Mam ogromną prośbę o przetłumaczenie tego dokumentu:
http://piotrowski.art.pl/gene/kniaz.jpg
Nie musi być dokładnie. Chciałbym po prostu wiedzieć o co w nim chodzi, bo to jeden z elementów rodzinnego archiwum po dziadkach z Wilna, a tam nagle Ryga...
Pomoc w tłumaczeniu dokumentu
Moderatorzy: elgra, Galinski_Wojciech, maria.j.nie
-
Barycz_Aleksander

- Posty: 20
- Rejestracja: pn 14 gru 2015, 21:41
Pomoc w tłumaczeniu dokumentu
Jeśli w ogóle - świadectwo jest wydane rzędowemu żołnierzowi 116-go piechoty pułku Kniaziewu (Książęcą) Pawłowi synowi Fedora, który służył 5 lat w pułku i zarekomendował się jak bardzo dobry żołnierz. Świadectwo jest wydane jak dodatek do podania o przyjęciu na Cywilną służbę.
20 stycznia 1906 r.
m.Ryga (to Łotwa).
20 stycznia 1906 r.
m.Ryga (to Łotwa).
Pomoc w tłumaczeniu dokumentu
Tyle wystarczy. Kniaziew to nazwisko. Potem się "spolszczyło" na Kniaź - tak miała w dowodzie prababcia. Ale wyszukałem w papierach, że gdzieśtam występuje jeszcze jako Kniaziewa.
Bardzo dziękuję za pomoc
Bardzo dziękuję za pomoc
-
Barycz_Aleksander

- Posty: 20
- Rejestracja: pn 14 gru 2015, 21:41
Pomoc w tłumaczeniu dokumentu
Nazwisko pochodzi, oczywiście że od Książę (Князь) - feudalny władca. Książę – tytuł przysługujący:
- monarchom suwerennych państw (księstwo), np. książę Monako;
- feudalnym władcom wielkich jednostek terytorialnych w ramach monarchii, podległych królowi lub cesarzowi, np. książęta Andegawenii;
- przedstawicielom arystokracji, parom (tytuł arystokratyczny), wywodzący się najczęściej z powyższych dwóch kategorii;
- członkom rodziny suwerennego monarchy (np. w formie książę krwi).
Jego źródłosłów związany jest ze staropolskim słowem ksiądz (wcześniej przedhistoryczne kniądz), staroruskim kniaź, czeskim knieze czy południowosłowiańskim knez. Książę różnił się od króla tym, że nie był koronowany. Książę może władać lub być właścicielem księstwa. Na terenie pogańskiej Słowiańszczyzny wyraz książę oznaczał po prostu władcę terytorialnego lub plemiennego, bez jakiegokolwiek odniesienia do godności chrześcijańskich książąt, królów i cesarzy.
Pozdrawiam.
- monarchom suwerennych państw (księstwo), np. książę Monako;
- feudalnym władcom wielkich jednostek terytorialnych w ramach monarchii, podległych królowi lub cesarzowi, np. książęta Andegawenii;
- przedstawicielom arystokracji, parom (tytuł arystokratyczny), wywodzący się najczęściej z powyższych dwóch kategorii;
- członkom rodziny suwerennego monarchy (np. w formie książę krwi).
Jego źródłosłów związany jest ze staropolskim słowem ksiądz (wcześniej przedhistoryczne kniądz), staroruskim kniaź, czeskim knieze czy południowosłowiańskim knez. Książę różnił się od króla tym, że nie był koronowany. Książę może władać lub być właścicielem księstwa. Na terenie pogańskiej Słowiańszczyzny wyraz książę oznaczał po prostu władcę terytorialnego lub plemiennego, bez jakiegokolwiek odniesienia do godności chrześcijańskich książąt, królów i cesarzy.
Pozdrawiam.