisko posiadaniu tak wybitnie indywidualnego i bogatego klejnotu by odpowiadało. Jest nim Świętosław, jak się zdaje, znaczny jakiś dygnitarz przy boku Kazimierza Sprawiedliwego i później Leszka Białego. Dziwnym zaś zbiegiem okoliczności, zarówno Paprocki w swoich „Herbach rycerstwa polskiego” jak i Nakielski w Miechowii (u tego ostatniego jakoby z nagrobka wzięty) mienią go jednym z pierwszych protoplastów rodu Nowinów. Tego samego zresztą Świętosława znajdujemy i w Kronice mistrza Wincentego i w oryginalnych dyplomatach współczesnych.
Dziękiuę Julian za ten opis - w przypadku tłoka należałoby więc dopatrywać się w otoku napisu sigillun lub signum i imienia właściciela co nie jest proste.
Chciłbym też bardzo podziękować Małgosi - dzięki Waszej wiedzy i chęci pomocy sporo się wyjaśniło.
Pozdrawiam Łukasz
Poszukuję kogoś obcykanego w dziedzinie sfragistyki a dokładnie chodzi mi o rozszyfrowanie znaku i napisów na pieczęci lakowej.. Udało mi się dopasować podobny znak z herbu Ogończyk ale nie wiem czy idę w dobrym kierunku i zwracam się z prośbą właśnie do was 
